Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Ο μακαριστός Μητροπολίτης Γέρων Περγάμου Ιωάννης (1931-2023) τιμάται μετά θάνατον από πολλούς θεολόγους, οι οποίοι ακόμα και …διαγκωνίζονται για το ποιος ήταν πιο κοντά του ή πιο «πιστός» μαθητής του.
Δυστυχώς, όλοι αυτοί οι σημερινοί «Ζηζιουλικοί», ήταν παντελώς απόντες τον καιρό της σκληρής πολεμικής εναντίον του μακαριστού Περγάμου από πολλούς και διαφόρους.
Την τελευταία δεκαπενταετία, με την έξαρση του διαδικτύου, ο μακαριστός Περγάμου μπήκε στο στόχαστρο Ιεραρχών, κληρικών, θεολόγων και πολλών φανατικών, οι οποίοι «κακόδοξο» τον ανέβαζαν και «αιρετικό» τον κατέβαζαν.
Ο Γέροντας δέχθηκε σφοδρές επιθέσεις, δοκίμασε μεγάλες πίκρες, ένιωσε κατάμονος μπροστά σε αυτό τον ορυμαγδό, έκανε υπομονή και έδωσε με την στάση του μαθήματα αρχοντιάς και αξιοπρέπειας.
Πολλοί από τους σημερινούς «υμνητές» του αναφέρονται στον «Ζηζιούλα» και όχι στον Περγάμου Ιωάννη, τον μέγα ιεράρχη του Οικουμενικού Θρόνου. Δυστυχώς, αρκετοί από αυτούς που δοξάζουν σήμερα τον μεγάλο θεολόγο του καιρού μας, θέλουν να λησμονούν ότι ο Περγάμου Ιωάννης ήταν ταυτισμένος με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η θεολογία του απηχούσε την θεολογία και την εκκλησιολογία της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Γι’ αυτό άλλωστε και κατηγορήθηκε ότι εισάγει, μαζί με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, «νέα, αιρετική» εκκλησιολογία.
Πολλοί από τους δοξάζοντας σήμερα τον Περγάμου Ιωάννη θεολόγοι, είναι απέναντι στο Οικουμενικό Πατριαρχείο σε σχέση με την Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας, ξεχνώντας ότι και στο Ουκρανικό ζήτημα ο αρχιτέκτονας ήταν ο Περγάμου Ιωάννης, ο οποίος, μάλιστα, παρά το προχωρημένο της ηλικίας του ταξίδεψε σε άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες για να εξηγήσει τις θέσεις του Οικουμενικού Θρόνου πάνω στο θέμα αυτό.
Ο Περγάμου Ιωάννης δεν διακατεχόταν από αντιδυτική υστερία, όπως, δυστυχώς, συμβαίνει σήμερα με θεολόγους εν Ελλάδι, εν Σερβία και αλλαχού, οι οποίοι «ομνύουν» στο έργο του. Αντιθέτως, ήξερε πολύ καλά να διαλεχθεί με την Δύση, χωρίς προκαταλήψεις, στερεότυπα και ιδεοληψίες.
Παραθέτουμε, στη συνέχεια, κείμενα που δημοσιεύτηκαν στους ιστοτόπους μας (Ιδιωτική Οδός και Φως Φαναρίου), και μας θυμίζουν τον πόλεμο που δέχθηκε ο μακαριστός Περγάμου από ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος (όπως ο Ναυπάκτου Ιερόθεος και ο Πειραιώς Σεραφείμ), από «εκκλησιαστικά» πρακτορεία, από κάθε λογής …παράκεντρα, που θέλησαν να τον παρουσιάσουν οιονεί ως νέο «Άρειο». Και φυσικά όλα αυτά έγιναν με την ανοχή των …όψιμων θιασωτών της θεολογίας του.
Τα κείμενα είναι άκρως ενδεικτικά και αντιπροσωπευτικά των όσων βίωσε ο Περγάμου Ιωάννης στα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Για μας ισχύουν στο ακέραιο τα όσα είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος για τον μακαριστό Ιεράρχη, όταν ήταν ακόμα εν ζωή:
«Ο Μητροπολίτης Περγάμου “αποτελεί τον στιβαρόν θεολογικόν βραχίονα της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, η οποία ενεπιστεύθη εις τον αγλαόν επίσκοπον και θεολόγον της τον χειρισμόν και την διεκπεραίωσιν υψίστης σημασίας εκκλησιαστικών υποθέσεων εις όλον το πλέγμα των ευθυνών και των δράσεών της, ανέθεσεν εις αυτόν δυσκόλους αποστολάς, προεδρείας και διαπραγματεύσεις. Ο Ιερώτατος Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης αναγνωρίζεται ως ο επιτελέσας ένα πραγματικόν πνευματικόν άθλον κορυφαίος ορθόδοξος θεολόγος, ο οποίος εχάρισεν ουχί μόνον εις την Ορθοδοξίαν αλλά εις σύμπαντα τον χριστιανικόν κόσμον μίαν εντυπωσιακήν θεολογικήν σύνθεσιν, επί της βάσεως της ευχαριστιακής εκκλησιολογίας. Το γεγονός ότι ο εικοστός αιών εχαρακτηρίσθη ως «ο αιών της Εκκλησιολογίας» οφείλεται μεγάλως εις την συμβολήν του”.
