Του Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου Γεράσιμου Φραγκουλάκη
Αννόβερο Γερμανίας
Φαίνεται πως το χρυσό κανόνα της σιωπής δεν τον έχουν υπόψη τους οι ηγέτες της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και γι’ αυτό σε μια περίοδο που θα έπρεπε να τους χαρακτηρίζει το λιγότερο η σιωπή, λόγω της ξεκάθαρης ταύτισής τους με τον Πρόεδρο της χώρας τους Πούτιν σε ότι αφορά στον πόλεμο στην Ουκρανία, εξαιτίας του οποίου ουσιαστικά δύο λαοί υποφέρουν και ήδη έχουν αρχίσει να μετρούν σε χιλιάδες τα ανθρώπινα θύματα, οι εκκλησιαστικοί ταγοί είναι λαλίστατοι. Λένε πολλά όχι στοχεύοντας στην αποκατάσταση της ειρήνης αλλά δικαιολογώντας τις αιμοσταγείς ενέργειες του προέδρου τους.
Στην προσπάθειά τους να τον δικαιολογήσουν γίνονται ενίοτε και γραφικοί. Κυρίως ως αφορμή του πολέμου όπως ανάφερε ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος θεωρεί τις σκοτεινές και εξωτερικές δυνάμεις που απεργάζονται το κακό της Ρωσίας, βάζει βεβαίως στο κάδρο και τον Οικουμενικό Πατριάρχη, για να δώσει προφανώς και ηθικιστική διάσταση στο όλο θέμα βάζει και λίγο gay parades, και τις απόψεις βεβαίως αυτές συμμερίζεται και «προπαγανδίζει» και ο «Υπουργός» του επί των Εξωτερικών Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων.
Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι στην παρούσα φάση ο Πατριάρχης Μόσχας εκ των πραγμάτων στην κυριολεξία σύρετε λόγω της ιδιότητάς του να μιλά για ειρήνευση, μέχρι σήμερα όμως δεν έχει καταδικάσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, ούτε έχει κάνει έκκληση στον Πρόεδρο Πούτιν για να τον σταματήσει. Αναλίσκεται μόνο σε ευχολόγια και δικαιολογίες. Τα γεγονότα όπως φαίνεται τον αφήνουν παγερά αδιάφορο. Δεκάδες είναι οι αρχιερείς και οι ιερείς που σταμάτησαν να τον μνημονεύουν, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να εκφράσουν την δυσαρέσκειά τους για την στάση του στο θέμα της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία. Και ο πρώτος διδάξας το επιτίμιο της ακοινωνησίας, τώρα που αφορά και τον ίδιο, απεφάνθη ότι η διακοπή μνημοσύνου για πολιτικούς λόγους αποτελεί σχίσμα. Ομολογεί δηλαδή ότι η συμπεριφορά του είναι πολιτική, όπως πολιτικοί είναι και οι λόγοι που δεν αποδέχεται την Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας, διότι την θεωρεί ως προσπάθεια απογαλακτισμού από τη Ρωσική Εκκλησία. Ο ίδιος ο Πατριάρχης Κύριλλος ανήμερα την Κυριακή της Ορθοδοξίας αναφερόμενος στην Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ουκρανία υπό τον Ονούφριο εγκαταλείποντας την θέση για «ανεξάρτητη Ουκρανική Εκκλησία» μίλησε για αναπόσπαστο τμήμα της Εκκλησίας της Μόσχας στην Ουκρανία. Επευλογεί επομένως τις πολεμικές επιθέσεις εναντίον του κατ’ αυτόν ποιμνίου του και δεν μπορεί να δικαιολογεί αυτή την στάση του ως πολιτική. Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι άλλη. Ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος έχει μετατραπεί σε Κρόνο που τρώει τα παιδιά του. Η συμπεριφορά του στο θέμα του πολέμου της Ουκρανίας δεν θυμίζει επ’ ουδενί, όχι Ορθόδοξο ηγέτη αλλά ούτε καν Ορθόδοξο Χριστιανό. Συμπεριφερόμενος κατά τρόπο απολυταρχικό προσπαθεί, πέρα από τις πολιτικές του δραστηριότητες, να επιβάλει και στο σύνολο της Ορθόδοξης Εκκλησίας τη δική του εκκλησιολογική αντίληψη και έχει αναστατώσει σύμπασα την Ορθοδοξία διχάζοντάς την με τρόπο καταπιεστικό και ετσιθελικό χρησιμοποιώντας θεμιτά και αθέμιτα μέσα, όπως η εισβολή που έκανε τελευταία με αφορμή την Αυτοκεφαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας, στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας.
Ο Μητροπολίτης Ιλαρίων σε πρόσφατη συνέντευξή του σχετικά με αυτή την εισπήδηση του Πατριαρχείου Μόσχας στα κανονικά εδάφη του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας ανάφερε ότι: «Μετά από πολλή σκέψη – αναμέναμε και μελετούσαμε την κατάσταση επί δύο χρόνια – δημιουργήσαμε την εξαρχία αυτή (της Αφρικής), προκειμένου να δώσουμε τη δυνατότητα στους κληρικούς, οι οποίοι δεν συμφωνούν με τη νομιμοποίηση του ουκρανικού σχίσματος, να συνεχίσουν τη διακονία τους». Τώρα που πλειάδα αρχιερέων και ιερέων κατά το κοινώς λεγόμενο γυρίζουν την πλάτη τους στον Πατριάρχη Κύριλλο, για να συνεχίσουν τη διακονία τους θα πρέπει να γίνει κάτι αντίστοιχο με αυτό που έκανε η Ρωσική Εκκλησία στην Αφρική;
Είναι υποκριτικό το ενδιαφέρον της Ρωσικής Εκκλησίας για τους εκτός των ορίων της Ορθοδόξους την στιγμή που επιτρέπει να σκοτώνονται τα δικά της παιδιά. Την στιγμή που δεν ενδιαφέρεται για το δικό της ποίμνιο, πώς της περισσεύει ενδιαφέρον για πιστούς άλλων δικαιοδοσιών; Η συνοδοιπορία της Ρωσικής Εκκλησίας με το Ρωσικό κράτος και η ταύτισή της με αυτό την καθιστά συνεισβολέα στην Ουκρανία.
Γιορτάσαμε την Κυριακή της Ορθοδοξίας σε μια εποχή που η Ορθοδοξία εμπαίζεται από Ορθοδόξους, σε μια περίοδο που η Ορθοδοξία οδηγείται στο εκτελεστικό απόσπασμα, και δυστυχώς επικεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος δεν είναι κάποιος δεδηλωμένος εχθρός της, αλλά μία Ορθόδοξη Εκκλησία η οποία εκουσίως ή ακουσίως έχει μεταμορφωθεί σε Σαύλο.
Μακάρι να δώσει ο Θεός και σύντομα να μεταστραφεί σε Παύλο προς όφελος δικό της αλλά και ολόκληρης της Ορθοδοξίας.
