Της Μαρίας Δήμου εκπαιδευτικού
Η χαρά του να μοιράζεσαι στιγμές κι εμπειρίες με ανθρώπους, να ζεις παρέα τους ένα ταξίδι έστω κι ολιγοήμερο, να γελάς και να χαίρεσαι μαζί τους, να νιώθεις αυτή τη γλυκιά κούραση του ταξιδιώτη, που τρέχει να προλάβει να δει και να γευτεί όσα περισσότερα μπορεί από τον τόπο που επισκέπτεται, αφήνει πάντα μια γλυκιά επίγευση μετά την επιστροφή στην αφετηρία του ταξιδιού. Κι όταν ο προορισμός είναι η πατρίδα σου ή η δεύτερη πατρίδα, όπως του Συμεών, ο τόπος που ξέρεις πιθαμή προς πιθαμή, τότε η χαρά είναι ακόμα μεγαλύτερα. Γιατί κάνεις κοινωνούς όλων αυτών τους συνταξιδιώτες σου αλλά έχεις και την ευκαιρία να δεις την πόλη σου, τον τόπο σου, μέσα κι από τη δική τους ματιά, τη δική τους οπτική γωνία.
Ένα τέτοιο ταξίδι ήταν κι αυτό του προηγούμενου Σαββατοκύριακου. Μια εκδρομή θα έλεγε κανείς καθώς κράτησε μόλις δυο μέρες. Από την Πόλη στην Κομοτηνή, μια ομάδα 45 ατόμων, που μιλούσε 4 γλώσσες και ενώθηκε σε μια παρέα, που οργανώθηκε από την Φιλόπτωχο Αδελφότητα Μπαλίνου, Μπαλατά, Κεράτιου Κόλπου, γνώρισε την Κομοτηνή κι από ό,τι φαίνεται την αγάπησε πολύ!
Σε μια προσπάθεια ανασύστασης τόσο του κοινοτικού πνεύματος όσο και της οργάνωσης δραστηριοτήτων από την Κοινοτική Επιτροπή αλλά κι από την αναγεννημένη Αδελφότητα αποφασίστηκε η πραγματοποίηση αυτού του ταξιδιού. Με δειλά βήματα στην αρχή αλλά με μεγάλο ενθουσιασμό στη συνέχεια, η μεγάλη συμμετοχή εκδρομέων από μέλη όλων των Ρωμαίικων Κοινοτήτων αλλά και της Αρμενικής Κοινότητας έδωσε την αφορμή στα μέλη των δύο Επιτροπών να κάνουν τα αδύνατα δυνατά για ένα άριστο αποτέλεσμα.
Οι επαφές με τον Δήμο της Κομοτηνής και η άριστη συνεργασία τόσο με τον Δήμο Κομοτηνής έδωσαν την ευκαιρία στους Ρωμιούς και στους Αρμένιους από την Πόλη να γνωρίσουν την Κομοτηνή, να περπατήσουν στα σοκάκια και να μάθουν για τα πιο εμβληματικά ιστορικά σημεία και κτίρια της πόλης. Με αφετηρία την Τσανάκλειο, περάσαμε από το φρούριο και τον Ναό της Παναγίας, το Ιμαρέτ και το Εσκί Τζαμί, τα σοκάκια της αγοράς και το ρολόι. Απολαύσαμε τον παραμυθένιο χριστουγεννιάτικο διάκοσμο στο πάρκο και ψωνίσαμε από τα μικρά μαγαζάκια που στήθηκαν για τις μέρες των γιορτών.
Η προθυμία του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμονα βοήθησε στην άψογη φιλοξενία από τις μοναχές στη Μονή Βαθυρρύακα με κεράσματα και φιλέματα στην επιστροφή από την επίσκεψη στον Άγιο Νικόλαο στο Πόρτο-Λάγος. Ενώ δεν ξεχάσαμε να επισκεφτούμε και τον Αρμενικό Ναό, όπου μας περίμενε ο εφημέριος και με πολλή χαρά μίλησε στα αρμενικά, στα ελληνικά και στα τουρκικά με τους επισκέπτες.
Βέβαια δεν μας άφησαν μόνους και τα μέλη του νέου συλλόγου που ιδρύθηκε στην Κομοτηνή με σκοπό τη στήριξη και τη συμπαράσταση του Μπαλίνου. «Οι φίλοι του Μπαλίνου» με την Ειρήνη Βοϊτσίδου ήταν μαζί μας και μοιράστηκαν τη χαρά και τον ενθουσιασμό μας και μας κέρασαν τα πιο γλυκά μελομακάρονα.
Όμως μια έκπληξη μας περίμενε στο ξενοδοχείο με την άφιξή μας. Μια σακούλα γεμάτη παιδικά χριστουγεννιάτικα βιβλία για τα παιδιά που θα πάρουν μέρος στη γιορτή που ετοιμάζει η Κοινότητα Μπαλίνου για το απόγευμα της Παραμονής των Χριστουγέννων. Η κ. Μαίρη Κοσμίδου και ο σύζυγός της κ. Βασίλης Τσανίδης φρόντισαν τα παιδιά στο Μπαλίνο να έχουν ένα υπέροχο χριστουγεννιάτικο δώρο.
Κι αν οι βόλτες περίσσεψαν τι να πούμε για το φαγητό! Η μεγάλη αγάπη όλων των Κομοτηναίων, ο Μπουφές του Σταθμού, έγινε μάλλον και το αγαπημένο σημείο συνάντησης και των φίλων από την Πόλη. Αφθονία, αγαπημένο συστατικό του τραπεζιού των Πολιτών, αλλά και νοστιμιά, εξυπηρέτηση κι ευγένεια χαρακτήρισαν τόσο τα γεύματα στον Μπουφέ και στον Ρεφενέ, όπου καλοφάγαμε το μεσημέρι της Κυριακής.
Ακόμα κι αν δεν προλάβαμε πλήρως ανοιχτή την αγορά και μας δυσκόλεψε η βροχή του Σαββάτου, τα ψώνια από την Κομοτηνή γέμισαν το λεωφορείο δημιουργώντας ατμόσφαιρα εορταστική αφού όλα ήταν δωράκια και στολίδια για τα Χριστούγεννα!
Ταξιδέψαμε από την Πόλη στην Κομοτηνή, περπατήσαμε και ψωνίσαμε, φάγαμε και ήπιαμε, τραγουδήσαμε και χορέψαμε, γνωρίσαμε τόπους και ανθρώπους, πήραμε μια μικρή γεύση, εξαιτίας του άσχημου καιρού, της χριστουγεννιάτικης ατμόσφαιρας, νιώσαμε τη φιλοξενία και τη δεκτικότητα των ανθρώπων.
Δεν είπαμε «αντίο» αλλά «εις το επανιδείν» Κομοτηνή, γιατί οι σχέσεις είναι αμφίδρομες! Δεν θα πρέπει να περιμένουμε μόνο εμείς επισκέψεις από την Ελλάδα αλλά να ανανεώνουμε τους δεσμούς μας με τους ανθρώπους που μας ενώνουν τόσα πολλά!
