Με τη μαθητιώσα και φοιτητιώσα νεολαία στην πρώτη γραμμή, ο Ελληνισμός του Σύδνεϋ εόρτασε την 201η Επέτειο της Ελληνικής Επαναστάσεως και τίμησε τους Ήρωες του 1821, οι οποίοι αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για την Ελευθερία του ελληνικού Γένους. Ο επίσημος εορτασμός της Επετείου πραγματοποιήθηκε την Κυριακή, 27 Μαρτίου, με Δοξολογία που τελέστηκε στον Ιερό Καθεδρικό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, προεστώτος του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ.κ. Μακαρίου, και με Επιμνημόσυνη Δέηση και κατάθεση στεφάνων, που ακολούθησαν, στο Κενοτάφιο του Martin Place.
Αψηφώντας τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες, πολλοί ομογενείς έδωσαν το «παρών» στην τελετή, η οποία έλαβε χώρα στο κεντρικό σημείο του Σύδνεϋ, υπό την οργάνωση της Διακοινοτικής Επιτροπής της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας και της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας Νέας Νοτίου Ουαλίας. Ανάμεσά τους, εκτός από τους μαθητές και τους φοιτητές που κρατούσαν περήφανα τις σημαίες της Ελλάδας και της Αυστραλίας, βρίσκονταν εκπρόσωποι των ομογενειακών οργανώσεων και οργανισμών, εκπρόσωποι των διπλωματικών αρχών της Ελλάδος και της Κύπρου, καθώς επίσης Αυστραλοί και ομογενείς βουλευτές και εκπρόσωποι της τοπικής Αυτοδιοίκησης. Μεταξύ άλλων, παρέστησαν, ο κ. Κωνσταντίνος Γιαννακόδημος, ως εκπρόσωπος του Γενικού Προξένου της Ελλάδος στο Σύδνεϋ, κ. Χρήστου Καρρά, ο κ. Πίτερ Αντωνίου, ως εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστή της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Αυστραλία, κ. Μάρθας Μαυρομμάτη, ο ομοσπονδιακός Βουλευτής, κ. Tony Burke, που εκπροσώπησε τον Αρχηγό της ομοσπονδιακής Αντιπολίτευσης, κ. Anthony Albanese, ο επίσης ομοσπονδιακός Βουλευτής, κ. Matthew Thistlethwaite, οι ομογενείς πολιτειακοί Βουλευτές, κ. Σταύρος Καμπερογιάννης και κ. Σοφία Κώτση, και ο Αντιπρόεδρος της «Βασιλειάδας», Ιατρός κ. Θεοδόσης Πενκλής.
Κατά τη διάρκεια της τελετής, σύντομους χαιρετισμούς απηύθυναν ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Μακάριος και ο Πρόεδρος της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας ΝΝΟ, κ. Χάρης Δανάλης.
Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε με σεβασμό στους Ήρωες του 1821, σημειώνοντας ότι δεν ήταν μόνο οι μεγάλοι οπλαρχηγοί που πρωτοστάτησαν στον αγώνα για την Ελευθερία, αλλά ήταν και οι απλοί άνθρωποι στα χωριά και τις πόλεις, οι άντρες και οι γυναίκες που, με ομοψυχία και ενωμένοι σε έναν κοινό στόχο, αγωνίστηκαν κόντρα σε όλες τις πιθανότητες, με γενναιότητα και με σταθερή εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού και στην προστασία της Παναγίας.
«Η σημερινή ημέρα αποτελεί μια συνεχή υπενθύμιση του ότι, ανά πάσα στιγμή, πρέπει να αγωνιζόμαστε για την ενότητα και για τις αξίες του σεβασμού και της ελευθερίας, παραμένοντας σε εγρήγορση για να αποτρέψουμε κάθε μορφή δίωξης, διακρίσεων και καταπίεσης», επισήμανε ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας. Καταληκτικά δε, υπογράμμισε ότι η Επέτειος της Ελληνικής Παλιγγενεσίας δε συνιστά εορτή μόνο για όσους έχουν ελληνική καταγωγή, αλλά και για όλους τους ανθρώπους που συμμερίζονται τις αρχές της ισότητας, της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης.
Να μην ξεχάσει ποτέ την ελευθερία που δίνει ο Χριστός σε αυτούς που θέλουν να τον ακολουθήσουν, παρότρυνε πατρικά ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ.κ. Μακάριος τον Διάκονο κ. Αναστάσιο Καλογεράκη, προτού τον καλέσει να γονατίσει μπροστά στην Αγία Τράπεζα, για να καταστεί Πρεσβύτερος της τοπικής Εκκλησίας. Η χειροτονία του νέου Πρεσβυτέρου τελέστηκε στον Ιερό Καθεδρικό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στο Σύδνεϋ, το πρωί της Κυριακής της Σταυροπροσκυνήσεως, 27 Μαρτίου.
Ο Σεβασμιώτατος κ.κ. Μακάριος, αφού περιέγραψε το νόημα της εορτής της Σταυροπροσκυνήσεως, επικέντρωσε στην ευαγγελική περικοπή της ημέρας και ειδικότερα στο σημείο όπου ο Χριστός κάλεσε όποιον ήθελε να Τον ακολουθήσει, να αρνηθεί τον εαυτό του, να λάβει σταθερή απόφαση να υπομένει κάθε θλίψη και δοκιμασία, και να Τον ακολουθεί μιμούμενος το παράδειγμά Του. «Πρόκειται για έναν επαναστατικό λόγο», διέκρινε ο Αρχιεπίσκοπος, εκτιμώντας όμως ότι δε φαίνεται να τον κατανόησε ο κόσμος, καθότι όλοι οι ηγέτες, που πέρασαν κατά καιρούς από την ανθρώπινη ιστορία, υποσχέθηκαν άνεση, ευημερία και υλικά αγαθά. «Διοίκησαν και κυβέρνησαν με διαφορετικά κίνητρα και σκοπούς», παρατήρησε, «αλλά πάντοτε υποχρέωναν, υπόσχονταν, έταζαν και καλλιεργούσαν την ανταποδοτική λογική στον λαό, δηλαδή θα με ακολουθήσεις για να λάβεις κάτι. Δημιουργούσαν μία σχέση ιδιοτέλειας, απολαύσεως, κερδοφορίας και προσμονής». «Ὁ Χριστός είναι ο μόνος ηγέτης», αντέτεινε, «που δεν υποσχέθηκε υλικά αγαθά και ευημερία. Αντιθέτως μάλιστα προειδοποίησε με λόγο ελεύθερο, ξεκάθαρο και ειλικρινή ότι όποιος Τον ακολουθήσει θα έχει θλίψεις, δοκιμασίες καί σταυρό. Γι᾽ αυτό με πνεύμα ελευθερίας τονίζει το “ὅστις θέλει”, δίχως ασφαλώς να απειλεί με τιμωρίες και συνέπειες αυτούς, οι οποίοι θα επιλέξουν να μην Τον ακολουθήσουν».
Αυτό το πνεύμα ελευθερίας παρακάλεσε και τον νέο Πρεσβύτερο να ενστερνιστεί, καθώς θα λάμβανε τη χάρη αλλά και την εξουσία του δευτέρου βαθμού της ιερωσύνης. «Μην παγιδευτείς και μην πιστέψεις ποτέ ότι έλαβες εξουσία κοσμική», τον συμβούλεψε. «Η δύναμή σου είναι πνευματική», του επισήμανε εμφαντικά, προσθέτοντας πως «ως κληρικός δεν υπερέχεις εξουσιαστικά, ούτε θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις την πίστη, για να επιβαρύνεις και να επιφορτίζεις ψυχικά τους ανθρώπους». «Ο ίδιος ο Χριστός μάς έδωσε το παράδειγμα ότι η ποιμαντική διακονία θα πρέπει να είναι θυσιαστική», τόνισε σε άλλο σημείο ο Αρχιεπίσκοπος, παροτρύνοντας τον π. Αναστάσιο να ακολουθήσει κι εκείνος αυτό το παράδειγμα, αναλογιζόμενος ότι δε χωρεί στη διακονία του κληρικού πνευματική βία και εξαναγκασμός. «Ο ποιμένας ανέχεται, ειρηνοποιεί, παραδειγματίζει, ζει για το ποίμνιό του», υπογράμμισε.
Ο νέος Πρεσβύτερος, που είναι απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής του Αποστόλου Ανδρέου και έχει εργαστεί επί σειρά ετών για τη Σχολή και την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας, διαθέτει όλα τα εχέγγυα, κατά τον Σεβασμιώτατο κ.κ. Μακάριο, προκειμένου να διακονήσει με θυσιαστικό πνεύμα και «να αγιάσει και να ευλογήσει τον λαό μας σε όποια θέση τον τάξει η Εκκλησία». Εξάλλου, ο Αρχιεπίσκοπος τον συνεχάρη για τη μέχρι τώρα πορεία και προσφορά του, για το μοναδικό εκκλησιαστικό του ήθος και για το φρόνημα τη υπακοής και της συνεργασίας με την Αρχιεπισκοπή και με τον ίδιο, ως Ποιμενάρχη του, ενώ τον ευχαρίστησε για την αποδοχή της πρότασής του να γίνει κληρικός. Κλείνοντας δε, παρακάλεσε την Πρεσβυτέρα Πελαγία και τα πέντε τέκνα τους, να συμπαρασταθούν στον αγώνα και το έργο που καλείται να επιτελέσει ο π. Αναστάσιος, ενώ παρείχε τη διαβεβαίωση ότι η οικογένειά τους θα έχει την αγάπη και τον επιστηριγμό, τόσο του ιδίου προσωπικά, όσο και της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας.
