ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2024
«Χθὲς συνεθαπτόμην σοι Χριστέ, συνεγείρομαι σήμερον ἀναστάντι σοι· συνεσταυρούμην σοι χθές, αὐτὸς μὲν συνδόξασον Σωτήρ, ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Ἁγίου Iωάννου τῆς Δαμασκοῦ).
Κάθε Πασχάλιος κύκλος εἶναι γιά ὅλους μας μιά ξεχωριστή κλήση, μιά εὐκαιρία γιά μιά νέα προσπάθεια νά ἀνανεώσουμε τήν σχέση μας μέ τόν Κύριο τῆς Δόξης -μιᾶς δόξης ἀντίστροφης τῆς κοσμικῆς- μιᾶς νέας πορείας μέ τόν Κύριον μας μέσα στήν ὁμάδα τῶν μαθητῶν καί μαθητριῶν καί ἐμεῖς μαζί συμπορευόμενοι, ἀνάμεσα σέ σημεῖα, παραβολές, ὑποδείξεις, ἑρμηνεῖες, ὑποθῆκες… Καί νά πού στό πρῶτο σύννεφο κάποιοι θά ἐγκαταλείψουμε, κάποιοι μέ κάποιον τρόπο θά προδώσουμε, «ὅτι ἡ καρδίᾳ ἡμῶν τῷ κορβανᾷ καί τῇ δόξῃ δέδεται πλεῖον τῆς οὐρανίου Βασιλείας».
Καί κάποιοι σέ δύσκολες στιγμές θά τόν ἀρνηθοῦμε, ἴσως περισσότερες ἀπό τρεῖς φορές!
Κι ἐκεῖ στόν δρόμο πού ὁδηγεῖ στόν Γολγοθᾶ θά ἔχει μείνει σχεδόν μόνος γιά τήν μοναξιά καί τήν αἴσθηση τῆς ἀδικίας ὅλων τῶν ἀδικουμένων καί θά τόν ἀκολουθήσουμε καί θά Τόν ἀποθέσουμε στόν «κῆπο τοῦ καινοῦ Τάφου»… «περίλυποι ἕως θανάτου» γιά τήν «ζωήν ἐν τάφῳ» «πού μίσεψε μέρα Μαγιοῦ κι ἐχάθη»…
Τήν Τρίτη δέ ἡμέρα, ἕνα τρέξιμο μέ τόν Πέτρο καί τόν «ἄλλον μαθητή» πρός τό μυστήριον τοῦ «κενοῦ Τάφου» ὅτι, «ἀνέστη οὐκ ἔστιν ὧδε»…
Γιά νά συμπορευθοῦμε μαζί Του πρός τούς αἰώνιους Ἐμμαούς μέ «καιόμενες καρδίες ἐντός μας», καθώς Αὐτός «ἐν τῇ ἑτέρᾳ μορφῇ» τοῦ πλησίον συνταξιδιώτου τῆς ζωῆς μας, γιά μιά ἀκόμα φορά θά διανοίξει τούς ὀφθαλμούς μας, ἑρμηνεύοντας μέσα ἀπό τίς Γραφές τήν ἀποκαραδοκία τῶν Ἐθνῶν… «ὅτι λύτρωσιν ἀπέστειλε Κύριος ὁ Θεός τῷ λαῷ αὐτοῦ καί πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν», καί θά γνωσθῆ «ἐν τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου», ὡς αἰώνιος «σιτοδότης» καί ἐν τῷ ἅμα «ὁ ἐπιούσιος ἄρτος» σέ ὅσους ἀφῆκαν τά τῶν πλησίον πταίσματα…
Καί θά μᾶς συναντήσει πολλές φορές, κι ὁ Θωμᾶς θά δανείσει τό χέρι του σέ ὅλους μας νά ψηλαφήσουμε τ᾽ ἀπομεινάρια κάθε καθημερινῆς ἀπιστίας μας καί λίγο πρίν ἀναληφθεῖ θά μᾶς στείλει κήρυκες τῆς Ἀναστάσεώς Του ἕως «ἐσχάτου τῆς γῆς», σ᾽ αὐτά τά ἔσχατα πού καρτεροῦν ἀκόμα τήν λύτρωση ἀπό τό κράτος τοῦ θανάτου καί στίς ἀρχές πού ξέχασαν τήν εὐλογία τῆς πίστεως…
Ἀπό τήν ἐσχατιά τῆς κεντροδυτικῆς Ἀφρικῆς προσπαθώντας νά συναναστηθοῦμε μέ ὅσους «τῆς ὁδοῦ» θεωροῦν ἑαυτούς νεκρούς ἀναλογιζόμενοι ὅσα κι ὅσους ὁ Παράκλητος μᾶς ὑπενθυμίζει…
Εἰς πάντας ὑμᾶς ἀδελφοί ἠγαπημένοι τό «Χ ρ ι σ τ ό ς Ἀ ν έ σ τ η»
Μετά τῆς ἐν Κυρίῳ Ἀναστάντι ἀγάπης
ὁ τοῦ Καμερούν Ἐπίσκοπος Γρηγόριος
