Του Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου Γεράσιμου Φραγκουλάκη
Αννόβερο Γερμανίας
Μετά την επίσημη εισβολή του Πατριαρχείου Μόσχας στην επικράτεια του Παλαιφάτου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας με την δημιουργία Πατριαρχικής Εξαρχίας ήταν φυσικό να περιμένουμε την αντίδραση κάποιων εκκλησιαστικών ταγών με μια καταδίκη αυτής της μεγάλης απρέπειας, που πραγματοποίησε η Εκκλησία της Ρωσίας πλήττοντας βάναυσα, αντιεκκλησιαστικά και αντικανονικά μια αδελφή Ορθόδοξη Εκκλησία. Όμως εις μάτην η αναμονή. Αντιθέτως μάλιστα ο τρόπος ορισμένων εκ των εκκλησιαστικών ταγών έτρεξαν με την στάση τους και το λόγο τους να επικροτήσουν την ενέργεια αυτή των Ρώσσων και να ταυτισθούν μαζί τους ενστερνιζόμενοι και αυτοί την άποψη, πως για όλα φταίει το Οικουμενικό Πατριαρχείο!
Είναι τραγικό ότι προκύπτουν αήθη ήθη μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Δυστυχώς, διαμορφώνεται μία νέα εκκλησιολογία, καταστρατηγείται κάθε έννοια εκκλησιαστικού και κανονικού δικαίου και όλα αυτά μόνο και μόνο επειδή κάποιοι θέλουν να κάνουν επίδειξη δυνάμεως. Και όταν αναφερόμαστε σε κάποιους, σαφέστατα εννοούμε την Εκκλησία της Ρωσίας.
Οι περισσότεροι υποτίθεται ότι αναζητούν λύση στα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί, σχεδόν κανένας όμως δεν «θέτει τον δάκτυλον επί των τύπων των ήλων». Ομιλούν και «τυρβάζουν περί πολλά» ενώ, «ενός εστί χρεία». Να επισημάνουν στον κύριο ηθικό αυτουργό την ευθύνη την οποία φέρει για την κατάσταση η οποία έχει δημιουργηθεί, όμως όπως φαίνεται έχει απλωθεί πέπλο σκιάς φοβέρας. Και ανάμεσα σε όλους έρχεται ο κύριος υπαίτιος αυτής της κατάστασης, ο Πατριάρχης Μόσχας κ. Κύριλλος να μας πει ότι στερείται της Θείας Χάριτος όποιος με κάθε τρόπο συμμετέχει σε σχίσμα. Κανένας όμως δεν τον ρωτάει αν έχει αντιληφθεί ότι το σχίσμα το έχει δημιουργήσει ο ίδιος και να του επισημάνει με πόσες από τις Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες έχει διακόψει την Κοινωνία. Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος πάλι μιλάει για «νέα ρωγμή στην ευαίσθητη Αφρικανική Ήπειρο», κουβέντα όμως για τον αίτιο. Ο Πατριάρχης Σερβίας κ. Πορφύριος κάτι ψελλίζει και αυτός για ιερούς κανόνες και εκκλησιαστική τάξη και δηλώνει ξεκάθαρα ότι είναι στο πλευρό της Ρωσικής Εκκλησίας η οποία στερήθηκε δικαιωμάτων από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Δεν αναφέρεται σε «Οικουμενικό Πατριαρχείο» εναρμονισμένος στη γραμμή της Ρωσικής Εκκλησίας, η οποία ευθέως αμφισβητεί την ιδιότητα ως Οικουμενικού του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Αν στους ιερούς κανόνες και στην τάξη πρόσθετε και την εκκλησιαστική ιστορία, η οποία αναφέρεται ξεκάθαρα στον συντονιστικό και ισορροπητικό ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τότε σίγουρα δεν θα μιλούσε για στέρηση δικαιωμάτων της Ρωσικής Εκκλησίας, αλλά αντιθέτως για ανταρσία, επιβουλή και επιβολή της στην Οικουμενική Ορθοδοξία. Και αναφερόμαστε βεβαίως σε μια ετσιθελική επιβολή, με το στανιό που λέει ο λόγος. Με την τοποθέτησή του αυτή ο Πατριάρχης Σερβίας θέλει να μας πει δηλαδή ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών καταπατούν τους ιερούς κανόνες και παραβιάζουν την εκκλησιαστική τάξη;
Βγαίνει και ο Μητροπολίτης Κλιν Λεωνίδας, ο επικεφαλής της λεγομένης «Πατριαρχικής Εξαρχίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας στην Αφρική» και δηλώνει ότι «η αποκατάσταση (του τρόπου ζωής) στην Αφρική είναι πλέον πρωταρχικής σημασίας για εμάς» και υπογραμμίζει ότι «καθημερινά έχουμε αιτήσεις από κληρικούς να ενταχθούν στην Εκκλησία της Ρωσίας». Κάπου είναι φυσικό να συμβαίνει και αυτό, διότι γνωρίζοντας με ποιο τρόπο η Ρωσική Εκκλησία φροντίζει για «αποκατάσταση του τρόπου ζωής», να είμαστε σίγουροι ότι θα λειτουργήσει σε κάποιους ο πειθαναγκασμός.
Δεν θα αναφερθούμε σε όλους εκείνους τους εκκλησιαστικούς παράγοντες που έχουν τοποθετηθεί στην κατάσταση που έχει προκύψει υπαιτιότητι του Πατριαρχείου Μόσχας με αφορμή την εκχώρηση Αυτοκεφαλίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας και των οποίων, σχεδόν όλων, κοινή συνισταμένη αποτελεί η προτροπή για σύγκληση Πανορθοδόξου Συνόδου.
Πόσο τώρα θα βοηθούσε μια τέτοια ενέργεια είναι απορίας άξιο. Μπορούμε άραγε να μιλάμε για Πανορθόδοξο Σύνοδο που θα ασχοληθεί με θέματα που αφορούν στην Εκκλησία της Ρωσίας, όταν έχουμε εμπειρία και μάλιστα πολύ όψιμη, ότι το Πατριαρχείο Μόσχας αγνοεί εντελώς τέτοιου είδους συνάξεις; Για Πανορθόδοξη ξεκίνησε και η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος του 2016 στην Κρήτη. Η Εκκλησία της Ρωσίας επέβαλε και τότε τους δικούς της όρους. Και το αποτέλεσμα ποιο ήταν; Εν τέλει όχι μόνο δεν παρέστη, αλλά προσπάθησε να επηρεάσει και άλλες Εκκλησίες να μην παραστούν και τα κατάφερε. Για ποια Πανορθόδοξη επομένως μπορεί να γίνει λόγος τώρα; Εκτός και αν επιδίωξή τους είναι να γίνει αυτό που λέει ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, στη Romfea.gr, ότι είναι «άμεση ανάγκη να συνέλθει Πανορθόδοξη Σύνοδος. Όχι Σύνοδος Προκαθημένων…αλλά όλοι οι διαποιμαίνοντες Μητροπολίτες επαρχίας».
Όλοι γνωρίζουμε ότι η Ρωσική Εκκλησία προβάλλει την υπεραριθμία μελών που έχει ως επιχείρημα για να είναι αυτή ο ρυθμιστής των Ορθοδόξων, έχει επίσης και την πλειοψηφία των επαρχιούχων αρχιερέων που προτείνει να συμμετέχουν σε μια Πανορθόδοξη Σύνοδο ο Μητροπολίτης Πειραιώς, οπότε ποιος ο λόγος σύγκλησης Συνόδου όταν το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο;
Άξιο προσοχής είναι επίσης το γεγονός ότι όλοι όσοι επικαλούνται την σύγκληση Πανορθοδόξου Συνόδου, δεν τους περισσεύει μια λέξη με την οποία να εκφράσουν την αντίθεσή τους στις παράτυπες, αντικανονικές και αντιεκκλησιαστικές ενέργειες του Πατριαρχείου Μόσχας. Οι εισπηδήσεις που έχει κάνει σε κανονικά εδάφη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και του Πατριαρχείου Γεωργίας τους είναι άγνωστες άραγε;
Για να μην είμαστε άδικοι, κάτι πάει να πει ο Μητροπολίτης Πειραιώς όταν αναφέρει ότι «Η Ρωσική Εκκλησία αυτή τη στιγμή διαπράττει ένα κακούργημα», σπεύδει όμως στη συνέχεια να της παράσχει άλλοθι σημειώνοντας ότι «έχει όλο το δίκιο με τον μέρος της». Πώς τεκμηριώνεται τώρα αυτό το δίκιο «Κύριος οίδε»!
Ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ κ. Ιλαρίων έχει προαναγγείλει ότι: «οι Ορθόδοξες Εκκλησίες αναγκάζονται και θα χρειαστεί στο εξής να λαμβάνουν ασυνήθιστες αποφάσεις» και δίδει βεβαίως την δική του εκδοχή. Λαμβάνοντας όμως κάποιος υπόψη την κανονική, εκκλησιαστική και ιστορική πραγματικότητα εύκολα μπορεί να αντιληφθεί ποιος είναι εκείνος που αναγκάζει τις Ορθόδοξες Εκκλησίες να λαμβάνουν όντως, ασυνήθιστες αποφάσεις.
Όσο τώρα αφορά στους υποστηρικτές αυτών των αντιεκκλησιαστικών θέσεων της Εκκλησίας της Ρωσίας ισχύει εκείνο το οποίο έχει πει ο εορταζόμενος Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: «Το μάτι βλέπει τα άλλα, τα ξένα, δε βλέπει τον εαυτό του, ούτε όμως και τα άλλα βλέπει σωστά, εάν αρρωστήσει υπερβολικά».
Ελπίζουμε τουλάχιστον αυτή η αρρώστια να μην αποδειχθεί ανίατος!
