Δρ Αντώνιος Χατζόπουλος
Με αφορμή το διεθνές 2ήμερο συνέδριο, αύριο και μεθαύριο στη Σχολή μας και σκεπτόμενος ότι – καίτοι παρήλθαν 50 χρόνια από την απαγόρευση της λειτουργίας της – το πνεύμα της Χάλκης παραμένει ζωντανό και εισέτι διδάσκει διατυπώνω ολίγες σκέψεις. Τα 130 σχεδόν χρόνια λειτουργίας της Ιεράς Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, από το 1844 μέχρι το 1971 δημιούργησαν την σχολική και την ακαδημαϊκή παράδοση της Χάλκης, την ιδιότυπη «σχολή/école» του σκέπτεσθαι και λειτουργείν, η οποία πιστεύω ότι είναι και μοναδική.
Το φυτώριο τούτο του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου και οι απόφοιτοι τόσο του Ακαδημαϊκού όσο και του Λυκειακού τμήματος είχαν μεν σχετικά βαρύ σχολικό πρόγραμμα, αλλά ουδείς μαθητής έπληττε, παρόλο που επί 15 και πλέον ώρες την ημέρα οι μαθητές ήταν εν δράσει (με κουστούμι και γραβάτα), με ανελλιπή παρουσία στον Όρθρο και τον Εσπερινό, με την παρουσία στα μαθήματα πρωί-απόγευμα και Σάββατο, με τους περιπάτους και τις ώρες μελέτης, με τις ομιλίες Σχολάρχου και επιμελητού, με την άριστη καθοδήγηση του τότε βοηθού Σχολάρχου και νυν Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, αλλά και με τις δραστηριότητες «αναψυχής», σχεδόν κάθε μέρα μετά το δείπνο (προβολή ταινιών, βυζ. μουσική, κατήχηση, μαθητική δανειστική βιβλιοθήκη, κ.ά.). Η άρτια οργανωμένη σχολική πραγματικότητα της Χάλκης δεν άφηνε περιθώρια για πλήξη, τουναντίον μας ωθούσε προς δημιουργικότητα. Πέραν όμως των παραπάνω και των ορθών τρόπων συμπεριφοράς και του σαβουάρ βίβρ, τα οποία εκών άκων προσλάμβανε κανείς από το περιβάλλον της Σχολής (Αρχιερείς, Κληρικοί, Καθηγητές με κύρος και με άριστη κατάρτιση), αυτό που έκανε την διαφορά ήταν το γεγονός ότι οι αρχές και οι αξίες της Χάλκης, τις οποίες η Σχολή εμφυσούσε στους ιεροσπουδαστές, μεταδίδονταν όχι ηθικοπλαστικά, αλλά ως βιωμένη εμπειρία. Αυτά που έζησα στην τροφό Σχολή θα μπορούσα να τα απαριθμήσω, λέγοντας ταυτόχρονα ότι αποτελούν και το περιεχόμενο του πνεύματος, ή αν θέλετε της σχολής που δημιούργησε η Σχολή.
Η ΙΘΣΧ του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου πιστεύω ότι ήταν ήταν μοναδική στον κόσμο σχολή (école) πρώτο και κύριον των Οικουμενικών αρχών της Μεγάλης Εκκλησίας και της Ορθόδοξης Οικουμενικής διδασκαλίας και πίστεως, καθώς επίσης ζωής και κουλτούρας πέραν και μακράν ευσεβιστικών και εθνικιστικών προσεγγίσεων. Επιπλέον ήτο βιωματική σχολή της Χριστιανικής αγάπης και του αλληλοσεβασμού, της ψαλτικής τέχνης, του Πολίτικου πολιτισμού και του κοσμοπολιτισμού, της προσφοράς, της υπευθυνότητας, της αδελφοσύνης, του εθελοντισμού του ήθους και της γνήσιας φιλίας, των τρόπων και των τύπων, του ανθρωπισμού και της ευθύνης και της αλληλεγγύης προς όλους τους συνανθρώπους μας ανεξαιρέτους.
5 Φεβρουαρίου 2022
