Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟΝ Ι. ΝΑΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑΣ ΠΡΟΠΟΔΩΝ ΤΑΤΑΟΥΛΩΝ

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Καλλιουπόλεως καί Μαδύτου κύριε Στέφανε, Ἀρχιερατικῶς Προϊστάμενε τῆς Περιφερείας Ταταούλων, 

Ἱερώτατοι και Θεοφιλέστατοι ἀδελφοί, 

Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες, 

Εὐλαβέστατοι Πατέρες, 

Λαέ τοῦ Θεοῦ ἠγαπημένε, 

Μέ ἰδιαιτέραν εὐχαρίστησιν ἀπεδέχθημεν τῆν εὐλαβῆ πρόσκλησιν τοῦ Ἱερατικῶς Προϊσταμένου καί τῆς ἐντίμου Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Κοινότητος τῆς Εὐαγγελιστρίας καί συνεκεντρώθημεν ὑπό τήν σκέπην τῆς Μεγαλόχαρης, εἰς τόν πανηγυρίζοντα Ἱερόν αὐτῆς Ναόν Προπόδων Ταταούλων, μετά διετῆ ἀπουσίαν λόγῳ τῆς ἐνσκηψάσης πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ, διά νά εὐαγγελισθῶμεν μαζί μέ ὅλην τήν Γῆν χαράν μεγάλην καί νά αἰνέσωμεν μέ τούς οὐρανούς Θεοῦ τήν δόξαν. 

Ἐάν οἱ Ἕλληνες ἐκαυχῶντο διά τόν Παρθενῶνα, οἱ Ρωμαῖοι διά τό Πάνθεον καί οἱ Ἰουδαῖοι διά τόν ναόν τοῦ Σολομῶντος, πολύ περισσότερον καυχᾶται σήμερον ὁ Χριστιανικός κόσμος δι᾽ ἕνα ἄλλον ναόν, ἀσυγκρίτως μεγαλοπρεπέστερον. Καυχᾶται διά τόν καθαρώτατον ναόν τοῦ Σωτῆρος, τό κατοικητήριον αὐτό τοῦ Θεοῦ, τό ἔμψυχον παλάτιον τοῦ οὐρανίου Βασιλέως, τήν Παναγίαν Μητέρα μας, εἰς τήν ὁποίαν οἱ ἱεροί ὑμνογράφοι καί ἰδιαιτέρως ὁ ποιητής τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου ἀφιέρωσαν ἐπαξίως καί δικαίως τόσους ὕμνους καί τόσα ἐγκώμια, καί πρός τήν ὁποίαν ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ ἔφερε τό χαρμόσυνον μήνυμα, ὅτι ὡς ἄλλη μυστική στάμνα πρόκειται νά δεχθῇ τό οὐράνιον μάννα, τόν Χριστόν. 

Εἰς τήν ταπεινήν πολίχνην τῆς Γαλιλαίας, τήν Ναζαρέτ, τά πρώτα λόγια τοῦ Ἀγγέλου πρός τήν νεάνιδα Μαρίαν ἦταν τό «Χαῖρε»: «Χαῖρε, Κεχαριτωμένη ὁ Κύριος μετά σοῦ», ὅπως ἀκριβῶς καί ὁ Ἀναστάς Κύριος ἀπηύθυνε πρός τάς Μυροφόρους τό εὐφρόσυνον «Χαίρετε»! Ἄλλωστε, ὁ Εὐαγγελισμός καί ἡ Ἀνάστασις συνδέονται ἀρρήκτως μεταξύ των, ὡς ἡ ἀπαρχή καί ἡ τελείωσις τῆς ἀπελευθερώσεως τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἀλλοτρίου. 

Ὁ ἀληθινός Χριστιανός δέν μπορεῖ παρά νά δονῆται μέχρι καί τῶν μυχίων τῆς ὑπάρξεώς του ἀπό τήν ὑψίστην πνευματικήν χαράν τῆς σωτηρίας του, ὅσον μεγάλαι καί βαρεῖαι καί ἀλλεπάληλοι καί ἄν εἶναι αἱ ἐξωτερικαί λύπαι καί στενοχωρίαι τῆς καθημερινῆς του ζωῆς. Μέ αὐτήν τήν χαράν καί τήν βεβαιότητα ἐπορεύθη τό Γένος μας εἰς τάς διαφόρους περιστάσεις τοῦ βίου του, ὅταν ὅλα ἦσαν ρόδινα καί φωτεινά, ἀλλά καί ὅταν ὅλα ἦσαν ἤ ἐφαίνοντο δυσοίωνα καί σκοτεινά. 

Ἐνθυμούμεθα τούς λόγους τοῦ ἀοιδίμου Προκατόχου μας Πατριάρχου Δημητρίου, τοῦ ταπεινοῦ καί ἁπλοῦ, ὁ ὁποῖος ὅταν ἠρωτήθη ὑπό ξένων ἀνταποκριτῶν πόσον ποίμνιον ἔχομεν ἐδῶ εἰς τήν Πόλιν καί ἐπί πόσα χρόνια ἀκόμη ὑπολογίζει ὅτι θά ὑπάρχῃ Ρωμηοσύνη ἐδῶ, λόγῳ τῆς συνεχιζομένης διαρροῆς τοῦ στοιχείου μας, ἀπήντησεν ὡς ἑξῆς: «Τό Πατριαρχεῖον μας, κατά τήν μακραίωνα ἱστορίαν αὐτοῦ, οὐδέποτε ἠσχολήθη καί ἐπέμεινεν εἰς τούς ἀριθμούς. Μή ζητῆτε, ἑπομένως, ἀπό ἡμᾶς ἀριθμούς ἤ ἀριθμητικάς προβλέψεις. Ὁσοιδήποτε θελήσῃ ὁ Θεός νά παραμείνωμεν ἐδῶ, θά παραμείνωμεν πιστοί εἰς τήν Ἐκκλησίαν μας καί εἰς τόν τόπον μας». 

Αὐτήν ἀκριβῶς τήν πιστότητα εἰς τόν τόπον μας καί τήν ἀφοσίωσιν εἰς τήν Ἐκκλησίαν μας βλέπομεν μετά πατρικῆς ὑπερηφανείας καί ἐγκαυχήσεως εἰς τήν προσέλευσίν σας ἀπόψε ἐδῶ, εὐλογημένοι Χριστιανοί. Ἀπόψε εἶναι μία βραδιά, κατά τήν ὁποίαν ἡ τιμωμένη Πολιοῦχος τῆς Βασιλευούσης, ἡ Θεοτόκος, μᾶς συνεκέντρωσεν ὅλους διά νά ἴδωμεν εἰς ἑαυτούς καί ἀλλήλους τό θαῦμα τῆς ἐδῶ ἀδιαλείπτου παραμονῆς καί μαρτυρίας τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, τῆς Μητρός πάντων ἡμῶν. 

Καί ἡμεῖς ὡς ἀντίδωρον διά τό δῶρον αὐτό τῆς Παναγίας, τῆς ἐψάλαμεν ψαλμούς καί ὕμνους καί ᾠδάς πνευματικάς καί ἀνενεώσαμεν τήν πρός Αὐτήν ὑπόσχεσίν μας ὅτι δέν θά ἐγκαταλείψωμεν τήν Πόλιν της, ἡ ὁποία ἐπί αἰῶνας τώρα ἀναγράφει εἰς Αὐτήν, τήν Ὑπέρμαχον Στρατηγόν, τά νικητήρια καί τά εὐχαριστήρια, καί ὅτι δέν θά ἀφήσωμεν χωρίς λάδι τήν κανδήλα της, χωρίς θυμίαμα τίς Ἐκκλησίες της καί χωρίς ἀμνόν τά Ἅγια Θυσιαστήριά της. Καί εἶναι αὐτή ἡ ὑπόσχεσις καί δέσμευσίς μας ὁ καλύτερος ὕμνος πρός τήν μεγαλώνυμον Θεομήτορα καί Δέσποιναν τοῦ κόσμου ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ της. 

Ἐπιλαμβανόμενοι τῆς εὐκαιρίας τῆς ἐνταῦθα προσκυνηματικῆς καί ποιμαντορικῆς μας ἐπισκέψεως, ὑποδεχόμεθα καί καλωσορίζoμεν ἐγκαρδίως τόν νέον Ἐπόπτην τῆς Περιφερείας Ταταούλων, Ἱερώτατον Μητροπολίτην Καλλιουπόλεως καί Μαδύτου κ. Στέφανον. Ἅγιε ἀδελφέ, ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία, ἡ ἐκθρέψασά σε παιδιόθεν κατά Χριστόν καί ἀγαγοῦσα σε μέχρι τοῦ ἀρχιερατικοῦ ἀξιώματος, οὗτινος ἐφάνης ἄξιος ἐν πᾶσι φορεύς, ἀναζητήσασα τόν κατάλληλον διάδοχον τοῦ ἀδελφοῦ Μητροπολίτου Σασίμων κ. Γενναδίου εἰς τήν Ἀρχιερατικήν Προϊσταμενίαν τῆς Περιφερείας ταύτης τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἁγιωτάτης Ἀρχιεπισκοπῆς, ἀνεῦρε τοῦτον ἐν τῷ προσώπῳ τῆς ὑμετέρας ἀγαπητῆς Ἱερότητος. Ἔχοντες ὑπ᾽ ὄψει τήν πολυετῆ ἐμπειρίαν καί θητείαν σου εἰς ὑψηλάς διοικητικάς θέσεις τῆς Πατριαρχικῆς Αὐλῆς, ὡς ἐκεῖναι τοῦ Μεγάλου Ἀρχιδιακόνου καί τοῦ Μεγάλου Πρωτοσυγκέλλου, καθώς καί τήν μετά πάσης ἀφοσιώσεως καί αἰσθημάτων ἐκκλησιαστικῆς εὐθύνης ἐκπλήρωσιν τῶν ἀνατεθέντων εἰς σέ καθηκόντων, εὐχόμεθα ὅπως, μετά τοῦ αὐτοῦ αἰσθήματος ἐκκλησιαστικῆς εὐθύνης, ἐπιτελέσῃς καί τό νέον πνευματικόν καί ποιμαντικόν σου ἔργον. 

Ὁλόθερμον τήν Πατριαρχικήν μας εὐαρέσκειαν καί εὐγνωμοσύνην ἐκφράζομεν καί πρός τόν προκάτοχον ὑμῶν, ἅγιον Σασίμων, διά τήν ἀγλαόκαρπον κατά πάντα παρουσίαν του καί διά τόν χριστοτερπῆ ζῆλον, μέ τόν ὁποῖον ἐπετέλεσε τήν εὐλογημένην καί πολυχρόνιον διακονίαν του πρός τόν εὐσεβῆ λαόν τοῦ Θεοῦ, εὐχόμενοι ὁλοκαρδίως, ὅπως συνεχίσῃ τήν εὔορκον ὑπηρεσίαν του ὡς ἡγουμενεύων τῆς Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς καί Σταυροπηγιακῆς Μονῆς Ζωοδόχου Πηγῆς Βαλουκλῆ, καθώς καί τήν πολύτιμον προσφοράν του εἰς τό Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν καί γενικώτερον εἰς τούς διαχριστιανικούς καί διαθρησκειακούς διαλόγους. 

Συγχαίρομεν πατρικῶς τόν ἱερατικῶς προϊστάμενον Αἰδεσιμολογιώτατον Οἰκονόμον τῆς Ἁγιωτάτης Ἀρχιεπισκοπῆς Κωνσταντινουπόλεως κ. Φιλόθεον Κελεπούρην, διά τήν εὐλάβειαν, τό εὔκαρπον ἔργον του καί τήν ἔνθεον μαρτυρίαν του. Ἐκφράζομεν, τέλος, τόν ἔπαινον τῆς ἡμῶν Μετριότητος πρός τόν Πρόεδρον, Ἐντιμότατον κύριον Κοσμᾶν Κοσμάογλου, καί πρός τούς προθύμους συνεργάτας αὐτοῦ, διά τήν προσφοράν των εἰς τήν Κοινότητα τῆς Εὐαγγελιστρίας, καθώς καί πρός πάντας τούς ἀγαπῶντας καί στηρίζοντας αὐτήν. 

Περαίνοντες τόν λόγον, καλωσορίζομεν πάντας ὑμᾶς, τούς τε ἐκ τῆς Πόλεως καί τούς φίλους ἐπισκέπτας, καί εὐχαριστοῦμεν διά τήν παρουσίαν καί τήν συμμετοχήν σας εἰς τήν πανήγυριν τῆς Εὐαγγελιστρίας. Καταστέφοντες δέ ὑμᾶς διά τῆς Πατριαρχικῆς ἡμῶν εὐλογίας, ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας ὑμᾶς καί ἐπί τάς προσφιλεῖς οἰκογενείας σας, διαρκῆ τήν σκέπην, τήν προστασίαν καί τήν μεσιτείαν τῆς Μεγαλόχαρης, τήν ὁποίαν δέν θά παύσωμεν νά ὑμνοῦμεν καί νά εὐχαριστοῦμεν διά τά ἀμέτρητα δωρήματά της πρός τήν Ἐκκλησίαν καί τό Γένος μας. 

Χρόνια πολλά εἰς ὅλους!