Του Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου Γεράσιμου Φραγκουλάκη
Σε άρθρο στο διαδίκτυο (Romfea.gr) το οποίο αφορά στους εορτασμούς για την 60ή επέτειο από την εις διάκονο χειροτονία του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου στην γενέτειρά του την Ίμβρο, αναφέρεται σε συμμετοχή στις εκδηλώσεις του Μακαριωτάτου Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ. Θεοδώρου και σε πιθανή συμμετοχή του Μακαριωτάτου Μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας κ. Επιφανίου. Μεταξύ άλλων στο άρθρο αναγράφεται ότι: «πληροφορίες από το Κίεβο αναφέρουν ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης μαζί με τον Μητροπολίτη Επιφάνιο θα προσκαλέσουν τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρο, ώστε να συμμετάσχει στις 24 Αυγούστου στην 30η επέτειο από την Ανεξαρτησία του Ουκρανικού κράτους», και καταλήγει: «Σε περίπτωση συμμετοχής του Πατριάρχη Αλεξανδρείας στους εορτασμούς του Κίεβου, ίσως ανοίξει ο δρόμος για θετική απάντηση στις αιτήσεις Αφρικανών Ιερέων για ένταξη στο Πατριαρχείο Μόσχας».
Όχι ότι δεν μπορεί να το περιμένει κανείς αυτό από την Ρωσική Εκκλησία, όμως τόσο απροκάλυπτη προκλητικότητα πια είναι απίστευτη. Δεν είναι να μας ξαφνιάζει βεβαίως μια τέτοια στάση του Πατριαρχείου Μόσχας, άλλωστε «παλιά μου τέχνη κόσκινο» όπως λέει η παροιμία. Το Πατριαρχείο Μόσχας έχει μέσα στο DΝA του τον εκβιασμό, με αυτόν άλλωστε «γεννήθηκε».
Είναι γνωστό ότι το 1448 η Εκκλησία της Ρωσίας χωρίστηκε με το «έτσι θέλω» από την Μητρόπολη Κιέβου και για 141 χρόνια ήταν στο σχίσμα. Την πατριαρχική αξία την πήραν στις 26 Ιανουαρίου 1589 με εκβιασμό από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Ιερεμία Β΄ αφού τον κράτησαν για μισό χρόνο αιχμάλωτο στην Μόσχα, τον υποχρέωσαν να αναγνωρίσει τον Μητροπολίτη Μόσχας Ιώβ ως Πατριάρχη με τον όρο ότι «πάντοτε θα αναγνωρίζει ως κεφαλή της Ορθοδοξίας το Οικουμενικό Πατριαρχείο». Παρόλα αυτά το νέο Πατριαρχείο της Μόσχας αναγνωρίστηκε από ειδική Σύνοδο που έγινε στην Κωνσταντινούπολη τον Φεβρουάριο του 1591 και με απόφαση άλλης Συνόδου κατατάχθηκε το 1593 στην Πέμπτη θέση των Διπτύχων της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Από την πρώτη στιγμή της αναγνωρίσεως του Πατριαρχείου Μόσχας, η Εκκλησία της Ρωσίας δεν έπαψε ποτέ να δημιουργεί προβλήματα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο με απώτερο σκοπό την υποβάθμισή του και την προβολή του Πατριαρχείου Μόσχας, διότι όπως ισχυρίζονται οι Μοσχοβίτες δεν μπορεί να ηγείται της Ορθοδοξίας το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως το οποίο στηρίζει την δύναμή του σε άλλες χώρες την στιγμή που αυτοί έχουν 280.000.000 πιστούς και διάφορες ζώνες επιρροής. Είναι γνωστή εξάλλου η θεωρία περί «Τρίτης Ρώμης». Στην προσπάθειά τους δε αυτή να υποβαθμίσουν την ισχύ του Οικουμενικού Πατριαρχείου χρησιμοποιούν τον εκβιασμό ο οποίος συνοδεύεται και από οικονομικά ανταλλάγματα προκειμένου να αποσπάσουν την υποστήριξη και άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών. Οι προσπάθειες μάλιστα αυτές εντάθηκαν από την στιγμή που φάνηκε ότι επρόκειτο να εκχωρήσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο Τόμο Αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία της Ουκρανίας και κορυφώθηκαν με την εκχώρηση αυτού του Τόμου. Το Πατριαρχείο Μόσχας άρχισε απροκάλυπτα να εκβιάζει με διάφορους τρόπους τις υπόλοιπες Ορθόδοξες Εκκλησίες για να μην αναγνωρίσουν την Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, απειλώντας ότι όποια Εκκλησία θα το πράξει, θα τίθεται σε ακοινωνησία από το Πατριαρχείο Μόσχας. Προσπάθησε επίσης να δημιουργήσει προβλήματα και ρήξεις στο εσωτερικό των Εκκλησιών. Μόνο στην Εκκλησία της Ελλάδος πάνω από 35 ήταν οι Μητροπολίτες εκείνοι που σε έκτακτη συνεδρία της Ιεραρχίας τον Οκτώβριο του 2019 εξέφρασαν την δυσφορία και την αγανάκτησή τους και περιέγραψαν με τα πλέον μελανά χρώματα τις πιέσεις που δέχονταν από Ρώσους εκκλησιαστικούς αξιωματούχους.
Και να που η ιστορία των εκβιασμών συνεχίζεται. Εκβιάζουν τώρα ωμά τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας πως αν δεχθεί πρόσκληση για να συμμετέχει στους εορτασμούς της 30ης επετείου από την Ανεξαρτησία του Ουκρανικού κράτους, «ίσως ανοίξει ο δρόμος για θετική απάντηση στις αιτήσεις Αφρικανών Ιερέων για ένταξη στο Πατριαρχείο Μόσχας». Δηλαδή με λίγα λόγια αν δεν κάνει ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας εκείνο που θέλουν οι Μοσχοβίτες, θα κάνουν την Εκκλησία του Παλαιφάτου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας άνω-κάτω όπως έχουν κάνει άνω-κάτω στο σύνολό της την Ορθόδοξη Εκκλησία. Δημιουργούν δικές τους δικαιοδοσίες παντού, προσπαθούν να θέσουν υπό την σκέπη τους περιοχές που δεν τους ανήκουν, εκχωρούν Αυτοκεφαλίες χωρίς να έχουν αυτό το δικαίωμα και γενικώς συμπεριφέρονται σαν αφέντες σε όλες τις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες. Και επειδή ξέρουν με διάφορους τρόπους να υποχρεώνουν τους άλλους, ιδιαίτερα τώρα που κοσμική και εκκλησιαστική εξουσία στη Ρωσία έχουν γίνει ένα, δεν υπολογίζουν κανένα και τίποτα.
Οι δυσκολίες, τα προβλήματα και οι ανάγκες που υπάρχουν σε διάφορες Ορθόδοξες Εκκλησίες, για την Ρωσική Εκκλησία αποτελούν ευκαιρίες εκμετάλλευσης προς ίδιον όφελος και όχι περιπτώσεις έκφρασης αλληλεγγύης και αδελφικής αγάπης. Και αν δεν υπάρξουν τέτοιες περιπτώσεις φροντίζουν να τις δημιουργούν με τρόπο εκβιαστικό. Το λυπηρό είναι πως κάποιοι αποδέχονται και υποστηρίζουν τέτοιου είδους συμπεριφορές ξεχνώντας πως πρόκειται για Εκκλησία και όχι για εταιρεία!
