ὑπό Μητροπολίτου πρ. Χαλκηδόνος Ἀθανασίου
«… οἱ κύνες […] ἀπέλειχον τά ἕλκη αὐτοῦ…» (Λουκ. 16.21)
Γνωστή τυγχάνει ἡ ὑπερβολική σήμερον ζωοφιλία μέ τάς ποικίλας καί τραγελαφικάς ἐκτροπάς αὐτῆς ἐν πολλοῖς χαρακτῆρος παθολογικοῦ, ἀποβαίνουσα ἐν ταυτῷ ζωολατρία.
Οὕτω εἰς οἰκογενείας διαφόρων χωρῶν, βορείων κυρίως, συχνάκις ὁ “νεοσσός” σφοδρῶς ἐπιθυμεῖ π.χ. κυνάριόν τι. Καί κατά τήν laisser passer ὑλοποιεῖται ὑπό τῶν γεννητόρων διά τήν “ἡσυχίαν” των! Παρελθούσης ὅμως τῆς μαΐμουδιστικῆς ἐπιθυμίας τοῦ τέκνου, τό “παίγνιον” ἐγκαταλείπεται εἰς τόν αὐτοκινητόδρομον κατά τινα ἐκδρομήν!
Ἕτεροι ἱδρύουν νεκροταφεῖα ζώων πολυτελῆ καί ἀφέασιν τήν περιουσίαν των εἰς τούς πεφιλημένους διά βίου συντρόφους των, οἵτινες πολλάκις ἀποδεικνύονται πιστότεροι καί εὐγνωμονέστεροι ἀπό τούς ἀνθρώπους!1
Ἄλλοι συναγελάζονται μετ᾽ αὐτῶν! Δι᾽ ἀναλόγου πεποικιλμένου ρουχισμοῦ καλλωπιζόμενα, καθ᾽ ὅτι καί ταῦτα “ψυχήν ἔχουσι”, μή ἀποκλειομένων καί μαζοχιστικῶν “ἀρτυμάτων”.
Πολλά βεβαίως τά αἴτια τῆς φιλοζωΐας, ὧν σπουδαῖον τό τῆς ἀπομονώσεως. Sed audiatur et altera pars: Τό τί ὑποφέρουν αὐτά ἀπό τόν ἄνθρωπον, καίτοι δι᾽ ἀυτόν ἐπλάσθησαν. Οἱ ἐρευνηταί συλλαμβάνουν τά πτηνά, τά ἐγκλωβίζουν καί διοχετεύουν οὐσίας εἰς τόν ἐγκέφαλόν των διά νά μετρήσουν τόν μαγνητισμόν των. Εἰς τό τέλος τά ἀποκεφαλίζουν, πρᾶγμα ἐξοργιστικόν. Ὁ συσταθείς ὑπό τῆς G. Gericke ἐπιστημονικός ὅμιλος διαμφισβητεῖ τά ἀποτελέσματα τῶν δοκιμασιῶν ἐπί τά ζῶα καί ὑποδεικνύει δοκιμάς ἄνευ ζώων. Διότι αἱ δοκιμαί αὐταί εἰς τά ἐργαστήρια εἶναι οὐχί μόνον ἀνήθικοι, ἀλλά ἀνόητοι. Τά πειράματα μέ τούς μῦς δέν λέγουν τίποτε διά τήν ἐπίδρασιν εἰς τούς ἀνθρώπους, διότι ὡρισμέναι ἀσθένειαι προέρχονται ἀπό τόν τρόπον ζωῆς ἡμῶν. Τεχνολογικῶς πειράματα ἄνευ ζώων δίδουν καλλίτερα ἀποτελέσματα.2
Τάς δοκιμάς ἐπί τῶν ζώων δέν χρειαζόμεθα, διότι ὁ ἄνθρωπος καί τό ζῶον διακρίνονται κατά τό σῶμα ἐντόνως, καί αἱ κληρονομικαί καταβολαί (DNA) εἶναι διάφοροι, καί ρυθμίζονται ἄλλως, ὡς καί αἱ ἀλλαγαί. Οὕτω οἱ χιμπαντζῆδες δέν προσβάλλονται ἀπό ἡπατίτιδα, μαλάρια, AIDS, Altsheimer καί Parkinson.
Τά ζῶα φυλακίζονται μακράν τῆς οἰκογενείας των, εὑρισκόμενα κατά τήν μεταφοράν τό ἕν ἐπί τοῦ ἄλλου, τρώγουν ὡς τά πουλερικά νυχθημερόν ὑπό τήν βάσανον τοῦ φωτός τῶν φαρμῶν, ἤ πεινῶσιν εἰς τήν μεταφοράν ἕνεκα διαφόρων αἰτίων. Εἰς τόν χῶρον ὅπου ζῶσιν μᾶς καταλαμβάνει μία φοβερά ὀσμή. Ἡ ἀμμωνία ἐκ τῶν περιττωμάτων ἀνέρχεται ἐκ τῶν ρωγμῶν τοῦ ξύλινου δαπέδου μετά πολλῆς κόνεως καί μυγῶν.΄
Οἱ χοῖροι κοιτάζουν τούς εἰσερχομένους, ἐπιθυμοῦντες νά παίζουν μετ᾽ αὐτῶν. Ἐκ τῆς μονοτονίας αἱ ὄρνιθες ραμφίζουν τήν κεφαλήν τῶν ἄλλων καί αἰματώνουσιν αὐτάς. (Ε. Miller)3
Φρικτός καί ὁ τρόπος θανατώσεως τῶν ζώων: σφαγή, κτύπημα διά ροπάλου, στροφή τοῦ λαιμοῦ. Ὅμως δέν διαφέρει καί ὁ θάνατος τῶν φυτῶν καί τῶν ἀνθέων. Διότι καί αὐτά ὁμιλοῦν καί ἐπικοινωνοῦν μεταξύ των διά τῶν χημικῶν οὐσιῶν των, τῶν κυμάτων, ἠλεκτρικῶν ἀντιδραστήρων, ἀκόμη καί τῶν σκέψεων, καίτοι αὐτά στεροῦνται μυελοῦ καί νευρικοῦ συστήματος. Τά ἄνθη κοπτόμενα θρηνοῦσιν.4
Σήμερον ἄλλωστε εἶναι δυνατή ἡ κατασκευή ἀπό ἀνθρώπινα βλαστοκύτταρα μικρῶν ὀργάνων, τά ὁποῖα καθιστοῦν τά test ἐπί τῶν ζώων περιττά. Ὁ σεβασμός, λοιπόν, πρός τήν ζωήν τῶν ζώων εἶναι ἐν πολλοῖς αἰτία ἀπορρίψεως τῶν δοκιμῶν ἐπί τῶν ζώων. Καί ἡ τοποθέτησις εἰς τήν φλόγα τῆς ἠθικῆς τοῦ θέματος εἶναι ἐσφαλμένη, διότι δέν ὑφίσταται δίλημμα “πόνος ζώου ἀντί τοῦ ἀνθρώπου”. Ὑπάρχουν, ἄλλωστε, ἀναρίθμητα ἀποδεικτικά, ὅτι αἱ δοκιμαί ἐπί τῶν ζώων φέρουν διά τόν ἄνθρωπον ζημίαν παρά ὤφελος.5
* * *
1. Ἀνθρώπινος παραλογισμός: πολυτελεῖς “γάμοι” τετραπόδων: Ὀρθόδοξος Τύπος 12 (1955) 2. ‒, Οἱ Εὐρωπαῖοι ἀγοράσαν τά ὀστά τῶν πεσόντων Μικρασιατῶν μας, διά νά κάνουν ζωοτροφάς, ἔνθ. ἀνωτ. 53 (13) (1996) 2.
2. C. Gericke, Mit dem Doktortitel gegen Tierversuch – Kämpfer, Public Forum (2019) 50.
3. E. Müller, Nachts in den Ställen das Leid dokumentieren, ἔνθ. ἀνωτ. 50.
4. D. Kerner – I. Kerner, Die Sprache der Pflanzen, Ντίσελντορφ 2005.
5. G. Naumann, Dürfen wir Tierversuche machen?, Public Forum ἀρ. 5 (2019) 48-49.
