Ὅσο ἡ ἀγάπη θὰ ψυχραίνεται μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, ὅσο ἡ ἀδικία καὶ τὸ συμφέρον θὰ πληθαίνουν τὴν δυστυχίαν καὶ ὁ βρόγχος τῆς μοναξιᾶς θὰ περισφίγγει θανάσιμα τὶς ψυχές, ὅσο οἱ μάσκες τῆς ὑποκρισίας θὰ κρύβουν συναισθήματα καὶ διαθέσεις, ὅσο ὁ τῶν ἀνθρώπων βίος θὰ γίνεται ἀβίωτος, σὲ μιὰ κοινωνίαν ψεύτικων προτύπων καὶ ἀπατηλῶν προσωπικοτήτων, τόσο ἡ ψυχή μας θὰ στρέφεται καὶ θὰ ἀναζητᾷ κουράγιον, ἀπαντοχὴν καὶ παρηγοριὰν στοὺς αὐθεντικοὺς ἐκφραστὲς τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς ὄντως ζωῆς, στοὺς ἐραστὲς τῆς ἰσαγγἐλου πολιτείας, στοὺς μοναχοὺς καὶ τὶς μοναχές!
Γιατί, ὄντως, μὲ Ἀγγέλους μοιάζουν οἱ μοναχοὶ! Ξένοι στὸν κόσμον τοῦτον καὶ περαστικοί! Πάνω καὶ μακριὰ ἀπὸ τὶς μικρότητες, τὶς ἀντιπαλότητες καὶ τὶς ἔριδες τῶν κοσμικῶν.
«Πρέπει, λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, νὰ ἀκούσῃ κανεὶς μοναχοὺς ἀληθινοὺς νὰ κουβεντιάζουν μεταξύ τους, γιὰ νὰ καταλάβῃ ὅτι ἐκεῖνοι μὲν εἶναι οὐρανοπολῖται, ἐμεῖς δὲ οὔτε καὶ τῆς γῆς… ἄξιοι! Καὶ τὴν γῆ τὴν μιαίνομε…. (Ἰω. Χρυσοστ. Εἰς Ματθ. Ὀμ. 69, δ P.G. 58, 653-654). Καὶ συνεχίζει: Μιλᾶμε γιὰ τοὺς ἀληθινοὺς μοναχούς. Αὐτοί, ἀπὸ τὰ ἔργα τους καὶ μὲ τὸ φρόνημά τους, εἶναι οὐρανοπολῖται, ἰσάγγελοι, ἀρχάγγελοι, Σεραφὶμ καὶ Χερουβίμ. Καί, ὅταν ψάλλουν στὸ κελάκι τους, μόνοι τους, κατεβαίνουν οἱ ἄγγελοι καὶ τοὺς καμαρώνουν! Χαρά τους τὸ ἔχουν νὰ ψάλλουν μαζί τους!»
Εὐλογημένοι ἀπό τὸν Θεόν, ὅσοι γνώρισαν τέτοιους ἐπίγειους πολῖτες τοῦ οὐρανοῦ, οἱ ὁποῖοι τοὺς χειραγώγησαν στὴν ἀρετὴν καὶ τοὺς νυμφαγώγησαν στὴν κατὰ Χριστὸν ζωή! Ἀλλά, «πολλοὶ οἱ δίκαιοι καὶ οὐδεὶς αὐτῶν τῆς τοῦ θανάτου ἐξουσίας ἑαυτὸν ἠδυνήθῃ λυτρώσασθαι». Συνεπῶς καὶ ἡ ἀοίδιμος Γερόντισσα ἦταν φυσικὸ νὰ ἀκολουθήσῃ την ἐν εἴδει ῥέοντος ποταμοῦ ἀσυγκράτητην ῥοὴν τοῦ ἀνθρωπίνου βίου, τοῦ «πεπληρωμένου μὲ ἀλλεπάλληλα κύματα», κατὰ τὸν οὐρανοφάντορα Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, Μέγαν Βασίλειον. Ἔρχεται καὶ γι΄ αὐτοὺς τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου νὰ ἐπιστρέψουν στὴν οὐράνιαν «Ἰθάκην» τους!
Πέρασε ἤδη ἕνας μῆνας ἀπὸ τότε ποὺ ἡ Γερόντισσα Ἀγαθαγγέλη, Προηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Κορακιῶν, ἀνταποκρίθηκε στὸ κάλεσμα τοῦ Νυμφίου τῆς ψυχῆς της καὶ σὰν στρουθίον πέταξε στὶς αἰώνιες Μονές, στὴν ἀγκαλιὰν τοῦ Μεγάλου Ἀγαπημένου.
Ὡς ὥριμος σίτος, ἐθερίσθῃ ὑπὸ τοῦ οὐρανίου γεωργοῦ τῶν ψυχῶν! Ἐσπάρῃ στὸν τάφον σὲ κατάστασιν ἀσθενείας γιὰ νὰ ἀναστηθῇ ἐν δυνάμει! Ἐσπάρῃ ἐν φθορᾷ γιὰ νὰ ἐγερθῇ ἐν ἀφθαρσίᾳ!
Καὶ ἔκτοτε, ἡ ἐρημία μας ἔγινε μεγαλύτερη, ὁ πόνος τοῦ προσωρινοῦ ἔστω, ἀποχωρισμοῦ ἔντονος, ἡ νοσταλγία τῆς πνευματικῆς καὶ ὄχι τόσο τῆς σωματικῆς παρουσίας της διαρκῇς…
Ἡ Γερόντισσα, ὅμως, ὡς ἄλλος Προφήτης Ἠλίας, μᾶς ἄφησε παρηγοριὰ τὴ «μηλωτή» της, τὸ μοναχικὸν της ἦθος καὶ τὶς ἀρετές, ποὺ κατακοσμοῦσαν τὴν ἁγίαν ψυχήν της, νὰ ἀναπληρώνουν τὴν ἔλλειψίν της καὶ νὰ διατηροῦν ζωντανὴν τὴν θύμησίν της!
Ἤμουν δέκα ἐτῶν ὅταν ὁ μακαριστὸς παπάς τοῦ χωριοῦ μου, πρωτ. Γεώργιος Μαραμπουτάκης, μὲ πῆρε μαζί του νὰ μὲ πάῃ στὶς Κορακιές, γιὰ νὰ ράψῃ ἄμφια στὴν Μοναχὴν Τιμοθέην καὶ νὰ ἀγοράσῃ λιβάνι ἀπὸ τὴν Μοναχὴν Ἀγαθαγγέλην. Τότε ἦταν ποὺ τὴν γνώρισα, τότε ἦταν ποὺ εἶδα γιὰ πρώτη φορὰν Μοναχή!
Καὶ ἔκτοτε ἡ Γερόντισσα Ἀγαθαγγέλη μετεβλήθῃ σὲ ἀγαθὸν Ἄγγελον τῆς ζωῆς μου. Μὲ βοήθησε, μοῦ συμπαραστάθηκε καὶ μὲ καθοδήγησε σὲ ὅλα τὰ στάδια τῆς ζωῆς καὶ τῆς πνευματικῆς μου πορείας… Μοῦ ἔμαθε τὴν ταπείνωσιν καὶ τὴν ὑπακοήν. Νὰ ἐκτελῶ πρόθυμα καὶ τὶς πιὸ «ταπεινές» διακονίες, ὅπως νὰ σκουπίζω τὶς αὐλὲς, νὰ ἀσπρίζω καὶ νὰ φυτεύω ἄνθη καὶ φυτά.
Τὸ ἐνδιαφέρον της γιὰ τὴν ἀναξιότητάν μου ἀληθινὰ μητρικόν! Μοῦ τηλεφωνοῦσε καθημερινὰ γιὰ νὰ μάθῃ πῶς εἶμαι καὶ τί κάνω, φοιτητὴς στὸ Ἡράκλειον, τὴν Θεσσαλονίκην καὶ τὴν Ἑλβετίαν, ὡς στρατιώτης στὴν Ῥόδον…. Καὶ ὅταν ἐργαζόμουν στὸ Οἰκοτροφεῖον τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς, τὴν ἐπισκεπτόμουν σχεδὸν καθημερινά!
Τὴν Γερόντισσαν Ἀγαθαγγέλην! Τὴν προσωποίησιν τοῦ αὐθεντικοῦ Κρητικοῦ Μοναχισμοῦ. 75 περίπου χρόνια ἀσκήθηκε στὴν Ἱερὰν Μονὴν Κορακιῶν καὶ ἀξιώθηκε νὰ φτάσῃ πάνω ἀπὸ 60 Μοναχές, τὶς περισσότερες ἀπὸ τὶς ὁποῖες, μαζὶ μὲ τὴν Γερόντισσαν Εὐσεβίαν μὲ στοργὴν ἐγηροκόμησε.
Διεκρίνετο γιὰ τὸ γνήσιον ὀρθόδοξον ἐκκλησιαστικὸν ἦθος, τὸ ὁποῖον ἐξεδηλοῦτο μὲ τὸν ἀπροσποίητον σεβασμὸν καὶ τὴν ἀγάπην της πρὸς τοὺς Κληρικούς.
Τὴν ἔκφρασιν αὐτοῦ τοῦ σεβασμοῦ ἀπήλαυσε καὶ ὁ Παναγιώτατος Πατριάρχης μας, κ.κ. Βαρθολομαῖος, ὁ φιλομόναχος, κατὰ τὴν ἐπίσκεψίν του στὴν Ἰερὰν Μονὴν Κορακιῶν, τυχὼν ἐντυπωσιακῆς ὑποδοχῆς ἀπὸ τὴν μακαριστὴν Ἡγουμένην Ἀγαθαγγέλην καὶ τὴν συνοδείαν της, ὁ Ὁποῖος ἔκτοτε πάντοτε ἐνδιαφερόταν καὶ ρωτοῦσε γι’ αὐτήν.
Σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ συκοφαντεῖται ἡ ἀριστεία, ἡ Γερόντισσα Ἀγαθαγγέλη κατέχει πολλὰ ἀριστεῖα!
- ἄριστη μαγείρισσα.
- ἄριστη ψάλτρια καὶ στὴν τήρησιν τοῦ Τυπικοῦ ἀδιαπραγμάτευτη
- ἄριστη στὸ νὰ κατασκευάζῃ κόλλυβα καὶ βάγια
- ἄριστη στὸ ἐργόχειρον τοῦ κοπανελιοῦ
- ἄριστη στὴν φιλοξενίαν χιλιάδων ἀνθρώπων μὲ τὸν πατροπαράδοτον τρόπον τῶν Κορακιῶν
- ἄριστη στὸ ἐλαιομάζωμα καὶ στὸ νοικοκυριὸν τῆς Μονῆς
- ἄριστη στὴν ἀγάπην καὶ τὴν μέριμνά της γιὰ τὴν εὐπρέπειαν τοῦ Ναοῦ καὶ τῆς Μονῆς, καθὼς ἐπὶ τῶν ἡμερῶν της ἀναπαλαιώθηκε τὸ Καθολικόν, κτίσθηκε τὸ Παρεκκλήσιον τῆς Παναγίας τῆς Πορταῒτίσσης καὶ ἀνακαινίσθηκαν ξενῶνες καὶ κελιά .
- ἄριστον πρότυπον ταπεινώσεως καὶ χριστομίμητης ὑπομονῆς
Δέχθηκε μὲ πολλὴ ταπείνωσιν, τὴν ἀποχώρησίν της ἀπὸ τὴν ἡγουμενίαν γιὰ νὰ τὴν διαδεχθῇ ἡ νέα πολυτάλαντος γερόντισσα τῆς Μονῆς. Δὲν κάμφθηκε ἀπὸ πειρασμούς! Δὲν λύγισε στὶς ἀδικίες! Δὲν λιποψύχησε στοὺς διωγμούς! Δὲν ἀδιαφόρησε ποτέ, ἀλλὰ πάντα ἀγωνίσθηκε καὶ διεκδίκησε τὰ συμφέροντα τῆς Μονῆς, ἡ πρόοδος καὶ ἡ στελέχωσις τῆς ὁποίας ἦταν ἡ ἀνύστακτη φροντίδα της!
Ἔλεγε «μὴν πεθάνω καὶ κλειδώσω» τὸ Μοναστήρι καὶ ὁ Τίμιος Πρόδρομος τὴν ἀξίωσε νὰ δῇ τὸ μοναστήρι νὰ «ἀνοίγεται» στὸ μέλλον!
Μοίραζε σὲ ὅλους ἁπλόχερα τὸ χαμόγελόν της. Ἀγαποῦσε τοὺς πάντες ἐν ἀληθείᾳ! Γιὰ ὅλους εἶχε πάντα ἕναν λόγον ἀγάπης καὶ ταυτόχρονα ἀληθινόν, ἐνίοτε δὲ καὶ συγκρουσιακόν!
Τελευταῖος γόνος πολύτεκνης οἰκογενείας, μερίμνησε γιὰ τὰ ἀδέλφια της καὶ περιέθαλψε ἀδελφές της στὸ κελί της. Προέπεμψε στὸν τάφον πολλὲς συμμονάστριές της, ὑποδεικνύοντας στοὺς πιστοὺς ὅτι οἱ μοναχὲς τῶν Κορακιῶν ἦταν μὲν ἁπλὲς καὶ ἀφανεῖς γιὰ τὸν κόσμον, ἀλλὰ σημαντικὲς γιὰ τὸν Θεὸν καὶ σκεύη ἐκλογῆς Του, ἀφοῦ ὅλες ἀξιώθηκαν εὐκαμψίας καὶ ὁσιακοῦ τέλους.
Καὶ ἤδη συναυλίζεται στὸν Παράδεισον μὲ τὴν μεγάλη χορείαν τῶν Μοναζουσῶν, ποὺ ἀσκήθηκαν στὴν Ἱερὰν Μονὴν Κορακιῶν, καὶ μὲ τὰ δάκρυα καὶ τὶς προσευχές τους κατέκτησαν τὸν στέφανον τῆς ἁγιότητος
Συμψάλλει μὲ τὴν Χριστοφόραν, τὴν Εὐβούλην, τὴν Νεκταρίαν!
Συνδιακονεῖ μὲ τὴν Εὐγενίαν, τὴν Ἁγνὴν, τὴν Σαλώμην, τὴν Μαρκέλλαν καὶ τὴν Μαριάμ!
Συναγάλλεται μὲ τὶς γερόντισσες καὶ ἐνάρετες μοναχές, Βλασία, Τιμοθέη, Χρυσοβαλάντη, Ἀγαθονίκη , Διονυσία, Θεοκλήτη, Νυμφοδώρα καὶ Χριστονύμφη.
Συζητᾷ γιὰ τὰ θέματα τῆς Μονῆς μὲ τὶς συγχωριανές της καὶ Προηγούμενες Παρθενία, Ἀκακία καὶ τὴν Γερόντισσά της Εὐσεβία!
Μὲ τὴν μετάστασίν της στὶς Οὐράνιες Μονές, κλείνει, οὐσιαστικά, ἕνα μεγάλο κεφάλαιον τῆς ἱστορίας τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κορακιῶν, ποὺ τὸ χαρακτήριζε ὁ ἀσκητικὸς μοναστικὸς τρόπος ζωῆς, μὲ τὶς πολλὲς ἀκολουθίες καὶ τὴν σκληρὴν πνευματικὴν ἄσκησιν!
Σ’ εὐχαριστοῦμε γιὰ ὅλα σεβαστὴ Γερόντισσα… Σ’ εὐγνωμονοῦμε….
Συγχώρα μας γιὰ τυχὸν λάθη καὶ ἀστοχίες μας καὶ λάβε τὸν πόνον τῆς ψυχῆς μας καὶ τὸ εὐχαριστήριον δάκρυ μανς ὡς λιβανωτὸ στὴν μακαρίαν μνήμην σου…
Δέξου τὴν φτωχικὴν διαβεβαίωσίν μας ὅτι δὲν θὰ σὲ λησμονήσουμε ποτέ, ἀλλὰ πάντα τὶς σοφὲς ὑποθῆκες σου θὰ ἀκολουθοῦμε καὶ τὶς μητρικὲς συμβουλές σου θὰ τηροῦμε! Ἅπλωσε Γερόντισσα τὸ κουρασμένον χέρι σοῦ καὶ σταύρωσέ μας νοερά… παραμύθησέ μας, ὅπως ἔκανες πάντοτε καὶ δῶσε μας γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ ἐφόδια στὸν ἀγῶνα τῆς ζωῆς τὴν μητρικὴν καὶ Γεροντικήν σου εὐχήν!
ΑΜΗΝ!
† Ὁ ΔΟΡΥΛΑΙΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
