Λαμπρά Εγκαίνια του Ναού Παναγίας Σουμελά Μελβούρνης από τον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας
Με εκκλησιαστική λαμπρότητα εορτάστηκε η Θεομητορική εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην εορτάζουσα Ενορία Παναγίας Σουμελά, της Επισκοπής Χώρας, στο προάστιο East Keilor της Μελβούρνης. Η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία τελέστηκε υπό του Σεβ. Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ. Μακαρίου, ενώ είχε προηγηθεί, αμέσως μετά τον Όρθρο, η κατανυκτική Ακολουθία των Εγκαινίων.
Τον Σεβασμιώτατο πλαισίωσαν οι Θεοφ. Επίσκοποι Μελβούρνης κ. Κυριακός και Χώρας κ. Ευμένιος, ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου κ. Χριστοφόρος Κρικέλης, και πλειάδα κληρικών από τις Ιερές Επισκοπές Μελβούρνης και Χώρας. Αθρόα και συγκινητική ήταν η συμμετοχή των πιστών, οι οποίοι προσήλθαν με ευλάβεια να προσκυνήσουν την «Κυρά του Πόντου», να της εναποθέσουν τους καημούς, τις ελπίδες και τις παρακλήσεις τους, αλλά και να συνεορτάσουν το ιστορικό για την Ενορία γεγονός του επίσημου εγκαινιασμού του περικαλλούς Ι. Ναού της. Ανάμεσα στο πολυπληθές εκκλησίασμα βρισκόταν και ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στη Μελβούρνη, κ. Εμμανουήλ Κακαβελάκης.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Μακάριος ομίλησε καταλλήλως για τα γεγονότα της κοιμήσεως και της μεταστάσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, ενώ έκανε και ειδική αναφορά στο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά στον Πόντο, καθώς και στις αλησμόνητες πατρίδες όπου κυοφορήθηκε ο πνευματικός πλούτος που διαθέτουν οι σύγχρονες γενεές των Ελλήνων, και όχι μόνο, Ορθοδόξων Χριστιανών. «Δεν πρέπει να ξεχνούμε από πού ξεκινήσαμε και ποιοι ήταν οι πρόγονοί μας», υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, ο Σεβασμιώτατος και παρακάλεσε τους πιστούς να διαφυλάξουν την ελληνορθόδοξη κληρονομιά τους, και να τη μεταλαμπαδεύσουν στους νεότερους.
Καταλήγοντας, με αφορμή το γεγονός της τελέσεως των Εγκαινίων, ο Αρχιεπίσκοπος δήλωσε την ευγνωμοσύνη της τοπικής Εκκλησίας προς όλους όσοι εργάστηκαν για την ανέγερση του Ιερού Ναού και γενικότερα για την πρόοδο και ανάπτυξη της Ενορίας. Θερμές ευχαριστίες απηύθυνε προσωπικά στον Ιερατικώς Προϊστάμενο π. Ιορδάνη Κρικέλη, για τον ακούραστο αγώνα του υπέρ των αναγκών των ενοριτών του και για την εν γένει αφοσιωμένη και καρποφόρα διακονία του. Παρατήρησε δε, εμφανώς συγκινημένος, ότι «για έναν κληρικό, η μεγαλύτερη αναγνώριση είναι το να γίνει το παιδί του κληρικός, κάτι που σηματοδοτεί ότι και μέσα στο σπίτι του έζησε σωστά, οπότε ενέπνευσε το παιδί να ακολουθήσει τα βήματά του». «Όσες ευχαριστίες κι αν πω για τον π. Ιορδάνη, θα είναι λίγες», συμπλήρωσε, «διότι πρωτίστως τον επιβράβευσε ο Θεός με αυτή την εξαιρετική τιμή, να είναι το παιδί του ο Πρωτοσύγκελος της Αρχιεπισκοπής μας. Αυτή είναι η καλύτερη αναγνώριση».
Μήνυμα Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας για την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου [gr-en]
«Η Παναγία άνοιξε τον δρόμο σε εμάς, το “γένος άπαν των βροτών” να μεταβούμε κατά την κοινή ανάσταση στην αφθαρσία και την αθανασία», τονίζει, μεταξύ άλλων, ο Σεβ, Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ.κ. Μακάριος σε μήνυμά του για τη μεγάλη Θεομητορική εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. «Η κοίμηση και η μετάστασή της αποτελούν τον προορισμό ενός ευλογημένου πνευματικού ταξιδιού», επισημαίνει ο Σεβασμιώτατος, προσθέτοντας πως καθ’ όλη τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού η κεχαριτωμένη Μαρία πορεύτηκε ενάρετα, με αγαπώσα καρδία, ταπεινό φρόνημα και βαθιά πίστη στον Θεό.
Στη συνέχεια, απευθύνει την παρότρυνση: «Ας προσπαθήσουμε να μιμηθούμε αυτόν τον βίο αγάπης, πίστεως, υπακοής και ταπεινότητος, ούτως ώστε να αξιωθούμε κι εμείς να ανέλθουμε τη νοητή “κλίμακα” της σωτηρίας μας”, ενώ καταλήγει με τη διαβεβαίωση ότι η Θεοτόκος «ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπε» και μας βοηθάει στις δοκιμασίες μας όταν την επικαλούμαστε με θερμή καρδιά.
Επισυνάπτεται ολόκληρο το Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ.κ. Μακαρίου, στην ελληνική και αγγλική γλώσσα:
Τιμιώτατοι αδελφοί συνεπίσκοποι και αγαπητά μου παιδιά,
Σήμερα στις εκκλησίες μας ψάλλουμε «τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν» με καρδιές πεπληρωμένες από αισθήματα χαράς, αγαλλιάσεως και ελπίδος. Ούτε ο τάφος, ούτε ο θάνατος, όπως μας λέγει ο υμνογράφος, δεν κατόρθωσαν να κρατήσουν την Υπεραγία Θεοτόκο μακριά από τον Υιό της και τη Βασιλεία Του στους ουρανούς. Τρεις ημέρες μετά την κοίμηση και την ταφή της, η Παναγία μας «μετέστη πρὸς τὴν ζωήν», γενόμενη «κλίμαξ», όπως προσφυώς έχει διατυπωθεί, η οποία ενώνει τη γη με τον ουρανό, το ανθρώπινο γένος με τον Θεό· άνοιξε, με άλλα λόγια, τον δρόμο σε εμάς, το «γένος άπαν των βροτών», να μεταβούμε κατά την κοινή ανάσταση στην αφθαρσία και την αθανασία.
Με ποιον τρόπο, όμως, ο φθαρτός άνθρωπος μπορεί να αποκτήσει την αιώνιο ζωή ως αναλλοίωτη ψυχοσωματική οντότητα; Την απάντηση λαμβάνουμε αν ανατρέξουμε στην επίγεια βιοτή της κεχαριτωμένης Μαρίας και αν αναλογιστούμε ότι η κοίμηση και η μετάστασή της αποτελούν τον προορισμό ενός ευλογημένου πνευματικού ταξιδιού. Στην αφετηρία αυτού του ταξιδιού, θα συναντήσουμε μία ευσεβή κόρη, με αγαπώσα καρδία, ταπεινό φρόνημα και βαθιά πίστη στον Θεό. Οι αρετές αυτές τη συνόδευσαν σε όλο τον διάπλου του πολυκύμαντου βίου της: από το γεγονός του Ευαγγελισμού, όταν αποκρίθηκε με ταπεινότητα στον Αρχάγγελο: «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου», αποδεχθείσα να συνεργήσει στο σωτήριο έργο της Ενσαρκώσεως του Υιού και Λόγου του Θεού, έως τις στιγμές οδύνης που βίωσε κατά τα φρικτά Πάθη και τη Σταύρωση του Κυρίου μας, παραμένοντας ωστόσο πιστή και υπάκουη στο θέλημα του Θεού, αλλά και έως τον Ευαγγελισμό της Κοιμήσεώς της, όπου αντί να κλονιστεί ψυχικά ή να δυσανασχετήσει για την επικείμενη αναχώρησή της από αυτόν τον κόσμο, εκείνη έσπευσε να προσευχηθεί στο Όρος των Ελαιών και έπειτα να χαρίσει τα υπάρχοντά της σε χήρες και εμπερίστατες γυναίκες.
Υπάρχει άραγε καλύτερο πρότυπο ενάρετου βίου, πέραν αυτού που διήγαγε η Παναγία μας; Η απάντηση προφανώς αρνητική. Γι’ αυτό, ας προσπαθήσουμε να μιμηθούμε αυτόν τον βίο αγάπης, πίστεως, υπακοής και ταπεινότητος, ούτως ώστε να αξιωθούμε κι εμείς να ανέλθουμε τη νοητή «κλίμακα» της σωτηρίας μας. Και μην απελπιζόμαστε όταν συναντούμε δυσκολίες, πειρασμούς και δοκιμασίες. Αρκεί να καταφεύγουμε σε Εκείνη και να επικαλούμαστε τη βοήθειά της με θερμή καρδιά, καθώς «ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπε». Εκείνη θα απλώνει τη σκέπη της, θα μας παρηγορεί και θα μας ενισχύει, βοηθώντας μας να κατευθύνουμε τα βήματά μας προς τις πύλες της Ουράνιας Βασιλείας που ύστερα από τη μετάστασή της παραμένουν ανοιχτές και περιμένουν όλους μας να τις διαβούμε.
Χρόνια πολλά και ευλογημένα σε όλους σας!
MESSAGE
By His Eminence Archbishop Makarios of Australia
for the feast of the Dormition of the Theotokos
Most honourable brothers fellow bishops, and my beloved children,
Today, in our churches, with hearts overflowing with feelings of joy, delight and hope, we sing that “the grave and death did not endure”. Neither the grave, nor death, as the hymnographer tells us, could keep the Most Blessed Virgin from her Son and His Kingdom in the heavens. Three days after her dormition and burial, Panagia “was transported to life”, becoming a “ladder”, as it has fittingly been formulated, which has united earth with heaven, the human race with God; she opened, in other words, the way for us, “all of mortal humanity”, to pass over, during the common resurrection, into incorruption and immortality.
In what way, however, can perishable human persons, understood as unaltered psychosomatic entities, obtain eternal life? We receive the answer if we turn to the earthly life of Mary ‘full of grace’, and if we consider that her dormition and departure constitute the destination of a blessed and spiritual journey. At the starting point of this journey, we encounter a pious daughter, with a loving heart, a humble predisposition and a deep faith in God. It is these virtues which accompanied her throughout her tempestuous and turbulent life: from the event of the Annunciation, when she humbly responded to the Archangel: “Behold the handmaid of the Lord; let it be with me according to your word”, where she accepted to cooperate in the saving work of the Incarnation of the Son and Word of God, until the moments of suffering which she experienced during the dreaful Passion and Crucifixion of our Lord, remaining faithful and obedient to the will of God; but also at the Annunciation of her Dormition, where, instead of being shaken to the core of her soul, or becoming resentful for her impending departure from this world, she hastened to pray on the Mount of Olives, and then give away her possessions to widows and women in need.
Is there a better example of a virtuous life than the one led by Our Lady? The answer is that obviously there is not. For this reason, let us endeavour to imitate this life of love, faith, obedience and humility, so that we too can become worthy to climb the spiritual “ladder” of our salvation. And let us not despair when we encounter difficulties, temptations and trials. It is enough to take refuge in her and to invoke her help with a fervent heart, to the extent that “in her Falling Asleep, she did not abandon the world”. She will continue to embrace us all; she will comfort and strengthen us, helping us to direct our steps towards the gates of the Heavenly Kingdom which, after her departure, remain open and waiting for all of us to pass through them.
Many blessed years to all!
Αυστραλίας Μακάριος: «Η Παναγία μας, το πιο στοργικό πρόσωπο που πέρασε από αυτόν τον κόσμο»
«Η Παναγία μας είναι το πιο στοργικό πρόσωπο που πέρασε από αυτόν τον κόσμο», υπογράμμισε ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ.κ. Μακάριος, ενώπιον εκατοντάδων πιστών στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στο προάστιο North Altona της Μελβούρνης.
Ο Σεβασμιώτατος, ο οποίος το βράδυ της Τετάρτης, 14 Αυγούστου, χοροστάτησε στον Μ. Πανηγυρικό Εσπερινό, πλαισιούμενος από τους Θεοφιλεστάτους Επισκόπους Μελβούρνης κ. Κυριακό και Νικοπόλεως κ. Θεμιστοκλή, εκ του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, κατά το κήρυγμά του εστίασε ιδιαίτερα στο πρότυπο της στοργής, όπως απαντάται στο ιερό πρόσωπο της Θεοτόκου, και, κατ’ αντιπαραβολή, στο πρότυπο της δικαιοσύνης, το οποίο συνήθως συνοδεύεται από την τάση διαρκούς ελέγχου των συνανθρώπων μας και από την απόκτηση συναισθημάτων οργής. Απευθυνόμενος, δε, ειδικότερα στους γονείς, τους παρακάλεσε να περιβάλλουν με στοργή τα παιδιά τους, αποφεύγοντας τον πιεστικό έλεγχο και τις υπερβολικές υποδείξεις, που συνήθως αποφέρουν αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα. «Εκείνο που λείπει από τον κόσμο, από τις οικογένειες και από τα παιδιά μας, είναι η στοργή», υπογράμμισε και συμπλήρωσε: «Αυτό έδειξε και δείχνει η Παναγία. Βάλτε λοιπόν τη στοργή στη ζωή σας. Αυτό είναι που θέλω να κρατήσετε από τη σημερινή εορτή».
Επίσης, ο Αρχιεπίσκοπος αναφέρθηκε στη βαθιά ευλάβεια που δείχνουν όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί και ιδιαιτέρως οι Έλληνες προς το πρόσωπο της Θεοτόκου, δείγμα της οποίας, όπως επισήμανε, είναι και το γεγονός ότι σε Εκείνη έχει αφιερωθεί ένας μεγάλος αριθμός ελληνορθόδοξων ναών –μεγαλύτερος, συγκριτικά, από οποιουδήποτε άλλου Αγίου- που ανήγειραν οι Έλληνες μετανάστες στην πέμπτη ήπειρο. Τούτο δικαιολογείται, όπως εξήγησε ο Σεβασμιώτατος, διότι, κατά πρώτον, η Παναγία είναι η Μητέρα του Θεού μας και, κατά δεύτερον, κατέστη το πρόσωπο που ένωσε τη γη με τον ουρανό. «Προτού έρθει η Παναγία στον κόσμο και δεχθεί να γεννήσει τον Υιό και Λόγο του Θεού, η πόρτα του Παραδείσου ήταν κλειστή», υπογράμμισε. Επιπροσθέτως, υπενθύμισε ότι ειδικά το Γένος των Ελλήνων έχει γευθεί αμέτρητες φορές τις ευεργεσίες και τις θαυμαστές παρεμβάσεις της Θεοτόκου, στο διάβα της ιστορίας του.
Ολοκληρώνοντας το κήρυγμά του, ο Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Μακάριος χαιρέτησε την παρουσία του Γενικού Προξένου της Ελλάδος στη Μελβούρνη, κ. Εμμανουήλ Κακαβελάκη, ενώ ευχαρίστησε για την πρόσκληση τον Ιερατικώς Προϊστάμενο του Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου North Altona, π. Δημήτριο Κατρινέι, και τον Πρόεδρο της Ενορίας – Κοινότητας κ. Χρήστο Δημητριάδη. Εξέφρασε δε την πατρική ευαρέσκειά του για τη διαρκή πρόοδο της Ενορίας – Κοινότητας και συνεχάρη τον π. Δημήτριο, τον κ. Δημητριάδη και όλους τους συνεργάτες τους.
Από την πλευρά του, ο Ιερατικώς Προϊστάμενος απηύθυνε στον Σεβασμιώτατο θερμό καλωσόρισμα, εκ μέρους όλων των ενοριτών, ευχαριστώντας τον για την παρουσία του στην ιερά Πανήγυρη, καθώς επίσης για τη στοργική μέριμνά του και για το θεάρεστο έργο που επιτελεί στην πέμπτη ήπειρο. «Η Παναγία μας να σας προστατεύει διαρκώς», του ευχήθηκε, «και να ενισχύει τη σωματική και πνευματική σας υγεία, ούτως ώστε να μεριμνάτε για την καθοδήγησή μας προς τη Βασιλεία του Θεού».
