ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΠΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Θα ξεκινήσω όχι με μια διαπίστωση αλλά με μια ερώτηση: ένας που ευλογεί ρωσικό ασκέρι είναι ανώτερος και πιο αθώος από κάποιον που ευλογεί τουρκικό; Αν είναι έτσι τότε επιβεβαιώνεται στην τραγικότερη της μορφή η υποκρισία και η διαστρέβλωση της αληθινής διάστασης των πραγμάτων! Διότι αν στη μια περίπτωση η ευλογία ήταν μια – ας πούμε – αναγκαία συνθήκη, στην άλλη ήταν φιλοσοφία ζωής και ιμπεριαλισμού! 

Το Αφρίν δεν έχει καμία σχέση ούτε με τη Συρία ούτε με την Ουκρανία. Και καλό θα ήταν να μην τα μπερδέψει εδώ κανείς με αγώνες υπέρ βωμών και εστιών. 

Μπορείτε να δείτε τα σχετική αρθρογραφία μας εδώ και τρία χρόνια στην Ιδιωτική μας Οδό: 

– Η “ΕΥΛΟΓΙΑ” ΡΩΣΙΚΩΝ ΠΥΡΑΥΛΩΝ ΠΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΣΥΡΙΑ / ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΥΛΟΓΗΘΕΙ ΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ; 

– ΡΩΣΙΚΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ «ΙΕΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ» ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ; 

Ποιος επέβαλε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο την ανάμειξη στο Ουκρανικό; Οι πολιτικές δυνάμεις; Μέγα λάθος! Ψέμα! Συκοφαντία! Το επέβαλε η μέριμνα που έπρεπε να είχε επιδείξει πολύ νωρίτερα στο εκκλησιαστικό αυτό πρόβλημα. Αν και ο διάλογος για το Ουκρανικό υφίσταται ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1990! 

Έσφαλε το Οικουμενικό Πατριαρχείο στο ότι καθυστέρησε να προβεί στις δέουσες ενέργειες που έχουν να κάνουν με την αυτοσυνειδησία του ως Πρωτοθρόνου Εκκλησίας, από τα σπλάχνα της οποίας προέκυψαν τόσες άλλες! Το λάθος του ήταν τα πολλά αυτοκέφαλα – αρχής γενομένης από την Ρωσία και την Ελλάδα – το ότι το πάτησαν στην ανάγκη, στο φιλότιμο, στις περιστάσεις και το εξώθησαν στο να παραβεί την πενταρχία! Έπρεπε να μέναμε στην πενταρχία και όλες οι υπόλοιπες τοπικές εκκλησίες αυτόνομες υπό τον Κωνσταντινουπόλεως! Όχι όπως τώρα που όλοι, άλλοι με δυό χιλιάδες χρόνια πορείας και άλλοι με μερικές εκατοντάδες και διδαχθέντες από τους πρώτους να συναιρούν λόγο ως ίσοι προς ίσους. Και το χειρότερο: Να λένε οι ευεργετημένοι τους ευεργέτες «σχισματικούς»! 

Γίνεται λόγος για «εθνοφυλετισμό». Ξέρετε τι είναι εθνοφυλετισμός; Να βγάζεις διάγγελμα «εκκλησιαστικό» και να λες: οι όπου γης ρώσοι π.χ. δεν θα κοινωνούν εκεί που βρίσκονται διότι είμαστε σε διάσταση με την Κωνσταντινούπολη. Ή να φέρεται ότι υπάρχει η γνώμη: μην εξομολογείστε οι όπου γης σε κληρικό με μη ρωσικό διαβατήριο! 

Ακούστε τώρα: Στην Περθ της Δυτικής Αυστραλίας, η μικρή ρωσική παροικία εξυπηρετείτο μερικές φορές από κληρικό της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, ο οποίος έκανε την Θ. Λειτουργία στα αγγλικά. Ακυρώθηκε η προγραμματισμένη για τις 18 Νοεμβρίου πρόσκληση του ιερέα, λόγω της «ακοινωνησίας» του Μόσχας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο! 

Αυτό είναι εθνοφυλετισμός. Να θεωρείς ότι οι όπου γης ρώσοι ανήκουν στην Εκκλησία της Ρωσίας, οι όπου γης Σέρβοι στην Εκκλησία Σερβίας και ούτω καθεξής, αγνοώντας ότι σε κάθε τόπο ένας επίσκοπος υπάρχει για όλους τους ορθόδοξους ανεξαιρέτως. Όχι για τους Έλληνες άλλος, τους Μολδαβούς άλλος κτλ. 

Πώς πήρε το αυτοκέφαλο και την Πατριαρχική αξία η Μόσχα; Μήπως πολύ χειρότερα από τις μέχρι τώρα διασπασμένες παρατάξεις των Ουκρανών; Αυτοί δεν κράτησαν όμηρο κανένα Πατριάρχη…

Μιλάμε για πολιτικές παραμέτρους στις ενέργειες του Οικουμενικού Πατριαρχείου και του Πατριάρχου Βαρθολομαίου και παραπλανούμε την κοινή γνώμη με ασύστολα ψεύδη! Το Οικουμενικό Πατριαρχείο κινείται μόνο με εκκλησιολογικά κριτήρια. 

Το κακό είναι, όπως προείπαμε, ότι ανέχεται για καιρό καταστάσεις και νομίζουν οι σφάλλοντες και αδικούντες ότι δικαιώθηκαν επειδή εκείνο σιωπά και υπομένει! Όμως, αν ένας μου πατά το πόδι και από χ ψ λόγους σιωπώ δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει κάποτε να διαμαρτυρηθώ ή ότι εκείνος πράττει καλά! Οι πολιτικές αναλύσεις και τα πασαλείμματα σοκολάτας ας μείνουν σε όσους αρέσκονται να ασχολούνται με τη λάσπη και ο, τι άλλο. 

Η αλήθεια είναι ότι την ώρα που ανέβαινε ο Πατριάρχης στο αεροπλάνο για την Ουκρανία το 2008 οι εφημερίδες έγραφαν ότι υπήρξαν πιέσεις προς τον πρόεδρο της χώρας όπου εδρεύει σήμερα το Πατριαρχείο να σταματήσει τον Πατριάρχη και εκείνος προς τιμήν του δεν το έπραξε. Αντίθετα το ελληνικό κράτος δια στόματος του πρέσβη του είχε τολμήσει να το κάνει και έλαβε την προσήκουσα απάντηση. Μάλιστα στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ γράφτηκε (29-7-2008) ότι «η απόφαση του Παναγιώτατου να πάει στο Κίεβο προκάλεσε αρνητικά αισθήματα τόσο στο υπουργείο Εξωτερικών όσο και στο Μέγαρο Μαξίμου. Και αυτό γιατί η Αθήνα- δεδομένου του ενεργειακού φλερτ με τους Ρώσους- δεν ήθελε να χαλάσει η σχέση με τη Μόσχα». 

Όμως το Οικουμενικό Πατριαρχείο επιτελεί εκκλησιαστικό ρόλο. Αν μελετήσει κανείς την ιστορία των τριών τελευταίων αιώνων, όλα τα Πατριαρχικά Γράμματα αρχίζουν με την ευθύνη της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας να αναλαμβάνει υπερόριες ενέργειες για χάριν του συμφέροντος της καθόλου Εκκλησίας. Αλλά και τα προς αυτό γράμματα το ίδιο αίτημα έχουν. Και τα ρωσικά κυρίως! 

Όσο για το τι είναι ο Πατριάρχης, παραπέμπονται οι τυχόν κακόβουλοι επικριτές του στη δήλωση που είχε κάνει δημοσίως στη Σμύρνη μπροστά σε όλες τις τοπικές αρχές στο επίσημο τραπέζι του Δήμου της περιοχής προς τιμήν του. Αυτή η απάντηση ας είναι ο αιώνιος κόλαφος των συκοφαντών αυτού του Πατριάρχου μας, ο οποίος επί 27 χρόνια εκδαπανά τον εαυτό του στη διακονία της Εκκλησίας με κόπους και θυσίες ανείπωτες. 

Σήμερα που συμπληρώνονται 27 χρόνια από την εκλογή Του (22-10-1991), σκέπτομαι πόσες άδικες επιθέσεις και συκοφαντίες έχει δεχθεί ο Πατριάρχης του Γένους στα χρόνια μας, όπου η Αλήθεια είναι τόσο ακριβή αλλά το ψέμα αγοράζεται περισσότερο… 

Παναγιώτατε, 

Ζήθι, έντεινε και κατευοδού και βασίλευε, ένεκεν αληθείας και πραότητος και δικαιοσύνης.