Χαιρετισμός τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου πρός τήν Ἀντιπροσωπείαν τῆς Ἐκκλησίας Ρώμης κατά τήν Θρονικήν Ἑορτήν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου (Φανάριον, 30 Νοεμβρίου 2021)
Σεβασμιώτατε Καρδινάλιε κύριε Kurt Koch, Πρόεδρε τοῦ Ποντιφικοῦ Συμβουλίου ἐπί τῆς προωθήσεως τῆς ἑνότητος τῶν Xριστιανῶν, μετά τῶν λοιπῶν μελῶν τῆς ἐπισήμου Ἀντιπροσωπείας τῆς ἀδελφῆς Ἐκκλησίας τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης,
Ἔμπλεοι αἰσθημάτων ἀγάπης καί τιμῆς ὑποδεχόμεθα καί καλωσορίζομεν, ἐν τῷ πανηγυρίζοντι Φαναρίῳ, ὑμᾶς, τούς τιμίους κομιστάς τῶν ἑορτίων εὐχῶν τῆς Αὐτοῦ Ἁγιότητος τοῦ Πάπα Φραγκίσκου. Παρακαλοῦμεν τήν ὑμετέραν φίλην Σεβασμιότητα, ὅπως διαβιβάσητε εἰς τόν Ἁγιώτατον ἀδελφόν τάς ὁλοκαρδίους εὐχαριστίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί ἡμῶν προσωπικῶς, διά τήν πρόφρονα ἀποστολήν τῆς Ἀντιπροσωπείας καί τήν συμμετοχήν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης εἰς τάς ἐκδηλώσεις ἐπί τῇ καθ᾿ ἡμᾶς Θρονικῇ ἑορτῇ.
Ἡ πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ ἐπηρέασε ποικιλοτρόπως τήν ἐκκλησιαστικήν ζωήν καί τούς διαχριστιανικούς διαλόγους. Σχεδόν ἐπί δύο συναπτά ἔτη, οἱ στόχοι τῆς Μεικτῆς Διεθνοῦς Ἐπιτροπῆς Θεολογικοῦ Διαλόγου Ρωμαιοκαθολικῆς καί Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δέν κατέστη δυνατόν νά προωθηθοῦν διά συναντήσεων πρόσωπον πρός πρόσωπον. Ἐλπίζομεν ὅτι τοῦτο θά συμβῇ κατά Μάϊον τοῦ ἔτους 2022 καί ὅτι θά δρομολογηθῇ ἡ σύγκλησις τῆς ὁλομελείας τῆς Ἐπιτροπῆς. Εἶναι βέβαιον ὅτι τό τρέχον θέμα τοῦ Διαλόγου «Πρωτεῖον καί Συνοδικότης κατά τήν δευτέραν χιλιετίαν καί σήμερον» ἀφορᾷ εἰς τήν φύσιν, τήν δομήν καί τήν λειτουργίαν τῆς Ἐκκλησίας, εἰς τήν ἑνότητα καί τήν καθολικότητά της. Χαιρόμεθα ἰδιαιτέρως δι᾿ ὅλας τάς πρωτοβουλίας τοῦ Πάπα Φραγκίσκου ἀναφορικῶς πρός τήν ἀνάδειξιν τῆς σημασίας τῆς καλῆς λειτουργίας τῆς συνοδικότητος. Καί εἰς τό σημεῖον αὐτό, ὁ διάλογος μεταξύ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης καί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὑπῆρξε χώρος παραγωγῆς βαθείας θεολο-γικῆς γνώσεως καί ἀμοιβαίου ἐκκλησιολογικοῦ ἐμπλουτισμοῦ. Εἴμεθα δέ βέβαιοι ὅτι ὁ διάλογος οὗτος τῆς ἀγάπης καί τῆς ἀληθείας τροφοδοτεῖ καί κρατύνει εὐρύτερον τό πνεῦμα τοῦ διαλόγου καί διευκολύνει τήν συνάντησιν τῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν μέ τόν σύγχρονον κόσμον.
Θεωροῦμεν μεγίστην εὐλογίαν τό γεγονός ὅτι ἔχομεν μετά τοῦ ἀδελφοῦ Φραγκίσκου κοινάς ἐκτιμήσεις διά τάς συγχρόνους μεγάλας προκλήσεις. Ἡ χριστιανική μαρτυρία ἐν τῷ κόσμῳ προωθεῖται διά τῶν προσωπικῶν συναντήσεών μας, διά κοινῶν διακηρύξεων καί πρωτοβουλιῶν ἐνώπιον φλεγόντων παγκοσμίων θεμάτων, ὅπως ἡ κλιματική ἀλλαγή, τό προσφυγικόν, ἡ προστασία τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καί ἡ κοινωνική ἀνισότης, ἡ προστασία τῆς παιδικῆς ἡλικίας, ἡ ἀντιμετώπισις τοῦ θρησκευτικοῦ φονταμενταλισμοῦ καί ἄλλα. Ἀγωνιζόμεθα διά τήν προώθησιν τοῦ πολιτισμοῦ τῆς ἀλληλεγγύης καί τῆς ἀδελφοσύνης, ἐν ἐπιγνώσει ὅτι ἡ ἰδία ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ μεγάλη ἐπανάστασις εἰς τόν χῶρον τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων, τῆς προστασίας τῆς ἱερότητος καί τῆς ὡραιότητος τοῦ προσώπου καί τῆς ἀναδείξεως τοῦ ἐν Χριστῷ αἰωνίου προορισμοῦ του.
Ὅλοι γνωρίζομεν ὅτι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ζῇ εἰς ἕνα κόσμον πολύ διαφορετικόν ἀπό ὅ,τι εἰς ἄλλας ἐποχάς, ἐντός τοῦ ὁποίου ὀφείλει νά ἐξαγγέλλῃ τό Εὐαγγέλιον τῆς ἐν Χριστῷ ἐλθούσης Χάριτος καί τῆς ἐρχομένης Βασιλείας τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἕνα κόσμον τόν ὁποῖον δέν εἶναι δυνατόν νά ἀπορρίπτῃ, ἀλλά οὕτε καί νά ταυτίζεται μέ αὐτόν. Ἡ Ἐκκλησία ἐκπροσωπεῖ καί ἐκφράζει ὅσα ὁ ἄνθρωπος ἀδυνατεῖ νά προσφέρῃ εἰς τόν ἑαυτόν του, τήν ὑπερβατικήν διάστασιν τῆς ὑπάρξεώς του, τήν ὁποίαν οὐδεμία πολιτισμική ἐξέλιξις καί ἐπιστημονική πρόοδος καλύπτει ἤ ἐξαφα-νίζει. Ἡ προσαρμογή τῆς Ἐκκλησίας εἰς τό πνεῦμα τῆς ἐποχῆς ἀπο-στερεῖ ἀπό αὐτήν τήν δυνατότητα διακονίας αὐτῆς τῆς ὑπερβατικῆς καί πνευματικῆς φύσεως τοῦ ἀνθρώπου. Ἐν τῇ ἐννοίᾳ ταύτῃ, ὡς ὀρθῶς ὑπογραμμίζει ὁ ἀείμνηστος π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ, «ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ δέν προσαρμόζεται οὔτε διαμορφώνεται διά τῶν παροδικῶν ἡθῶν καί ἀπόψεων μιᾶς ὁποιασδήποτε ἐποχῆς, συμπεριλαμβανο-μένης καί τῆς δικῆς μας. Δυστυχῶς ὑπάρχει συχνά ἡ τάση νά μετροῦμε τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ μέ τό δικό μας ἀνάστημα, ἀντί νά ἐλέγχουμε τό φρόνημά μας μέ τό ἀνάστημα τοῦ Χριστοῦ» («Τό χαμένο βιβλικό φρόνημα», εἰς τό ἔργον: π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ, Ἁγία Γραφή, Ἐκκλησία, Παράδοση, ἐκδ. Ἀ. Ἀλτιντζῆ, Θεσσαλονίκη 2018, σ. 37-38). Εἶναι προφανές ὅτι οὔτε ἡ ἐκκοσμίκευσις τῆς Ἐκκλησίας οὔτε ἡ κλειστότης ἀποτελοῦν ὀρθήν βίωσιν καί ἐφαρμογήν «ἐν τῷ κόσμῳ» τοῦ «οὐκ ἐκ τοῦ κόσμου» χαρακτῆρος της.
Μέ αὐτάς τάς σκέψεις καί τά αἰσθήματα χαιρετίζομεν τήν παρουσίαν ὑμῶν ἐν τῇ σεπτῇ Καθέδρᾳ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ἀποστέλλομεν πρός τόν ἀδελφόν Πάπαν Φραγκίσκον θερμάς εὐχαριστίας διά τάς προσρήσεις Αὐτοῦ ἐπί τῇ συμπληρώσει τριακονταετίας ἀπό τῆς ἐκλογῆς τῆς ἡμῶν Μετριότητος εἰς τόν Θρόνον Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου, καθώς καί τάς ἡμετέρας ἐγκαρ-δίους εὐχάς ἐπί τῇ ἐπερχομένῃ 85ῃ ἐπετείῳ τῶν γενεθλίων Αὐτοῦ. Δεόμενοι δέ ὅπως ὁ ἐνδοξαζόμενος ἐν τοῖς Ἀποστόλοις Αὐτοῦ Ἀνδρέᾳ καί Πέτρῳ, τοῖς μιμηταῖς καί κοινωνοῖς τοῦ Πάθους τοῦ Κυρίου καί ἱδρυταῖς τῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν, χαρίζηται ὑμῖν ὑγιείαν ἀκλόνητον καί πᾶσαν ἄνωθεν εὐλογίαν πρός συνέχισιν τῆς ὑψηλῆς ἐκκλησιαστικῆς ὑμῶν διακονίας, διατελοῦμεν μετά τιμῆς ἐξιδιασμένης καί βαθείας ἐν Κυρίῳ ἀγάπης.
