Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου παρέθεσε γεύμα στο Προεδρικό Μέγαρο προς τιμήν της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου.
Ακολουθεί η προσφώνηση της Προέδρου της Δημοκρατίας:
«Παναγιώτατε,
Με μεγάλη χαρά σας καλωσορίζω στο Προεδρικό Μέγαρο.
Στο πρόσωπό σας βλέπουμε την ιστορία αιώνων, την ανεκτίμητη κληρονομιά των ηγετών της Εκκλησίας, φυσιογνωμιών που διαμόρφωσαν και χάραξαν καθοριστικά την ιστορία του Ελληνισμού, την ιστορία του πολιτισμού μας, την ιστορία του έθνους.
Οι πανάρχαιοι θεσμοί μεταφέρουν στο διάβα του χρόνου κάτι από την προσφορά όλων όσων τους διακόνησαν, είναι φορτωμένοι με κληρονομιές και έργα ζωής, προσπάθειες και καταθέσεις ψυχής, κάποιες φορές και αίματος. Μέσα από τα σύμβολα του Οικουμενικού Θρόνου που διακονείτε, περνούν μπροστά μας ως αόρατη συνοδεία λαμπροί ιεράρχες, όπως ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Μέγας Φώτιος, ο Γεννάδιος Σχολάριος, ο εθνομάρτυρας Γρηγόριος ο Ε’, ο Αθηναγόρας.
Στο πρόσωπό σας βλέπουμε όμως και το έργο που επιτελείτε εσείς προσωπικά όλα αυτά τα χρόνια, το οποίο τιμά το σεπτό μας Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Έχετε εργαστεί ακαταπόνητα για εξήντα χρόνια ως ιερωμένος, από τα οποία τα τριάντα ως Πατριάρχης, συχνά υπό αντίξοες συνθήκες, για τη Μητέρα Εκκλησία, την Ορθοδοξία και τη Χριστιανοσύνη, τον Ελληνισμό. Πραγματοποιήσατε την πρώτη Αγία και Μεγάλη Σύνοδο των Ορθοδόξων, θεσμοθετήσατε τη σύναξη των προκαθημένων των Εκκλησιών, προωθήσατε άοκνα τον διαθρησκευτικό διάλογο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Πατριαρχείο, αλλά και η Ορθοδοξία, βρίσκονται σήμερα σε πολύ καλύτερη κατάσταση από ό,τι όταν αναλάβατε την ιστορική ευθύνη. Αυτό είναι σε τελευταία ανάλυση το ύπατο κριτήριο της αποτίμησης του σημαντικού σας έργου.
Παράλληλα, αντιληφθήκατε ως μέρος του προορισμού σας την κοινωνική και ανθρωπιστική δράση, αλλά και την ενασχόληση με τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος κόσμος. Αγγίξατε τα πραγματικά οικουμενικά ζητήματα προωθώντας πάντα το μήνυμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του σεβασμού και της ανεκτικότητας ενάντια στον ακραίο εθνικισμό, τον ρατσισμό και τον θρησκευτικό φανατισμό. Ανοίξατε τους ορίζοντες του θεσμού στο σήμερα, σε θέματα που απασχολούν και δοκιμάζουν την κοινωνία, πέρα από σύνορα, εθνικότητες και πεποιθήσεις, όπως η πρόσφατη επιδημία με τις καταστροφικές της συνέπειες, απομονώνοντας με τον λόγο σας τους αρνητές, ακόμα και εντός της Εκκλησίας.
Πριν ακόμη οξυνθεί η κλιματική αλλαγή και μεταβληθεί σε κλιματική κρίση, η περιβαλλοντική σας μέριμνα και ευαισθησία χαρακτηρίστηκε από πνεύμα συμφιλίωσης του ανθρώπου και της φύσης. Συλλάβατε το “κοινό μας σπίτι” ως μέρος της συνολικής κτίσης του Θεού, κάτι που επιτρέπει την άρρηκτη σύνδεση της ορθόδοξης χριστιανικής διδασκαλίας με το περιβαλλοντικό κίνημα. Το διαχρονικό ενδιαφέρον της Ορθοδόξου Εκκλησίας για τον άνθρωπο εμπλουτίζεται μέσα από το έργο και την προσέγγισή σας με το ενδιαφέρον για το περιβάλλον, αναδεικνύοντας την πνευματική, κοινωνική και ηθική διάσταση του οικολογικού προβλήματος.
Οι εμπνευσμένες δραστηριότητές σας χαρακτηρίζονταν πάντα από πολλά χαρίσματα: πίστη χωρίς να λείπει η ορθοφροσύνη· όραμα χωρίς να λείπει η αίσθηση της πραγματικότητας· υπομονή χωρίς να λείπει η αποφασιστικότητα. Δεν μπορώ να μην ξεχωρίσω όμως το χάρισμα της παρρησίας, πολύτιμο, αλλά σπάνιο σε όσους έλαχε ο κλήρος να πάρουν σημαντικές αποφάσεις ανά τους αιώνες.
Παναγιώτατε,
Ας μου επιτραπεί να προσθέσω και κάτι ακόμα. Θεωρώ ότι κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος, είτε χριστιανός είτε αλλόδοξος, ή ακόμα και αγνωστικιστής, έρχεται μια μέρα στη ζωή του που συλλογίζεται αυτό που λέει ο ποιητής “το μερίδιο του Θεού”. Τη συνεισφορά του στο παγκόσμιο οικοδόμημα του πολιτισμού, η οποία νοηματοδοτεί τη φευγαλέα παρουσία μας στον κόσμο. Η δική σας συνεισφορά αποτελεί πηγή έμπνευσης προς την κατεύθυνση αυτή για όλους μας, υπερβαίνοντας τον τόπο, τον χρόνο, ακόμα και τη δύσκολη αποστολή που επιτελείτε.
Έχοντας στο νου τον σεβασμό και την αγάπη που τρέφει για το πρόσωπό σας ο ελληνικός λαός, θα ήθελα, εκ μέρους όλων, να ευχηθώ υγεία και μακροημέρευση σε σας και στους φιλοξενούμενους, καλή δύναμη στον Οικουμενικό Θρόνο, καθώς και ενδυνάμωση της πίστης σε πνευματικές αξίες για τον δοκιμαζόμενο σήμερα κόσμο».
