Ξεκίνησαν σήμερα, Κυριακή 1η Σεπτεμβρίου 2024 το απόγευμα, οι εργασίες της Συνάξεως των ιεραρχών του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Κωνσταντινούπολη, όπως έχει καθιερωθεί να συγκαλείται ανά τριετία.
Η έναρξη της Σύναξης πραγματοποιήθηκε με δέηση και ακολούθησε η εισαγωγική ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, κατά την οποία ο Πατριάρχης αναφέρθηκε αναλυτικά και στο πρόγραμμα της Συνάξεως.
Μετά τον Πατριάρχη ομίλησε, αντιφωνών, ο Σεβ. Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος κ. Εμμανουήλ, ως πρώτος τη τάξει των Ιεραρχών του Θρόνου.
Παρόντες κατά την έναρξη ο Υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος κ. Γεώργιος Κώτσηρας, ως εκπρόσωπος της Ελληνικής Κυβερνήσεως και ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Πόλη, Πρέσβυς Κωνσταντίνος Κούτρας.
Σύμφωνα με σχετικό δελτίο του Οικουμενικού Πατριαρχείου:
Την έναρξη των εργασιών της Σύναξης της Ιεραρχίας του Οικουμενικού Θρόνου κήρυξε το απόγευμα της Κυριακής, 1 Σεπτεμβρίου, η Α.Θ.Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος.
Στη Σύναξη, που πραγματοποιείται υπό την προεδρία του Παναγιωτάτου, στην Πόλη, μετέχουν περίπου 160 Ιεράρχες, από ολόκληρη την οικουμένη.
Στην ομιλία του, αμέσως μετά την Ι. Ακολουθία που τελέστηκε κατά την έναρξη των εργασιών της Συνάξεως, ο Παναγιώτατος καλωσόρισε όλους τους Αρχιερείς και σημείωσε ότι η συνάντηση αυτή πραγματοποιείται και εφέτος για να μελετηθούν «ζητήματα αφορώντα εις την ζωήν και την πορείαν της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, τα οποία έχουν και πανορθόδοξον αλλά και παγχριστιανικήν εμβέλειαν και αναφοράν».
Σε άλλο σημείο ο Παναγιώτατος επεσήμανε:
«Η μαρτυρία του Οικουμενικού Πατριαρχείου είναι συνδυασμός αμετακινήτου πιστότητος εις την Παράδοσιν της Εκκλησίας και ανοικτοσύνης προς την ιστορίαν και τον κόσμον. Η Παράδοσις δεν είναι μόνον παρελθόν. Είναι πάντοτε ζώσα και ταυτίζεται με την ιδίαν την ζωήν της Εκκλησίας, την ενότητα, αγιότητα, καθολικότητα και αποστολικότητά της, είναι ο τρόπος διά του οποίου ο Θεός εργάζεται την σωτηρίαν μας. Δυστυχώς, επί μακρόν, ακόμη και εν τω πλαισίω της Οικουμενικής Κινήσεως, η πιστότης της Ορθοδόξου Εκκλησίας εις την Παράδοσιν εταυτίζετο εκ μέρους των θύραθεν και των λοιπών Χριστιανών με συντηρητισμόν και κλειστότητα, με πρόσημον την προσκόλλησιν εις την λατρευτικήν ζωήν και εις τον ακοσμικόν μοναχισμόν.
Εν τη εννοία ταύτη, αποτελεί πρόκλησιν και χρέος διά την Ορθόδοξον Εκκλησίαν η αντιμετώπισις των παρανοήσεων της διδασκαλίας και της πνευματικότητός της, είτε αύται διαδίδονται εντέχνως εντός του πλαισίου της Ορθοδοξίας, είτε προέρχονται έξωθεν. Είναι αξιοσημείωτον ότι αι θέσεις, αι οποίαι εμφανίζουν την Ορθόδοξον Εκκλησίαν ως ουσιαστικώς αρνητικήν προς τον οικουμενικόν διάλογον και αδιάφορον διά την συνάντησιν μετά του συγχρόνου πολιτισμού και των νέων ιδεών, ως εσωστρεφή και εθνοκεντρικήν, εκφέρονται υπό των εντός των τειχών ως έπαινος και ως μαρτυρία γνησίου ορθοδόξου φρονήματος, ενώ υπό των εκτός με κριτικήν διάθεσιν και προς στιγματισμόν της κατ’ αυτούς οίκοθεν “κλειστής” Ορθοδοξίας. Τρανήν απόδειξιν περί τούτων αποτελεί ο χαρακτηρισμός της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας υπό των φονταμενταλιστών ημετέρων ως “οικουμενιστικής”, ενώ ένιοι των εκτός θεωρούν ότι η Σύνοδος δεν ετόλμησε να λάβη τας δεούσας αποφάσεις ενώπιον των συγχρόνων μεγάλων προκλήσεων. Η κριτική αυτή αστοχεί πλήρως όταν στόχος της είναι το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, το σθεναρώς αγωνιζόμενον διά την ευστάθειαν της Ορθοδοξίας και την κoινήν μαρτυρίαν της εν τω κόσμω.
Η Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία γνωρίζει καλώς την πανορθόδοξον ευθύνην της και, επίσης, τον τρόπον της εφαρμογής και ασκήσεώς της. Αι πρόσφατοι εξελίξεις εις τας διορθοδόξους σχέσεις έχουν καταστήσει σαφές ότι η ενότης της Ορθοδοξίας απειλείται, όταν αμφισβητήται ο ρόλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, εν ονόματι διαφόρων ακάρπων ιδεολογημάτων, τα οποία, αντί να κρίνωνται από την πανίερον Παράδοσιν της Εκκλησίας, κρίνουν αυτήν ακρίτως και δημιουργούν επικινδύνους καταστάσεις, αι οποίαι ποικιλοτρόπως υποσκάπτουν την διορθόδοξον ειρήνην και κωλύουν την συνεργασίαν των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Χωρίς τας πρωτοβουλίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου δεν θα υπήρχε συμμετοχή και συμβολή της Ορθοδοξίας εις την Οικουμενικήν Κίνησιν, ούτε θα είχε συνέλθει η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Προσευχόμεθα αδιαλείπτως προς τον Δομήτορα της Εκκλησίας διά την ενότητα και έχομεν την βεβαιότητα ότι θα επιβλέψη ιλέω όμματι επί την άμπελον Αυτού και θα καταρτίση τα κατ’ αυτήν.
Στην αντιφώνησή του, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος κ. Εμμανουήλ, επισήμανε, μεταξύ άλλων, τα εξής:
«Προσέλθωμεν ούν μετά φόβου Θεού και συνέσεως πνευματικής εις την ιεράν ταύτην σύναξιν, ίνα υπό την σκιάν των πτερύγων του Παναγίου Πνεύματος και την έμπνευσιν της θείας σοφίας, τα συμφέροντα τη Εκκλησία βουλευσώμεθα και πράξωμεν. Ο γαρ Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο την Εκκλησίαν αυτού τω ιδίω αίματι περιποιησάμενος, αυτός έσται εν μέσω ημών, καθοδηγών και φωτίζων τας διανοίας ημών προς παν έργον αγαθόν.
Εν ταύτη ούν τη ιερά συνάξει, ώσπερ οι μαθηταί εν τω υπερώω συνηγμένοι, την επιφοίτησιν του Παρακλήτου αναμένομεν. Και καθάπερ εκείνοι υπό της Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας περιεστοιχίζοντο, ούτω και ημείς υπό της μητρικής αγκάλης της Εκκλησίας περιθάλπομεν. Εν τούτω δε τω πνεύματι της ενότητος και της αγάπης, στρέφομεν τα όμματα ημών προς τον κορυφαίον της συνάξεως ταύτης, τον Παναγιώτατον ημών Πατριάρχην, ος ως ορατή κεφαλή της Εκκλησίας, την χάριν του Χριστού ημίν διακονεί και την ενότητα του σώματος συμβολίζει».
Στην έναρξη των εργασιών της Συνάξεως, οι οποίες θα ολοκληρωθούν το μεσημέρι της Τρίτης, 3 Σεπτεμβρίου, παρέστησαν ο Υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος κ. Γεώργιος Κώτσηρας και ο Πρέσβης κ. Κωνσταντίνος Κούτρας, Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Πόλη.
