ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ Κ.Κ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ 50 ΕΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΤΟΥ ΚΟΥΡΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΚΑΡΑΘΟΥ
(ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2023)
Με τη δέουσα ιεροπρέπεια και εκκλησιαστική ευκοσμία, «απλά, λιτά, ήσυχα και ταπεινά, αγαπητικά όμως, ανυπόκριτα και ειλικρινά», όπως ανέφερε στην προσφώνησή του ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ.κ. Ευγένιος, η Τοπική μας Εκκλησία τίμησε σε μια ιδιαίτερα συγκινητική εκδήλωση τον Κρητικό Μακαριώτατο Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. ΘΕΟΔΩΡΟ, με τη συμπλήρωση 50 ετών από την μοναχική του καθοσίωση στις τάξεις της ιστορικής Ιεράς Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αγκαράθου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης.
Την Κυριακή 13 Αυγούστου αρχικά τελέσθηκε Εσπερινός και Ιερή Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο, χοροστατούντος του Μακαριωτάτου Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου στο Καθολικό της Ιεράς Μονής και στη συνέχεια ακολούθησε η τιμητική εκδήλωση στον αύλειο χώρο της Μονής, με τον εναρκτήριο χαιρετισμό του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ.κ. Ευγενίου, ο οποίος αναφέρθηκε στην προσωπικότητα, το ήθος, την ευγένεια και την πνευματικότητα του τιμώμενου Πατριάρχη.
Χαιρετισμούς επίσης απήυθυναν ο Γ.Γ. Απόδημου Ελληνισμού κ. Γιάννης Χρυσουλάκης, Μέγας Χαρτοφύλακας του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, ο Περιφερειάρχης Κρήτης κ. Σταύρος Αρναουτάκης, ο Αντιδήμαρχος Μινώα Πεδιάδος κ. Κώστας Αραβιάκης, ενώ κεντρικός ομιλητής ήταν ο προερχόμενος από το Μοναστήρι της Αγκαράθου, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πέτρας και Χερσονήσου κ. Γεράσιμος.
Επίσης παρευρέθηκαν η κ. Αικατερίνη Μπελεφάντη-Σοφιανού Μεγάλη Ευεργέτιδα της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου και Μεγάλη Αρχόντισσα Εκκλησιών του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Γουινέας κ. Γεώργιος, Ειρηνουπόλεως κ. Δημήτριος, Καρθαγένης κ. Μελέτιος, οι Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι Νειλουπόλεως κ. Νικόδημος και Βαβυλώνος κ. Θεόδωρος από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Κύριλλος, και Πισιδίας κ. Ιώβ, καθώς και ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κνωσού κ. Μεθόδιος, ο οποίος παρουσίασε και συντόνισε την όλη εκδήλωση.
Παρευρέθηκαν επίσης εκπρόσωποι τοπικών στρατιωτικών και πολιτικών αρχών, Πρωτοσύγκελλοι, Ηγούμενοι και πολλοί κληρικοί από την Ιερά Αρχιεπισκοπή και τις Μητροπόλεις της Κρήτης και πλήθος κόσμου.
Ακολούθησε η καταληκτήρια ομιλία του Μακαριωτάτου Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου, ο οποίος βαθειά συγκινημένος, έφερε στη μνήμη άγνωστες πτυχές από τα νεανικά του χρόνια, όταν προσήλθε για να μονάσει στους χώρους της ιστορικής και σεβασμίας Μονής της Αγκαράθου μέχρι που η κλήση της Εκκλησίας και η χάρη του Παναγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος τον εξέλεξε στον Αποστολικό Θρόνο του Αγίου Μάρκου, «εις διαδοχήν Μεγάλων και Αγίων Αγκαραθιτών Πατριαρχών Αλεξανδρείας» γιά να διαποιμάνει την αχανή Αφρικανική ήπειρο. Μετά το πέρας της ομιλίας του ο Μακαριώτατος απένειμε τον Μεγαλόσταυρο του Αγίου Σάββα στον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κ.κ. Ευγένιο, σε ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης στο πρόσωπό του.
Η Εκδήλωση έληξε με τραγούδια της Κρήτης από τους κ.κ. Νικ. Ηλιάκη, Δημ. Βερεράκη, αδελφούς Μπαλτζάκη και χορούς από το συγκρότημα του κ. Περισυνάκη.
Από την Ιερά Αρχιεπισκοπή Κρήτης
ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ
ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΡΗΤΗΣ κ.κ. ΕΥΓΕΝΙΟΥ
ΣΤΗΝ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ κ.κ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΕΚΔΗΛΩΣΗ,
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ ΠΕΝΗΝΤΑ ΕΤΩΝ
ΑΠΟ ΤΗΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΚΟΥΡΑΣ ΑΥΤΟΥ
(Ἱερά Μονή Ἀγκαράθου, 13-8-2023)
Στίς ἅγιες αὐλές τῆς Παναγίας μας τῆς Ἀγκαράθου, τῆς σεβασμίας καί ἱστορικῆς αὐτῆς μοναχικῆς μάνδρας, ἀπό τούς κήπους τῆς ὁποίας ἀμέτρητα ἄνθη μέσα στούς αἰῶνες μεταφυτεύθηκαν στούς λειμῶνες τοῦ οὐρανοῦ, συναχθήκαμε ἀπόψε γιά ἕνα ἰδιαίτερο λόγο. Γιά νά εὐχαριστήσομε, Ἐκείνην, πού διαρκῶς γίνεται χαρᾶς αἰτία καί χαριτώνει τό νοῦ μας, γιά ἕνα ἐκλεκτό Της παιδί, πού πενήντα χρόνια πρίν ξεκίνησε τόν μοναχικό δόλιχό Του ἐδῶ καί πού σήμερα εἶναι ὁ γλυκύς Πάπας καί Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς, Θεόδωρος ὁ Β΄ ὁ Κρής, ὁ δικός μας Θεόδωρος.
Ἡ Παναγία μας, λοιπόν, μᾶς σύναξε ἀπόψε γιά νά γευθοῦμε, στά προεόρτια τῆς μεγάλης Ἑορτῆς Της, τούς καρπούς τῆς ἀναστροφῆς μας μέ τό πρόσωπο τοῦ ἑορτάζοντος τήν ἁγία αὐτή ἐπέτειο του, τοῦ Πατριάρχου Θεοδώρου. καί Τήν εὐχαριστοῦμε καί γι’ αὐτό Της τό δώρημα.
Μακαριώτατε Πάπα καί Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς κ.κ. Θεόδωρε,
Ὅλοι ἐμεῖς, ἄρχοντες καί ἀρχόντισσες, ἱερός κλῆρος, μοναχικές ἀδελφότητες καί εὐλογημένοι ἄνθρωποι ἐκ τοῦ πληρώματος τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κρήτης καί ὄχι μόνο βρισκόμαστε ἐδῶ, πιστοί στό χρέος, ἔχοντας καί τήν πρός τοῦτο πατρική ἐντολή τοῦ Παναγιωτάτου Πατρός καί Πατριάρχου μας κ.κ. Βαρθολομαίου, γιά νά Σᾶς ἀποδώσουμε τήν εὐγνώμονα εὐχαριστία καί τήν τιμή καί τό βαθύτατο σεβασμό μας, γνωρίζοντας καλά πώς ἡ Θεία Πρόνοια στούς καιρούς μας ἐξέλεξε τή Μακαριότητά Σας γιά νά συνεχισθεῖ ἡ ἱστορία καί ἡ θυσιαστική προσφορά τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Θρόνου στήν Ἐκκλησία.
Πόσο ἀλήθεια ταιριάζει ἀπόψε ὁ λόγος πού ἔγραψε κάποτε ὁ Ἀλέξανδρος Μαυροκορδάτος, Μέγας Διερμηνέας τῆς Πύλης, στά τέλη τοῦ 17ου αἰώνα, ἀπευθυνόμενος στόν μεγάλο Ἅγιο προκάτοχό Σας, Πατριάρχη Γεράσιμο τόν Β΄ τόν Παλλαδᾶ, τόν Κρῆτα: «Τό τῆς οἰκουμένης κριτήριον, τήν Θεοφρούρητον φησίν καθέδραν τῶν Ἀλεξανδρέων, ἐν καιροῖς ἰδίοις ἀξιολογωτάτων ἀνδρῶν οὐδέποτε κατέλιπεν ἔρημον ἡ Θεία Πρόνοια».
Αὐτό ἔγινε καί μέ τήν Μακαριότητα Σας ἀπό Ἐκεῖνον πού ὅλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας, ἡ Πρόνοιά Του ἔθεσε τόν λύχνον ἐπί τήν λυχνίαν.
Πενήντα ἔτη λοιπόν ἀπό τήν μοναχική Σας ἀφιέρωση. Πενήντα ἔτη πού, ὅπως ἀκούσατε τότε, ἔχετε τόν Χριστό «συγκοιταζόμενο, συνανιστάμενο, γλυκαίνοντα καί εὐφραίνοντα τήν καρδίαν» Σας. Πενήντα χρόνια συντροφιά μέ ὅσα «ἡ μοναχική ζωή χαρακτηρίζεται». Πενήντα χρόνια μοναχικά καί ἱεραποστολικά περιφέρετε, ὡς ἀχθοφόρος τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, τά στίγματά Του στόν κόσμο.
Ἐκεῖνον παρακαλοῦμε σήμερα νά Σᾶς χαρίζει μακρότητα ἀγαθῶν ἡμερῶν, νά Σᾶς προσθέσει πολλές σειρές ἐτῶν γιά νά ὁδηγεῖτε στό φῶς Του ἀνθρώπους καί λαούς. Αὐτή εἶναι ἡ ταπεινή μας παρακλητική προσευχή πού ἔρχεται νά προστεθεῖ σέ ἐκείνην τῆς ὑπέροχης ἀρχόντισσας Μητέρας Σας Κλεοπάτρας, πού μέ δάκρυα Σᾶς κατευόδωνε κάποτε στό λιμάνι, βλέποντας με τά πίστεως τούς ὀφθαλμούς ποῦ ὁδηγεῖ τά βήματά Σας, τά βήματα τοῦ παιδιοῦ της ἡ Παναγία ἡ Ὀρφανή, εἰς διαδοχήν Μεγάλων καί Ἁγίων Ἀγκαραθιτῶν Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας, φαροφυλάκων τοῦ πνευματικοῦ Της Φάρου.
Ἀπόψε λοιπόν μιά προσευχητική ἐκδήλωση ἀγάπης προσφέρομε στήν δική Σας ἀγάπη, γνωρίζοντας βαθειά μέσα στούς καρδιακούς μας χώρους, πώς τιμοῦμε ἕνα Πατριάρχη, ὁ ὁποῖος ὅπου κι ἄν πῆγε κι ὅπου κι ἄν ἔφθασε δέν λησμόνησε οὔτε γιά ἕνα δευτερόλεπτο τό Μοναστήρι Του, τῆς πνευματικῆς Του ἀναγεννήσεως τόν τόπο, τόν τόπο πού ξεκίνησε τήν θαυμαστή Του πορεία.
Ἀπόψε τιμοῦμε ἕναν Πατριάρχη πού δέν λησμόνησε ποτέ πώς εἶναι πρῶτα Μοναχός, πώς λειτουργεῖ καί διακονεῖ καί ἐξακτινώνει τά χαρίσματά Του μέ Ἁγία ὑπομονή καί ἁγία ταπείνωση, μέ σοφία καί σύνεση, μέ ἁγία ἁπλότητα καί προπάντων ἀγάπη, ὡς ἀληθινός Μοναχός.
Ἀπόψε τιμοῦμε ἁπλά καί λιτά, ἥσυχα καί ταπεινά, ἀγαπητικά ὅμως, ἀνυπόκριτα καί εἰλικρινά, ἕναν Πάπα καί Πατριάρχη πού γνωρίζει ἀριστοτεχνικά τήν τέχνη τήν ὑψηλή τοῦ πατρικοῦ ρόλου, τήν τόσο ἀναγκαία στήν πνευματική ὀρφάνια τῶν καιρῶν μας. Ἕναν Πατριάρχη πού γνωρίζει σέ καιρούς ἄφιλους καί ἀχάριστους, νά γίνεται φίλος πραγματικός, στήριγμα γνήσιο στούς ἀνθρώπους πού ὁ Θεός μαγνητίζει κοντά του, γιά νά πληρωθοῦν οἱ ὑπάρξεις τους πνευματικῆς εὐφορίας.
Ἀπόψε τιμοῦμε ἕνα μοναχό Πατριάρχη, ἡγούμενο τοῦ παλαιφάτου Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, πού ἀπέδιξε τήν γνησιότητα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἦθους του καί τοῦ ὑγιοῦς φρονήματός Του μέ τήν στάση του δίπλα στόν Οἰκουμενικό μας Πατριάρχη, στούς δύσκολους αὐτούς καιρούς, ἀληθινός Ἀδελφός καί συγκηρηναῖος στήν ἄρση τοῦ Σταυροῦ τῆς Ἐκκλησίας καί στήν διασφάλιση τῆς ἑνότητάς Της, Τῆς ὁποίας δυστυχῶς ἐγωισμοί ὑπερφίαλοι καί «δόγματα» ἐθνοφυλετικά σχίζουν τόν ἄρραφον χιτῶνα.
Θεοῦ τό δῶρον ὁ Θεόδωρος
Θεοῦ τῷ ζήλῳ πυρπολούμενος ἐκ νεότητος
καί Θεοῦ δωρεᾶς ὑπέρ πάντων ἐξαιτούμενος
ὁ τῆς Ἀγκαράθου μέγας βλαστός καί
Ἀλεξανδρείας Πατριάρχης ὁ ταπεινός.
Αὐτόν τιμοῦμε ἀπόψε.
Ἐσᾶς Μακαριώτατε,
Σᾶς ἀγαποῦμε, Σᾶς σεβόμαστε, Σᾶς εὐγνωμονοῦμε, Σᾶς εὐχαριστοῦμε μέ ὅλη τήν δύναμη τῆς ψυχῆς μας καί σκύβομε καί ἀσπαζόμαστε τό χέρι Σας. Γιατί εἶστε αὐτό πού εἶστε.
Νά εὔχεσθε, Σᾶς παρακαλοῦμε γιά τό Μοναστήρι Σας, πού σεμνύνεται καί καυχᾶται ἐν Κυρίῳ γιά Ἐσᾶς, νά εὔχεσθε γιά ὅλους ἐμᾶς πού ποθοῦμε νά τό βλέπουμε ἔνδοξο νά συνεχίζει νά δίδει καρπούς, ὅπως Ἐσᾶς, στή διακονία τῆς Ἐκκλησίας, ὅπου γῆς.
Σᾶς παρακαλοῦμε τέλος, εἰς ἀνάμνησιν τῆς ἱερᾶς αὐτῆς ἐπετείου, νά δεχθεῖτε ἀπό μέρους τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς μας ἕνα ἐγκόλπιο μέ τόν Κύριο τῆς δόξης πού ἀναγράφει πέριξ τοῦ Προσώπου Του μιά προσευχή, πού τήν ἔχετε ἐνστερνιστεῖ καί ὡς εἰκόνα Του τήν κάνετε καθημερινή πράξη στά σπλάχνα τοῦ λαοῦ Του: «Κύριος ἐξ οὐρανοῦ ἐπί τήν γῆν ἐπέβλεψεν, τοῦ ἀκοῦσαι τοῦ στεναγμοῦ» τῶν ἀνθρώπων».
Συνεχίστε, μέ τή βοήθειά Του, νά ἀκοῦτε τούς στεναγμούς τῶν ἀνθρώπων καί νά τούς ἀπαλύνετε. Εἰς πολλά ἔτη!
