Του Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου Γεράσιμου Φραγκουλάκη
Αννόβερο Γερμανίας
Ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος ανήμερα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στην Θεία Λειτουργία στην Παναγία τη Σουμελά, στο κήρυγμά του μεταξύ άλλων ανέφερε: «…πάσχομεν και θρηνούμεν εξ αιτίας του συνεχιζομένου επί εξάμηνον ήδη και πλέον ανθρωποκτόνου κατά της Ουκρανίας πολέμου, …αγανακτούμεν διά την αφιλάδελφον και κατά πάντα αντικανονικήν, ληστρικήν και παράνομον επέμβασιν αδελφής, δυστυχώς, Εκκλησίας εις το κανονικόν έδαφος του δευτέρου τη τάξει πρεσβυγενούς Πατριαρχείου της Αλεξανδρείας…». Χρησιμοποιεί πληθυντικό ο Οικουμενικός Πατριάρχης, όπως όμως δείχνουν τα πράγματα πολύ λίγοι είναι εκείνοι από τις Ορθόδοξες Εκκλησίες που αντιτίθενται σ’ αυτές τις καταστάσεις, οι πολλοί δυστυχώς «μεριμνούν και τυρβάζουν περί πολλά…άλλα», και ουδέν λέγουν μη τυχόν και στεναχωρήσουν την ρωσική πολιτική και εκκλησιαστική ηγεσία.
Αρκετές είναι οι Ορθόδοξες Εκκλησίες που όταν στο παρελθόν υπήρξαν στο εσωτερικό τους δυσεπίλυτα προβλήματα ζήτησαν την βοήθεια του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την επίλυσή τους και το Οικουμενικό Πατριαρχείο βεβαίως, έσπευσε και προέβη στις ανάλογες ενέργειες προκειμένου να εξευρεθεί λύση να επέλθει ηρεμία και να επιστρέψει σε ομαλή λειτουργία όποια Εκκλησία είχε πρόβλημα.
Θα περίμενε κανείς τουλάχιστον οι Εκκλησίες αυτές που ωφελήθηκαν κατά κάποιο τρόπο από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αν και όλες στην ουσία κατά καιρούς έχουν ωφεληθεί, να αναγνωρίζουν αυτές τις ευεργεσίες που είχαν και ανάλογη να είναι η συμπεριφορά τους απέναντί του. Όπως όμως δείχνουν τα πράγματα γρήγορα ξέχασαν πολλοί αυτές τις ευεργεσίες και πολλές φορές συμπεριφέρονται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο με τρόπο ανάδελφο, ανοίκειο και εχθρικό. Αυτό το διάστημα μάλιστα η κατάσταση δείχνει να έχει ξεφύγει εντελώς, ιδιαίτερα μετά την παραχώρηση του Τόμου Αυτοκεφαλίας για την αναγνώριση της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας. Το θέμα βεβαίως της αμφισβήτησης του δικαιώματος του Οικουμενικού Πατριαρχείου να εκχωρεί Αυτοκεφαλία στις Ορθόδοξες Εκκλησίες ηγέρθη πρώτα από την Ρωσική Εκκλησία η οποία μονίμως αμφισβητεί τα δικαιώματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, επιδιώκοντας αυτή να τεθεί επικεφαλής όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών επικαλούμενη το μεγάλο αριθμό πιστών που έχει και έχοντας επινοήσει από τα μέσα του 16ου αιώνα και τη θεωρία της «Τρίτης Ρώμης». Στην αμφισβήτησή της αυτή έχει την συνδρομή δυστυχώς, κάποιων Προκαθημένων και στελεχών Ορθοδόξων Εκκλησιών που συντάσσονται με το Πατριαρχείο Μόσχας στον πόλεμο που κάνει εναντίον του Οικουμενικού Πατριαρχείου και η συστράτευσή τους αυτή γίνεται απροκάλυπτα. Έχουν φτάσει στο σημείο κάποιοι Αρχιερείς να έχουν μετατρέψει τις Μητροπόλεις τους σε μετόχια του Πατριαρχείου Μόσχας. Πολλοί από αυτούς είναι λαλίστατοι και πολυγραφότατοι στο να ασκούν αρνητική κριτική στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Είναι να αναρωτιέται κάποιος το ότι έχει καταστεί οδοστρωτήρας που ισοπεδώνει ότι βρει μπροστά της η Εκκλησία της Ρωσίας δεν το βλέπουν ή περιμένουν να ‘ρθει η σειρά τους για να αντιδράσουν; Δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι το Πατριαρχείο Μόσχος και στο σύνολό της η Ρωσική Εκκλησία αποτελούν δυστυχώς ολετήρα για την Ορθοδοξία; Τι περιμένουν για να αντιδράσουν; Δεν τους περισσεύει ούτε μία κουβέντα να πουν για την κατάσταση που έχει δημιουργήσει το Πατριαρχείο Μόσχας στο Παλαίφατο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας με την δημιουργία της περίφημης «Εξαρχίας»; Για άλλα κι άλλα ξέρουν κάποιοι εκκλησιαστικοί ταγοί να αναλίσκονται σε θεολογικές και ακαδημαϊκές αναλύσεις και προσεγγίσεις. Τώρα τι έγινε, κατάπιαν την γλώσσα τους ή στέρεψαν οι «κανονικές» γνώσεις τους; Υπάρχει βεβαίως και το ενδεχόμενο κάποιων να είναι γεμάτο το στόμα και όλοι γνωρίζουμε πως με γεμάτο το στόμα δεν κάνει να μιλάμε, είναι ανθυγιεινό!
Τα όσα περί κανονικότητας διατυμπανίζουν δεν βρίσκουν καμιά εφαρμογή στην αντικανονική, αντιεκκλησιαστική, αντιορθόδοξο και ανάδελφο συμπεριφορά της Ρωσικής Εκκλησίας. Επικρατεί μία κατάσταση τραγική και γίνεται ακόμη τραγικότερη εκ του γεγονότος ότι αυτοί που σιωπούν για τις αντικανονικές ενέργειες του Πατριαρχείου Μόσχας γίνονται λαλίστατοι και εφευρίσκουν πλήθος δικαιολογιών για να υποστηρίξουν τον πόλεμο της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας τον οποίο όχι μόνο δικαιολογούν αλλά τον επευλογούν κιόλας. Την στιγμή που αρκετοί εκ των Ρώσων Ιεραρχών και κληρικών αποστασιοποιούνται από την Ρωσική Εκκλησία λόγω της υποστήριξης που παρέχει στη Ρωσία στον πόλεμο εναντίον της Ουκρανίας άλλοι Ορθόδοξοι Ιεράρχες τάσσονται υπέρ της. Αν είναι δυνατόν να υπάρχουν Ορθόδοξοι οι οποίοι ασυζητητί τάσσονται υπέρ του πολέμου και θεωρούν χριστιανική και μάλιστα ορθόδοξη την πολεμική τακτική του Προέδρου Πούτιν!
