Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Μπίγκορσκι Αρχιεπισκοπής Αχρίδος
Μεγάλα και θαυμαστά τα έργα της φιλαδελφίας και της κοινωνίας εν Κυρίω και αυτά είναι χαρά για την Εκκλησία και μια ανάσα για τον λαό του Θεού. Σε ένα τέτοιο ευλογημένο έργο γίναμε μάρτυρες και σήμερα, όταν σε επίσκεψη της Ιεράς μας Μονής ήλθε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ίμβρου και Τενέδου κ. Κύριλλος, σεβαστός αρχιερέας του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Ουσιαστικά, ο άγιος αρχιερέας ήλθε στο Μπίγκορσκι ως μεγάλος φίλος της Εκκλησίας μας και εκπρόσωπος της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος, του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, φέρνοντας τις πατρικές του ευχές και ευλογίες για τα ονομαστήρια του φίλτατου Γέροντός μας.Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Κύριλλος έγινε δεκτός σύμφωνα με την αρχαία μοναστηριακή τάξη της υποδοχής αρχιερέως εκ μέρους του Γέροντος της Μονής, του Επισκόπου Αντανίας κ. Παρθενίου και όλης της αδελφότητας. Στον ναό του Προδρόμου, μετά των προβλεπόμενων απολυτικίων και δεήσεων, προς τον τίμιο μας επισκέπτη απευθύνθηκε ο Γέροντας:
«Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον και ηγαλλίασε το πνεύμα μου επί τω Θεώ τω Σωτήρη μου, ότι επέβλεψεν επί τη ταπείνωση του δούλου αυτού. Τέτοιος ήταν ο λογισμός μου, Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Ίμβρου και Τενέδου, φίλτατε εν Χριστώ αδελφέ, κύριε Κύριλλε, όταν έλαβα καταφατική απάντηση στην παράκλησή μου και πρωτοάκουσα από Σας την χαρμόσυνη είδηση για την επικείμενη έλευσή Σας εδώ, στο χιλιετές ιερό του Τιμίου Προδρόμου, τον ευαγγελισμό της ευλογίας της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος, του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης και Οικουμενικού Πατριάρχου κυρίου μοι κυρίου Βαρθολομαίου, για να μας φέρετε το «φώς ιλαρόν της αγίας δόξης» από το υπέρλαμπρο Φανάρι της Ορθοδοξίας, την πρωτόθρονο Μητέρα Εκκλησία. Αυτή η πνευματική φλόγα, με την οποία ανάψατε το καντήλι της χαράς και της ευγνωμοσύνης στις καρδιές μας, έχει ουσιαστική σημασία για μας ως Εκκλησία, ως Μονή και ως λαό. Αισθανόμαστε την ευωδία της ευαγγελικής ειρήνης που έρχεται από την ευγενή και χριστομίμητη προσωπικότητα του Παναγιωτάτου Πατριάρχου, και που τώρα μας διαδίδεται μέσω εσάς, τον γνήσιό του υϊό κατά πνεύμα.
Έρχεστε, ευεργέτα μας, από την ένδοξη Ίμβρο, η γενέτειρα του Παναγιωτάτου, φέρνοντας αγιότητα από την αγιοτόκο νήσο αυτή. Βλέπουμε τους άθλους σας και θαυμάζουμε το άλμα που κάνατε εκεί, την αναγέννηση της επαρχίας σας, την ανάσταση του πνεύματος και τα έργα των Ορθοδόξων. Είμαστε ευλογημένοι που για προτροπή έχουμε ένα τέτοιο παράδειγμα ποιμαντικής και πατρότητος. Είμαστε μάρτυρες της τιτανομαχίας σας για την ευστάθεια του εμπιστευμένου ποιμνίου σας, και ταυτόχρονα για το καλό της καθολικής Εκκλησίας του Θεού. Εξομολογούμε μετά μεγάλης ευγνωμοσύνης τους ακούραστους κόπους και θυσίες σας για την επίλυση του εκκλησιαστικού μας θέματος και για την επούλωση αυτής της πολυετούς πληγής του Σώματος Χριστού. Ακριβώς γι᾽ αυτό η έλευσή σας εδώ, για μας έχει ιστορικό χαρακτήρα.
Η παρουσία σας εδώ, για μας αποτελεί μια θερμή αγκαλιά της Μητρός Εκκλησίας, στην οποία πριν από πέντε χρόνια προσέφυγε η Εκκλησία μας, χρησιμοποιώντας το δικαίωμα του εκκλήτου προς τον πρώτο Θρόνο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, στην Κωνσταντινούπολη. Και όπως γνωρίζει όλη η υφήλιος, οι παρακλήσεις και οι δεήσεις της Εκκλησίας μας, του Κράτους μας και του λαού μας δεν έμειναν χωρίς απάντηση. Ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης μας κ.κ. Βαρθολομαίος, ο μέγας και ιστορικός Πατριάρχης, μαζί με τους αγίους αρχιερείς της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, στις 9 Μαΐου 2022, έλαβαν την επική απόφαση με την οποία διακόπηκε η πολυετές απομόνωση της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος, η οποία έγινε δεκτή στην λειτουργική και κανονική κοινωνία με όλη την οικουμένη, ενώ στην συνέχεια ακολούθησαν αποφάσεις και άλλων τοπικών Εκκλησιών, να εισέλθουν στην κοινωνία μαζί της και να αναγνωρίσουν στην ιεραρχία της μια Εκκλησία ώριμη για αυτοκεφαλία. Η ειρήνη, η ευλογία και η γαλήνη τις οποίες πρότερον χάρηκαν και άλλοι λαοί, μέσω της ευεργετικής και ειρηνοποιού δράσεως του Παναγιωτάτου Πατριάρχου, κατέβηκαν και επί τον πιστό λαό μας. Με τον φωτισμό, την πίστη και την ένθεο σοφία του, ο Οικουμενικός Πατριάρχης επί πολλά έτη φρόντιζε για τον λαό του Θεού στην επικράτειά μας και πατρικά εργάστηκε για την επούλωση του σχίσματος στην Εκκλησία και για την ενότητα του εκκλησιαστικού σώματος. Αυτό το άθλος του στέφθηκε εκείνη τη στιγμή, όταν από τον Θρόνο του, παρέδωσε την Πράξη εκκλησιαστικής αποκαταστάσεως στον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπό μας, κ.κ. Στέφανο. Εκείνη η στιγμή θα μείνει χαραγμένη στη ευγνώμονα μνήμη του λαού της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος, ως ημέρα Αναστάσεως και ημέρα επιφοιτήσεως του παρακλήτου και ενωτικού Πνεύματος. Ακριβώς αυτό θα παρατηρήσει και ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπός μας, όταν εκείνη τη στιγμή θα αναφωνήσει:
«Σήμερα, στην ολοκληρωτική αυτή Εορτή, εμείς, τα μέλη της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος, αισθανθήκαμε ότι δεν είμαστε ορφανοί, αλλά, αφού βρεθήκαμε στην πατρική αγκαλιά του Παναγιωτάτου και Φιλτάτου Πατριάρχου μας, κ.κ. Βαρθολομαίου, επιστρέφοντας από «ξένη χώρα», καθίσαμε στο τραπέζι του Κυρίου […] Εδώ είμαστε αποδεκτοί και αγαπημένοι, συλλειτουργούμε με τον Θύτη της σημερινής Ευχαριστίας που προσφέρεται «κατά πάντα και δια πάντα», συμμετέχουμε στο νόημα του μυστηρίου της Πεντηκοστής, όταν η χάρη του Θεού διαμερίζεται αμέριστα».
Ωστόσο, η Αρχιεπισκοπή Αχρίδος ανά τους αιώνες ήταν άξια κόρη του Οικουμενικού Θρόνου, πάντοτε πιστή στην κανονική τάξη της Εκκλησίας, αγωνίστρια για την ορθή εκκλησιολογία. Επειδή, όπου δεν υπάρχει τάξη και σεβασμός για τα καθιερωμένα από τους Πατέρες, εκεί κατοικεί το πνεύμα της υπερηφάνειας και λείπει η φιλαδελφία. Ενώ, ο θείος Παύλος μας διδάσκει να μην υπάρχουν μεταξύ μας «έριδες, ζηλοτυπίες, θυμοί, μάχες, καταλαλιές, ψιθυρισμοί, αλαζονείες, ακαταστασίες» (Β´Κορ. 12, 20).
Ευχαριστούμε, Σεβασμιώτατε, για όλη την φροντίδα σας, τους κόπους και την αυτοθυσία που κάνατε και κάνετε για την νόμιμη εκκλησιαστική ύπαρξή μας. Σας ευχαριστούμε που τώρα είστε μαζί μας, ως εικόνα του Πρωθιεράρχου της Οικουμένης, τον Παναγιώτατό μας Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, με την ευλογία του οποίου ταξιδέψατε εδώ. Ταπεινά σας παρακαλούμε να μεταφέρετε στον Παναγιώτατο την ευγνωμοσύνη μας, τα σεβάσματά μας και την εγκάρδια ευχαριστία μας για όλα όσα έκανε για τον ορθόδοξο λαό στην πατρίδα μας, αλλά και πανταχού στον κόσμο, για την επισημοποίηση της εκκλησιαστικής μας υπόστασης και, στο τέλος, για την πατρική του φροντίδα και προσοχή με την οποία σας έστειλε εδώ.
Σας μεταφέρουμε τον αδελφικό χαιρετισμό και το καλωσόρισμα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Τιμοθέου και σας ευχόμαστε να έχετε καλή διαμονή στην Ιερά Μονή μας.
Εις πολλά έτη, Δέσποτα Άγιε!»
Απατώντας σε αυτή την προσφώνηση του γέροντος και ηγουμένου μας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Κύριλλος, στην αντιφώνησή του μετέφερε την ευλογία και την αγάπη του Παναγιοτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου προς όλο τον λαό και Εκκλησία:
«Θεοφιλέστατε Άγιε Αντανίας, κ. Παρθένιε, πολυσέβαστε Καθηγούμενε της Ιεράς ταύτης και Αγίας Μονής και τετιμημένε και πεφιλημένε άγιε αδελφέ,
Έχω την ιδιαίτερη τιμή και την μεγάλη ευλογία να βρίσκομαι εδώ ως εκπρόσωπος της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος, του προσκυνητού Αυθέντου και Δεσπότου ημών, του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου. Έχω αυτήν την υψηλήν τιμήν να μεταφέρω προς την Εκκλησία σας, Αρχιεπισκοπή Αχρίδος, τον Αρχιεπίσκοπό σας κ. Στέφανο, τους ιεράρχες, τους κληρικούς, τον ευσεβή λαό, αλλά και ιδιαιτέρως προς το πρόσωπό σας, άγιε αδελφέ, τις πατρικές και πατριαρχικές ευχές και ευλογίες, την αγάπη και την στοργή της Μητρός Εκκλησίας.
Θεοφιλέστατε, γνωρίζετε πολύ καλά, ότι ο Απόστολος Παύλος, που προηγουμένως αναφέρατε, λέγει ότι «ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι…»· σε μένα δεν μπορώ να καυχηθώ για τίποτε άλλο, παρά μονάχα για τον Σταυρό του Χριστού. Και εσείς, άγιε αδελφέ, μαζί με την ιεραρχία σας και τους κληρικούς και τους λαϊκούς ορθοδόξους αδελφούς μας, κρατήσατε αυτόν τον Σταυρό του Χριστού επ’ ώμων σας για πολλά χρόνια. Όλοι ξέρουμε, όμως, ότι μετά τον Γολγοθά έρχεται το άδειο Μνήμα – η Ανάσταση. Και αισθάνομαι, Θεοφιλέστατε, ότι με αυτό που έκαμε ο Παναγιώτατος Πατριάρχης μας χάρισε σε όλους τους αδελφούς μας εδώ την χαρά της Αναστάσεως. Και για να είναι αμείωτη αυτή η χαρά της Αναστάσεως, πρέπει να κάνουμε, αγαπητέ μου Γέροντα, αυτό που ψάλουμε στην Ανάσταση: «Συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει».
Είναι πνευματικά συγκινητικές και συγκλονιστικές οι στιγμές. Εγώ είμαι ο τελευταίος ιεράρχης του Οικουμενικού Θρόνου, αλλά βρίσκομαι αυτή τη στιγμή εδώ, κοντά σας, ανάμεσά σας, ως ένας από σας, «ὡς εἷς ἐξ ἡμῶν». Και ήλθα με μεγάλη χαρά, αγαπητοί πατέρες, διότι με τον πολυτίμητο Γέροντά σας μας συνέδεσε η αγάπη του Χριστού και ο αγώνας για την ορθόδοξη πίστη και Εκκλησία. Ήλθα για να του ανταποδώσω και ευγνωμοσύνη και αγάπη και ευχαριστίες. Ήρθα για να συγχαρώ μαζί του στην επικείμενη εορτή της μνήμης του Αγίου Παρθενίου επισκόπου Λαμψάκου. Ήλθα να μοιραστώ με τον Δεσπότη μας και με όλους εσάς την ομορφιά της ενότητας.
Γέροντα, έχω το προνόμιο να μένω λίγο πιο πέρα από την Λάμψακο, από την πατρίδα του Αγίου Παρθενίου. Και κάθε φορά που πηγαινοέρχομαι Κωνσταντινούπολη – Ίμβρο περνάω μέσα από τη Λάμψακο. Σήμερα το πρωί ξεκινώντας, πέρασα. Στάθηκα έξω από τον ναό του, που δυστυχώς, είναι τέμενος. Προσκύνησα και παρακάλεσα τον Άγιο Παρθένιο να σας σκεπάζει, να σας περιφρουρεί, να σας ευλογεί, να σας ενισχύει, μαζί με σας, όλες τις ιερές Αδελφότητες των ιερών Κοινοβίων σας, τους σεβαστούς και αγαπητούς πατέρες, που αγωνίζονται τον αγώνα την κατά Χριστόν θέωσης, τους αγαπητούς αδελφούς, που είναι συγκυρηναίοι στον Σταυρό και στην πορεία προς την σωτηρία. Να σκεπάζει και να διαφυλάττει την Εκκλησία ο Άγιος Παρθένιος, ο μέγας αυτός Ιεράρχης και να διευθετήσει και τα πιο τελευταία θέματα με τον καλύτερο και ειρηνικό τρόπο. Η κυρία Θεοτόκος και ο της μετανοίας καθηγητής και ο Προφήτης Τίμιος Πρόδρομος να σκέπουν και να διαφιλάττουν την Ιεράν Μονήν και άπασαν την ιεράν Αδελφότητα.
Δεν σας κρίβω, άγιε Γέρων, ότι ερχόμενος εξεπλάγην και αμέσως ήλθε στο μυαλό μου αυτό που λένε οι νηπτικοί Πατέρες της Εκκλησίας μας, ότι όπου η παρουσία του Θεού, εκεί ο παράδεισος. Και ‘δω, Θεοφιλέστατε, είναι πλουσία η παρουσία του Αγίου Θεού, γι’ αυτό και είναι πολύ όμορφος ο παράδεισός Σας. Πολλά τα έτη Σας!»
