Θεοφιλεστάτους Επισκόπους, Ευλαβεστάτους Ιερατικώς Προϊσταμένους
Εντιμολογιωτάτους Άρχοντες, Αξιότιμους Προέδρους και Εντιμότατα Μέλη
των Διοικ. Συμβουλίων, Φιλοπτώχους Αδελφότητες, Διδασκάλους, Διδασκάλισσες,
Μαθητές και Μαθήτριες, Νεολαία των Κοινοτήτων και άπαν το ευλαβές πλήρωμα της Ελληνικής Ορθοδόξου Αρχιεπισκοπής Καναδά
«Χθες και σήµερον ο αυτός και εις τους αιώνας»
(Eβρ. 13.8)
Αρχιεπισκόπου Καναδά Σωτηρίου
Σπίτια. Δρόµοι. Ρούχα. Έπιπλα. Άνθρωποι. Όλα γερνούν και παλαιώνουν. Όλα φθείρονται. Φέρνουν τα ίχνη της διάβασης του χρόνου. Τη µαρτυρία της συνεχούς αλλαγής και φθοράς. Χθες ήσαν καινούργια. Σήµερα µεταχειρισµένα. Αύριο παλιά.
Το αµούστακο παιδί γίνεται ώριµος άνδρας µε γκρίζους κροτάφους. Η χθεσινή ώριµη γυναίκα, είναι σήµερα σεβαστή γερόντισσα. Στην αµείλικτη ενέργεια του χρόνου υποκύπτουν τα πάντα. Η γη µας γερνάει. Και το σύµπαν σιγά-σιγά παλιώνει. Ένας µόνο µένει «χθες και σήµερον ο αυτός και εις τους αιώνας». Είναι ο δηµιουργός των πάντων και του χρόνου. Είναι ο µόνος που εξουσιάζει και τον χρόνο. Είναι ο Θεός. «Άφθαρτος, αναλλοίωτος, αεί ων, ωσαύτως ων». Στο διάβα των χρόνων, των αιώνων, των χιλιετηρίδων µένει αιώνια δυνατός. Ανέπαφος απ’ τη φθορά. Αδιάκοπα νέος.
Άνθρωπε, βλέπεις τη φθορά και λυπάσαι. Τα χρόνια σου φεύγουν και µελαγχολείς. Οι δυνάµεις του σώµατός σου υποχωρούν και σου στοιχίζει. Οι φίλοι σου και οι συγγενείς σου φεύγουν απ’ τον κόσµο αυτό και απογοητεύεσαι. Μετράς τα χρόνια τα δικά σου. Κοιτάς στον καθρέφτη. Βλέπεις τα µαλλιά σου να πέφτουν ή ν’ ασπρίζουν. Τις ρυτίδες να εγκαθίστανται αµετάκλητα στο πρόσωπό σου. Θλίβεσαι για όλα. Ανεβαίνεις την σκάλα και λαχανιάζεις. Κόβονται τα πόδια. Συναισθήµατα και καταστάσεις διαφορετικές δεσπόζουν στην ψυχή σου. Το βλέµµα σου και η σκέψη σου καταντούν αιχµάλωτοι της θλίψης, της φθοράς.
Όλα αυτά µε ανθρώπινα κριτήρια είναι φυσικά. Για τον χριστιανό δεν έχουν σηµασία. Γνωρίζει πως δεν ανήκει στον χρόνο. Δεν παραδίδεται στη φθορά. Το σώµα του, ναι. Αλλ’ η ψυχή του, όχι. Ανακαινίζεται «ως αετού η νεότης του». Ακόµη και το σώµα του στη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, θα αφθαρτοποιηθεί.
Κοντά στον Θεό δεν είναι κανείς ούτε νέος, ούτε γέρος, ούτε δυνατός, ούτε άρρωστος. Είναι µόνο άνθρωπος. Άνθρωπος πλασµένος να ζήσει αιώνια. Τα χρόνια του που περνούν δεν είναι χρόνια µόνον που φθείρουν. Είναι σκαλοπάτια, που τον φέρνουν πιο κοντά στον αιώνιο και άφθαρτο. Λιγοστεύουν την απόσταση απ’ τη συνάντηση µαζί Του. Προσεγγίζουν την ώρα του θριαµβευτικού ερχοµού Του να µας αναστήσει. Να µας κάµει αφθάρτους. Να µας εισαγάγει στην αληθινή χαρά της βασιλείας Του.
Χριστιανοί, µην είµαστε παιδιά. Μην περιµένουµε απ’ το χρόνο να µας φέρει πλούτη και ευτυχία. Θέσεις και αξιώµατα. Κοσµική δόξα, προβολή και λάµψη. Ο χρόνος είναι άψυχος. Τυφλός. Δεν έχει τίποτε στα χέρια του. Όλα τα κρατεί στα χέρια Του ο Θεός κι εµείς. Εµείς θα φέρουµε στο χρόνο και στον εαυτό µας. Ο Θεός θα µας δώσει.
Η φθορά που φέρνει ο χρόνος δεν πρέπει να µας ανησυχεί. Η φθορά που φέρνουµε εµείς είναι καταστρεπτική. Και η φθορά µας µπορεί να γίνεται µε πράξη ή µε απραξία. Ο εγκληµατίας στην πράξη και µε την πράξη καταστρέφει. Ο άπρακτος στην πράξη, αλλά µε απραξία φθείρει. Μόνον ο δηµιουργικός δηµιουργεί. Βελτιώνει. Χτίζει και δεν γκρεµίζει. Ή γκρεµίζει τα κακά για να χτίσει τα καλά.
«Τα πάντα ρεί». Όλα αλλάζουν. Ένας και µόνον είναι ο αναλλοίωτος και άφθαρτος. Ο Θεός. «Χθες και σήµερον ο αυτός και εις τους αιώνας». Η καταγωγή του ανθρώπου είναι ουράνια. Θεία. Κοντά στον Θεό είµαστε κι εµείς αιώνιοι. Φαινοµενικά µας δαµάζει ο χρόνος.
Ο κορωνοϊός έχει αλλάξει πολλά πράγματα. Μερικούς τους έφερε στο τέλος. Στον θάνατο. Μόνο ο Θεός γνωρίζει πού επήγαν και πού ευρίσκονται. Ευχόμαστε να είναι κοντά Του.
Όπως εισερχόμεθα στο νέο έτος 2022 όλοι μας να σκεφτόμαστε σοβαρά. Ο κορωνοϊός δεν παίζει. Εμείς να μη κάνουμε εξυπνάδες. Να ακολουθούμε τις οδηγίες των κυβερνήσεών μας, εφ’όσον δεν αντίκεινται στο δόγμα της Εκκλησίας μας. Να ακολουθούμε το παράδειγμα του Πατριάρχη μας. Να υποτασσόμεθα στις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου. Να είμαστε «ως χορδαί εν κιθάρα». Μία είναι η Εκκλησία. Είναι μία οικογένεια. Όλοι μαζί γύρω από τον Πατριάρχη μας και την Ιερά Σύνοδο.
Αιώνιε και αναλλοίωτε Θεέ, Συ που «τα έτη Σου ουκ εκλείψουσι» χαρίζοντάς µας τον καινούργιο χρόνο, χάρισέ µας σύνεση να εννοούµε, ότι δεν πρέπει να περιµένουµε αγαθά απ’ τον χρόνο, αλλ’ εµείς να δηµιουργούµε αγαθά µέσα στον χρόνο. Χάρισέ µας ειρήνη και γαλήνη της ψυχής. Δώσε µας δύναµη να νικούµε τον κακό εαυτό µας. Να µην υποχωρούµε στην αµαρτία. Να πράττουµε το καλό. Να αγαπούµε εχθρούς και φίλους. Να συγχωρούµε όλους. «Χρόνο µε χρόνο ζήσε µέσα µας Εσύ». Φέρε µας κοντά Σου.
Με πατρική αγάπη και θερµές ευχές εν Χριστώ Τεχθέντι
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
Ο ΚΑΝΑΔΑ ΣΩΤΗΡΙΟΣ
