ΛΟΓΟΣ ΕΚΦΩΝΗΘΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ
ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ
ΕΝ Τῼ ΠΑΛΑΙῼ Ι. ΝΑῼ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΡΑΘΙΟΥ-ΑΚΡΑΤΑΣ
ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ
(5.8.2018)
ὑπὸ
Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου
Ἐξοχώτατοι, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἑορτάζομεν καὶ ἐφέτος τὴν Θείαν Μεταμόρφωσιν τοῦ Κυρίου κατὰ τὴν ὁποίαν πανηγυρίζει ὁ παλαιὸς οὗτος ναός, καὶ χαίρομαι διότι τὸν ἀποκαλεῖτε Ἅγιον Σωτῆρα. Ὡς γνωστὸν δὲ αἱ χριστιανικαὶ ἑορταὶ ἐπανέρχονται ἐντὸς τοῦ λειτουργικοῦ κύκλου ὡς ἕν “διηνεκὲς παρόν”. Ὅμως ἡ Μεταμόρφωσις ἔχει καὶ ἰδιάζοντα ἐνθυμητικὸν χαρακτῆρα, καθ’ ὅτι τυγχάνει λίαν σύγχρονος.
Οὕτως ἡ ἔννοια αὐτῆς δηλοῖ τὴν ἀλλαγήν, πρᾶγμα διὰ τὸ ὁποῖον “δόξα τῷ Θεῷ”, πρὸ ἐτῶν ὁμίλουν διαρκῶς ἐνταῦθα, διότι ἡ μὴ ἀλλαγὴ δημιουργεῖ κατά τινας καὶ ἀνίαν! Ἡ μεταμόρφωσις δὲ ἠμπορεῖ νὰ εἶναι θεϊκή, ἀνθρώπινη, θετικὴ ἢ ἀρνητική, σωματικὴ ἢ ψυχική, ἀλλὰ καὶ παραλλακτική, γενικὴ ἤ μερικὴ ὡς τὰ γενόσημα φάρμακα καὶ τὰ μεταλλαγμένα τρόφιμα, ἐσωτερικὴ ἢ ἐξωτερικὴ ἢ συναμφότερα, γνησία ἢ παραπλανητικὴ κ.ἄ.
Γνωστὴ ἡ ἱστορία τῆς Θείας Μεταμορφώσεως. Βασικὸν ὅμως στοιχεῖον αὐτῆς εἶναι τὸ φῶς: “Καὶ ἔλαμψεν ὡς ὁ ἥλιος” (Ματθ. 17, 2), “Ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου” (Ἰω. 8, 12). Τί θὰ ἦτο ὁ πλανήτης μας ἄφωτος; Θὰ ἐκυριάρχει τὸ Ἔρεβος, “τὸ ἡτοιμασμένον τῷ Διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ” (Ματθ. 25, 41). Καὶ τί θὰ εἴμεθα ἡμεῖς; Τυφλοί, ἀδύνατοι νὰ ἀπολαβάνωμεν τὰς ὡραιότητας τοῦ κόσμου καὶ τῆς ζωῆς.
Βεβαίως τὸ φῶς ἀπὸ ἀπόψεως ἐπιστημονικῆς, παρουσιάζει μεγάλην ποικιλίαν: Εἶναι ἴδιον (Eigenlicht), ἀποστελλόμενον ἔξωθεν (Sendenlicht), τοπικὸν (Standortlicht) κ.ἄ.
Ἓν ἀντικείμενον ἠμπορεῖ λοιπὸν νὰ εἶναι αὐτόφωτον ἢ ἑτερόφωτον. Πρὸς τούτοις ὑπάρχει ἡ φωτοσκίασις καὶ τὸ ἡμίφως εἰς τοὺς ναούς (θετικόν) ἀλλὰ καὶ τὰ καταγώγια (ἀρνητικόν). Τέλος ὑπάρχουν ἄνθρωποι φωτεινοὶ καὶ σκοτεινοί.
Καὶ τώρα ἐρχόμεθα είς τὴν θετικὴν καὶ ἀρνητικὴν μεταμόρφωσιν τοῦ ἀνθρώπου.
Ἀναφορικὰ πρὸς τὴν θετικήν, λεκτέα τὰ ἑξῆς: Οὐδεὶς ἠμπορεῖ νὰ ἀμφισβητήσει τά “θαύματα”, τὰ ὁποῖα ἐπενόησεν ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου, ἰδίᾳ σήμερον: εἰς τὴν τεχνολογίαν, τὴν βιοτεχνολογίαν, τὴν βιοηθικήν, τὴν βιονικήν, ἡ ὁποία χρησιμοποιεῖ τὰ δεδομένα τῆς φύσεως εἰς τὴν τεχνολογίαν, τὴν νανοτεχνολογίαν, τὴν βιοϊατρικὴν, τὴν ἀστροφυσικήν, τὴν ἐνεργειακὴν πολιτικήν, διὰ τῆς χρήσεως τοῦ ἠλεκτρισμοῦ π.χ. εἰς τὰ αὐτοκίνητα ἀντὶ τῆς βενζίνης. Πλὴν ὅμως καὶ ἐνταῦθα ἀπαιτεῖται χρῆσις ὀρυκτῶν ὑλῶν ὡς τὸ κάρβουνον, διὰ τὴν παραγωγὴν ἠλεκτρισμοῦ, αὐξανομένου και πάλιν τοῦ CO2, τὴν γενετικὴν καὶ εὐγονικήν, τὴν βιοαισθητικήν. Ὑπάρχουν κλινικαὶ αἰσθητικῶν ἐπεμβάσεων εἰς πολλὰ μέρη τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος, προτιμώμενα ἐκ τῆς ὡραιο-καὶ ἀλλαγομανίας τοῦ ἀσθενοῦς κυρίως φύλου, μὲ ὅλους τοὺς κινδύνους ἀργοτέρας παραμορφώσεως καὶ ἰατρικῆς ἐκμεταλλεύσεως, τὴν γηριατρικήν, τὴν ἐπιμήκυνσιν τῆς ζωῆς μὲ τὰς ποικίλας ἀρνητικὰς πλευρὰς διὰ τὰ ἀσφαλιστικὰ συστήματα καὶ τὰ ἐργασιακὰ προβλήματα. Τὴν κατασκευὴν μαμοῦθ ἔργων (γεφυρῶν, σηραγγῶν, οὐρανοξυστῶν, ἀεροδρομίων). Τὴν βιομηχανίαν τῆς μόδας μετὰ τῶν ἀπείρων συνδυασμῶν τῶν ἐνδυμάτων καὶ λοιπῶν ἔν τισι καρναβαλικῶν καὶ ἀντιαισθητικῶν, πλὴν ὅμως νεοφανῶν καὶ πολλάκις πολιτικοποιημένων. Τέλος τὴν ρομποτικήν, ἡ ὁποία δὲν χρειάζεται ἀνθρωπίνας χεῖρας, τροφήν, αὐξήσεις μισθῶν καὶ ἀδειῶν, δὲν γνωρίζει συνδικάτα καὶ ἀπεργίας, ἀλλὰ ἐργάζεται ἐπὶ 24 ὥρας. Τὰ ρομπὸτ εἶναι εἰσέτι δύσμορφα καὶ ἐφιαλτικὰ τὴν ὄψιν, ὁμιλοῦν καὶ ἐκφοβίζουν, χρησιμοποιούμενα οὐχὶ μόνον εἰς τὰ οἰκιακά, ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς φονικοὺς πολέμους, ὅταν μάλιστα ἄνευ τοῦ ἀνθρώπου χειραγωγούμενα ἀποφασίζουν, –Κύριε ἐλέησον–, τὰ ἴδια ἐπὶ τῶν ἐπιχειρήσεων.
Καὶ τώρα ὀλίγα διὰ τὴν ἀρνητικὴν μεταμόρφωσιν ποὺ παραμορφώνει τὰ πάντα: Τὴν δημιουργίαν ἐρήμων διὰ τῶν κατηραμένων πυρκαϊῶν ὑπὸ καταχθονίων ἐξωτερικῶν καὶ δυστυχῶς καὶ ἐσωτερικῶν δυνάμεων, τὴν μόλυνσιν τῶν πάντων, γῆς, ὑδάτων, ἀέρος, τὴν φρενικὴν καταστροφὴν τοῦ κλίματος, τῆς χλωρίδος καὶ πανίδος τοῦ πλανήτου, τοὺς λοιμούς, λιμούς, σεισμούς, ἐπιδρομὰς ἀλλοφύλων διὰ τὰ ὁποῖα ὡμίλησεν ἡ Ἱ. Ἀποκάλυψις, ὁ Ἁγ. Παΐσιος κ.ἄ. Διαρκῶς βλέπει τις εἰς τὰ ΜΜΕ πολέμους φονικούς, φέρετρα, θρηνούσας μητέρας, συζύγους καὶ παιδιά. Τὴν πολιτικοποίησιν τῶν θρησκειῶν καὶ τοὺς πολέμους ἐν ὀνόματί αὐτῶν δῆθεν, τὴν ἐρήμωσιν τῶν ψυχῶν καὶ τὴν ἀπώλειαν τῆς ψυχικῆς ἠρεμίας τοῦ ἀνθρώπου. Τὴν κυριαρχίαν τοῦ ψεύδους, τῆς ἀπάτης καὶ τῆς ἰσχύος τοῦ χρήματος, τῆς δυνάμεως, τοῦ ἐμπορίου τῶν ὅπλων, τὰ ὁποῖα μορφολογικῶς ἐμποιοῦν φόβον καὶ τρόμον, τὸν ἀποδεκατισμὸν τῶν ἀνθρώπων διὰ τῶν οἰκονομικῶν πολέμων καὶ χημικῶν, τῶν πανδημιῶν πτηνῶν καὶ ζώων, τὰ οἰκονομικὰ καὶ ἠθικὰ σκάνδαλα, τὴν ἀπώλειαν τῶν στοιχειωδῶν ἀρχῶν καὶ ἐξαχρείωσιν ὅλων τῶν θεσμῶν μὴ ἐξαιρουμένης τῆς Ἐκκλησίας. Τὴν νεομανίαν τῶν νέων γενεῶν καὶ ρίψιν τῶν παλαιῶν ἀξιῶν καὶ παραδόσεων εἰς τὸν κάλαθον τῶν ἀχρήστων. Τὴν παγκοσμιοποίησιν καὶ ἐξαφάνισιν τῆς πολιτισμικῆς ταυτότητος. Τὰς καταχθονίους διευθετήσεις ἑνὸς χρήματος, μίας γλώσσης, μίας θρησκείας, μίας τέχνης χάριν ἐλέγχου τῶν πάντων καὶ τὴν ἀστυνόμευσιν αὐτῶν διὰ τῶν ΜΜΕ καὶ τῆς πληροφορικῆς.
Πολλοὶ οἱ ὁμιλοῦντες καὶ γράφοντες, ἐπισημαίνοντες ταῦτα, ἐπιστήμονες, πολιτικοί, θρησκευτικοὶ ἡγέται, ὅμως τὰ πάντα συνεχίζονται ἰλιγγιωδῶς. Καὶ τίθεται τὸ ἐρώτημα: Μήπως ὁδεύομεν πρὸς τὸ τέλος, τὴν καταστροφὴν τοῦ πλανήτου ἡμῶν ἢ οὔ;
Χρόνια Πολλὰ
