Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Ο αγαπητός μου μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, τις τελευταίες μέρες εξέδωσε κάτι «πανταχούσες» – δια του περιλαλήτου Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών της Μητροπόλεως του – περί των αγιοκατατάξεων.
Αφορμή στάθηκε η πρόσφατη αγιοκατάταξη της «οικουμενιστικής» Γερόντισσας Γαβριηλίας, από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Στην ανακοίνωση του Γραφείου της 6ης Νοεμβρίου, ο Πειραιώς Σεραφείμ λέει κάτι ακατανόητα πράγματα, που δεν τα περίμενα από αυτόν, λόγω της εγνωσμένης …παρρησίας του.
Γράφει: «Πληροφορηθήκαμε από αρμόδια πρόσωπα, που προώθησαν την αγιοκατάταξη της μακαριστής, ότι το βιβλίο «Η Ασκητική της αγάπης» δεν έχει καμία σχέση με το πρόσωπο, το έργο και τη διδασκαλία της, διότι η συγγραφέας του, ήταν «άσχετη και απαίδευτη ως προς τη δογματική και θεολογία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας». Κατόπιν αυτών ζητήσαμε από τα αρμόδια πρόσωπα, να μας κοινοποιήσουν τις αυθεντικές πηγές, πάνω στις οποίες βασίσθηκαν για την αγιοκατάταξή της. Ζητήσαμε ακόμη να μας ενημερώσουν, εάν έλαβαν υπ’ όψη τους τις προϋποθέσεις, που απαιτούνται για την αγιοκατάταξή της. Προς το παρόν βρισκόμαστε εν αναμονή των απαντήσεών των».
Ποια είναι αυτά τα «αρμόδια πρόσωπα που προώθησαν την αγιοκατάταξη της μακαριστής» και από τα οποία ζητήθηκαν «πηγές» και «προϋποθέσεις»; Υπάρχουν «αρμόδια πρόσωπα» που «προωθούν αγιοκατατάξεις», σεβασμιώτατε;
Γράφει παρακάτω ο σεβ. Πειραιώς: «Με πολλή λύπη διαπιστώνουμε ότι τις τελευταίες δεκαετίες εισχωρεί όλο και πιο επικίνδυνα μέσα στο χώρο της Ορθοδοξίας αυτό το αλλότριο οικουμενιστικό πνεύμα, να υιοθετούνται δηλαδή άλλα κριτήρια αγιοκατατάξεως, δανεισμένα συνήθως από τον Παπισμό με κυρίαρχο αυτό του ηθικισμού, ή της ποικίλης φιλανθρωπικής δράσης».
Θα είχε ενδιαφέρον να μας πει ο άγιος Πειραιώς ποιοι νέοι άγιοι – κατ’ αυτόν – εμπίπτουν σε αυτή την συμπτωματολογία. Θα μπορούσε να τα πει αυτά, π.χ. για τον άγιο Παϊσιο τον αγιορείτη, για τον όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη, για τον άγιο Ιάκωβο τον Τσαλίκη; Ήταν «οικουμενιστές», «ηθικιστές» και της «ποικίλης φιλανθρωπικής δράσης»; Ακόμα και για τους σγίους που ανεκήρυξε σήμερα, 16 Νοεμβρίου 2023, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τους γέροντες Γερβάσιο Παρασκευόπουλο και Αθανάσιο Χαμακιώτη, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάτι τέτοιο ο άγιος Πειραιώς;
Αίφνης, θυμάμαι και ένα αλλιώς …ωραίο κριτήριο του Πειραιώς Σεραφείμ: προέβη στην ανακήρυξη του Οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου ως προστάτου και εφόρου του Ραδιοφωνικού Σταθμού «Πειραϊκή Εκκλησία», «αφού ήταν γνωστή σε όλους η αγάπη του Αγίου προς τον Ραδιοφωνικό Σταθμό, τον οποίο χαρακτήριζε «άμβωνα», παροτρύνοντας όλους όσοι βρίσκονταν κοντά του να τον ακούν».
Γράφει, επίσης, ο άγιος Πειραιώς στα περί αγιοκατατάξεως: «Πρόσωπα, που όχι μόνο στοιχειώδη πνευματικότητα δεν διαθέτουν, αλλά έχουν επί πλέον διαβρωθεί από την οικουμενιστική ιδεολογία, είναι ποτέ δυνατόν να αποφανθούν περί της αγιότητος του ά ή του β προσώπου; Πρόσωπα των οποίων ο νους έχει σκοτιστεί από την πλάνη της αιρέσεως, είναι δυνατόν να θεωρηθούν αρμόδια και κατάλληλα και να αποφασίσουν για την αγιοκατάταξη πιστών;».
Προφανώς εδώ ο άγιος Πειραιώς φωτογραφίζει τους ιεράρχες που αποτελούν, κατά καιρούς, την Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου και βάζουν την υπογραφή τους στις αγιοκατατάξεις. Μας λέει, λοιπόν, ότι ο νους των Συνοδικών του Πατριαρχείου «έχει σκοτιστεί από την πλάνη της αιρέσεως»;
Γνωρίζει πολύ καλά ο άγιος Πειραιώς ότι ο κληρικός της Μητροπόλεως Πατρών Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, με τον οποίο είχε μακρά «αντιοικουμενιστική» συνεργασία στο παρελθόν, προέρχεται από την Αναπλαστική Σχολή του αγίου Γερβασίου, όπως και αρκετοί άλλοι του ιδίου πνεύματος. Είναι «οικουμενιστής» ο νεοφανής άγιος Γερβάσιος και «σκοτισμένοι από την πλάνη της αιρέσεως» οι Συνοδικοί που τον αγιοκατάταξαν; Το επ’ εμοί θεωρώ ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο προέβη στην διακήρυξη της αγιότητος του π. Γερβασίου, εν επιγνώσει ότι οι επίγονοί του είναι, οιονεί, εχθροί του «Οικουμενιστικού» Φαναρίου.
Κατανοώ ότι ο άγιος Πειραιώς θέλει τον «δικό» του άγιο, ήτοι τον μακαριστό Φιλόθεο Ζερβάκο. Αν κάποια στιγμή αγιοκαταταχθεί, το Φανάρι θα έχει «υγιή» κριτήρια αγιοκατάταξης; Γράφει ο άγιος Πειραιώς ότι ο Φιλόθεος Ζερβάκος και όμοιοί του «έχουν «λησμονηθεί» και δεν προτείνονται για αγιοκατάταξη, προφανώς επειδή είχαν αγωνιστεί κατά της παναιρέσεως του Οικουμενισμού και γενικά της καταπτώσεως των εκκλησιαστικών θεσμών και προσώπων». Άραγε, ο Πειραιώς Σεραφείμ, εισάγει – ως νέος πάπας (sic) – νέο «κριτήριο» αγιότητος; Τον «αγώνα κατά της παναιρέσεως του Οικουμενισμού;».
Γράφει, επίσης, ο άγιος Πειραιώς ότι «προτείνονται προς αγιοκατάταξη «συμπαθείς» Γεροντάδες και Γερόντισσες, οι οποίοι ενώ έβλεπαν την παναίρεση του Οικουμενισμού να σαρώνει τα πάντα, αυτοί σιωπούσαν ενόχως, (προφανώς για να αποφύγουν διωγμούς και θλίψεις), και δεν ήλεγχαν την αίρεση, όπως και αυτούς που την προωθούν». Να μας πει τα ονόματα, τον παρακαλώ, διότι θα έχει ενδιαφέρον να κατανοήσουμε την …βαθύτερη σκέψη του, γιατί προσπαθώ να καταλάβω ποιους εννοεί από πρόσφατες αγιοκατατάξεις και ομολογώ ότι αδυνατώ.
Για παράδειγμα, ο Πειραιώς Σεραφείμ συμμετείχε πανηγυρικά στις εκδηλώσεις για την αγιοκατάταξη του οσίου Βησσαρίωνος του Αγαθωνίτου, στη Λαμία. Εκεί το Πατριαρχείο ήταν σωστό; Είχε υγιή κριτήρια;
Στο κείμενό του για τον Πάπα Φραγκίσκο και τις αγιοκατατάξεις (14-11-2023), σημειώνει ο άγιος Πειραιώς: «Πράξεις ηρωϊσμού και αυτοθυσίας συναντούμε και στους ήρωες του 1821, που θυσίασαν τη ζωή τους «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος της ελευθερία», για να ελευθερώσουν το υπόδουλο γένος μας από τη βαρβαρότητα, τον εξανδραποδισμό και τον βίαιο εξισλαμισμό του αδίστακτου και αιμοβόρου κατακτητή. Όμως ουδέποτε η Εκκλησία θεώρησε χρέος της να αγιοκατατάξει όλους αυτούς, απλούστατα διότι δεν είχαν τις απαραίτητες προϋποθέσεις, για να αγιοκαταταγούν, όπως εξηγήσαμε σε προηγούμενη ανακοίνωσή μας».
Πολύ θα θέλαμε να μας εξηγήσει ο άγιος Πειραιώς, με βάση τα παραπάνω, ποια τα κριτήρια της αγιοκατάταξης, από την Εκκλησία της Ελλάδος, το 2021, των Αρχιερέων Αγχιάλου Eυγενίου, Θεσσαλονίκης Ιωσήφ, Δέρκων Γρηγορίου, Εφέσου Διονυσίου, Αδριανουπόλεως Δωροθέου, Νικομηδείας Αθανασίου και Τυρνόβου Ιωαννικίου, οι οποίοι φυλακίστηκαν μαζί με τον άγιο Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε’ την ίδια ημέρα και στην συνέχεια απαγχονίστηκαν. Κι ακόμα, των εν έτει 1822 μαρτυρησάντων, κατά την σφαγή της Χίου, Μητροπολίτου Χίου Πλάτωνος και των συν αυτώ αναιρεθέντων κληρικών, μοναχών και λαϊκών. Κι ακόμα, η αναγραφή στις Αγιολογικές Δέλτους της Εκκλησίας του Διδασκάλου του Γένους Αναστασίου Γορδίου.
Η Εκκλησία προέβη στην αγιοκατάταξη τους 200 χρόνια μετά. Πληρούσαν άραγε τις «απαραίτητες προϋποθέσεις» του αγίου Πειραιώς;
Μήπως να γίνει πιο συγκεκριμένος ο άγιος Πειραιώς στα ζητήματα της αγιοκατάταξης; Δεν μας έχει συνηθίσει σε αοριστίες και γενικολογίες. Τελούμε – όπως κι εκείνος από τους «αρμοδίους» – εν αναμονή μιας κάποιας απαντήσεως.
