ΕΝΑΣ ΧΑΛΚΙΤΗΣ ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΗΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΑΝΑΧΩΡΗΣΕ ΕΙΣ ΤΑ ΟΥΡΑΝΙΑ
Καθηγητής Πανεπιστημίου καί Ἄρχων του Οικουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὁμογάλακτος ἀδελφός καί φίλος Θεόδωρος Νικολάου
Γρηγορίου Λαρεντζάκη, Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Γκράτς, Ἄρχοντος Μεγάλου Πρωτονοταρίου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου
Ὅλοι γνωρίζομεν ὅτι «οὐκ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν» καί κανείς δέν γνωρίζει τόν χρόνον τῆς ἀποδημίας ἀπό τά γήινα στά οὐράνια. Καί παρά τό ὅτι ὡς χριστιανοί φέρομεν τήν ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως καί τῆς αἰωνίου ζωῆς, εὑρισκόμενοι στήν Κοινωνία τοῦ Δημιουργοῦ πρόσωπον πρός πρόσωπον, ἐν τούτοις δέν εἶναι δυνατόν κατ’ ἄνθρωπον νά μήν αἰσθανόμεθα τήν ὀδύνην καί τήν λύπην ἐνώπιον τοῦ μυστηρίου τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου, ἀλλά καί νά συλλυπούμεθα διά τήν ἀπώλειαν συγγενῶν, φίλων, γνωστῶν καί γενικώτερον συνανθρώπων μας.
Παρόμοια αἰσθήματα ἔχομεν καί διά τό λυπηρόν γεγονός τῆς ἐκδημίας τοῦ ὁμογαλάκτου ἀδελφοῦ καί φίλου Θεοδώρου Νικολάου συμφοιτητοῦ, συνοδοιπόρου καί συναγωνιστοῦ ἀπό τά ἀλησμόνητα ἐκεῖνα χρόνια τῶν θεολογικῶν μας σπουδῶν εἰς τήν Τροφόν κατά Χάλκην Ἱεράν Θεολογικήν μας Σχολήν ἀπό τοῦ ἔτους 1961. Χαίρομεν μετά χαιρόντων, ἀλλά καί συμμετέχομεν εἰς τήν λύπην καί τόν πόνον τῆς οἰκογενείας τοῦ ἐκλιπόντος καί εὐχόμεθα εἰς αὐτήν τήν ἄνωθεν δύναμιν ἀντοχῆς καί ὑπομονῆς διά τήν ἀπώλειαν τοῦ συζύγου, τοῦ πατρός, τοῦ πάππου.
Δέν θά προβῶ εἰς τήν ἐξιστόρησιν τοῦ πλουσίου βιογραφικοῦ του, οὔτε θά άξιολογήσω τάς λαμπράς μεταπτυχιακάς σπουδάς τοῦ ἐκλιπόντος εἰς τήν Γερμανίαν καί τήν ἀξιόλογον ἐπιστημονικήν του σταδιοδρομίαν. Οὔτε καί θά ἀξιολογήσω τήν δυναμικήν του δραστηριότητα καί τούς πολλάκις ἐπίπονους ἀγῶνες του, συνεργαζόμενος καί στηριζόμενος ἀπό τήν Ἱεράν Μητρόπολιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου εἰς τήν Γερμανίαν γιά τήν ἵδρυσιν κατ’ ἀρχάς τῆς Ἕδρας καί τοῦ Ἰνστιτούτου Ὀρθοδόξου Θεολογίας εἰς τό Πανεπιστήμιον τοῦ Μονάχου καί μετέπειτα τῆς ἱδρύσεως τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας εἰς τό ἴδιο Πανεπιστήμιον τοῦ Μονάχου, τῆς ὁποίας ὑπῆρξεν ὁ συνιδρυτής καί πρῶτος Πρόεδρος αὐτῆς καί Καθηγητής μέχρι τῆς συνταξιοδοτήσεώς του. «Ὑπῆρξεν πρωτεργάτης και στυλοβάτης της σχολής μας στο Μόναχο», δηλώνει ὁ Πρόεδρός της Καθηγητής Κωνσταντῖνος Νικολακόπουλος.
Εἶμαι βέβαιος, ὅτι θά γίνουν οἱ σχετικές καί ἀναγκαῖες ἐπιστημονικές ἐργασίες καί ἀξιολογήσεις τοῦ πλουσίου καί πρωτοπορειακοῦ του ἔργου εἰς τήν ἀκάματον ὑπηρεσίαν τῆς ἀντικειμενικῆς Θεολογικῆς Ἐπιστήμης, ἀλλά καί εἰς τήν αὐτονόητον καί ἀπεριόριστον διακονίαν τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, τῆς Μητροπόλεως Γερμανίας καί γενικώτερον τοῦ Σεπτοῦ μας Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὅπου καί ὅταν τοῦ ἐζητήθη.
Ὅμως μέ τήν εὐκαιρίαν αὐτήν θεωρῶ καθῆκον μου νά ἀναφερθῶ εἰς τήν μεγίστην σημασίαν τοῦ φυτωρίου καί τοῦ ἐργαστηρίου, εἰς τό ὁποῖον ἀποκτήσαμεν ὄχι μόνον θεολογικάς γνώσεις, ἀλλά καί τό εὐρύ πνεῦμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου μέ τήν διαχριστιανικήν διάστασίν του, τήν Θεολογικήν μας κατά Χάλκην Τροφό Θεολογικήν Σχολήν, τῆς ὁποίας ἀναμένομεν καί ἐλπίζομεν τήν ἐπαναλειτουργίαν. Ἐκεῖ ἐβιώσαμεν καί ἀλάβαμεν μαζί μέ τόν ἐκλιπόντα τά φῶτα ἐκεῖνα, τά ὁποῖα προσπάθησε καί ἐκεῖνος μέ πάθος καί πίστη νά μεταλαμπαδεύσει εἰς ὅλα τά ἐπίπεδα τῆς πολύπλευρης καί πλούσιας δραστηριότητός του καί νά τά ἀφήσει ὡς παρακαταθήκην. Πολύτιμος συμβολή τῆς Θεολογικῆς μας Σχολῆς εἰς τά παγχριστιανικῶς δρώμενα. Εἴμεθα εὐγνώμονες.
Διἀ τόν λόγον αὐτόν ἐπιθυμῶ νά παρουσιάσω σήμερον λίγες φωτογραφίες ἀπό τά ἀλησμόνητα φοιτητικά μας χρόνια εἰς τήν Τροφό Θεολογικήν μας Σχολή τῆς Χάλκης. Ἡ κηδεία του θά γίνει αὔριο τήν 22.2.2023 εἰς τό Ottobrunn τῆς Γερμανίας, ὅπου κατοικοῦσε.
Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό.
