ΣΧΕΤΙΚΩΣ ΜΕ ΤΗΝ «ΑΠΑΝΤΗΣΙΝ» ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΛΙΝ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΥΝΟΔΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΕΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙᾼ
Μετεφράσθη ἐκ τῆς ρωσσικῆς καὶ ἐδημοσιεύθη εἰς τὸν διαδικτυακὸν τόπον «Ρομφαία», ὡς μὴ ὤφειλε, τὴν σήμερον 21ην Φεβρουαρίου τ. μ., ἄρθρον μέ πηχυαῖον τίτλον: «ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΛΙΝ ΣΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΟΔΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ» ἐκ τοῦ ἱστοχώρου http://www.interfax-religion.ru/?act=interview&div=543.
Προφανῶς, πρόκειται περί δημοσιογραφικοῦ λάθους λόγῳ «ζήλου οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν» (πρβλ. Ρωμ. ι’, 2) περὶ τὰ δημοσιογραφικά, ἐκ τοῦ Γραφείου Ρεπορτὰζ: Romfea.gr, διότι ἡ ἀνακατεύθυνσις εἰς τὸν σχετικὸν ὑπερσύνδεσμον ὁδηγεῖ εἰς συνέντευξιν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κλὶν κ. Λεωνίδου εἰς τὸ Ρωσσικὸν Πρακτορεῖον Interfax καὶ οὐχὶ εἰς ἐπίσημον τινὰ ἀπάντησιν ἢ ἀνακοινωθέν.
Ἡ ἀνάγνωσις τῶν ἐρωτήσεων τοῦ Πρακτορείου καὶ τῶν ἀπαντήσεων τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κλίν, καθὼς καὶ τῶν φύρδην μίγδην παρατεθέντων συμπιλημάτων ἐκ τῶν προσωπικῶν ἱστοσελίδων τῶν ἀδαῶν κληρικῶν αἰδεσιμολογιωτάτων πρωτοπρεσβυτέρων π. Γεωργίου Μαξίμοβ καί Ἀντρέϊ Νοβίκοβ, οἵτινες ὡς «λεόντες ὠρυόμενοι περιπατοῦσιν ζητοῦντες τίνα καταπίωσι» (πρβλ. Α’ Πε. 5, 8) πρὸς κορεσμὸν τῆς ἀκράτου ἐγωϊστικῆς καὶ ἐθνοφυλετικῆς των μισαλλοδοξίας, καθιστᾶ φανερὰν τὴν ὁλοτελῆ ἔλλειψιν ἐκκλησιολογικοῦ φρονήματος καὶ τὴν πλήρη ἀπαξίωσιν τῆς καθηγιασμένης Παραδόσεως καὶ Πράξεως τῆς Ἐκκλησίας ἔτι δὲ καὶ αὐτὴν τὴν ἀντίληψιν περὶ Ἐκκλησίας ὡς ἐγκοσμίου τινὸς ὀργανισμοῦ διεπομένου ὑπὸ ἀρχῶν καὶ κανόνων ὅλως ξένων, καινοφανῶν καὶ ὀθνείων πρὸς τὰς ἀποστολοπαραδότους ἱεροκανονικὰς θεσμοθεσίας τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Καίτοι, τὸ προαναφερθὲν δημοσίευμα οὐδόλως ἀποτελεῖ ἐπίσημον ἀπάντησιν, ἀλλὰ πρὸς ἀποκατάστασιν τῆς ἀληθείας καὶ τῆς κανονικῆς τάξεως ἐπαγόμεθα τὰ κάτωθι:
α) Ἡ ὑπόδειξις τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κλὶν ὅτι ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας κ. κ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ Β’ θὰ «πρέπει να απευθύνεται κατευθείαν στην ηγεσία της Ρωσικής Εκκλησίας» προδίδει τὴν παχυλὴν ἄγνοιάν του ἢ τὴν ἐσκεμμένην ἀπόκρυψιν τῆς ἀληθείας, καθ’ ὅτι τὸ Παλαίφατον Πατριαρχεῖον Ἀλεξανδρείας ἀπέστειλεν σχετικὸν Γράμμα (ὑπ᾽ἀριθμ. Πρωτ. 38/2022-14-02-2022) εἰς τὸν Μακαριώτατον Πατριάρχην Μόσχας κ. Κύριλλον ἀπὸ τῆς 14ης τ. μ. Φεβρουαρίου καὶ ἄρχι τοῦδε οὐδεμίαν ἀπάντησιν ἐλάβομεν.
β) Αἱ αἰτιάσεις τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κλὶν ὅσο καὶ τῶν ὑποδίκων κληρικῶν περὶ ἀναρμοδιότητος τοῦ Παλαιφάτου Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας προδίδουν ὁμοίως τὴν παχυλήν των ἄγνοιαν περὶ τὸ κανονικὸν δίκαιον τῆς Ἐκκλησίας ἢ τὴν ἐσκεμμένην καὶ κακόβουλον διαστροφὴν τῆς ἀληθείας. Κατὰ τὴν ἀδιάστατον πρᾶξιν τῆς Ἐκκλησίας, τὸ παράπτωμα κρίνεται εἰς τὸν τόπον, τουτέστιν εἰς τὴν κανονικὴν δικαιοδοσίαν εἰς ἣν ἔλαβεν χώρα (βλ. ἀναλυτικῶς εἰς τὸ Ἀ. Βαβούσκος: ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ, https://fosfanariou.gr/index.php/2022/01/20/gnomodotisi-vavouskou-peri-klirikwn-patr-alexandreias-poy-thelouun-na-ypaxthoun-ston-mosxas/). Διαλαμβάνουν δὲ τὰ σχετικά, περὶ τοῦ προκειμένου, σχόλια τῶν βυζαντινῶν κανονολόγων εἰς τὸν 8ον Κανόνα τῆς ἁγίας, ἐν Χαλκηδόνι, Δ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου: «τοὺς τοιούτους τοίνυν κληρικούς […] τῷ κατὰ χώραν ἐπισκόπῳ ὑποκεῖσθαι ἡ παροῦσα κελεύει σύνοδος» (ΖΩΝΑΡΑΣ: Γ. Ράλλη-Μ. Ποτλῆ, ΣΥΝΤΑΓΜΑ, τ. ΙΙ., σ. 235), «πάντας τούτους ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν εἶναι τοῦ κατὰ χώραν ἐπισκόπου, κατὰ τὴν περὶ τούτου τῶν ἁγίων Πατέρων παράδοσιν» (ΒΑΛΣΑΜΩΝ: Γ. Ράλλη-Μ. Ποτλῆ, ἔν. ἀν., σ. 236), «ὑποκεῖσθαι καὶ οὗτοι ὀφείλουσι τῇ ἐξουσίᾳ τοῦ ἐπισκόπου τῆς πόλεως», (ΑΡΙΣΤΗΝΟΣ: Γ. Ράλλη-Μ. Ποτλῆ, ἔν. ἀν., σ. 236-237).
γ) Καίτοι ὁ ὑπόδικος κληρικὸς π. Γεώργιος Μαξίμοβ οὐδόλως ἀποδέχεται τὴν ἁρμοδιότητα τοῦ συγκληθησομένου δικαστηρίου, παρά ταῦτα, αἰσθανόμενος τὴν ἀνάγκην ὅπως ἀποσκορακίσῃ τὸν μῶμον τῆς συλλειτουργίας μετὰ καθηρημένων κληρικῶν καὶ ἀπολογούμενος, διὰ μία εἰσέτι φορὰν, ἀποκρύπτει τὴν ἀλήθειαν ἢ λέγει σκοπίμως ψέματα, καθὼς τὰ φωτογραφικὰ στιγμιότυπα ἐκ τοῦ διαδικτύου ἵστανται μάρτυρες ἀψευδεῖς τῆς συλλειτουργίας του μετὰ τοῦ καθηρημένου πρώην κληρικοῦ Nifon Hule τῆς Ἱ. Μ. Νιγηρίας, ὅστις κατεδικάσθη –(2020)- ἀμετακλήτως διὰ πλῆθος κανονικῶν παραπτωμάτων.
δ) Τὰ λεχθέντα ὑπὸ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κλίν περὶ δῆθεν διώξεων καὶ ἀντιποίνων πρὸς τοὺς προσχωρήσαντας εἰς τὸ μόρφωμα τῆς ρωσσικῆς παρουσίας ἐν Ἀφρικῇ ἀποτελοῦν προϊόντα νοσηρᾶς φαντασίας καὶ αἰσχρὰ μέσα προπαγάνδας, ἅτινα θυμίζουν ἄλλας ἐποχὰς καὶ ἄλλας μεθόδους.
ε) Ἡ προσπάθεια διαψεύσεως τῆς παροχῆς ὑλικῶν ἀνταλλαγμάτων εἰς τοὺς Ἀφρικανοὺς κληρικούς, καίτοι ἐπιχειρεῖται νὰ ἀποκρυβῇ κάτω ἀπὸ τὸν ὅρον «ἀνύψωσις τοῦ βιοτικοῦ ἐπιπέδου», εἶναι μᾶλλον ἀνεπιτυχής. Εἰς τοὺς προσωπικοὺς λογαριασμοὺς τῶν ἱερέων εἰς τὰ μέσα τῆς κοινωνικῆς, λεγομένης, δικτυώσεως κυκλοφοροῦν σχετικοὶ κατάλογοι παροχῶν καὶ «εὐεργετημάτων» διὰ τοὺς ἀποστάτας. Δυστυχῶς, διὰ τὴν ρωσσικὴν παρασυναγωγὴν ἡ διάκρισις τῶν Ἀφρικανῶν ἱερέων εἰς «Συντονιστὰς» καὶ ἁπλοὺς ἱερεῖς, μὲ μόνον τοὺς πρώτους νὰ ἀπολαμβάνουν τῶν ἀνωτέρω παροχῶν ἀπεκάλυψε τὴν φενάκην τῶν «φιλανθρώπων Ρώσσων καὶ τῶν ἀπανθρώπων Ἑλλήνων», διὸ καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν προσχωρησάνταν ἐπανέκαμψαν εἰς τὸ Πατριαρχεῖον Ἀλεξανδρείας πλήρως ἀπογοητευμένοι ἐκ τῶν αὐτοκλήτων «σωτήρων» τους.
Ἡ Ἐκκλησία, ὡς μήτηρ φιλόστοργος, ἀναμένει τὴν ἐπιστροφὴν πάντων τῶν πεπλανημένων προβάτων, δεικνύουσα ἀείποτε φιλανθρωπίαν, μακροθυμίαν καὶ ἀνοχήν. Διὸ καὶ καλοῦμεν ἅπαντας, ἀναμιμνησκόμενοι καὶ τὴν τοῦ Ἀσώτου Παραβολήν, εἰς μετάνοιαν καὶ ἐπιστροφὴν εἰς τὰς πατρικὰς ἀγκάλας. Ἐκ παραλλήλου, διαδηλοῦμεν πρὸς πᾶσαν κατεύθυνσιν ὅτι θέλομεν θύσῃ ἕως καὶ αὐτῆς τῆς ψυχῆς ἡμῶν ὑπὲρ τῶν ἡμετέρων προβάτων καὶ θέλομεν προστατεύσῃ αὐτά, παντὶ τρόπῳ καὶ σθέσει, ἐκ τῶν βαρέων λύκων καὶ τῶν μισθωτῶν κακο-ποιμένων.
Ἐν τῇ Μεγάλῃ Πόλει τῆς Ἀλεξανδρείας τῇ 21ῃ Φεβρουαρίου 2022
ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΜΟΣΧΑΣ:
ΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ Α.Θ.Μ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ ΡΩΣΣΙΑΣ
Μακαριώτατε Πατριάρχα Mόσχας καὶ πάσης Ρωσσίας, ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ λίαν ἀγαπητὲ καὶ περιπόθητε ἀδελφὲ καὶ συλλειτουργὲ τῆς ἡμῶν Μετριότητος κύριε Κύριλλε, τὴν Ὑμετέραν σεβασμίαν Μακαριότητα ἀδελφικῶς ἐν Κυρίῳ κατασπαζόμενοι, ὑπερήδιστα προσαγορεύομεν.
Ἐν καρδίᾳ βαρυαλγούσῃ καὶ ἀθυμίᾳ πολλῇ ἐπικοινωνοῦμεν μετὰ τῆς φιλτάτης ἡμῖν Μακαριότητος οὐ μόνον ἐξ ἀφορμῆς τῶν πρότριτα ληφθεισῶν, ὅλως ἀντικανονικῶν καὶ παρὰ πᾶσαν ἔννοιαν ὀρθοδόξου Ἐκκλησιολογίας, ἀποφάσεων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας περὶ ἱδρύσεως «Ἐξαρχίας» ἐν τῷ κανονικῷ ἐδάφει τοῦ Παλαιφάτου Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, ἀλλὰ τῆς ἤδη συντελεσθείσης τοποθετήσεως τοῦ οὕτω λεγομένου «Ἐξάρχου» Ὑμῶν, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κλὶν κ. Λεωνίδου, ὅστις μάλιστα καὶ ἀπέστειλεν ἀντιμήνσια ὑπογεγραμμένα ὑπ’ αὐτοῦ εἰς ἐνίας Ἐκκλησιαστικὰς Κοινότητας, αἵτινες ἀτυχῶς παρεσύρθησαν εἰς ἀτραποὺς στραγγαλιὰς καὶ ὕδατα ὑφαλώδη μακρὰν τῶν κανονικῶν αὐτῶν Ποιμένων.
Σημειωθήτω δ’ ἐνταῦθα, ὅτι αἱ ληφθεῖσαι ὑπὸ τῆς ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας, ἀποφάσεις περὶ ἀνακηρύξεως τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, τῆς τὲ ἡμετέρας Μετριότητος ὡς καὶ πάντων τῶν ἁγίων Ἀδελφῶν τῶν ἀποδεχομένων τὴν Αὐτοκέφαλον ἀξίαν καὶ περιωπὴν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, ὡς σχισματικῶν, προφανῶς, στεροῦνται σοβαρότητος, πολλῷ δὲ μᾶλλον, κανονικῆς ὑποστάσεως. Ἡ ἁγιωτάτη Ἐκκλησία τῆς Ρωσσίας, ὡς προκύπτει ἐκ τῶν ἱδρυτικῶν καὶ καταστατικῶν αὐτῆς κειμένων, οὐδεμίαν δικαιοδοσίαν ἀνωτάτου δικαστικοῦ ὀργάνου κέκτηται ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ καὶ ὡς ἐκ τοῦτου οὐδόλως δύναται κρίνειν καὶ κατακρίνειν τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην καὶ τοὺς λοιποὺς Πατριάρχας. Τοὐναντίον, ὡς διαλαβάνει τὸ σχετικὸν Συνοδικὸν Χρυσόβουλον τοῦ ἔτους 1590 πρὸς τὴν Ὕμετέραν Ἐκκλησίαν ὁ Πατριάρχης τῆς Ρωσσίας «κεφαλὴν καὶ ἀρχὴν ἔχ[ει] αὐτὸς τὸν Ἀποστολικὸν Θρόνον τῆς τοῦ Κωνσταντίνου Πόλεως ὡς καὶ οἱ ἄλλοι Πατριάρχαι», (Κ. Δελικάνη, Τὰ ἐν τοῖς κώδιξι τοῦ Πατρ. Ἀρχειοφυλακείου ἐπίσημα Ἐκκλησιαστικὰ Ἔγγραφα, τ. 3, σ. 25, Ἐν Κων/πόλει 1905).
Ὅθεν, στοιχοῦντες ἀπαρεγκλίτως τῇ ἀστασιάστῳ καὶ καθηγιασμένῃ Παραδόσει καὶ Πράξει τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας προσεφύγομεν τῷ Παναγιωτάτῳ Οἰκουμενικῷ Πατριάρχῃ πρὸς μείζονα ἀρωγὴν καὶ διευθέτησιν τῆς προκληθείσης κανονικῆς αὕτης ἀνωμαλίας καθότι «αἱ ὑποθέσεις πᾶσαι τῶν Ἐκκλησιῶν εἰς τὸν Κωνσταντινουπόλεως Θρόνον ἀναφέρονται καὶ παρ’ αὐτοῦ τὰς ἀποφάσεις λαμβάνουσιν, ὡς τὰ πρωτεῖα κατὰ τοὺς Κανόνας ἔχοντος τῆς παλαιᾶς Ρώμης. Εἰ δὲ τυχὸν συναινοῦσι καὶ οἱ λοιποὶ Πατριάρχαι, εἰ τυχὸν εἴη μείζων ἡ ὑπόθεσις, ἀμετάβλητος ἔσται ἡ ἐξενεχθεῖσα ἀπόφασις», (Μ. Ι. Γεδεών, ΚΑΝΟΝΙΚΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ, Ἐκ τοῦ Πατριαρχικοῦ Τυπογραφείου, Κων/πολις 1888, τ. 1, σ. 351), ὡς διαλαμβάνει ὁ Συνοδικὸς Τόμος τῶν τεσσάρων Πατριαρχῶν ἐν ἔτει 1663ῳ πρὸς τὴν ἁγιωτάτην Ἐκκλησίαν τῆς Ρωσσίας καὶ ὡς ἐκ τούτου κάλλιον παντὸς ἑτέρου οἶδε αὕτη.
Ἐν προσευχητικῇ καὶ ἐμπόνῳ σιωπῇ ἄχρι τοῦδε ἀνεχόμεθα, κατ’ ἄκραν συγκατάβασιν, τὴν ἀποφασισθεῖσαν ἀλλὰ κανονικῶς καὶ ἐκκλησιολογικῶς ἀνυπόστατον, δημιουργίαν «Ἐξαρχίας» ἐν τῇ ἐπικρατείᾳ τῆς ποιμαντικῆς εὐθύνης τοῦ ἡμετέρου Πρεσβυγενοῦς Πατριαρχείου, ἀναμένοντες τὴν ἀνάκλησιν τῆς ἀναδέλφου καὶ πάντῃ ἀντικανονικῆς αὕτης ἀποφάσεως, μὴ προβαίνοντες εἰς τὴν ἐπιβολὴν οἱουδήτινος ἐκκλησιαστικοῦ ἐπιτιμίου εἰς τὸν Μητροπολίτην Κλὶν καὶ μηδέποτε «Ἔξαρχον» Ἀφρικῆς κ. Λεωνίδην. Ἀλλ, ὅμως ἵνα μὴ τὸ κακὸν ἀθεράπευτον γένηται καὶ ἡ πυορροοῦσα πλήγη σεσηπυῖα καταστῇ καλοῦμεν τὴν Ὑμετέραν φίλην Μακαριότητα εἰς ἄμεσον ἀνάκλησιν τοῦ ἐξονομασθέντος δῆθεν «Ἐξάρχου» καὶ ἄρσιν τοῦ σχετικοῦ διορισμοῦ αὐτοῦ. Ἐν ἐναντίᾳ περιπτώσει θέλομεν καθυποβάλλει αὐτῷ εἰς τὴν ποινὴν τῆς καθαιρέσεως ἐκ τοῦ ὑψηλοῦ ὑπουργήματος τῆς Ἀρχιερωσύνης, ὡς οἱ θεῖοι καὶ ἱεροὶ κανόνες διακελεύονται (ἐπὶ παραδείγματι 8/Α΄, 12/Δ΄ κ. ἄ.).
Ἐπὶ δὲ τούτοις κατασπαζόμεθα τὴν Ὑμετέραν περισπούδαστον Μακαριότητα φιλήματι ἁγίῳ καὶ διατελοῦμεν μετὰ τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης.
Τῆς Ὑμετέρας σεβασμίας Μακαριότητος ἀγαπητός
ἐν Χριστῷ ἀδελφός
Ἐν τῇ Μεγάλῃ Πόλει τῆς Ἀλεξανδρείας τῇ 14ῃ Φεβρουαρίου
