«Χριστός ανέστη εκ νεκρών…»! Το ελπιδοφόρο άγγελμα της Αναστάσεως του Κυρίου ακούστηκε ηχηρά στην «καρδιά» του Σύδνεϋ τα μεσάνυχτα της 15ης Απριλίου, στον ομώνυμο ελληνορθόδοξο Ιερό Ναό του προαστίου Kogarah.
Σε ατμόσφαιρα βαθειά κατανυκτική, ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ.κ. Μακάριος χοροστάτησε στην Ακολουθία της Αναστάσεως και προεξήρχε της Πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας, πλαισιούμενος από τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Μαγνησίας κ. Χριστόδουλο, Ιερατικώς Προϊστάμενο του Ι.Ν. Αναστάσεως του Χριστού Kogarah, και από άλλους ιερείς της πόλεως του Σύδνεϋ.
Από την εξέδρα έμπροσθεν του περικαλλούς Ναού, ο Σεβασμιώτατος ανήγγειλε το «Χριστός Ανέστη» στους χιλιάδες ομογενείς οι οποίοι προσήλθαν με ευλάβεια για να συνεορτάσουν τον θρίαμβο της ζωής επί του θανάτου. Παρόντες, μεταξύ άλλων, στην «εορτή των εορτών» για τη Χριστιανοσύνη, ήταν ο ομογενής Πολιτειακός Υπουργός Πολυπολιτισμού, Αθλητισμού, Μικρών Επιχειρήσεων και Ιδιοκτησίας, κ. Steve Kamper, ως εκπρόσωπος του Πρωθυπουργού της Νέας Νοτίου Ουαλίας, κ. Chris Minns, o Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στο Σύδνεϋ, κ. Ιωάννης Μαλλικούρτης, με την σύζυγό του, και ο ομογενής επιχειρηματίας, κ. Ανδρέας Λιβέρης.
Ο Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Μακάριος, κατά τον αναστάσιμο χαιρετισμό που εκφώνησε, υπογράμμισε το μήνυμα της χαράς και της ελπίδας που σηματοδοτεί για τους Ορθοδόξους η Ανάσταση του Κυρίου. «Σήμερα ακούγεται η κραυγή της ανθρωπότητας ότι “ανέστη ο Κύριος”, για να σώσει τον κόσμο και να δώσει την αληθινή χαρά», τόνισε χαρακτηριστικά, ενώ παρακάλεσε και προέτρεψε όλους να κρατήσουν τη χαρά της Αναστάσεως στη ζωή τους, καθώς και να πείσουν τους ανθρώπους γύρω τους ότι πρέπει να χαίρονται. «Γιατί όπου υπάρχει έλλειψη χαράς, εκεί απουσιάζει ο Θεός, εκεί απουσιάζει το βίωμα της Αναστάσεως», διεμήνυσε καταληκτικά.
ΜΑΚΑΡΙΟΣ
ἐλέῳ Θεοῦ Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Ἁγιωτάτης Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστραλίας, ὑπέρτιμος καί Ἐξαρχος πάσης Ὠκεανίας, τοῖς Θεοφιλεστάτοις Ἐπισκόποις, τῷ εὐαγεῖ κλήρῳ, ταῖς μοναστικαῖς ἀδελφότησι, τοῖς Προέδροις τῶν ἐντίμων Ἐκκλησιαστικῶν Συμβουλίων καί Φιλοπτώχων Ἀδελφοτήτων, τοῖς διδάσκουσι καί τοῖς διδασκομένοις ἐν τοῖς Σχολείοις, τοῖς ἐργαζομένοις ἐν τοῖς φιλανθρωπικοῖς καθιδρύμασι καί παντί τῷ χριστεπωνύμῳ πληρώματι τῆς ἐν Αὐστραλίᾳ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, χάρις εἴη καί εἰρήνη παρά τοῦ ἐνδόξως Ἀναστάντος Σωτῆρος Χριστοῦ.
Τιμιώτατοι Ἀδελφοί συνεπίσκοποι καί ἀγαπητά μου παιδιά,
Τό μεγάλο γεγονός τῆς Ἀναστάσεως καταγράφεται στά Εὐαγγέλια χωρίς θριαμβολογίες καί ἐξάρσεις. Μάλιστα, οἱ Μυροφόρες, πού πρῶτες πένθησαν τόν θάνατο τοῦ Χριστοῦ, ἦταν αὐτές πού, ἐπίσης, πρῶτες μαρτύρησαν καί τήν Ἀνάστασή Του. Ἔκαναν, δηλαδή, αὐτό πού ἀπό τότε συνιστᾶ τήν ἀποστολή τοῦ κάθε χριστιανοῦ: νά κομίζει τή χαρά τῶν καλῶν εἰδήσεων.
Τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως ἀπό μόνο του ἀποτελεῖ μιά πρόκληση στή λογική. Ἄν θέλουμε νά μάθουμε τί σημαίνει ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, θά πρέπει νά ρωτήσουμε τούς θεολόγους μας καί τούς ἀκαδημαϊκούς. Ἄν θέλουμε, ὅμως, νά μάθουμε πῶς βιώνεται ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, τότε θά πρέπει νά στραφοῦμε πρός τόν πιστό λαό μας. Θά μποροῦσα μέ βεβαιότητα νά πῶ ὅτι βλέπω τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ στή μάνα πού μεγαλώνει τά παιδιά της μέ κόπο. Βλέπω τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ στούς μετανάστες πού ἔφτασαν ἐδῶ στήν Αὐστραλία, δούλεψαν σκληρά καί κατάφεραν νά προοδεύσουν καί νά ἐπιτύχουν σέ πολλούς τομεῖς. Βλέπω τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ στόν πατέρα ἐκεῖνον πού ἀγωνίζεται νά φέρει ψωμί στό σπίτι, καί δουλεύει για νά ἐξασφαλίσει τά δίδακτρα γιά τά σχολεῖα τῶν παιδιῶν του. Βλέπω τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ στίς πληγές τῶν ἀρρώστων μας στά νοσοκομεῖα καί στά πρόσωπα τῶν ἡλικιωμένων πού ἔχουμε στή Βασιλειάδα καί στά ἄλλα γηροκομεῖα μας. Βλέπω τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ στούς μαθητές τῶν σχολείων μας, πού ἀγωνίζονται γιά ἕνα καλύτερο αὔριο. Βλέπω τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ στούς συνανθρώπους μας πού βρίσκονται στήν ἡλικία μεταξύ τῶν 40 καί τῶν 60 ἐτῶν, οἱ ὁποῖοι πασχίζουν νά ξεπεράσουν τήν κατάθλιψη καί τούς χωρισμούς. Βλέπω τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἄν μοῦ ἐπιτρέπεται νά τό πῶ, στούς ἀποτυχημένους τοῦ κόσμου τούτου, στούς ταπεινούς καί ἀφανεῖς, σέ αὐτούς πού ἔκαναν λανθασμένες ἐπιλογές καί πού ἀγωνίζονται νά ξεπεράσουν τόν κακό ἑαυτό τους καί τά λάθη τοῦ παρελθόντος. Βλέπω τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀκόμη καί στούς κεκοιμημένους μας, πού ἔφυγαν μέ τήν προσδοκία τῆς κοινῆς ἀναστάσεως.
Ὁ λαός μας, ὅλοι ἐσεῖς πού ἀπόψε εὐρίσκεστε ἐδῶ, γίνεστε μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως. Καί ὅλοι μαζί, μέ τήν παρουσία μας, σπᾶμε τή σιωπή τῆς λογικῆς. Σήμερα ἀκούγεται ἡ κραυγή τῆς ἀνθρωπότητας ὅτι «ἀνέστη ὁ Κύριος», γιά νά σώσει τόν κόσμο καί νά δώσει τήν ἀληθινή χαρά. Σᾶς παρακαλῶ καί σᾶς προτρέπω ὅλους: κρατῆστε τή χαρά τῆς Ἀναστάσεως στή ζωή σας‧ πείσετε τούς ἀνθρώπους γύρω σας ὅτι πρέπει νά χαίρονται. Γιατί ὅπου ὑπάρχει ἔλλειψη χαρᾶς, ἐκεῖ ἀπουσιάζει ὁ Θεός, ἐκεῖ ἀπουσιάζει τό βίωμα τῆς Ἀναστάσεως.
Χριστός Ἀνέστη, ἀδελφοί καί ἀγαπητά μου παιδιά! Χρόνια πολλά!
Ἐν Σύδνεϋ, τῇ Κυριακῇ τοῦ Πάσχα, 16ῃ Ἀπριλίου 2023,
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπός σας
† Ὁ Αὐστραλίας Μακάριος
MAKARIOS
by God’s mercy, Archbishop of the Most Holy Archdiocese of Australia, Primate and Exarch of All Oceania, to the God-loving Bishops, the gracious clergy, the monastic communities, to the Presidents of the honourable Administrative Committees and Philoptochos Associations, to the teachers and students in the Schools, to those who work in the philanthropic institutions and to all the Christ-loving plenitude of the Orthodox Church in Australia, grace and peace from Christ our Saviour who gloriously rose.
Most honourable Fellow Bishops and my beloved children,
The great event of the Resurrection is recorded in the Gospels without triumphalist and exaggerated sentiments. Indeed, the Myrrh bearing women, who were first to mourn the death of Christ, were also first to witness His resurrection. Namely, they did that which constitutes the mission of every Christian from the very beginning: to share the joy of the good news. The event of the Resurrection in itself comprises a challenge to logic. If we want to learn what the Resurrection of Christ means, we should ask our theologians and academics. However, if we want to know how the Resurrection of Christ is lived out, then we should turn to our faithful people. I could say with certainty that I see the Resurrection of Christ in the faces of all of you who, tonight, flood our Churches. At the same time, however, I see the Resurrection of Christ in the mother who raises her children with effort and in the father who struggles to earn a living to secure the tuition fees for his children’s schools. I see the Resurrection of Christ in the immigrants who arrived here to Australia; they worked hard and managed to make progress and succeed in many fields. I see the Resurrection of Christ in the wounds of our patients in the hospitals and in the faces of the elderly that we have at our St Basil’s Homes and in the other nursing homes of our country. I see the Resurrection of Christ in our young people, in the pupils and students of our educational institutions, but also in our fellow human beings between the ages of 40 and 60, who are struggling to overcome depression and isolation. I see the Resurrection of Christ, if I may be permitted to say, in those who have failed in this world, to the humble and invisible, to those who made wrong choices and who struggle to overcome their bad self and the mistakes of their past. I see the Resurrection of Christ even in those who have fallen asleep, who have left this life in anticipation of the common resurrection.
Our people, all of you who are here tonight are witnessing the Resurrection. And all together, united, we break the silence of logic. Today, the cry of humanity is heard that “the Lord is risen” to save the world and give true joy. I ask and urge you all: uphold the joy of the Resurrection in your life; convince the people around you that they should rejoice. Because where there is a lack of joy, there God is absent, there the experience of the Resurrection is absent. Christ is Risen, sisters and brothers, and beloved children! May our risen Lord grant you many years!
In Sydney, on the Sunday of Pascha, the 16th of April 2023,
Your Archbishop
† Makarios of Australia
51st Encyclical, 16 April 2023.
