Πραγματικά γλυκό και δροσιστικό και ζωογόνο είναι το νερό της ευσέβειας που πηγάζει από την εν Χριστώ εκκλησιαστική ενότητα και ποτίζει τις ψυχές των πιστών, οι οποίες το μόνο που λαχταρούν είναι την αγάπη και την ελευθερία του πνεύματος. Τέτοια ρεύματα χάριτος από την ενότητα με όλο το ορθόδοξο πλήρωμα, εδώ και ένα χρόνο κατακλύζουν την αγία μας Εκκλησία, αφού πέρυσι στις 9 Μαΐου η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, υπό την πατρική ηγεσία της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος Οικουμενικού Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, έλαβε απόφαση για την αποκατάσταση της λειτουργικής και κανονικής ενότητος της ιεράς Αρχιεπισκοπής Αχρίδος με ολόκληρη την ορθόδοξη οικουμένη. Και ιδού, ακριβώς στην επέτειο εκείνου του ευλογημένου και θεοδότου γεγονότος, κατά την πρόνοια του Θεού, σε επίσκεψη της Αγίας Μονής μας ήλθε ο ιεράρχης του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ίμβρου και Τενέδου κ. Κύριλλος, ο οποίος παρέμεινε στη χώρα μας μερικές ημέρες μετά από την πρόσκληση του σεβαστού μας Μητροπολίτου Δεβρών και Κιτσαβίδος, του Σεβασμιωτάτου κ. Τιμόθεου, ως πολύτιμο προσκεκλημένο του, με τον οποίο από κοινού τίμησαν τη μνήμη του Μεγαλομάρτυρα με οικουμενική φήμη – του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου. Πριν αναχωρήσει για την Ιερά του Μητρόπολη Ίμβρου, ο ιεράρχης κ. Κύριλλος επισκέφθηκε και το Μοναστήρι μας, ώστε μαζί με τον πεφιλημένο Γέροντά μας Επίσκοπο Αντανίας κ. Παρθένιο, και με τη μοναχική μας αδελφότητα να εορτάσουμε την επέτειο της ιστορικής απόφασης στο υπέρλαμπρο Φανάρι.
Και πώς αξιοπρεπώς θα μπορούσαμε να εορτάσουμε αυτό το αμέτρητο έλεος του Θεού, παρά μόνο ενωμένοι στην αγάπη του Θεού γύρω από το ένα Ποτήριο του Κυρίου, στη Θεία Ευχαριστία; Γι’ αυτό ακριβώς τούτο και συνέβη: κοινή ιερουργία της αναίμακτης θυσίας του Χριστού στη σημερινή Θεία Λειτουργία των δύο ιεραρχών, του αγίου Ίμβρου και του αγίου Αντανίας, σε συλλείτουργο με τους Αρχιμανδρίτες του Οικουμενικού Θρόνου στο Μπίγκορσκι Κύριλλο και Ανατόλιο και τον Πρωτοπρεσβύτερο του Οικουμενικού Θρόνου Αλέξανδρο Δημόφσκι και τον ιερομόναχο Νικόδημο που ήλθαν από την Αχρίδα για αυτό το γεγονός, με την ευλογία του αγίου Δεβρών και Κιτσαβίδος κ. Τιμόθεου.
Μετά το τέλος της λειτουργικής μυσταγωγίας, που ήταν και πάλι μια ζωντανή εκδήλωση και πραγματική βίωση της πασχαλινής χαράς, τελέστηκε και επίσημη δοξολογία, με αφορμή της επετείου της αποκατάστασης της εκκλησιαστικής ενότητος. Με την ευκαιρία αυτή ο Γέροντας Επίσκοπος κ. Παρθένιος απευθύνθηκε στον Μητροπολίτη κ. Κύριλλο με την εξής προσφώνηση:
„«Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Ίμβρου και Τενέδου κ.κ. Κύριλλε,
Οσιώτατοι αδελφοί μοναχοί,
Αγαπητοί πιστοί,
Στο βιβλίο Πράξεων των Αποστόλων, που σύμφωνα με τη λειτουργική τάξη της Εκκλησίας διαβάζεται ακριβώς αυτή την περίοδο, μετά την πανένδοξο Ανάσταση του Χριστού, ανάμεσα στις πολλές όμορφες διηγήσεις, ο συγγραφέας αυτού του έργου, ο απόστολος και ευαγγελιστής Λουκάς μας μιλά για τα ιεραποστολικά ταξίδια του αποστόλου Φιλίππου. Και όταν αυτός εισήλθε σε μια πόλη της Σαμάρειας, λέει ο αφηγητής, ἐγένετο χαρὰ μεγάλη ἐν τῇ πόλει ἐκείνῃ (πρβλ. Πράξ. 8,8).
Αγαπημένε μας, εν Χριστώ αδελφέ και συλλείτουργέ μας, άγιε επίσκοπε Ίμβρου και Τενέδου, σήμερα έγινε μεγάλη χαρά σ’ αυτήν την πνευματική πόλη του Τιμίου Προδρόμου, γιατί εισήλθατε σ’ αυτήν, φέρνοντάς μας την ευλογία και την αγάπη της πρωτοθρόνου Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και του αγαπητού και Παναγιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως – Νέας Ρώμης και Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου. Πράγματι, η αγάπη και η εν Χριστώ ενότητα είναι οι πιο ισχυρές κινητήριες δυνάμεις που δομούν τα πράγματα στην Εκκλησία και προσελκύουν τα θαύματα και τα μεγαλεία του Θεού. Δεν είναι καρπός αυτής της αγάπης και αυτής της σκέψης και επιθυμίας του Σωτήρος ἵνα πάντες ἓν ὦσι (πρβλ. Ιω. 17,21), και ο ερχομός σας εδώ, ακριβώς στην επέτειο της ιστορικής αποφάσεως της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου για αποκατάσταση της λειτουργικής και κανονικής ενότητος με την ιεροτάτη Αρχιεπισκοπή Αχρίδος; Είναι λοιπόν μεγάλο το έλεος και η ευλογία του Θεού προς εμάς, που σας έχουμε σήμερα μαζί μας, ως πνευματικό τέκνο και ευχάριστη ευωδία του μεγάλου μας ευεργέτου, του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, αφού νωρίτερα ήσασταν για μερικές μέρες στην αγιοτόκο Αχρίδα, προσκεκλημένος του σεβαστού και αγίου Μητροπολίτου μας, Δεβρών και Κιτσαβίδος κ.κ. Τιμοθέου, ο οποίος φροντίζει ιδιαίτερα για την ενότητα στην Εκκλησία. Χαιρόμαστε και ευχαριστούμε τον Θεό που είχαμε την τιμή να εορτάσουμε μαζί σας τον άγιο μεγαλομάρτυρα Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο στην πανηγυρική λιτανεία στη Στρούγκα, τον αγαπημένο άγιο του λαού, που είναι και προστάτης του Πανσέπτου Πατριαρχικού Ναού στο Φανάρι – του φάρους της Ορθοδοξίας, απ᾽ όπου έλαβαν το φως της γνώσεως του Θεού πολλοί λαοί, μεταξύ των οποίων και ο δικός μας.
Σήμερα δε, εορτάζουμε την Μεσοπεντηκοστή, και εν μέσω αυτής της αγαλλιάσεως του Πάσχα, θυμόμαστε με ευγνωμοσύνη την επέτειο των χαρμοσύνων ειδήσεων από την Βασιλεύουσα, από τη Μητέρα Εκκλησία που μας φώτησε, που έφεραν χαρά και παρηγοριά στις ψυχές πολλών ιερέων, μοναχών και πιστών, που περίμεναν καιρό να συμβεί αυτό. Επειδή η ενότητα στην Εκκλησία, μέσω του σεβασμού προς τον Πρώτο Θρόνο στην Ορθοδοξία – της Κωνσταντινουπόλεως, που νομοθετήθηκε από τους ιερούς κανόνες και τους όρους των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων, ταυτόχρονα αποτελεί και ενότητα με τον κόσμο των αγίων, όπου Κεφαλή είναι ίδιος ο Χριστός. Και σ᾽ αυτήν την ευλογημένη ενότητα ήρθαμε με τις προσευχές και τον ιερό πόθο αυτών των ψυχών που αναφέραμε, με την σοφή και υπεύθυνη δράση του σεβαστού Αρχιεπισκόπου μας κ.κ. Στεφάνου και των αγίων αρχιερέων, που ήδη από το 2018 ζήτησαν έκκλητο από την πρωτοθρόνο Εκκλησία, το οποίο χαιρέτησαν και υποστήριξαν οι πολιτικοί μας και, αναμφίβολα, με τη φώτιση, τη γενναιοδωρία και την πατρική φροντίδα του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, ο οποίος μαζί με τους αρχιερείς του από το Οικουμενικό Πατριαρχείο δέχθηκαν την έκκλητο προσφυγή της Εκκλησίας και του κράτους μας. Άλλωστε, χρησιμοποιώντας το κανονικό προνόμιο και την ιστορία και καθοδηγούμενος από τη σκέψη του Χριστού ἵνα πάντες ἓν ὦσι, με τη σοφία και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος, ο Παναγιώτατος Πατριάρχης, όπως σε πολλές προηγούμενες περιπτώσεις, έδειξε ότι είναι προσεκτικός και φροντιστής γιατρός, που ξέρει να γιατρεύει και τις πιο βαριές πληγές με το βάλσαμο της αγάπης του Χριστού. Ευχαριστούμε τον Θεό που η Απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου έγινε σεβαστή από τις περισσότερες τοπικές Εκκλησίες και ότι, μετά από την ευλογία και την σύστασή της, επιλύσαμε και το μεγαλύτερο μέρος των διοικητικών θεμάτων με την αδελφή Εκκλησία της Σερβίας, η οποία από την μεριά της πρότεινε την Εκκλησία μας ως ώριμη για αυτοκεφαλία, ενώ μένει ακόμα να λυθεί το θέμα της εντάξεως του ιερού κλήρου της αυτονόμου Εκκλησίας του Αρχιεπισκόπου κ. Ιωάννου.
Χαιρόμαστε που έχουμε και πάλι την ευκαιρία μέσω σας να ευχαριστήσουμε τον Παναγιώτατο Πατριάρχη, τους αρχιερείς του Οικουμενικού Πατριαρχείου, εσάς προσωπικά, ως μεγάλο αγωνιστή για την ενότητα στην Εκκλησία και ως εργάτη της αγάπης του Θεού, και σε όλους αυτούς που αδελφικά βοήθησαν και συνεισέφεραν στην επούλωση των τραυμάτων από το σχίσμα στο οποίο βρισκόταν η Εκκλησία μας για περισσότερο από μισό αιώνα. Εμείς γνωρίζουμε ότι κάποιοι άνθρωποι του Θεού έκαναν πραγματικά τεράστια θυσία και υπέστησαν ισχυρά χτυπήματα και προσβολές από τον εχθρό της σωτηρίας, για να έρθει η επιθυμητή ενότητα, και γι᾽ αυτό οι προσευχές μας είναι συνεχώς μαζί τους, ώστε ο δίκαιος Κριτής να γράψει τα ονόματά τους στο βιβλίο των ζώντων εις τους αιώνας.
Είναι ιδιαίτερη τιμή για μας που αξιωθήκαμε με την ευκαιρία να σας ανταποδώσουμε, Σεβασμιώτατε, σύμφωνα με τις δυνάμεις και τις δυνατότητές μας, για τη φιλοξενία με την οποία υποδεχθήκατε και φιλοξενήσατε τους αδελφούς μας στην Ιερά Μητρόπολή σας, για την Κυριακή των Βαΐων. Εκεί, στην αγιοτόκο Ίμβρο, τη γενέτειρα του Παναγιωτάτου Πατριάρχου, υπό την αιγίδα σας και με τους κόπους σας, όπως και με την ευλογία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου μας κ.κ. Στεφάνου και του επιχωρίου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Τιμοθέου, ξεχύθηκαν μεγάλες ευλογίες και τιμές για την Εκκλησία μας, καθώς και για τη μοναστική μας οικογένεια, η οποία μετά από διακόσια σχεδόν χρόνια, δηλαδή μετά τη λαμπρή εμφάνιση του μοναχού Ανατολίου Μπίγκορσκι, τιμήθηκε και πάλι να έχει Αρχιμανδρίτες του Οικουμενικού Θρόνου και μάλιστα δύο μοναχούς μας. Τι να πούμε γι᾽ αυτό το έργο αγάπης που ξεπερνά τα ανθρώπινα όρια;! Και πώς θα μπορούσαμε να ανταποδώσουμε επάξια την τιμή που μας έγινε; Μπορούμε μόνο να σας υποσχεθούμε ότι στις καρδιές και τις προσευχές μας θα κρατήσουμε για πάντα με ευγνωμοσύνη το όνομα του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου, το δικό σας και τα ονόματα όλων εκείνων που κατέστησαν δυνατές αυτές τις μεγάλες τιμές για εμάς.
Στο τέλος, σας παρακαλούμε ταπεινά να μεταφέρετε στον Παναγιώτατο τις μεγάλες μας ευχαριστίες και την ιερά μας ευγνωμοσύνη για τη φροντίδα και την αγάπη που έχει ως αληθινός Πατέρας των Ορθοδόξων. Είναι πραγματικά ευλογία και τιμή να ζει κανείς στην εποχή του. Και σε σας, Δέσποτα άγιε, σας ευχόμαστε υγεία και δυνάμεις από τον Θεό, ώστε να συνεχίσετε με τα μεγάλα επιτεύγματα στο σταυροαναστάσιμο στάδιο, για να αποκτήσετε το στεφάνι της νίκης του Χριστού.
Εις πολλά έτη!»
Ως αντιφώνηση, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Κύριλλος, με αγάπη και ευγνωμοσύνη που φαινόταν στο πρόσωπό του, απηύθυνε τα εξής λόγια:
„«Θεοφιλέστατε Επίσκοπε, Άγιε Αντανίας κ. Παρθένιε, πεφιλημένε, αγαπημένε και άγιε αδελφέ Επίσκοπε,
Σεβαστοί πατέρες, Πανοσιολογιώτατοι Αρχιμανδρίτες του Οικουμενικού Θρόνου,
Πρωτοπρεσβύτερε του Οικουμενικού Θρόνου,
Σεβαστοί πατέρες και αγαπητοί αδελφοί και αγαπητές μοναχές,
Μεσούσης της εορτής, στη μέση της εορτής, βρίσκομαι και εγώ εδώ για μια ακόμη φορά στην όμορφη πατρίδα σας, στο πολύ όμορφο τούτο τόπο. Ήλθα προσκεκλημένος του Σεβασμιοτάτου ποιμενάρχου σας Μητροπολίτου Δεβρών και Κιτσαβίδος κ. Τιμοθέου. Ήλθα τη ευγενική προσκλήση του αγίου Δεβρών και τη αδεία της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου μας, για να εορτάσουμε τον μεγάλο αυτό τον οικουμενικό Άγιο της Εκκλησίας μας, τον Άγιο Γεώργιο. Με κατέπληξε η τιμή και η αγάπη του λαού για αυτόν τον μεγάλο Άγιο και οι εκδηλώσεις που έγιναν προς τιμήν του, με αποκορύφωμα την μεγάλη αυτή λειτανεία στην Στρούγκα. Και για μια ακόμη φορά, ευχαριστώ τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη και ποιμενάρχη σας.
Ήταν όμως αδύνατον να μην έρθω και στο Μπιγκόρσκι, να συναντήσω τον αγαπημένο Γέροντά μας και τα ιερά και οσιακά πρόσωπα όλων σας, και να συλλειτουργήσουμε σήμερα, αυτή την ημέρα της Μεσωπεντηκοστής. Πρώτη φορά με τους οφικιούχους του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τον Αρχιμανδρίτη κ. Κύριλλο, τον Αρχιμανδρίτη κ. Ανατόλιο, τον πρωτοπρεσβύτερο π. Αλέξανδρο, αλλά και τον αγαπητό μας π. Νικόδημο, που ήλθαν από την Αχρίδα σήμερα να λειτουργήσουμε μαζί. Κι ήταν όντως ευλογία Θεού η σημερινή Θεία Λειτουργία, αλλά ήταν ευλογία Θεού και για τον λόγο που είπε και ο Θεοφιλέστατος άγιος Αντανίας, ότι είναι σήμερα η επετειακή Θεία Λειτουργία. Εορτάζουμε και πανυγηρίζουμε και δοξολογούμε το όνομα του Αγίου Θεού, διότι χθες ακριβώς, πριν έναν χρόνο, ο Οικουμενικός Πατριάρχης μας, κ. Βαρθολομαίος, και η Ιερά Σύνοδός μας απεφάσισε παρ΄όλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια, που κάποιοι έβαζαν και συνεχίζουν και θέλουν να βάζουν, να αποκαταστήσει την κοινωνία μαζί σας, που τόσα χρόνια σας είχαν στο περιθώριο ως σχισματικούς κληρικούς. Και μετά από τόσα χρόνια απομόνωσης, μοναξιάς, τιμωρίας, κατηγοριών, συκοφαντιών γίνατε και πάλι ένα κομμάτι της μίας, αγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας. Ο Πατριάρχης με την τόλμη και το θάρρος που έχει, ξεπέρασε όλα τα εμπόδια και προχώρησε. Είδε τις παγίδες και ξέρει ακόμα και αυτές που στήνονται και τώρα, αλλά έχοντας εμπιστοσύνη στην Αρχιεπισκοπή Αχρίδος, ξέρει ότι πλέον η Εκκλησία αυτή δεν θα προδώσει για μια ακόμη φορά το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ελπίζουμε ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος κ. Στέφανος και οι ιεράρχες προσπαθούνε και αγωνίζονται να βάλουν τα πράγματα σε μια σειρά, να ξεπεραστούνε κάποιες πρακτικές δυσκολίες που τόσα χρόνια είχαν φωλιάσει. Να ξεπεραστούν και έτσι να φτάσουμε στην πολυπόθητη στιγμή, όπου πλέον η Αρχιεπισκοπή Αχρίδος θα παραλάβει από τα τίμια χέρια του Οικουμενικού Πατριάρχου τον τόμο της αυτοκεφαλίας.
Όταν κάποτε οι μαθητές των Αποστόλων, μιλώντας για τον Χριστό έλεγαν: εγώ είμαι με τον Απόστολο Παύλο, εγώ είμαι με τον Απόστολο Πέτρο, εγώ με τον Κηφά, ο Απόστολος Παύλος λέει: «Μεμέρισται ὁ Χριστός;» Μοιράζεται, διαμοιράζεται ο Χριστός; Έτσι και σήμερα πρέπει να ξεπεράσουμε αυτές τις παγίδες. Δεν είμαστε ούτε των Ρώσων, ούτε των Σέρβων, ούτε των Αφρικανών, ούτε των Ευρωπαίων, ούτε των Αμερικανών, αλλά είμαστε όλοι του Χριστού. Ο Χριστός είναι η κεφαλή της Εκκλησίας, και κάτω από Αυτόν είμαστε όλοι εμείς, όσοι θέλουμε να είμαστε γνήσιοι Χριστιανοί. Δυο χιλιάδες χρόνια τώρα πάνω στη Γη ο Θεός κατέστησε το Οικουμενικό Πατριαρχείο πρωτόθρονο ανάμεσα στους ορθοδόξους, όχι για να καταδυναστεύει τους άλλους, αλλά για να διακονεί, για να αγαπά, για να στηρίζει όλες τις κατά τόπους Εκκλησίες. Στην πορεία αυτή, στην ιστορία τόσων χρόνων, το Οικουμενικό Πατριαρχείο έδωσε αυτοκεφαλία και πατριαρχική αξία στην Ρωσία, έδωσε αυτοκεφαλία και πατριαρχική αξία στην Γεωργία, στην Ρουμανία, στην Βουλγαρία, στην Σερβία , έδωσε αυτοκεφαλίες στην Αλβανία, στην Ελλάδα, στην Τσεχία, σε τόσες εκκλησίες! Τελευταία πήρε και αυτή την μεγάλη, την δυνατή απόφαση, να δώσει αυτοκεφαλία και στην Ουκρανία. Σε μία χώρα που σήμερα, δυστυχώς, μαστίζεται από τον πόλεμο Χριστιανών ορθοδόξων αδελφών μεταξύ τους. Και αυτοί για χρόνια πολλά αγωνιζόταν να πάρουν την αυτοκεφαλία τους, να ζήσουν ελεύθεροι άνθρωποι. Και ο Πατριάρχης έδωσε αυτή την δυνατότητα, όπως έδωσε και σε σας με την αναγνώριση της κανονικότητάς σας.
Εμείς με πολλή προσευχή, με πολλή αγάπη για όλους, με ταπείνωση θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε όλοι μαζί, να προσευχόμαστε και να αγωνιζόμαστε να εκλείψουν όλα αυτά από την Εκκλησία μας. Να είναι η μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία όλων μας. Όταν θα λέμε μπροστά στην Ωραίαν πύλη: «Αγαπήσωμεν αλλήλους…» να μπορούμε να αγκαλιάζουμε όλους, ο ένας τον άλλον. Να δίνουμε τον ασπασμό της αγάπης και να κοινωνούμε της ενότητος του Σώματος και του Αίματος του Χριστού.
Συγχαίρουμε, λοιπόν, σήμερα την Αρχιεπισκοπή Αχρίδος. Και ευχόμαστε και προσευχόμαστε με το καλό να μπούνε όλα στην σειρά τους και να έρθει και ο τόμος της αυτοκεφαλίας, αυτή η ημέρα να είναι ημέρα επετείου χαράς και ευφροσύνης για όλο τον λαό σ΄ αυτή την χώρα.
Για μια ακόμη φορά, αγαπημένε μου Γέροντα, Σας ευχαριστώ για όλα. Σεβαστοί πατέρες, αγαπητοί μου αδελφοί, να ξέρετε ότι κοντά σας νιώθω σαν να είμαι στο σπίτι μου, στην Μητρόπολή μου. Εμείς, δυστυχώς, δεν έχουμε μοναστήρια, ούτε αντρικά, ούτε γυναικεία για να νιώθουμε αυτή την αγάπη, αυτή την στοργή, αυτή την ομορφιά. Είχαμε. Είχαμε, αλλά μας τα έκαψαν, μας τα ανατίναξαν, μας τα γκρέμισαν. Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν!
Χριστός βοσκρέσε!»
