ὑπὸ
Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου
Ἐνθυμούμεθα τὰς παλαιὰς Συνοδικὰς συνεδρίας στὸ Φανάρι.
Ἐκεῖ λοιπὸν παρὰ τὴν Πύλην τοῦ Συνοδικοῦ τοῦ τε παλαιοῦ στὸ φωτεινὸν Εὐγενίδειον καὶ ἀρτίως ἀναπαλαιωθὲν Μέγαρον, μὲ τὰς βυζαντινίζουσας καὶ μανιεριστικὰς τοιχογραφίας τοῦ μεγάλου Εἰρηνάρχου Κόβα τοῦ Φαναριώτη, ἐκεῖ ὅπου “ἐφοίτησαν” εἰς τὸ Πανδιδακτήριον αὐτὸ τοῦ Θρόνου τὰ φαναριώτικα ἐκκλησιαστικοπολιτικὰ καὶ ἄλλα διδάγματα ποὺ εἶναι ἄγνωστα εἰς τὰς Πανεπιστημιακὰς Σχολάς, πολιοὶ καὶ σοφοὶ ἱεράρχαι παρέχοντες ἢ δυστυχῶς λαμβάνοντες μετ’ αὐτῶν πολυτίμους γνώσεις, ἐμπειρίας καὶ πληροφορίας τοῦ κλεινοῦ καὶ μαρτυρικοῦ Φαναρίου, καὶ συνιστῶντες μοναδικὰς (unicum) φυσιογνωμίας καὶ προσωπικότητας ἀρχιερέων τῆς Ὀρθοδοξίας ἁπάσης, αἱ ὁποῖαι σπανίζουν σήμερον, ἀλλὰ καὶ τοῦ νέου σκοτεινότερου Ἀγγελοπουλείου, ἵστατο ὁ πολύτιμος ἀδελφὸς ἅγιος Πέργης, καὶ ἐγγιζούσης τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος, -καὶ οὐχὶ τῆς “πρωτευωντικῶς” τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Μακαριότητος!- χαμηλῇ τῇ φωνῇ, οἱονεὶ μετά “δέους” καὶ ἀπολύτου σεβασμοῦ, ἐψέλλιζεν ἁπλῶς μίαν καὶ μόνον λέξιν: Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ. Καὶ οἱ Συνοδικοὶ ἐγείροντο ἀμέσως πρὸς ὑποδοχὴν τοῦ Ἄνακτος, Δεσπότου καὶ Αὐθέντου ἡμῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, βασιλευούσης ἀπολύτου καὶ μυστηριακῆς σιγῆς.
Τί γλύκα ἦτο αὐτή, ἀπερίγραπτος καὶ ἀνεκλάλητος, τὴν ὁποίαν ἡμεῖς οἱ πως νεώτεροι θὰ τὴν ἀναζητοῦμεν ἐπὶ μακρόν;
Πολλὰ τὰ ἔτη Σας Δέσποτα, Παναγιώτατε.
Ἔρρωθε Σεβασμιώτατε.
