Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Μπίγκορσκι
Στην αγκαλιά των αστραφτερών νερών του Αιγαίου, εκεί όπου το απαλό άγγιγμα του χρόνου συναντά τους ψίθυρους αρχαίων θρύλων, μύθων και ιστοριών, βρίσκεται το μυστικό και θαυμαστό νησί της Ίμβρου. Εδώ, μέσα στην γαλάζια έκταση, αντηχούν οι απόηχοι της ιστορίας, υφαίνοντας μια πλούσια πνευματική ταπετσαρία που συνυφαίνει την ομορφιά του Θεού, την αρχαία αίγλη, την ανθρώπινη σοφία και τη βυζαντινή ευπρέπεια. Η Ίμβρος, ζωγραφισμένη με ζωηρά χρώματα από τον κορυφαίο Καλλιτέχνη, είναι ένας θησαυρός της αρχαιότητας και της ευσέβειας, όπου τα ίχνη των περασμένων πολιτισμών διακρίνονται ακόμη στη γη. Μέσα από την ομίχλη του χρόνου, μαρτυρεί την άνοδο, την πτώση και την ανάσταση ενός ένδοξου πολιτισμού, μαρτυρεί την αιώνια αύρα της Ρωμιοσύνης. Κάποτε στους καθαγιασμένους χώρους της άνθιζε μια συμφωνία αγιότητας, πνευματικότητας, τέχνης και πολιτισμού, ενώ το νησί ψιθυρίζει ακόμα ιστορίες ηρώων της πίστης, αγωνιστών της ευσέβειας, αθλητών της Ορθοδοξίας, οι οποίοι πλούτισαν τον κόσμο με την αγιότητα και τη σοφία τους. Στη βυζαντινή εποχή, αυτό το στολίδι του Αιγαίου έφτασε στο απόγειο της σπουδαιότητάς του. Το χρυσό φως του Βυζαντίου έλαμψε στις ακτές του, ρίχνοντας μια αιθέρια λάμψη στις αρχαίες πέτρες του νησιού. Η Ίμβρος έγινε παράδεισος για επιστήμονες και καλλιτέχνες, ιερό της πίστης και της φώτισης. Αναρίθμητοι ναοί του Θεού, μοναστήρια υψωμένα σε βράχους, από τους τοίχους των οποίων αντηχούν ακόμη οι θερμές προσευχές των μοναχών, και τα γραπτά και τα κηρύγματά τους φωτίζουν το σκοτάδι του κόσμου με τη σοφία των αιώνων.
Εμείς, οι αδελφοί της Ιεράς Μονής Μπίγκορσκι και οι αδελφές από τα μοναστήρια Ράιτσιτσα και Πρέτσιστα, γίναμε μάρτυρες αυτού του ασυνήθιστου και μαγικού συνδυασμού φυσικής ομορφιάς και πνευματικής ευδαιμονίας, δια της ευλογίας του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας Δεβρών και Κιτσάβεως κ. Τιμοθέου, και οδηγούμενοι από την πατρική αγάπη του αγαπητού μας Γέροντος Επισκόπου Αντανίας κ. Παρθενίου, αξιωθήκαμε να προσκυνήσουμε ιερούς τόπους στο θαυμάσιο αυτό νησί, το οποίοι, μεταξύ άλλων, είναι η πατρίδα του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου. Άλλωστε, η Ίμβρος είναι η γενέτειρα πολυάριθμων επισκόπων του Χριστού, μοναχών, αγίων και δούλων του Θεού. Αφορμή για το προσκύνημά μας στο αγιοτόκο αυτό νησί ήταν η μνήμη του εν αγίοις Πατρός ημών Κυρίλλου Αλεξανδρείας, το όνομα του οποίου φέρει επάξια ο σημερινός ποιμήν της Ιεράς Μητροπόλεως Ίμβρου και Τενέδου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Κύριλλος, αυτός ο μέγας ευεργέτης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αχρίδος και στενός φίλος της Μονής Μπίγκορσκι.
Ο Άγιος Ίμβρου με μέγιστη αγάπη και χαρά υποδέχθηκε τη μοναχική μας κοινότητα με επικεφαλής τον Γέροντά μας κ. Παρθένιος και την φιλοξένησε με άφθονη περιποίηση. Μας καλωσόρισε επίσημα στον Πάνσεπτο Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στην Αγρίδια, όπου στην υποδοχή έκανε σύντομο χαιρετισμό στον Γέροντα σε όλη τη μοναχική του συνοδία. Από την πλευρά του, ο Γέροντάς μας ευχαρίστησε θερμά τον καλό οικοδεσπότη για τη θερμή φιλοξενία, τονίζοντας την ιδιαίτερη χαρά του λόγω του γεγονότος ότι το προσκύνημά μας στην Ίμβρο ξεκίνησε ακριβώς από τον Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, γιατί όταν στις 9 Μαΐου του περασμένου έτους ακούστηκε η χαρμόσυνη είδηση ότι ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος και η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου δέχθηκε την αγιωτάτη Εκκλησία μας σε κανονική και λειτουργική ενότητα με ολόκληρη την Ορθοδοξία, τον βρήκε ακριβώς στην Ιερά Μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Πρέτσιστα.
Αφού ευχαριστήσαμε την Βασίλισσα Μητέρα με ύμνους και τροπάρια, οδηγούμενοι από τον οικοδεσπότη μας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη κ. Κύριλλο, κατευθυνθήκαμε προς το χωριό Άγιοι Θεόδωροι, τη γενέτειρα του Παναγιωτάτου Πατριάρχη μας. Εκεί προσκυνήσαμε και προσευχηθήκαμε στον Πάνσεπτο Ναό του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, του Ναού όπου βαπτίστηκε και εκάρη μοναχός ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Παράλληλα, είναι ο Ναός όπου φέτος την Κυριακή των Βαΐων μερικοί ιερείς από τη χώρα μας τιμήθηκαν με πατριαρχικά οφφίκια από τον Παναγιώτατο, ενώ η αδελφότητά μας αξιώθηκε με δύο αρχιμανδρίτες του Οικουμενικού Θρόνου. Στο νεκροταφείο δε, πίσω από την εκκλησία, κηδεύεται και η αδελφή του Οικουμενικού Πατριάρχη, η μακαριστή Ζαχαρώ, και αφού έχουν περάσει έξι μήνες από την παρουσίασή της ενώπιον του Κυρίου, κατόπιν αιτήματος του Μητροπολίτη κ. Κύριλλο, ο Γέροντάς μας έκανε τρισάγιο στη μνήμη της.
Το απόγευμα συγκεντρωθήκαμε όλοι μαζί για προσευχή στον πανηγυρικό Εσπερινό στον Πάνσεπτο Μητροπολιτικό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όπου εορτάσαμε με ύμνους τον μεγάλο αθλητή της Ορθοδόξου πίστεως και τον ατρόμητο αγωνιστή για την πρέπουσα δόξα της Υπεραγίας Θεοτόκου, του εν Αγίοις Πατρός ημών Κυρίλλου Αλεξανδρείας. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Κύριλλος έδωσε στον Γέροντά μας την τιμή να χοροστατήσει στον Εσπερινό. Μετά την ολοκλήρωσή του, οι δύο αρχιερείς αντάλλαξαν κατάλληλους λόγους, γεμάτους ζεστασιά και αγάπη, όπως αρμόζει στους αληθινούς δούλους του Θεού.
Σύμφωνα με την τάξη, πρώτος προσφώνησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ίμβρου και Τενέδου κ. Κύριλλος, ο οποίος συγκινημένος από την αγάπη του Γέροντα και την συνοδία του, μας ευχαρίστησε πολλές φορές για τον ερχομό μας στην Ίμβρο:
Θεοφιλέστατε, Άγιε Αντανίας, και πεφιλημένε αδελφέ, κύριε Παρθένιε!
Μεγάλη η τιμή και ακόμα μεγαλύτερα η ευλογία, η οποία μας προξενεί ιδιαιτέρα χαρά και συγκίνηση! Ηγείστε μίας μεγάλης ομάδος κληρικών και λαϊκών, πνευματικών τέκνων σας. Και μετά από την Κυριακή των Βαΐων κατά την οποία η Аυτού Θειοτάτη Παναγιώτητα, ο Οικουμενικός Πατριάρχης μας, κ.κ. Βαρθολομαίος απένειμε τα οφφίκια του Οικουμενικού Θρόνου σε κληρικούς της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος, της Ιεράς Μητροπόλεως την περιοχή της Αχρίδος, ο Άγιος Δεβρών κ. Τιμόθεος, της Ιεράς Μητρόπολης Στρουμνίτσης κύριος Ναούμ, της Ιεράς Μητρόπολης Σκοπίων, αγαπητός Αρχιεπίσκοπος Στέφανος, και στο Ιερό Σεβάσμιο Μοναστήρι σας του Μπίγκορσκι – μετά δε από εκείνη την ημέρα, για πρώτη φορά έρχεστε και εσείς με όλη την τιμία συνοδία σας εδώ στην ιστορική και μαρτυρική Ίμβρο. Μέσα στην χαρά της Αγίας Πεντηκοστής, σας θεωρούμε ως «Άγγελον απεσταλμένον εκ του Βορρά». Έρχεστε, Θεοφιλέστατε Δέσποτα, για να καταδείξουμε σε όλους, και ιδιαίτερα εντός τους κόλπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας την κανονικότητα και πάλι της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος, την οποία ο πάνσεπτος Οικουμενικός Πατριάρχης μας παρεχώρησε περίπου πριν έναν χρόνο. Έρχεστε να συλλειτουργήσουμε, να συμπροσευχηθούμε, να συνχαρούμε μαζί την Αγία Κάθοδο του Παναγίου Πνεύματος. Καρπός αυτής της Καθόδου, Θεοφιλέστατε, είναι η αγιότητα. Η αγιότητα που λούζει την Εκκλησία μας, το Πανάγιο Πνεύμα.
Και τιμώντας την μνήμη του πάτρονος αγίου μας, του αγίου Κυρίλλου Πατριάρχου Αλεξανδρείας, αυτήν ακριβώς την αγιότητα της Εκκλησίας μας και πάλι τιμούμε. Τον τελευταίο καιρό η ανάθεσης υπό της Παναγιώτητος του Οικουμενικού Πατριάρχου μας ενασχόλησής μου μετά της Εκκλησίας της Αχρίδος, μου έδωσε την μεγάλη ευλογία και χαρά να συναναστραφώ με αυτήν την Εκκλησία, με τον Αρχιεπίσκοπο, τους Μητροπολίτες και τους Βοηθούς Επισκόπους, όμως ιδιαιτέρως με τα μοναστήρια της περιοχής και ιδιαιτέρως το Μπίγκορσκι και τα δύο γυναικεία μοναστήρια στα οποία εσείς είστε ο πνευματικός Πατέρας.
Στο πρόσωπό Σας, αγαπητέ αδελφέ, τιμούμε τον Αρχιεπίσκοπο Στέφανο, τιμούμε την Εκκλησία της Αχρίδος, τιμούμε, όπως είπα προηγουμένως, όλους τους κληρικούς και τους μοναχούς. Είχα όμως και την ιδιαιτέρα ευλογία κατόπιν προσκλήσεως του Γέροντος, του Σεβασμιωτάτου Αγίου Δεβρών, να παραβρεθώ στην πανηγύρι του αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου μετά παλαιόν εορτολόγιον. Και να θαυμάσω πραγματικά, Θεοφιλέστατε Δέσποτα, την ευλάβεια και την αγάπη των χιλιάδων αυτών ανθρώπων που πλήθυναν την μεγάλην αυτήν λιτανεία μέσα στην πόλη που τιμάει τον άγιο Γεώργιο, πράγμα που πραγματικά, αποτυπώθηκε στην ψυχή μου και θα μείνει αποτυπωμένη για όλη μου την ζωή. Ηχεί ακόμα στα αυτιά ο αλαλαγμός των ανθρώπων στην απάντηση, όταν τα παιδιά φώναζαν: «Χριστός βοσκρέσε!» (Χριστός Ανέστη!), η απάντηση: «Ναβίστινα Βοσκρέσε!» (Αληθώς Ανέστη!) ήταν πιο δυνατή από χίλια κανόνια. Και για δύο σχεδόν ώρες λιτανείας διαπίστωσα πραγματικά, πως είπα και προηγουμένως, την μεγάλη ευλάβεια και την πίστη του λαού της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος. Ευχαριστώ ιδιαιτέρως διά την φιλοξενίαν και την παρηγοριά που μου προσφέρατε μετά από την πανήγυρι όταν ήρθα στο Μοναστήρι για να συμπνευματιστούμε μαζί με τους αδελφούς, αγαπητούς πατέρες Αρχιμανδρίτες του Οικουμενικού Θρόνου, αλλά και με όλη την αδελφότητα, καθώς επίσης και με τις δύο γυναικείες αδελφότητες. Είχα την τιμήν να προστώ της πρώτης επισήμου Δοξολογίας επί τη επετείω της αναγνωρίσεως της κανονικότητος της Εκκλησίας της Αχρίδος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο μας.
Η επίσκεψή σας και η παρουσία σας είναι πραγματικά ιστορικό γεγονός. Πιστεύω ότι ποτέ στην Ίμβρο μας δεν κυκλοφόρησε τόσο πολύ ράσα, μοναχοί, μοναχές, κληρικοί, επίσκοποι. Και πραγματικά αισθανόμαστε πως είστε άγγελος από τον Βορρά που έρχεστε να μας πείτε ότι η κανονικότητά άνοιξε μία μεγάλη αγκαλιά για να χωρέσει μέσα η Ορθόδοξη Εκκλησία και η Εκκλησία της Αχρίδος. Πέρασαν τα δύσκολα χρόνια και τώρα και πάλι μαζί πορευώμεθα, συλλειτουργούμε, κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας από το άγιο Ποτήριο και συνεφραινώμεθα όλοι μαζί. Είναι όντως λοιπόν ιστορική η παρουσία και η επίσκεψή σας, Θεοφιλέστατε Δέσποτα.
Είμαι σίγουρος πως, τώρα που γνωρίσατε τον τόπο που εγέννησε τον Οικουμενικό Πατριάρχη, και την δική μας πατρίδα, θα προσεύχεστε ακόμη περισσότερο, και εσείς και οι πατέρες και οι αδελφές, εκεί στην χώρα της Βόρειας Μακεδονίας, για μας εδώ που έχουμε μοι κοινή πορεία, μία κοινή μοίρα με εσάς. Γνωρίζετε, πεφιλημένε Γέροντα, τον πνευματικό σύνδεσμο που πια αναπτύχθηκε ανάμεσα σε εμένα, σε σάς και τις ιερές αδελφότητές σας. Το θεωρώ ιδιαίτερη ευλογία για τον εαυτό μου, που με αξίωσε ο Θεός να συναντηθώ με όλους τους πατέρες και τις αδελφές που είναι κάτω από το ωμοφόριό σας. Όμως ιδιαιτέρως σας ευχαριστώ για την παράκαμψη που κάνετε, πηγαίνοντας να ασπαστείτε την τιμία δεξιά του Πατριάρχου μας επί τις ονομαστιρίες του, που ήρθατε να τιμήσετε και την ουδενίαν μου κατά την εορτή του πάτρονος αγίο μου, εν Αγίοις Πατρός ημών Κυρίλλου Πατριάρχου Αλεξανδρείας του Μεγάλου. Δεν το κρύβω ότι χάρηκα ιδιαιτέρως, αλλά πιο πολύ χάρηκα γιατί χάρηκε και ο λαός μας, ο οποίος είδε όλο αυτό το πνευματικό όγκο των μοναχών και των μοναζουσών να περπατάει сτα μαρτυρικά καλντερίμια της Ίμβρου, сτα χωριά μας, να κάνουμε τρισάγιο στον τάφο της αείμνηστης Ζαχαρώς, να προσευχηθούμε μέσα στους ναούς της Παναγίας και του Αγίου Γεωργίου, ιστορική και ευλογημένη επίσκεψη.
Όπως είπε και ο Παναγιώτατος, η πορεία προς την απονομή του Τόμου αυτοκεφαλίας είναι σε καλό δρόμο. Και πιστεύουμε ότι τόσο ο Αρχιεπίσκοπος όσο και η Ιερά Σύνοδος, αλλά και εσείς προσωπικός ιδιαιτέρως θα εργαστείτε ώστε να ολοκληρωθούν όλα εκείνα που πρέπει να γίνουν για να φτάσουμε σε εκείνη την ευλογητή ημέρα όπου ο Παναγιώτατος θα λειτουργήσει στον ιστορικό ναό της Αγίας Σοφιάς της Αχρίδος για να παραδώσει τον Τόμο αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία της Αχρίδος. Είναι ένας αγώνας, βέβαια, όχι αναίμακτος. Σκληρός αγώνας, γιατί υπάρχει και η άλλη πλευρά, ο διάβολος προσπαθεί να εκμεταλλευτεί να δημιουργήσει σκάμματα και προβλήματα. Όμως είμαι πεπεισμένος ότι η εκκλησιολογία όλων υμών που συναποτελείτε την Εκκλησία της Αχρίδος, να οδηγήσει τα πράγματα εκεί που χρειάζεται να φτάσουν.
Και μας συγκίνησε ο Αρχιεπίσκοπος προχθές, στην Δευτέρα της Αγίας Τριάδος όταν απευθυνόμενος στο τέλος της Θείας Λειτουργίας στον Πατριάρχη Σερβίας, ευχαρίστησε τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη για την παροχή της κανονικότητος και για την ελπίδα της απονομής του Τόμου της αυτοκεφαλίας. Θα είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι και θα καυχόμαστε, Θεοφιλέστατε, γιατί θα είμαστε απ’ τους πρώτους που τόση εκκλησιαστική ομάδα από την Εκκλησία της Αχρίδος που λειτούργησε και συμπροσευχήθηκε εδώ στην Ίμβρο.
Σας ευχαριστώ, Θεοφιλέστατε, ευχαριστώ τους Πανοσιολογιωτάτους Αρχιμανδρίτες του Οικουμενικού Θρόνου, τους λοιπούς πατέρες κληρικούς της Μονής του Τιμίου Προδρόμου Μπίγκορσκι, την Γερόντισσα από την Μονή του Ευαγγελισμού και τις αδελφές της συνοδίας της, αλλά και τις άλλες αδελφές από το άλλο μοναστήρι. Ευχώμεθα σήμερα η Γερόντισσα που έκανε μια μικρή επέμβαση και δεν είναι εδώ μαζί μας, να πάνε όλα καλά, να μην προκύψει κάποιο σοβαρό πρόβλημα. Να ξέρετε ότι μας δώσατε μεγάλη χαρά, μας ξεκουράσατε με την παρουσία σας εδώ και μοιραζόμαστε μαζί σας αυτή την σταυροαναστάσιμη πορεία προς την Βασιλεία του Θεού. Ως ευ παρέστητε, Θεοφιλέστατε δέσποτα.
Ευχαριστημένος και ενθουσιασμένος από τις πνευματικές ομορφιές της Ίμβρου και του Μητροπολίτου της, ο Γέροντάς μας, Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αντανίας κ. Παρθένιος, μέσα από την καρδιά του εξήγαγε τα ακόλουθα λόγια:
«Σεβασμιώτατε, αγαπητέ αδελφέ και συλλειτουργέ κ. Κύριλλε,
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Μοσχονησίων κ. Κύριλλε,
Τιμιώτατοι πατέρες, αδελφοί μοναχοί και αδελφές μοναχές,
Σεβαστοί Ίμβριοι,
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή και χαρά για μένα από την σιμερινή – να βρεθώ σ᾽αυτόν τον ηγιασμένο ασκήσεων τόπο, σ᾽ αυτή την ένδοξο νήσο που στην Εκκλησία του Θεού έδωσε πολλούς αγίους, οσίους, διδασκάλους και ευεργέτες. Από καρδίας ευχαριστώ τον φίλτατο και άγιο αδελφό μου, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ίμβρου και Τενέδου κ. Κύριλλο, για την τιμή που μου έκανε, να χοροστατήσω στον εσπερινό των ονομαστηρίων του, σ᾽ αυτό τον μεγαλοπρεπή ναό. Σεβασμιώτατε, ερχόμαστε εδώ, διαβιβάζοντάς σας τους χαιρετισμούς, τις ευχές και τα συγχαρητήρια με την ευκαιρία της ονομαστικής σας εορτής από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας, κ. Τιμόθεο Δεβρών και Κιτσάβεως, με την ευλογία του οποίου πραγματοποιήθηκε το προσκύνημά μας.
Με τον Άγιο Ίμβρου γνωριστήκαμε περίπου πριν από τέσσερα χρόνια, στην Βασιλεύουσα των Ρωμηών, την αλησμόνητη Κωνσταντινούπολη. Καθώς τον γνώρισα από κοντά, γρήγορα κατάλαβα ότι είναι όντως, όπως μου τον σύστηναν, γνήσιος υιός κατά πνεύμα του Παναγιωτάτου Πατριάρχου μας, κ. κ. Βαρθολομαίου. Στον Μητροπολίτη Κύριλλο είδα, πρώτα απ᾽ όλα, έναν αφοσιωμένο μοναχό του Χριστού, μια πανέμορφη, ευγενέστατη, φίλτατη ψυχή που διαρκώς μένει σε ακατάπαυστη κοινωνία με τον Θεό. Από την δική μου επικοινωνία μ᾽ αυτόν αισθάνθηκα γαλήνη και χαρά μέσα μου. Και αμέσως κατάλαβα γιατί ο Παναγιώτατος Πατριάρχης, ως στοργικός πατέρας με όμμα ακοίμητο για την ιδιαίτερη πατρίδα του, τον έχει εκλέξει για επίσκοπο της αγιοτόκου Ίμβρου. Πράγματι, τα έργα του Σεβασμιωτάτου, η μέριμνά του για τη διατήρηση και ανανέωση του πνεύματος των Ρωμηών σε αυτές τις περιοχές, η πατρική του μέριμνα για το χριστιανικό ποίμνιο που συνέχισε να ζει εδώ, αλλά και για όλους εκείνους που μετά από την πρωτοβουλία και προσπάθειές του επέστρεψαν, δείχνει ότι ο Παναγιώτατος του έκανε τη σωστή επιλογή.
Από τη γνωριμία μας στην Πόλη, η εν Χριστώ κοινωνία με τον Άγιο Ίμβρου συνέχισε να βαθαίνει όλο και περισσότερο. Σε δύο περιπτώσεις είχαμε την ευλογία του Θεού, να μας έρθει στην Ιερά Μονή Μπίγκορσκι, καθώς και στις Μονές Ράιτσισα και Πρέτσιστα, και να συλλειτουργήσουμε μαζί ενώπιον της Τραπέζης του Κυρίου. Στη συνέχεια, όλοι οι αδελφοί μου μοναχοί και αδελφές μοναχές, γνώρισαν το χριστομίμητο πρόσωπό του, και επίσης αναγνώρισαν σε αυτόν έναν άνθρωπο που τους είναι συγγενής στις βλέψεις τους προς τα ουράνια, έναν άνθρωπο που κουβαλά μέσα του μια μοναστική ψυχή και είναι αληθινός μοναχός του Χριστού. Ο Μητροπολίτης Κύριλλος έγινε ολόψυχα αποδεκτός από τη μοναστική μας κοινότητα ως μέρος της. Και εδώ, σήμερα, μετά από παρακλήσεις όλων των αδελφών μου, βρισκόμαστε όλοι στη θεοφύλακτή του Μητρόπολη, για να εορτάσουμε μαζί του τη μνήμη του ουράνιου προστάτη του – αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας.
Θα ήθελα να μεταφέρω εδώ την πρώτη εντύπωση των μοναχών και των μοναζουσών απ’ αυτό το προσκύνημά τους στον αυτό τόπο τούτο. Όλοι μου είπαν ότι έμειναν έκπληκτοι από την αγιότητα και την ευσέβεια που γεμίζουν τον αέρα εδώ, από την ομορφιά των ιερών ναών, από το γεγονός ότι αυτό το νησί συνδέεται με τον μοναχισμό με έναν ομφάλιο λώρο. Οι Χριστιανοί στον τόπο αυτό καθοδηγούνταν και οδηγούνται από οσίους μοναχούς και οι ίδιοι ως φιλομόναχοι πιστοί έδωσαν αναρίθμητους μοναχούς και δούλους του Θεού. Είμαστε όλοι πραγματικά συγκινημένοι και δεν έχουμε ανάλογα λόγια να εκφράσουμε την χαρά και την ευγνωμοσύνη που έχουμε την ευλογία να στεκόμαστε σε αυτό το μυστικό κομμάτι καθαγιασμένης γης, που ανέθρεψε πολυάριθμους αγίους και που ανέθρεψε και γαλούχησε τον αγαπημένο μας Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, ο οποίος είναι, πράγματι, ένας μεγάλος και ιστορικός πατριάρχης, ένας αληθινός Πατήρ των Ορθοδόξων, στην αγαπητική αγκαλιά του οποίου υπάρχει χώρος για όλους. Ήταν ακριβώς αυτός ο οποίος μαζί με τους αγίους ιεράρχες της Ιεράς και Αγίας Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, στις 9 Μαΐου πέρυσι, μας αγκάλιασε στην εκκλησιαστική ενότητα και εμάς, τα παιδιά της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος από το κράτος της Βόρειας Μακεδονίας, θεραπεύοντας με το έλαιο της αγάπης του Χριστού την από δεκαετίες πληγή της προηγούμενης απομόνωσής μας. Γι’ αυτό θα παραμείνουμε αιώνια ευγνώμονες προς αυτόν και θα κρατήσουμε το όνομά του γραμμένο με χρυσά γράμματα στην εκκλησιαστική μας ιστορία και στην υπόχρεη μνήμη.
Στο τέλος, στον σημερινό μας εορτάζοντα, τον αγαπημένο και πεφιλημένο αδελφό μας Άγιο Ίμβρου κ. Κύριλλο, από τα βάθη της ύπαρξής μας του ευχόμαστε μακροημέρευση, χάρη, δυνάμεις και καλή φώτιση, ώστε πολλά ακόμη χρόνια να συνεχίσει τη θεάρεστη ιεραποστολή του στην Εκκλησία του Θεού. Μερικοί από τους αδελφούς και τις αδελφές μου είπαν ότι ένιωθαν τον Μητροπολίτη Κύριλλο ως αγαπημένο παιδί της Υπεραγίας Θεοτόκου. Τους απάντησα ότι όντως έτσι είναι. Άλλωστε, ο επουράνιος προστάτης του, ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, ήταν ένας από τους πιο ένθερμους λάτρες της Μητρός Βασίλισσας και υπερασπιζόταν με ζήλο την Ορθόδοξη διδασκαλία γι’ αυτήν, οπότε είναι λογικό ότι και ο Μητροπολίτης μας κ. Κύριλλος κληρονόμησε και αυτή την πνευματική κληρονομιά, ακτινοβολώντας με αγάπη προς την Υπεραγία Θεοτόκο. Οι προσευχές και οι ευλογίες του Αγίου Κυρίλλου να είναι πάντα μαζί του!
Εις πολλά έτη, Σεβασμιώτατε!»
Στην συνέχεια, κατόπιν παρακλήσεως του Γέροντός μας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Κύριλλος έδωσε ευλογία για μοναχική ζωή στη καινούργια δόκιμη στη Ράτσιτσα Ζόρε (Αυγή), τη μητέρα του μοναχού Αγγελαρίου από την αδελφότητά μας, προς γενική χαρά ολόκληρης της μοναχικής μας κοινότητας.
Η Καθολική αγαλλίαση πριν δύο μέρες στην Ίμβρο, για τη μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών Κυρίλλου του Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας και για την ονομαστική εορτή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ίμβρου και Τενέδου κ. Κυρίλλου, συνέχισε και την επόμενη μέρα, την Παρασκευή, με στέμμα της εκκλησιαστικής ενότητας – τη Θεία Ευχαριστία. Αυτό το μυστήριο της πίστεως, μυστήριο της ενότητος, μυστήριο των μυστηρίων, τελέστηκε στον Πάνσεπτο Μητροπολιτικό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, δίπλα στη Ιερά Μητρόπολη Ίμβρου. Της Θείας Λειτουργίας χοροστάτησε ο εορτάζων Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Κύριλλος και του συλλειτουργούσε ο Γέροντάς μας, Επίσκοπος Αντανίας κ. Παρθένιος με τους πατέρες Αρχιμανδρίτες, ιερομονάχους και ιεροδιακόνους από την Ιερά Μονή μας καθώς και με τον Πανοσιωλογιότατο Αρχιμανδρίτη κ. Γρηγόριο από την Ίμβρο. Η Αγία και Θεία Λειτουργία ήταν ένα αληθινό πνευματικό ταξίδι στις ομορφιές της ενότητας, που προηγουμένως για δεκαετίες ήταν αδύνατο ούτε να το φανταστεί κανείς, και πόσο μάλλον να το βιώσει.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Μητροπολίτης κ. Κύριλλος εκφώνησε λόγο ευχαριστήριο, γεμάτο αγάπη:
„«Θεοφιλέστατε Επίσκοπε Αντανίας κ. Παρθένιε,
Σεβαστοί πατέρες, σεβαστές μοναχές και αγαπητοί αδελφοί,
Ο Χριστός σήμερα στο Ευαγγέλιο λέει στους αποστόλους – όταν Τού έλεγε ο ένας «να κάτσω δεξιά σου», ο άλλος «αριστερά Σου», ο ένας «να έχω τη τάδε εξουσία», ο άλλος «την άλλη εξουσία» – Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. Τίποτα να μην επιδιώξετε να γίνετε, παρά μονάχα το φως για τον κόσμο. Αυτό άκουσε η Εκκλησία, οι Άγιοί μας. Και έγιναν το φως του κόσμου.
Όπως ο σήμερα εορταζόμενος και τιμώμενος, Άγιος Κύριλλος Πατριάρχης Αλεξάνδρειας. Ένας μεγάλος Πατέρας και Φωστήρ της Εκκλησίας μας. Η ζωή του ήταν ένα μαρτύριο. Εκούσιο μαρτύριο για την αγάπη του Χριστού. Την εποχή του υπήρχαν πολλές αιρέσεις. Μια αιρετικοί ομάδα μοναχών κάποια στιγμή τον έδειρε τόσο πολύ, που αν δεν πίστευε ότι τον σκότωσε, θα συνέχισε να τον δέρνει μέχρι που να πεθάνει. Πέρασε μια ζωή, όπως είπα, μαρτύριο. Όμως ήταν και εκείνος ο οποίος προήδρευσε στη Τρίτη Οικουμενική Σύνοδο στην Έφεσο, λίγο πιο κάτω από εδώ. Και εκεί λοιπόν, στη Σύνοδο, υπερμάχησε για το πρόσωπο της Παναγίας Μητέρας του Θεού. Και για πρώτη φορά μέσα στην Σύνοδο, ο Άγιος Κύριλλος, όταν επικράτησε ο όρος «Θεοτόκος» για την Παναγία – ότι γέννησε Θεό και όχι άνθρωπο – σηκώθηκε όρθιος και έψαλε αυτό που ψάλαμε προηγουμένως, παίρνοντας κομμάτια από το Ευαγγέλιο και συνθέτοντας στον ύμνο με την δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας μας: «Θεοτόκε παρθένε». Αυτό ήταν πρόσθεση δίκη του, το «Θεοτόκε παρθένε», και μετά πήρε το χαιρετισμό του Αρχαγγέλου Γαβριήλ: «χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετά Σοῦ! Εὐλογημένη Σὺ ἐν γυναιξί, καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας Σου». Και ξαναπροσθέτει ο Άγιος Κύριλλος: «ὅτι Σωτήρα ἔτεκες τῶν ψυχῶν ἡμῶν». Η προσφορά του στη δογματική θεολογία της Εκκλησίας μας είναι μεγάλη, διότι πάνω στη Κυρίλλιο έκφραση, χτίστηκαν όλα τα ορθόδοξα δόγματα στην Εκκλησία μας από την Τρίτη Μεγάλη και Αγία και Οικουμενική Σύνοδο και μετά.
Ήταν ένας Άγιος μεγάλος στο διάστημα και στην υπόσταση της ταπείνωσης. Επηρεασμένος από τον θείο του, τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόφιλο, δεν δεχόταν τον Ιερό Χρυσόστομο ως Άγιο. Όταν όμως μετά από ένα όραμα που του αποκάλυψε η Παναγία μας, αποδέχθηκε την αγιότητα του Ιερού Χρυσοστόμου, πήγε με ταπείνωση, πήρε το ωμοφόριο του Αγίου Χρυσοστόμου, και το έβαλε πάνω από το κεφάλι του, γιατί έπασχε μονίμως από ημικρανίας και έτσι θεραπεύτηκε. Για αυτό και οι ορθόδοξοι αγιογράφοι στην Εκκλησία μας ό,τι χρώμα κάνουν το ωμοφόριο του Αγίου Χρυσοστόμου, κάνουν και το σκουφάκι που φοράει ο Άγιος Κύριλλος. Είναι εκείνος που έγραψε την ακολουθία της Μεγάλης Παρασκευής, που ψάλουμε στον Επιτάφιο. Έχει αφήσει πολλά θεολογικά συγγράμματα και γι’ αυτό η Εκκλησία μας τον ονόμασε Μέγα.
Τιμώντας, λοιπόν, σήμερα αυτού του μεγάλου Φωστήρα, του Αγίου που έγινε φως για τον κόσμο, αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω τον Οικουμενικό Πατριάρχη μας κ. κ. Βαρθολομαίο και όλη τη πατρική του φροντίδα και στοργή που περιβάλλει την ημετέραν ουδεμίαν. Και τον ευχαριστώ τον Άγιο Θεό και εκείνον τον Πατριάρχη μας διότι με έστειλε εδώ στον τόπο που γεννήθηκε, να διακονήσω την Εκκλησία του Χριστού και τους λιγοστούς, μα αμέτρητους ορθοδόξους Ρωμιούς. Ευχαριστώ τους σεβαστούς πατέρες, τα εκκλησιαστικά συμβούλια, τους αγίους ιεροψάλτες μας για την συνεργασία τους στην διακονία του Θεού σε αυτόν τον τόπο.
Όμως σήμερα έχω λόγω να ευχαριστήσω πάνω από όλα και από όλους, εσάς Θεοφιλέστατε, όπως είπα και χθες, με την τίμια συνοδεία σας, κληρικούς, μοναχούς, μοναχές και λαϊκούς. Από την Βόρεια Μακεδονία. Ήρθατε εδώ να συνεορτάσετε και να συγχαίρετε μαζί μας προγευόμενοι την μεγάλη χαρά που θα έχετε αύριο στη συνάντηση για τα εόρτια με τον Πατριάρχη μας.
Δεν είναι ώρα να μακρηγορήσω διότι έχει περάσει η ώρα και πρέπει να δώσω τον λόγο σε σας, Θεοφιλέστατε. Το κουδούνι του σχολείου μου υπενθύμισε ότι πρέπει να τελειώνω. Θέλω να σας ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου και να σας πω για μια ακόμη φορά ότι είναι ευλογία που γνωριστήκαμε και συνδεθήκαμε και μαζί σας και με όλες τις ιερές αδελφότητες σας. Θα σας παρακαλέσω να μεταφέρετε στον Αρχιεπίσκοπο και στην Σύνοδο της Αρχιεπισκοπής της Αχρίδος την αγάπη μας. Και θέλουμε σύντομα να φτάσουμε στην ευλογημένη στιγμή που στην Αγία Σοφία της Αχρίδος, ο Οικουμενικός Πατριάρχης μας θα παραδώσει τον Τόμο αυτοκεφαλίας για την Εκκλησία σας, για να είναι πεπληρωμένη η χαρά στις καρδιές μας.
Ευγνωμονώντας και ευχαριστώντας, θα μου επιτρέπετε συμβολικά να δώσουμε μερικά δώρα σε εσάς πρωτίστως, και δεύτερο, στους πατέρες και στις μοναχές, συμβολικά και αντιπροσωπευτικά, για την μεγάλη αγάπη σας, αλλά και για τα υπόλοιπα δώρα που μας έχετε κάνει εσείς. Σας ευχαριστούμε και θέλουμε να έρχεστε στην Ίμβρο. Σας αγαπάμε, θέλουμε να σας βλέπουμε εδώ, ζωντανεύουμε με την παρουσία σας».
Ως ανταπόκριση ο Γέροντάς μας, Επίσκοπος κ. Παρθένιος απηύθυνε κατάλληλη ομιλία συγχαίροντας τα ονομαστήρια του πλατύ πνεύματος και φιλόξενου οικοδεσπότη μας Μητροπολίτη κ. Κύριλλο:
„«Σεβασμιώτατε,
Αγαπητοί Πατέρες και τέκνα της Аγίας Μητρός Εκκλησίας,
Σήμερα εκ νέου μας συγκέντρωσε το Άγιο Πνεύμα σε ενότητα, για άλλη μια Πεντηκοστή, έτσι ώστε ο καθένας στη γλώσσα του, αλλά με μια ψυχή για να δοξάσουμε τα μεγαλεία του Θεού που έγιναν σε μας και να τον ευχαριστήσουμε για τα μεγάλα χαρίσματα της αγίας και σεπτής πίστεώς μας. Τέτοια λόγια θα ακούγονταν πολύ συνηθισμένα και σαν να είχαν επαναληφθεί πολλές φορές. Όμως, δεν προφέρονται απλώς από τα χείλη μας, αλλά η καρδιά μας τα φωνάζει δυνατά, γιατί ξεχειλίζει από τη χαρά της ενότητος. Είναι γεμάτη αδιάκοπη χαρά, γιατί πριν από λίγο καιρό, μόλις πριν από ένα χρόνο, εμείς που σας μιλάμε από αυτόν τον ιερό τόπο, δεν μπορούσαμε να εορτάσουμε και να χαρούμε τις προσωπικές μας φιλίες με τον τρόπο που αρμόζει στους Χριστιανούς – με την Θεία Ευχαριστία. Όπως ο Ιωνάς στον κήτο, νομίζαμε ότι το φως του ελέους του Θεού δεν θα λάμψει ποτέ πάνω μας, αλλά αυτό είχε αγγίξει τη συμπονετική, φιλάνθρωπο και σοφή καρδιά του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, και αυτός άπλωσε συγκαταβατικά το χέρι του και μας πήρε στην πατρική του αγκαλιά. Λόγω της αγάπης και των κόπων του, στεκόμαστε εδώ μπροστά σας και μαζί σας, για να χαρούμε μαζί με τον αγαπημένο μας αδελφό και ακούραστο ποιμένα αυτής της ιεράς νήσου, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ.κ. Κύριλλο.
Μοιράζοντας πύρινες γλώσσες, το Άγιο Πνεύμα κάλεσε τους πάντες σε ενότητα και αυτή η ενότητα, που σήμερα φαίνεται να είναι το υψηλότερο ιδανικό της Εκκλησίας, κάτι επιθυμητό αλλά δύσκολο να επιτευχθεί – είναι πρακτικά η ουσία και η βάση της ύπαρξεώς της. Αυτή η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος είχε σκοπό να αποκαταστήσει την πληγωμένη από την αμαρτία ενότητα της ανθρώπινης φύσης, να επιδιορθώσει αυτό που ήταν το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της ανθρώπινης ματαιοδοξίας, που κυριολεκτικά και μεταφορικά αντιπροσωπεύεται από τον Πύργο της Βαβέλ.
Αν δεν μπορεί κανείς να φανταστεί πώς ένιωσαν οι κατασκευαστές του Πύργου της Βαβέλ εκείνη τη στιγμή που το Πνεύμα κατέβηκε και μπέρδεψε τη γλώσσα τους, όταν τα γνωστά πρόσωπα έγιναν εντελώς ξένα, όταν τα στόματα που μέχρι τότε έλεγαν λόγια ενότητας έγιναν πηγή διχόνοιας – ας κοιτάξει στη σύγχρονη εποχή μας και ας δει τη ματαιοδοξία μας, την ανυπακοή μας, τους μικρούς μας πύργους που φιλόδοξα θέλουν να φτάσουν στον ουρανό. Συγκεντρώνοντας όλες τις προσπάθειές μας στην ανάταση του εαυτού μας, έχουμε αποξενωθεί τελείως ο ένας από τον άλλον, παραπλανηθήκαμε σαν πρόβατα χωρίς ποιμένα. Μερικοί από εμάς, αδέλφια της ίδιας πίστης, ακόμη και της ίδιας φυλής, με τους οποίους φάγαμε ψωμί μαζί, έχουμε γίνει πλέον εντελώς ξένοι, γιατί περιφρόνησαν την καθιερωμένη παράδοση της αγίας Εκκλησίας. Έχουν απορρίψει το Πνεύμα του Θεού στις μάταιες προσπάθειές τους να χτίσουν μια εκκλησία που, αντί για τον Θεό, θα έχει την δική τους εικόνα και τα είδωλα που έχτισαν για τον εαυτό τους στο κέντρο της λατρείας τους. Τα είδωλα της εξουσίας, τα είδωλα του χρήματος, τα είδωλα του έθνους, τα είδωλα του πολιτικού κράτους, τα είδωλα της θεωρητικοποίησης, εξορθολογισμού και σχετικοποίησης.
Ένα από τα θύματα αυτής της σχετικοποίησης είναι η εκκλησιολογία της Αγίας Εκκλησίας, που στην εποχή μας πληγώνεται αλύπητα και θυσιάζεται στο βωμό του έθνους, το οποίο όμως βασίζεται σε σύνορα και διαχωρισμών που δεν έχουν θεσπιστεί από τον Θεό και τη φύση, αλλά από τον ίδιο τον άνθρωπο, με ανθρώπινα κριτήρια. Βλέπουμε πώς στην εποχή μας, η μία, καθολική Εκκλησία έχει μετατραπεί σε μια ομοσπονδία ανεξάρτητων τοπικών εκκλησιών, που συχνά θα βρίσκουν περισσότερα νήματα διαφορετικότητος, παρά κοινότητος. Η υπακοή, που υπάρχει σε κάθε επίπεδο της εκκλησιαστικής ιεραρχίας, έπαψε παραδόξως να ισχύει στο υψηλότερο επίπεδο – μια τέτοια ομοσπονδία δεν χρειάζεται πλέον έναν Πρώτο Ιεράρχη να τη συντονίζει και να την ενοποιεί. Τα προνόμια του Οικουμενικού Πατριάρχου, που θεσπίστηκαν και καθιερώθηκαν από τους κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων, που συμπληρώθηκαν και εξηγήθηκαν περαιτέρω από τους ανώτατους Πατέρες της Εκκλησίας, έγιναν περιττά, άχρηστα και απαράδεκτα για τους δεκάδες μικρούς πάπες σε κάθε γωνία της οικουμένης.
Εάν στον κόσμο ο ανταγωνισμός μπορεί πολλές φορές να γεννήσει καινοτομία και να είναι χρήσιμος για όσους μάχονται, αν μάχονται ενάρετα – στην Εκκλησία δεν πρέπει να υπάρχει εχθρότητα και αντίπαλα στρατόπεδα, γιατί υπάρχει ένας δρόμος, μια αλήθεια, ένας Θεός και μια πίστη. Από τη ζωή των μαρτύρων γνωρίζουμε ότι ο Θεός μαρτυρείται μέχρι τέλους και από τη ζωή των Αγίων Πατέρων γνωρίζουμε ότι η Πίστη υπερασπίζεται χωρίς συμβιβασμούς.
Οι πόνοι και οι κόποι του Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας για την πίστη ήταν τεράστιοι και η αγάπη του για τον Θεάνθρωπο και τη Μητέρα του Θεού ξεπέρασε τις ανθρώπινες δυνάμεις του και του έδωσε τη δυνατότητα να γίνει στύλος των εκκλησιαστικών δογμάτων. Ας προσέξουμε όμως κάτι που δεν είναι καθόλου λεπτομέρεια, αλλά μια ολόκληρη πλευρά της ζωής του Κυρίλλου… Αφού όλοι οι άνθρωποι, ακόμη και οι άγιοι, δεν έχουν ανοσία στην αμαρτία, έτσι ο Άγιος Κύριλλος, παρακινούμενος από τον θείο του, Θεόφιλο Αλεξανδρείας, καθαρά για προσωπικούς λόγους, και όχι δογματικούς, έτρεφε μεγάλο μίσος για τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και δεν ήθελε να τον μνημονεύσει, ούτε ζώντα, ούτε εκλιπόντα. Όμως η Υπεραγία Θεοτόκος, της οποίας η αγάπη είχε γεμίσει την καρδιά του, δεν ήθελε να χαθεί ο πιστός δούλος της, αλλά του εμφανίστηκε στη δόξα της, έχοντας στα δεξιά της τον ιερό Χρυσόστομο. Μετά από αυτό το όραμα, αυτός μετανόησε και στη συνέχεια έγινε ένας από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές του έργου του αγίου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.
Ας προσευχηθούμε λοιπόν στη Μητέρα του Θεού και στον Άγιο Κύριλλο Αλεξανδρείας, όλες οι καρδιές όσων για προσωπικούς και μάταιους λόγους δεν θέλουν να μνημονεύουν τον διάδοχο του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, γιατί στην πλάνη τους δεν αντιλαμβάνονται ότι ο Πρώτος Θρόνος της Οικουμένης δεν μπορεί να αποσχιστεί, αλλά μόνο αυτοί να αποκοπούν από αυτόν. Είθε ο Θεός να αποκαταστήσει την πλήρη ενότητα της Εκκλησίας και να συγκεντρώσει όλα τα παιδιά του μαζί.
Για άλλη μια φορά θα ήθελα να ευχαριστήσω τον άγιο ποιμενάρχη, τον Μητροπολίτη Ίμβρου και Τενέδου κ.κ. Κύριλλο για τη μεγάλη τιμή που μας έκανε κατά την παραμονή μας στον ευλογημένο αυτό τόπο, τιμή που στέφθηκε με τον ιερό αυτό λειτουργικό εορτασμό, και του εύχομαι και πάλι χρόνια πολλά και ευλογημένα!»
Στο τέλος των εκφωνημένων πνευματικών και διαφωτιστικών λόγων, που εξ ουρανού έρρευσαν χάρη πάνω στους ακροατές και «Ἀκούσαντες δὲ κατενύγησαν τῇ καρδίᾳ» (Πράξ. 2,37). Οι άγιοι αρχιερείς, στο πνεύμα της αγάπης και της ενότητας, έδωσαν δώρα ο ένας στον άλλον αρχιερατικά εγκόλπια σε ανάμνηση του ιστορικού πρώτου συλλείτουργου στην Ίμβρου με την ευκαιρία της ονομαστικής εορτής του Μητροπολίτη Ίμβρου. Αυτός επίσης στους Αρχιμανδρίτες της Μονής μας τους χάρισε από ένα επιστήθιο σταυρό και στις προϊστάμενες των δύο γυναικείων μοναστηριών από μία εικόνα για προσευχητική ανάμνηση. Ο οικοδεσπότης μας δεν παρέλειψε αυτές τις δύο μέρες, παρά τη υλική έλλειψη και την δυσκολία της εκεί χριστιανικής μαρτυρικής κοινότητας να ετοιμάσει πλούσια γεύματα αγάπης για τους πολυάριθμους μοναχούς, μοναχές και πιστούς.
Να είναι πολλά και ευλογημένα τα έτη του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ίμβρου και Τενέδου κ. Κυρίλλου!
