Ἀθήνησι, 4ῃ Μαρτίου 2022
Μακαριώτατε καὶ Ἁγιώτατε Πατριάρχα Μόσχας καὶ πάσης Ρωσίας, ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ λίαν ἀγαπητὲ καὶ περιπόθητε ἀδελφὲ καὶ συλλειτουργὲ τῆς ἡμῶν Μετριότητος, κύριε Κύριλλε, τὴν Ὑμετέραν Μακαριότητα ἐν Κυρίῳ κατασπαζόμενοι, ὑπερήδιστα προσαγορεύομεν.
Μετὰ πολλῆς ἀνησυχίας καὶ βαρυαλγούσης καρδίας παρακολουθοῦμεν τὰς τραγικὰς ἐξελίξεις τοῦ πολέμου, ὅστις διεξάγεται κατ’ αὐτὰς τὰς ἡμέρας εἰς τὴν χώραν τῆς Οὐκρανίας.
Αἱ συνεχεῖς ἐπιθέσεις καὶ τὰ ἀλλεπάλληλα κύματα βομβαρδισμῶν, ἀποφάσει καὶ ἐντολῇ τῆς Ρωσικῆς ἡγεσίας, καθιστῶσι τὴν οὐκρανικὴν γῆν, ἡμέρᾳ τῇ ἡμέρᾳ, «τόπον βασάνου», ἀφάτου θλίψεως ἐκ τῶν ἐπισυμβάντων θανάτων καὶ ἐρειπίων.
Δυστυχῶς, οὐχὶ μόνον ὁ λαός διώκεται, ἀλλὰ καὶ ζωτικαὶ ὑποδομαί, ἱστορικὰ κτήρια, μνημεῖα πολιτισμοῦ, ἀκόμη καὶ Ἱεροὶ Ναοί, ὡς ὁ Ὀρθόδοξος Καθεδρικὸς Ἱερὸς Ναὸς τοῦ Χαρκόβου, καταστρέφονται.
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος αἰσθάνεται ἔντονον τὸ χρέος νὰ ὑψώσῃ φωνὴν διαμαρτυρίας ὑπὲρ πάντων τῶν, ὡς μὴ ὤφειλε, θυμάτων τοῦ πολέμου καὶ ὑπὲρ πάντων τῶν διωκομένων.
Θρηνεῖ δι’ ὅσους ἐθανατώθησαν, ἀλλὰ καὶ δι’ ὅσους εἰσέτι δοκιμάζονται καὶ διώκονται ἐκ τῆς κακότητος, τῆς μισαλλοδοξίας καὶ τῆς βαρβαρότητος, αἵτινες προέρχονται, δυστυχῶς, οὐχὶ ἐξ ἀλλοπίστων, ἀλλ’ ἐξ ὁμοδόξων Χριστιανῶν.
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, συνδεδεμένη διὰ μακροχρονίων καὶ ἀκαταλύτων δεσμῶν ἐν Χριστῷ ἀγάπης καὶ φιλίας μετὰ τῆς ἐν Ρωσίᾳ ἀδελφῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀπευθύνει θερμοτάτην ἔκκλησιν πρὸς τὴν Ὑμετέραν Μακαριότητα καὶ σύμπασαν τὴν Ἁγιωτάτην Ἐκκλησίαν τῆς Ρωσίας ἵνα, ἐπ’ ἀφορμῇ καὶ τῆς ἐπικειμένης ἐνάρξεως τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἀντισταθῇ εἰς τὰ πολεμικὰ σχέδια τῶν κοσμικῶν ἡγετῶν καὶ ἐστὲ βέβαιος ὅτι ἡ παρέμβασις τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος πρὸς τὸν ἀνωτέρω σκοπὸν θὰ ἀποβῇ καταλυτική.
Ἡ ἐκκλησιαστικὴ αὕτη παρέμβασις καὶ ἡ ἔμπρακτος μαρτυρία τῆς ἀγάπης, τῆς εἰρήνης καὶ τῆς καταλλαγῆς, παρέχει ἐλπίδα διὰ τὴν κατάπαυσιν τοῦ πολέμου καὶ τὴν ἀπόσυρσιν τῶν ρωσικῶν στρατευμάτων ἐκ τῆς Οὐκρανίας.
Ἐπιπροσθέτως, ἡ ἐν λόγῳ παρέμβασις ἐκ μέρους τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος θὰ συμβάλῃ καθοριστικῶς καὶ εἰς τὴν περαιτέρω αὔξησιν τῆς δυναμικῆς τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἐν τῷ συγχρόνῳ κόσμῳ, καθ’ ὅτι ὁ πόλεμος μεταξὺ ὁμοδόξων Ἐθνῶν ἀπομειοῖ τὴν φερεγγυότητα ἡμῶν ὡς Χριστιανῶν, οἵτινες, καίτοι ἔχομεν πρωταρχικὸν καθῆκον νὰ κηρύσσωμεν τὴν εἰρήνην, ἐν τούτοις δὲν τὴν ἐφαρμόζομεν ἐν τῇ πράξει, προξενοῦντες ποικίλας ἀρνητικὰς συνεπείας ἀναφορικῶς πρὸς τὸ κῦρος καὶ τὴν ἐν γένει παρουσίαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, διαχριστιανικῶς καὶ παγκοσμίως.
Μακαριώτατε,
Ἔχοντες ὑπ’ ὄψιν τὴν βαρύτητα τοῦ Κυριακοῦ λόγου «οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ’ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. 7, 21), κατακλείομεν τὴν παροῦσαν, ἀπευθύνοντες διάπυρον παράκλησιν πρὸς Ὑμᾶς, διὰ τὴν σταθερὰν συστοίχισιν Ὑμῶν τε καὶ ἡμῶν πρὸς τὰς ἐντολὰς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ δι’ ἀγάπην, φιλαδελφίαν καὶ ἔμπρακτον ἐφαρμογὴν τῆς Ἀποστολικῆς ἐπισημάνσεως: «ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους» (Α´ Κορ. 12, 27).
Εἶναι ἀδήριτος ἡ ἀνάγκη κατ’ αὐτὰς τὰς κρισίμους ὥρας νὰ ἐπιβεβαιώσωμεν τὴν αὐτοσυνειδησίαν ταύτην τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς τοῦ ἑνός καὶ ἀδιαιρέτου Σώματος τοῦ Χριστοῦ, συμβάλλοντες ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς ἀγάπης εἰς τὴν ἐπικράτησιν τῆς εἰρήνης, ἥτις ἐστὶν Αὐτὸς ὁ Χριστός.
Τοιουτοτρόπως ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία θὰ ἀναδειχθῇ ὡς ὁ γνησιώτερος καὶ ἰσχυρότερος εἰρηνοποιὸς παράγων μεταξὺ τῶν δύο λαῶν, τοῦ Ρωσικοῦ καὶ τοῦ Οὐκρανικοῦ, οἵτινες μετέχουσι κοινῶν παραδόσεων αἰώνων, κυρίως δ’ ὅμως τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς και Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.
Ἐπὶ δὲ τούτοις, καὶ αὖθις κατασπαζόμενοι τὴν Ὑμετέραν πεφιλημένην Μακαριότητα φιλήματι ἁγίῳ, διατελοῦμεν
Ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός
+ὁ Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος, Πρόεδρος
