ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
Ο Παναγιώτατος κήρυξε την έναρξη Διεθνούς Θεολογικού Συνεδρίου
Η Α. Θ. Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, κήρυξε με εκτενή ομιλία του την Πέμπτη, 1 Δεκεμβρίου 2022, την έναρξη των εργασιών του διήμερου Διεθνούς Συνεδρίου μέ θέμα «Πιστεύομεν. The Status Quaestionis and the Neglected Topics of Nicaea and its Creed». Το Συνέδριο που πραγματοποιήθηκε ενόψει της συμπληρώσεως 1700 ετών από την Α’ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας, το έτος 2025, τέθηκε υπό την αιγίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου και διοργανώθηκε σε συνεργασία με το Ιταλικό Ίδρυμα “Fondazione per le Scienze Religiose”. Στις εργασίες του συμμετείχαν και ομίλησαν Ιεράρχες και διακεκριμένοι ερευνητές από διάφορες Χριστιανικές Εκκλησίες και Ομολογίες.
Στην ομιλία του, ο Παναγιώτατος, σημείωσε μεταξύ άλλων:
“H σύγκλησις της Συνόδου της Νικαίας δεν γεννάται εκ του μηδενός, αλλά αποτελεί έκφρασιν, εφαρμογήν και κορύφωσιν της οικουμενικής συνειδήσεως της Εκκλησίας, Το γεγονός ότι η Σύνοδος συνεκλήθη από τον Αυτοκράτορα Μέγαν Κωνσταντίνον, ο οποίος «απανταχόθεν της οικουμένης, δημοσίοις οχήμασι, τους παρόντας Πατέρας συνήγαγε εν Νικαία» (Συναξάριον Κυριακής Αγίων Πατέρων), ότι παρηκολούθησε τας εργασίας της, ή και ότι περιέβαλε τα αναθέματά της με το κύρος κρατικού νόμου, δεν μειώνει, ούτε φυσικά ακυρώνει, τον εκκλησιαστικόν χαρακτήρα της Συνόδου, δεν την καθιστά μίαν «αυτοκρατορικήν σύνοδον». Όπως ορθότατα τονίζει ο Μητροπολίτης Περγάμου, ο σκοπός του Αυτοκράτορος ήτο «να εφαρμόσει, ότι πληρέστερα μπορούσε, την αρχή της αποδόσεως στον Καίσαρα μόνον εκείνου που του ανήκε, αφήνοντας την Εκκλησία να αποφασίζει για τα δικά της θέματα in persona Christi» (ο. π., σ. 676).
Η καθοριστική διά την χριστιανικήν πίστιν και την Εκκλησίαν προσφορά της Α’ Συνόδου της Νικαίας, η οποία, το επαναλαμβάνομεν, υπήρξεν «εκκλησιαστικόν γεγονός», είναι το Ιερόν Σύμβολον «Πιστεύομεν…», εις την βάσιν του οποίου ευρίσκεται εν τοπικόν βαπτιστήριον σύμβολον ή μία ομάς τοπικών βαπτιστήριον συμβόλων, με την κατάλληλον προσαρμογήν εις την ειδικωτέραν θεολογικήν προβληματικήν της Αρειανικής αιρέσεως. Είναι βέβαιον ότι η Σύνοδος απέφυγεν, εν πλήρει επιγνώσει, να συνταξη εν νέον θεολογικόν κείμενον ως δογματικόν όρον, επειδή ήθελε να εκφράση την ζώσαν διαχρονικήν εκκλησιαστικήν παράδοσιν και αυτοσυνειδησίαν, την άσβεστον και αεί παρούσαν εν τη Εκκλησία, ως γνήσιος φορεύς αυτής”.
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, ο Παναγιώτατος, τόνισε:
“Είμεθα βέβαιοι, ότι το παρόν Συνέδριον και εκείνα που θα ακολουθήσουν θα συμβάλουν εις την ανάδειξιν της σημασίας της Α’ Οικουμενικής Συνόδου διά την μαρτυρίαν της Εκκλησίας εν τω κόσμω κατά τους διαρρεύσαντας δεκαεπτά αιώνας και διά την συνεχιζομένην πορείαν του λαού του Θεού εν τω κόσμω προς την «ουκ εκ του κόσμου» ουράνιον Βασιλείαν. Η αναφορά εις την Α’ Σύνοδον της Νικαίας ζωντανεύει την ανάμνησιν της αδιαιρέτου Εκκλησίας, των «κοινών χριστιανικών αρχετύπων» της πιστότητος εις την Αποστολικήν παράδοσιν και του αεί επικαίρου αγώνος κατά των διαστρεβλώσεων και παρανοήσεων της χριστιανικής πίστεως, και μας καλεί να στραφώμεν προς τα καίρια και ουσιώδη της κοινής ταυτότητός μας”.
Φωτό: Νίκος Παπαχρήστου / Οικουμενικό Πατριαρχείο
Η Α.Θ. Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης απένειμε την Τρίτη, 29 Νοεμβρίου 2022, τα Οφφίκια του Άρχοντος Καστρινσίου στον Εντιμολ. κ. Γεώργιο Σύρο, και του Άρχοντος Δεπουτάτου στον Εντιμολ. κ. Ιωάννη Τhomas, ομογενείς Ιατρούς, από τις ΗΠΑ. Στην τελετή που πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα του Θρόνου, στον Πατριαρχικό Οίκο, παρέστη ο Ποιμενάρχης τους, Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Ελπιδοφόρος και πλήθος Ιεραρχών, κληρικών, και ελληνοαμερικανών Αρχόντων Οφφικιαλίων της Μ.τ.Χ.Ε., καθώς και συγγενείς και φίλοι των τιμωμένων.
Στην ομιλία του ο Πατριάρχης συνεχάρη τους νέους Άρχοντες Οφφικιάλιους της Μ.τ.Χ.Ε., οι οποίοι είναι δύο εκ των τεσσάρων ομογενών ιατρών που φρόντισαν την αποκατάσταση της υγείας του Παναγιωτάτου, στο πρόβλημα που παρουσιάστηκε κατά τη διάρκεια της επίσημης επισκέψεώς του στις ΗΠΑ το 2021.
Απευθυνόμενος στους νέους Άρχοντες ο Παναγιώτατος ανέφερε, μεταξύ άλλων, στην ομιλία του:
“Τιμώμεν υμάς, τους νέους Οφφικιαλίους, διά την επιστημοσύνην και διά το ήθος σας, διά την προσφοράν σας εις τον χώρον της Ιατρικής και διά την ανθρωπιά σας, διά την αφοσίωσίν σας εις την Μεγάλην Εκκλησίαν, διά την πιστότητά σας εις τας παραδόσεις της Ορθοδοξίας και διά το σύγχρονον πνεύμα σας. Πίστις και γνώσις δεν είναι αντίπαλοι αλλά συνεργοί εν τη διακονία του ανθρώπου και του κόσμου του. Όπως η πίστις, ούτω και η γνώσις είναι θεία δωρεά και άνωθεν ευλογία. Δεν αποτελεί ένδειξιν γνησίας πίστεως εις τον Χριστόν το να απορρίπτωμεν τα επιτεύγματα της επιστήμης, όπως το εβιώσαμεν εκ μέρους φονταμενταλιστικών κύκλων κατά την διάρκειαν της πανδημίας του κορωνοιού, αλλά αποτελεί μάλλον αχαριστίαν και αγνωμοσύνην προς τον πάνδωρον Κύριον διά το τιμαλφέστατον δώρον της ζωής και της υγείας, το οποίον οφείλομεν να δεχώμεθα μετ’ ευχαριστίας και να το προστατεύωμεν.
Ο άνθρωπος δεν είναι μόνον «πολίτης του κόσμου» αλλά και «ουρανοπολίτης», είναι ον με θείαν προέλευσιν και αιώνιον προορισμόν. Η άνοδος του βιοτικού επιπέδου, η επιστημονική γνώσις, η επίγεια ευδαιμονία και η κοινωνική πρόοδος δεν ικανοποιούν πλήρως τον άνθρωπον, δεν απαντούν εις τον πόθον της αιωνιότητος, ούτε τον εξαφανίζουν. Ο άνθρωπος δεν ζη «επ’ άρτω μόνω» (Ματθ. δ’, 4). Είμεθα βέβαιοι ότι η πίστις εις Θεόν ζώντα, η αίσθησις περί της θείας προελεύσεως και του αιωνίου προορισμού του, στηρίζουν τον άνθρωπον εις τον αγώνα του διά να ανταποκριθή εις την πρόκλησιν και τας αντιφάσεις της επιγείου ζωής, να διαχειρισθή τας οριακάς καταστάσεις του βίου.
Παραλλάσσοντες την γνωστήν ρήσιν του φιλοσόφου «Μείνετε πιστοί στη γη», λέγομεν ότι δεν είναι δυνατόν να το πράξωμεν χωρίς ελπίδα αιωνιότητος, χωρίς ουρανόθεν βοήθειαν, «ερριμμένοι», κατά την αίσθησιν των Υπαρξιστών, εις τον αχανή κόσμον. Όπου η ελευθερία του ανθρώπου αυτονομείται και αυτοερμηνεύεται, εκεί συρρικνούται η ανθρωπίνη ύπαρξις και στερεύουν αι δημιουργικαί της δυνάμεις. Ας μείνωμεν, λοιπόν, «πιστοί εις τον ουρανόν», χάριν της γης, διά να ζήσωμεν μίαν ζωήν που αναδίδει άρωμα αγάπης και χαράς”.
Και ο Πατριάρχης πρόσθεσε:
“Τα Οφφίκια ήσαν εις την Ανατολικήν Ρωμαικήν Αυτοκρατορίαν και εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν τίτλοι, οι οποίοι απενέμοντο εις πρόσωπα εγνωσμένου κύρους. Οι Άρχοντες συνέβαλλον μεγάλως, και συνεχίζουν να το πράττουν, εις την διάσωσιν των πνευματικών και πολιτισμικών αξιών, αι οποίαι συγκροτούν την ιδιοπροσωπίαν μας. Η Μήτηρ Εκκλησία σεμνύνεται διά τα πιστά τέκνα αυτής, προσεύχεται διά την πρόοδον και την προκοπήν των. Αγαλλιά δε, όταν τα υποδέχεται εις την Πόλιν των Πόλεων, εις την ιστορικήν Καθέδραν της, εις το Κέντρον της Ορθοδοξίας.
Η Μετριότης ημών έχει και ένα πρόσθετον λόγον να χαίρη διά την παρουσίαν σας, αγαπητοί Άρχοντες, αφού υμείς ομού μετά των Εντιμολογιωτάτων, Άρχοντος Ρεφερενδαρίου κυρίου Γεωργίου Ντάγγα και Άρχοντος Ακτουαρίου κυρίου Σταματίου Λεράκη, εφροντίσατε με πολλήν αγάπην και υποδειγματικήν ευαισθησίαν διά την ταχείαν αποκατάστασιν της υγείας μας κατά την παρουσίαν μας εις τας Ηνωμένας Πολιτείας Αμερικής το παρελθόν έτος. Σας ευγνωμονούμεν και σας ευχαριστούμεν θερμότατα. Δι’ ημάς τους Χριστιανούς, η ίασις δεν είναι απλώς μία προσωρινή επικράτησις επί της ασθενείας, αλλά πρόγευσις της οριστικής νίκης της ζωής επί της φθοράς και προεικόνισις της τελικής καταργήσεως του θανάτου, του «εσχάτου εχθρού» (Α’ Κορ. ιε’, 26), εν τη ερχομένη Βασιλεία, όπου ο Θεός θα είναι τα πάντα εν πάσι.
Με αυτά τα αισθήματα και τας σκέψεις, εκφράζοντες προς τον κάθε ένα εξ υμών τας συγχαρητηρίους ημών ευχάς διά τα αρχοντίκια, ευλογούμεν τους παρόντας και τους συναγαλλομένους εκ του μακρόθεν οικογενείς σας, επικαλούμενοι εφ’ υμάς και επί πάντας τους συμμετέχοντας εις την ωραίαν αυτήν τελετήν, πρεσβείαις του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, του και προστάτου του Τάγματος των εν Ηνωμέναις Πολιτείαις Αμερικής Οφφικιαλίων του Οικουμενικού Θρόνου, την ζείδωρον χάριν και το άπειρον έλεος του Θεού της αγάπης και της σοφίας”.
Στη συνέχεια ο Παναγιώτατος καλωσόρισε με εγκαρδιότητα τα τέκνα της Μητρός Εκκλησίας από τις Η.Π.Α., εκ μέρους των οποίων αντιφώνησε με θερμούς λόγους αφοσιώσεως και σεβασμού ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Ελπιδοφόρος.
