Ὑπό Μητροπολίτου πρ. Χαλκηδόνος Ἀθανασίου
Περίεργον φίλοι καί γνωστοί:
Ὁ Ἄναξ εἰκονογραφικῶς θεώμενος, φαίνεται διαρκῶς σμικρυνόμενος, σωματικῶς, ἐν συγκρίσει πρός τούς περιστοιχίζοντας Αὐτόν –συχνάκις τουλάχιστον μεγαλοσώμους–, τουθ’ ὅπερ παρατηρεῖται καί εἰς τήν ἐκκλησιαστικήν ἀρχιτεκτονικήν, ὡς π.χ. εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Καπνικαρέας Ἀθηνῶν! Καί τοῦτο εἶναι δυνατόν; Μάλιστα –ἐξαιρουμένου τοῦ ἡλικιακοῦ παράγοντος–, τό λιγότερον ὁραματικῶς. Ὅμως ex altera pars ἐμφανίζεται ὡς μεγεθυνόμενος ἐσωτερικῶς, ἐν πληρότητι πνεύματος καί ἐκλαμπροτικῶς!
Τρανόν δέ εἰκονογραφικόν καί εἰκονολογικόν παράδειγμα ἔχομεν εἰς τό “Παιδίον” Ἰησοῦς, τό ὁποῖον κάθεται εὐθυτενῶς, καί οὐχί ἐναγκαλιστικῶς, εἰς τήν ἀριστεράν χεῖρα τῆς Παναγίας Μητρός Αὐτοῦ Ὀδηγητρίας Θεοτόκου τῆς Βρεφοκρατούσης, τοῦ γνωστοῦ “Παιδαριογέροντος” εὐλογοῦντος. Τό μικρόν τουτέστιν ἐν τῷ μεγάλῳ, κατά τό “ἐκεῖνον δεῖ αὐξάνειν ἐμέ δέ ἐλαττοῦσθαι” (Ἰωάν. 3,30).
Τοῦτο ἄλλωστε δέν ἀπαντῶμεν καί εἰς τήν σύγχρονον νανοτεχνολογίαν;
Εὐλογεῖτε Παναγιώτατε.
Γράφονται δέ ταῦτα καθ’ ὅτι ἡ Α.Θ.Π. ἐκπέμπει φῶς διαχρονικῶς εἰς τό σύγχρονον σκότος.
