Ὑπό
Μητροπολίτου πρ. Χαλκηδόνος Ἀθανασίου
Γνωστόν ὅτι κατά τήν ἀποκαλυπτικήν καί ἀλλοπρόσαλλον ἐποχήν μας νεο-ἐνεφανίσθησαν, ὡς μή ὤφελεν, ὑπό «ἑτέραν, πάντως, μορφήν» ὡρισμέναι ὀνομασίαι «σεξουαλιζούσης» πως χροιᾶς, ταχύτατα -καθώς τά πάντα- διαδιδόμεναι ὡς σειρμοί ἀνά τόν κόσμον, μαϊμουδιστικῶς ἀπομιμούμεναι ὡς αἱ Petting (pizzicato, vivace, sustenuto, Ηand im Κorb), Piercing, Tatoo (Tatouage, δερματοστιξία), Lifting κ.ἄ., ἐπεμβατικαί ὑπό τοῦ Homo Sapiens καί Deus οὐχί μόνον εἰς τό περιβάλλον, ἀλλά καί εἰς αὐτήν ταύτην τήν κορωνίδα τῆς φύσεως, τόν ἄνθρωπον!
Τοῦτο καταφαίνεται καί ἐκ τοῦ ἐντυπωσιακοῦ ἀριθμοῦ τῶν καταστημάτων-ἐργαστηρίων τῶν κατασκευασμάτων τούτων καί ἄλλων εὑρημάτων ὑπό τόν τίτλον Tatoo Galery, τά ὁποῖα φυτρώνουσιν, ὡς μανιτάρια καί οἱ οὐρανοξύσται. Ο tempora o mores!
Kαί ἀρχικῶς τοῦ λόγου ὄντως περί τοῦ Piercing (ἐκ τοῦ τρυπῶ) λεκτέα τά ἑξῆς: Καί ὁ μέν διαπρεπῆς Ἐφέσου Χρυσόστομος ἔφη: «Τό οὖς ἡμῶν διάτρητον ἐστι», ὁ δέ Νικαίας Κωνσταντῖνος: «Τό δυσχερέστερόν ἐστι ἡ φραγή ὀπῆς τινος εἰς τόν ἀέρα!» Καί συνεχίζομεν. Τά κέρατα τοῦ ταύρου εἰς τάς ταυρομαχίας ἐκφοβίζουν τά μάλα τόν Torrero. Διότι ταῦτα ἠμποροῦν νά πληγώσουν ἕκαστον μέρος τοῦ σώματος, ἰδίως ὅμως τόν γλουτόν. Οὕτως ὁ τοῦ ἀνθρώπου δύναται νά πληγωθεῖ ἡρωϊκῶς καί νά ἐκθέτει τά τραύματα καί τάς οὐλάς του μετ’ ὑπερηφανείας. Ἡ ὑποβόσκουσα ἀπό καιροῦ σειρμική μανία τοῦ Piercing δεικνύει, ὅτι οὐδόλως πλέον τυγχάνει ἀσυνήθης ἡ διάτρησις τῶν χειλέων, τῆς ρινός, τῶν πτερυγίων τῶν ὤτων, τοῦ ὀμφαλοῦ (ἴσως καί τῆς γῆς!), τοῦ στήθους, τῆς γλώσσης, τῶν γεννητικῶν μάλιστα ὀργάνων, οὐχί ὅμως τοῦ γλουτοῦ καί τοῦ πρωκτοῦ, τουθ’ ὅπερ γίνεται σπανιώτερον πρός ἐξάρτησιν διακόσμου ἐκ πολυτίμων λίθων. Τοῦτο πάντως σύν τοῖς ἄλλοις, ἀποδεικνύει καί τό ὅλως δυσχερές διά τόν καθήμενον, καθιστῶσα τό «ἀποπομπαῖον» τοῦτο τμῆμα τοῦ σώματος τό ἰδιαιτέρως «γοητευτικόν» ὡς κατ’ ἐξοχήν παρθένον! (J. Pulver).
Ἀντιθέτως τά τατουάζ εὐρίσκονται συνηθέστερον ἐπί τῆς ῤάχης, διότι αὕτη τυγχάνει διακριτική μεγάλων διαστάσεων πρός ἐπέμβασιν διά συνθέσεων καί σαρκώδης, προξενοῦσα μικρότερον πόνον κατά τήν τεχνικήν τῆς ἐκτελέσεως ἀπό τῆς τῶν χειρῶν καί ποδῶν.
Ἡ λέξις προέρχεται ἐκ τῆς ταϊτικῆς Tatoo, ἡ ὁποία μιμεῖται τούς ἐλαφρούς κτύπους τῶν κεντημάτων τοῦ δέρματος. Εἶναι δηλαδή ἕν Tap Tap συγκρινόμενον πρός τήν ἐργασίαν τοῦ σκαρπέλου τοῦ γλύπτου μίαν σημείωσιν καί διάτρησιν χιλιάδων μικρῶν ὀπῶν. Ἡ περιγραφή τοῦ Captain Cooks ἐκ τοῦ ταξιδίου του τό 1772-1775, ἀναφέρει τατουάζ Ταϊτιανῶν τῶν ὁποίων ἡ πολυμορφία μοτίβων ὀφείλεται εἰς τόν ἄπειρον πλοῦτον εὑρετικῆς ἑνός ἑκάστου, τοῦ γλουτοῦ παραμένοντος μέλανος. Ἡ ὕλη τοῦ χρώματος ἦτο ἀπό μῖγμα σπoδοῦ καί ἐλαίου φαλαίνης, τό ὁποῖον ἐτίθετο ἐπί τοῦ χαράγματος τοῦ δέρματος γενομένου δι΄ ἑνός ὀστράκου ἤ ὀστοῦ. Καί ἐπειδή ἡ ἐπέμβασις ἦτο λίαν ὀδυνηρά ἐτελεῖτο ἅπαξ τοῦ ἔτους καί οὐδέποτε πρό τοῦ 12 ἤ 14 ἔτους.
Ἡ Ἐκκλησία ἀκολουθοῦσα τόν ἰουδαϊκόν νόμον τοῦ Λευϊτικοῦ, ἡ ὁποία παρέλαβεν τήν ἀπαγόρευσιν τῆς μορφῆς αὐτῆς τῆς κακοποιήσεως τοῦ σώματος, ἀπό τῆς Συνόδου τῆς Νικαίας (787) ἐθεώρει αὐτήν ὡς «ἐθνικόν ἔθιμον». Τό τατουάζ ἔχει εἰσέτι μέ τήν λατρείαν τῶν εἰδώλων τι. Εἰς τήν Εὐρώπην ὑπάρχουν μοτίβα καί στάσεις τοῦ οὕτω καλουμένου συναισθηματικοῦ τατουάζ ἀποδεικτικοῦ καί τοῦ φύλου.
Ὁποία δέ ἡ σχέσις αὐτοῦ πρός τήν ἐπάρατον σφραγῖδα τοῦ 666, τοῦτο ἕτερον θέμα. Οἱ ἄνδρες ἀπό ἄποψιν ἐκτελέσεως προτιμοῦν τούς βραχίονάς των ὡς ὅπλον, τούς ὤμους, τό ἀριστερόν μέρος τοῦ στήθους τ.ἔ τμήματα τοῦ σώματος καλῶς ὀρατά, ἐνώ αἱ γυναῖκες τούς γοφούς, τήν κοιλίαν, τό στῆθος, τούς μηρούς καί τόν γλουτόν ὡς κόσμημα. Χρησιμοποιοῦν δέ ὡς μοτίβα ἀντί ὄφεων, δρακόντων, χελιδόνας, σηρίνας, ἱπποκάμπους, χουρμαδιάς κ.ἄ.
Τα τατουάζ μέ τά διάφορα εἴδη των, τάς τεχνικάς ἐκτελέσεως καί τούς κινδύνους διά τήν ὑγείαν, γίνονται ἐπί τοῦ σώματος χάριν διακοσμήσεως, τονισμοῦ μέρους τινος αὐτοῦ, ἀποτελοῦν τοὐλάχιστον κατά τήν ἐποχήν τῆς δουλεμπορίας σημεῖον ὑποδουλώσεως καί τιμωρίας, ἀναγνωρίσεως πρός ἀποφυγήν δραπετεύσεως, ταυτότητος ὡς εἰς τάς πόρνας καί τούς μεσάζοντας, προφυλάξεως τῆς παρθενίας κ.ἄ.1
Εἶναι δέ χαρακτηριστικόν ὅτι τό Piercing φαίνεται νά δέχεται καί ἡ Λουθηρανική Ἐκκλησία τῆς Ἀμερικῆς2.
Καί ἐρωτῶμεν: Κύριε, ποῖος ἔδωκεν τό δικαίωμα πρός ἡμᾶς νά καταστρέφωμεν τό περιβάλλον, ἀλλά καί το χειρότερον, νά κακοποιοῦμεν τό ἡμέτερον σῶμα, τό ἅγιον, τό ὁποῖον ἐδώρησας εἰς ἡμᾶς διά κατασκευασμάτων ὄψεως φρικτῆς, νοσηρῶν φαντασιῶν διαφόρων δῆθεν καλλιτεχνῶν.
Ἄφες ἡμῖν εὔσπλαχνε Κύριε!
—————–
1. J. L. Hennig, Der Hintern. Geschichte eines markanten Körperteils, Μόναχον / Ζυρίχη 2000, 73-76.
2. Β. Tambour, Βischof mit Piercing, Publik Forum ἀρ. 18 (2021) 6.
