Αντιφώνηση Διαμαντή Κομβόπουλου κατά την τελετή απονομής οφφικίου του Αρχ. Πριμικηρίου της Μ.τ.Χ.Ε., στις 5 Αυγούστου 2021
Σεβασμιώτατε Άγιε Προύσης,
Η αποψινή στιγμή που μου επιφύλασσε η μοίρα, ίσως είναι η κορυφαία που έχω ζήσει μέχρι στιγμής στη ζωή μου. Ενθυμούμαι σαν σήμερα την επίσκεψή μου στο γραφείο του Παναγιωτάτου, μαζί με τον τότε προϊστάμενό μου κ. Δημήτριο Ραϊτσανόβσκι, για να δεχτώ τις ευχές και ευλογίες Του, καθώς ξεκινούσα εργασία στη Βιβλιοθήκη του Οικουμενικού Πατριαρχείου ως γραμματέας. Μόλις είχε εκλεγεί Πατριάρχης, κι εγώ ένοιωθα τη χαρά, μαζί και τη συγκίνηση, αναλαμβάνοντας καθήκοντα στην Πατριαρχική Αυλή, στο πλευρό Του.
Σήμερα με τη διάκριση αυτή, αισθάνομαι το βάρος της ευθύνης στους ώμους μου, καθώς η τιμή αυτή σίγουρα δεν περιορίζεται στο πρόσωπό μου, αλλά μεταβαίνει στην οικογένειά μου και σε όλα τα προσφιλή εκείνα πρόσωπα, τα οποία συνέβαλαν στο συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Όταν επέστρεψα στην Πόλη, μετά από μακροχρόνια απουσία στη Μεγαλόνησο Κρήτη, όπου σπούδασα, εργάστηκα και απέκτησα επιστήθιους φίλους, τους οποίους εκτιμώ και ποτέ δεν λησμονώ, ξεκίνησα να υπηρετώ την Ομογένεια της Πόλης από την έδρα της Ζωγραφείου Σχολής. Τα καθήκοντα που μου ανέθεσε ο Διευθυντής μου Εντιμολογιώτατος κ. Γιάννης Δεμιρτζόγλου, και η συμπαράστασή του, είχαν ως αποτέλεσμα, συν τω χρόνω, να συσσωρεύονται όλο και περισσότερες ευθύνες. Αισθάνομαι βαθιά ευγνωμοσύνη για την εμπιστοσύνη που έδειξε ο Παναγιώτατος στο πρόσωπό μου, να μου αναθέσει τη Διεύθυνση της Παιδοπόλεως, κατόπιν προτάσεως του Εντιμολογιωτάτου κ. Παντελή Λάκη Βίγκα.
Η Παιδόπολη μάς φιλοξένησε επί χρόνια παιδιά όντας, μας προσέφερε τις ωραιότερες θερινές διακοπές, και πάντα ένοιωθα μέσα μου την ανάγκη της ανταπόδοσης της ευεργεσίας αυτής. Στο σπουδαίο έργο της διατήρησης και λειτουργίας της Κατασκήνωσης που με θεωρείτε άξιο, προσπάθησα μέχρι στιγμής να αντεπεξέλθω με όλες μου τις δυνάμεις, και θα συνεχίσω, με τη βοήθεια του Θεού, με περισσότερο ζήλο. Ευχαριστώ για τη συμπαράσταση και την καθοδήγηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Γέροντος Δέρκων κ. Αποστόλου, Προέδρου του Συντονιστικού Οργάνου της Παιδοπόλεως, τον Μέγα Πρωτοσύγκελλο κ. Θεόδωρο, ο οποίος μόλις ανέλαβε τα νέα του καθήκοντα, φρόντισε να ενημερωθεί άμεσα για τις ανάγκες μας, τον Σύνδεσμο για την πολυετή του προσφορά, τα κοινοτικά μας ιδρύματα και τους ιδιώτες δωρητές για την οικονομική ενίσχυση, τους εθελοντές, χάρη στους οποίους συμβάλλουμε στο χαμόγελο του παιδιού, όλως ιδιαιτέρως τη Γενική Πρόξενο της Ελλάδος κα Σουλτανοπούλου, η οποία συμπαρίσταται στο έργο μας και τέλος τους γονείς μου, οι οποίοι με θυσίες εξακολουθούν να στηρίζουν την προσφορά μου. Λαμβάνοντας το οφφίκιο του Πριμικηρίου, δεν θα μπορούσα να μη μνημονεύσω τον αείμνηστο Στέφανο Παπαδόπουλο, διά του οποίου γνώρισα για πρώτη φορά τον εκκλησιαστικό αυτό τιμητικό τίτλο, όταν ακόμη ήμουν μαθητής. Τον παρατηρούσα να κρατά σεμνά και ταπεινά το διβάμβουλο, όταν εκκλησιαζόμασταν ως μαθητές, κατά τις μεγάλες γιορτές στον Πατριαρχικό Ναό. Εντύπωση μου έκανε πάντα ότι φαινόταν η φλόγα του κεριού, όχι όμως και το ίδιο το κερί. Ήταν μια ξεχωριστή μορφή της Ρωμιοσύνης, τον οποίο εκτιμούσα ιδιαίτερα. Ο Θεός να τον αναπαύσει.
Εύχομαι δε, να είμαι άξιος διάδοχος του αξιοσέβαστου κ. Αθανασίου Αγγελίδη, ο οποίος τίμησε την αρχιεροσύνη Σας επί πολλά έτη. Σεβασμιώτατε, Κλείνοντας, με την ευκαιρία της επετείου των τριάντα χρόνων πατριαρχίας του Παναγιωτάτου, θα ήθελα να Του ευχηθώ έτη πολλά, ευφρόσυνα και αγλαόκαρπα. Εύχομαι δε και σε Εσάς υγεία και καλή δύναμη στα υψηλά καθήκοντα που έχετε αναλάβει.
