Του Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου Γεράσιμου Φραγκουλάκη
Αννόβερο Γερμανίας
Πολλοί μου λένε: «Τι κάθεσαι και ασχολείσαι με τον ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ. Γιατί δαπανάς άσκοπα τον χρόνο σου; Αφού ξέρεις ότι άκρη δεν θα βγάλεις!».
Απαντώ λοιπόν: Ασχολούμαι με τον ΟΡΘΟΔΟΞΟ(;) (πάντα με ερωτηματικό) ΤΥΠΟ για δύο κυρίως λόγους, όπως έχω ξαναγράψει: 1. Για να μην νομίζουν οι του Ο.Τ. ότι παίζουν μπάλα σε άδειο γήπεδο, και 2. Για να αναδεικνύονται τα όσα διαστρεβλωτικά συνήθως παρουσιάζει.
Το τελευταίο λοιπόν διάστημα έχει ανεβάσει στο διαδίκτυο δύο άρθρα με κοινή αναφορά.
Το πρώτο με ημερομηνία 12 Μαρτίου 2024 και τίτλο «Φανάρι; Κρήτη; Αυστραλία;» του κ. Δημητρίου Λαμπροπούλου, Θεολόγου, και το δεύτερο με ημερομηνία 13 Μαρτίου 2024 και τίτλο « Ο Κων/λεως «ποδοπατά» το «Σύνταγμα» της Εκκλησίας», άνευ ονόματος συντάκτου. Έχει ιδιαίτερη προτίμηση, όπως φαίνεται στις ανώνυμες αναρτήσεις, γιατί πως να το κάνουμε, το «σπασμένο τηλέφωνο» είναι πιο ασφαλές στην μετάδοση ακόμη και ανοητολογιών.
Στην πρώτη ανάρτηση λοιπόν, ο κ. Λαμπρόπουλος ξεκινάει το κείμενό του με τα εξής: «Ἂν ὑπῆρχε βραβεῖον προπαγάνδας, τότε ἡ ἀκόλουθος φράσις θὰ ἐλάμβανε ἀδιαμφισβήτητα τὸ πρῶτον:
«Ποιὸς μπορεῖ ἀλήθεια νὰ ἀμφισβητήσει ὅτι ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς Πατριαρχίας του φρόντισε, νὰ ἀναδείξει σὲ πρωταγωνιστὴ τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων τὴ Σύνοδο καὶ σὲ ἐπίπεδο τοπικὸ στὴν Κωνσταντινούπολη, ἀλλὰ καὶ σὲ οἰκουμενικό». Δὲν ἔχει ἀπολύτως οὐδεμίαν σημασίαν ποῖος τὴν διετύπωσεν…».
Εδώ μάλλον μου κάνει την τιμή της αναφοράς σε εμένα, παρόλο που προσπαθεί να με υποβιβάσει, διότι αυτήν την φράση σχεδόν εξολοκλήρου την είχα γράψει σε άρθρο μου, στις 15 Σεπτεμβρίου 2011, στο ιστολόγιο «ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟΣ». Συγκεκριμένα αναφέρω για τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη: «Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να τον κατηγορήσουν ότι υπονομεύει την ενότητα της Εκκλησίας και το Συνοδικό σύστημα! Ναι! Εκείνον ο οποίος από την πρώτη στιγμή της Πατριαρχίας του φρόντισε να αναδείξει σε πρωταγωνιστή των εκκλησιαστικών πραγμάτων τη Σύνοδο και σε επίπεδο τοπικό στην Κωνσταντινούπολη, αλλά και σε οικουμενικό,…».
Όσον δε αφορά στο πρώτο βραβείο προπαγάνδας που αναφέρεται, σίγουρα μετά από σχετική αξιολόγηση θα διδόταν στον Ο.Τ. όχι το πρώτο, αλλά το μοναδικό.
Εισερχόμενοι τώρα στα ενδότερα των άρθρων έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής: Κατ’ αρχήν διαπιστώνεται εύκολα, πόσο τους ενοχλεί αυτή καθαυτή η παρουσία του Παναγιωτάτου, τον οποίο αποφεύγουν να τον αποκαλέσουν Οικουμενικό Πατριάρχη. Τόσο πολύ ταράζονται. Παραφράζοντας την ρήση του Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος, θα μπορούσαμε να πούμε: «Βαρθολομαίου ονόματι μάστιζε πολεμίους».
Ποιος είναι το ίνδαλμά τους, τον παρουσιάζουν ευκαίρως ακαίρως αφού τον συγκρίνουν με τον Οικουμενικό Πατριάρχη και δεν πρόκειται για άλλον από τον Μακαριώτατο Πατριάρχη Μόσχας.
Ο μόνιμος βραχνάς τους είναι η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Κρήτης, για την οποία μετά μανίας ισχυρίζονται και διαλαλούν ότι, δίκιο δεν έχει η πλειοψηφία των Ορθοδόξων Εκκλησιών που συμμετείχαν, αλλά η μειοψηφία των απόντων, που πλέον είναι αποδεδειγμένο πώς προέκυψε.
Εκεί που δίνει ρεσιτάλ παραπληροφόρησης ο κ. Λαμπρόπουλος, είναι στα όσα αναφέρει για την λειτουργία της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Θρόνου. Επικαλούμενος και πάλι τις πληροφορίες ανωνύμου Αρχιερέως γράφει άλλα αντί άλλων. Βρε, μανία που έχουν με την ανωνυμία! Μήπως τελικά στην «Ελληνική Νομαρχία» που ο συγγραφέας της θεωρείται ανώνυμος, έχει βάλει το χεράκι του ο Ο.Τ.;
Και τα δύο άρθρα έχουν κοινή αναφορά σε τρία σημεία που αφορούν στις αποφάσεις της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην τελευταία της συνεδρίαση στις 26 και 27 Φεβρουαρίου και αφορούν: 1. Στην άρση ποινής που είχε επιβληθεί σε δύο Επισκόπους της Κρήτης. 2. Στην διοίκηση της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας από Ιερά Επαρχιακή Σύνοδο, και 3. Στην έκκλητο προσφυγή του τέως κληρικού του Πατριαρχείου Μόσχας Πρωθιερέως Alexey Uminskiy.
Οι συντάκτες και των δύο άρθρων επιστρατεύουν την «έγκυρη», μόνιμη και διαστρεβλωτική άγνοιά τους προκειμένου να αναδείξουν την αντίθεση που υπάρχει μεταξύ αποφάσεων της Αγίας και Ιεράς Συνόδου και των Ιερών Κανόνων. Και ενώ τα θέματα είναι τόσο απλά, τα κάνουν πολύπλοκα, αλλότρια σκοπούντες και προς άλλων όφελος.
Για μεν το πρώτο θέμα, προφανώς γνωρίζουν, αλλά σκοπίμως αγνοούν ότι, η Εκκλησία της Κρήτης τελεί υπό καθεστώς ημιαυτονομίας διατηρώντας κανονική εξάρτηση από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και οι εν λόγω Αρχιερείς είναι βοηθοί Επίσκοποι του Οικουμενικού Πατριάρχη και προέρχονται από Πατριαρχικές Σταυροπηγιακές Μονές στις οποίες «διατηρούνται απαραμείωτα τα κανονικά δικαιώματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου».
Για το δεύτερο θέμα, της αποφάσεως για διοίκηση της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας «από τούδε και εις το εξής επί τη βάσει Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου…», διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους υπεραμυνόμενοι δήθεν του επισκοπικού αξιώματος και προδικάζουν ότι τα αποτελέσματα θα είναι αρνητικά. Μια απόφαση που αποσκοπεί στην διευκόλυνση της διοίκησης μιας επαρχίας του Οικουμενικού Θρόνου, προσπαθούν να την αναδείξουν σε μέγα εκκλησιολογικό θέμα, ποιοι; Εκείνοι που δεν μπορούν να διοικήσουν μια εφημερίδα και όμως ζητούν να έχουν άποψη για την εκκλησιαστική διοίκηση και μάλιστα το απαιτούν, εφαρμόζοντας την παροιμία «έλα παππού να σου δείξω τα αμπελοχώραφά σου!».
Στην απόφαση της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου περί αποκαταστάσεως στην ιερωσύνη του Ρώσου Πρωθιερέως Alexey Uminskiy, οι αρθρογράφοι και των δύο κειμένων με «στεπώδη» λογική και αθεολόγιτη, υποκειμενική και διαστρεβλωτική επιχειρηματολογία προσπαθούν να παρουσιάσουν την απόφαση αυτή ως αποτέλεσμα «νεοφανών θεωριών περί εκκλήτου», αμφισβητώντας με αυτό τον τρόπο ευθέως τους Κανόνες της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου (451), όπου ξεκάθαρα αναφέρεται: «Κανὼν Θ’
Εἴ τις κληρικὸς πρὸς κληρικὸν πρᾶγμα ἔχει, μὴ ἐγκαταλιμπανέτω τὸν οἰκεῖον ἐπίσκοπον, καὶ ἐπὶ κοσμικὰ δικαστήρια μὴ κατατρεχέτω, ἀλλὰ πρότερον τὴν ὑπόθεσιν γυμναζέτω παρὰ τῷ ἰδίῳ ἐπισκόπῳ, ἢ γοῦν, γνώμῃ αὐτοῦ τοῦ ἐπισκόπου, παρ’ οἷς ἂν ἀμφότερα τὰ μέρη βούλωνται, τὰ τῆς δίκης συγκροτείσθω· εἰ δέ τις παρὰ ταῦτα ποιήσοι, κανονικοῖς ἐπιτιμίοις ὑποκείσθω. Εἰ δὲ κληρικὸς πρᾶγμα ἔχει πρὸς τὸν ἴδιον, ἢ καὶ πρὸς ἕτερον ἐπίσκοπον, παρὰ τῇ συνόδῳ τῆς ἐπαρχίας δικαζέσθω. Εἰ δὲ πρὸς τὸν τῆς αὐτῆς ἐπαρχίας μητροπολίτην, ἐπίσκοπος, ἢ κληρικὸς ἀμφισβητοίη, καταλαμβανέτω τὸν ἔξαρχον τῆς διοικήσεως, ἢ τὸν τῆς βασιλευούσης Κωνσταντινουπόλεως θρόνον, καὶ ἐπ’ αὐτῷ δικαζέσθω.
Κανὼν ΙΖ’
Τὰς καθ’ ἑκάστην ἐπαρχίαν ἀγροικικὰς παροικίας, ἢ ἐγχωρίους, μένειν ἀπαρασαλεύτους παρὰ τοῖς κατέχουσιν αὐτὰς ἐπισκόποις, καὶ μάλιστα εἰ τριακονταετῆ χρόνον ταύτας ἀβιάστως διακατέχοντες ᾠκονόμησαν. Εἰ δὲ ἐντὸς τῶν τριάκοντα ἐτῶν γεγένηταί τις, ἢ γένοιτο περὶ αὐτῶν ἀμφισβήτησις, ἐξεῖναι τοῖς λέγουσιν ἠδικεῖσθαι, περὶ τούτων κινεῖν παρὰ τῇ συνόδῳ τῆς ἐπαρχίας. Εἰ δέ τις ἀδικοῖτο παρὰ τοῦ ἰδίου μητροπολίτου, παρὰ τῷ ἐξάρχῳ τῆς διοικήσεως, ἢ τῷ Κωνσταντινουπόλεως θρόνῳ δικαζέσθω, καθά προείρηται. Εἰ δὲ καί τις ἐκ βασιλικῆς ἐξουσίας ἐκαινίσθη πόλις, ἢ αὖθις καινισθείη, τοῖς πολιτικοῖς καὶ δημοσίοις τύποις, καὶ τῶν ἐκκλησιαστικῶν παροικιῶν ἡ τάξις ἀκολουθείτω».
Ουφ! Πολλά έγραψα. Κινδυνεύω να προσβληθώ από «ορθοδοξοτύπιδα», ασχολούμενος με λόγια του αέρα. Θα έχετε σίγουρα διαπιστώσει ότι ο Ο.Τ. γράφει έτσι, μόνο για να γράφει, αναφερόμενος κυρίως σε επουσιώδη και κυρίως αναρτά κείμενα που συνήθως στρέφονται εναντίον Οικουμενικού Πατριάρχη και Πατριαρχείου. Φαίνεται πως έχουν υιοθετήσει αυτό που είχε πει ο Λένιν πως, «ένα επαναλαμβανόμενο ψέμα, γίνεται αλήθεια».
