Του Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου Γεράσιμου Φραγκουλάκη
Αννόβερο Γερμανίας
“Ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα.” (Οι άνθρωποι που κατοικούν στο σκοτάδι είδαν φως δυνατό). Αυτά είναι τα λόγια του Ησαΐα, τα οποία αναφέρονται στον ερχομό του Χριστού. Σκοτάδι και φως. Δύο καταστάσεις εκ διαμέτρου αντίθετες. Η Αγία Γραφή αναφέρεται πολλές φορές στην κατάσταση εκείνη η οποία διαμορφώθηκε μετά την πτώση του ανθρώπου και την καταστροφή της αρμονίας του κόσμου, την διαστροφή της φύσεως. Το σκοτάδι της αμαρτίας απλώθηκε παντού. Ολόκληρος ο κόσμος βρέθηκε να εξουσιάζεται από τον πονηρό, “ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται”, (Όλος ο κόσμος βρίσκεται στην εξουσία του διαβόλου). Ακόμη και στην προσωπική ζωή του κάθε πιστού συναντά κανείς την αντίθεση του κόσμου της “σαρκός” και του κόσμου του “πνεύματος”.
“Βλέπω δε έτερον νόμον εν τοις μέλεσί μου αντιστρατευόμενον τω νόμω του νοός μου και αιχμαλωτίζοντα με εν τω νόμω της αμαρτίας τω όντι εν τοις μέλεσί μου.” (Διαπιστώνω όμως πως η πράξη μου ακολουθεί έναν άλλο νόμο, που αντιστρατεύεται το νόμο με τον οποίο συμφωνεί η συνείδησή μου: είναι ο νόμος της αμαρτίας που κυριαρχεί στην ύπαρξη μου και με κάνει αιχμάλωτό της).
Πολύ πιο εύκολα ο άνθρωπος διαπράττει το κακό απ’ ότι το καλό. Ή μάλλον για να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα, ο άνθρωπος συχνά αποστασιοποιείται από το καλό. Και η αποστασιοποίησή του αυτή έχει ως αποτέλεσμα να λιγοστεύει το καλό και πολλές φορές να απουσιάζει παντελώς. Αυτή η κατάσταση της ελάττωσης ή της ανυπαρξίας του καλού είναι το κακό. Δεν πρέπει όμως να οντοποιούμε το κακό, γιατί μ’ αυτόν τον τρόπο απομακρυνόμαστε από την αιτία της δημιουργίας του. Το κακό είναι εντελώς ανύπαρκτο. Ο Θεός τίποτα δεν δημιούργησε κακό. Όλα τα έκανε καλά και μάλιστα πολύ καλά. Ο άνθρωπος έχει την υποχρέωση να αναπαραγάγει το καλό και να το αυξάνει. Δεν υπάρχουν δύο πηγές από τις οποίες ο κάθε άνθρωπος μπορεί να αντλεί από την μία το καλό και από την άλλη το κακό. Μία πηγή υπάρχει από την οποία αναβλύζει μόνο καλό. Συμβαίνει κάτι παρόμοιο με αυτό που συμβαίνει με το σκοτάδι. Υπάρχει σκοτάδι; Πώς προκαλείται το σκοτάδι; Το σκοτάδι είναι ανύπαρκτο. Πρέπει να υπάρχει φως το οποίο ελαττώνοντας το, δημιουργούμε το σκοτάδι. Όπως η έλλειψη του φωτός δημιουργεί το σκοτάδι, έτσι και η έλλειψη του καλού δημιουργεί το κακό. Έπαψε επομένως ο άνθρωπος να κάνει το καλό και άρχισε να βυθίζεται σε σκοτάδι μεγάλο και πυκνό. Από πουθενά δεν φαινόταν τουλάχιστον μία σπίθα, για να φωτίσει έστω και λίγο αυτό το σκοτάδι. Η υπόθεση έμοιαζε να είναι χαμένη. Και όμως ξαφνικά όχι σπίθα, όχι αδύναμο φως, αλλά φως μέγα έλαμψε. Ήλιος λαμπερός ανέτειλε και κανένα σύννεφο δεν στάθηκε ικανό να τον επισκιάσει. Άπλετο φως σκορπίστηκε παντού και φώτισε τον κόσμο όλο. Ο ήλιος αυτός δεν ήρθε από το πουθενά, δεν εμφανίστηκε έτσι, χωρίς λόγο και αιτία. Ο ήλιος αυτός είναι ο ήλιος της δικαιοσύνης, είναι ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο οποίος ήρθε να φωτίσει και να σώσει τον κόσμο. Είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός για τον οποίο βεβαιώνει ο ίδιος ο Θεός Πατέρας κατά την ημέρα της Βαπτίσεώς του, στον Ιορδάνη ποταμό, ότι “ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ω ηυδόκησα”.
Ο αγαπημένος γιος, ο εκλεκτός του Θεού είναι το μοναδικό πρόσωπο χάρη του οποίου έρχεται η σωτηρία στον κόσμο. Αυτός είναι ο λαμπερός ήλιος που φάνηκε στον Ιορδάνη. Αυτού του ήλιου το φως “εσημειώθει εφ’ ημάς”. Αυτός είναι το “φως μέγα” που είδε ο λαός, ο Χριστός. Χωρίς Χριστό υπάρχει βαθύ, πυκνό σκοτάδι. Το σκοτάδι του θανάτου, του πνευματικού θανάτου. Αυτό είναι το σκοτάδι από το οποίο ήρθε να μας απαλλάξει ο Σωτήρας Κύριος μας.
Όμως κάτι παράξενο φαίνεται να συμβαίνει στον κόσμο μας σήμερα. Οι άνθρωποι δείχνουν πως δεν αντέχουν αυτό το “μέγα φως”. Συνηθισμένος ο άνθρωπος στο σκοτάδι, συνηθισμένος και βολεμένος ίσως, γιατί μέσα στο σκοτάδι μπορεί να κάνει τα πάντα, χωρίς να χρειάζεται να δίνει λογαριασμό σε κανένα, προσπαθεί να συσκοτίσει το φως του Χριστού. Κι επειδή δεν το καταφέρνει γι’ αυτό απομακρύνεται. Το συναντάμε στην καθημερινότητά μας. Πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι προσπαθούν να ανατρέψουν εκείνα τα οποία λέει ο Λόγος του Θεού και αφού βλέπουν ότι δεν τα καταφέρνουν, αντί να παραδεχθούν ότι δεν έχουν δίκιο, διατυμπανίζουν πως είναι άθεοι δήθεν. Μπορούμε να το καταλάβουμε αυτό; Δεν θυμίζει λίγο το μύθο του Αισώπου με την αλεπού, που προσπαθώντας να φτάσει τα σταφύλια στην κληματαριά, αφού είδε πως δεν τα κατάφερνε, τα χαρακτήρισε άγουρα και εγκατέλειψε την προσπάθεια; Έτσι γίνεται και με τον κόσμο σήμερα. Ο πολύς λαός εξακολουθεί να ζει στο σκοτάδι. Βασιλεύει και σήμερα “ο κοσμοκράτωρ του σκότους του αιώνος τούτου”, ο Σατανάς. Ζαλησμένος ο κόσμος και τυφλωμένος συνάμα, ζητά να φωτισθεί στο σκοτάδι του, από τον άρχοντα του σκότους, τον διάβολο.
Δυστυχώς, αυτή η κατάσταση αφορά και Χριστιανούς και μάλιστα Χριστιανούς Ορθοδόξους. Κυριαρχούν προλήψεις και δεισιδαιμονίες. Πολλοί είναι εκείνοι που αντί να τρέχουν στον Δημιουργό Θεό, στον δημιουργό του ήλιου, της σελήνης και των άστρων, καταφεύγουν σε αστρολόγους και μέντιουμ, μάγους και χαρτορίχτρες. Νομίζουν οι ταλαίπωροι πως έτσι θα φωτίσουν τη ζωή τους, με αυτό τον τρόπο θα λύσουν τα προβλήματά τους. Το αποτέλεσμα είναι να βλέπουν τα πάντα σκοτεινά και απαίσια. Δεν είναι όμως οι προσωπικές επιλογές και ξεχωριστά η ζωή του καθενός μας που καλύπτεται από σκοτάδι. Σήμερα όλα ωθούν προς το σκοτάδι. Σκοτάδι γεμάτες είναι και οι νομοθεσίες των λαών. Βλέπουμε όλοι τι γίνεται. Νομιμοποιείται η ανομία, ευλογείται το σκοτάδι. Υπάρχουν και σήμερα οι διαστροφείς εκείνοι που το σκοτάδι το λένε φως. Αλίμονό τους , είναι ξεκάθαρος ο λόγος του Θεού για όλους αυτούς, “ουαί οι λέγοντες το σκότος φως και το φως σκότος”.
Ας εκθέσουμε τους εαυτούς μας στο φως του Χριστού. Ναι, ίσως κάποιες φορές αισθανόμαστε λίγη ενόχληση από το φως αυτό του Χριστού. Η ενόχληση αυτή δεν αφορά στο τσουρούφλισμά μας, στο κάψιμό μας, αλλά στον καυτηριασμό των πληγών που έχει ανοίξει η αμαρτία, γιατί το φως του Χριστού, δεν φωτίζει μόνο αλλά και αγιάζει. Είναι “το φως το αληθινόν, το φωτίζων και αγιάζων πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον”. Όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι, το φως δεν κρύβεται. Όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να κρατούν τα μάτια τους κλειστά, το φως του Χριστού υπάρχει. Υπάρχει για να ζεσταίνει τις καρδιές των ανθρώπων, υπάρχει για να καυτηριάζει τις πληγές της αμαρτίας των ψυχών, υπάρχει για να κατακαίει και να τσουρουφλίζει τις διαβολικές τακτικές, τα σατανικά μυαλά. Για να εκθέσουμε τους εαυτούς μας ευεργετικά στο φως αυτό του Χριστού, υπάρχει δυνατότητα, υπάρχει τρόπος τον οποίο μας τον υποδεικνύει ο ίδιος ο Κύριος λέγοντάς μας: “Μετανοείτε˙ ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών”.
