Μητροπολίτου πρ. Χαλκηδόνος Αθανασίου: ΚΑΠΝΟ ΚΟΚΚΥΓΙΑ

Γνωστόν τυγχάνει, ὅτι πολλοί ἄνθρωποι συχνάκις, ὡς ἄλλοτε κάπως οἱ Σταυροφόροι, κουβαλοῦν σταυρούς ποκίλους εἰς τήν ζωήν των, μάλιστα δέ τίμιοι καί ἀγαθοί, καί δή διαφόρων μεγεθῶν καί ἀποχρώσεων, βαρεῖς ἤ οὔ, ὁρατοί ἤ συνήθως ἀόρατοι κ.ἄ. Καί εἶναι οὗτοι προσωπικοί, οἰκογενειακοί, ὡς μή ὤφελε συγγενικοί, φυσικοί ἤ ἀνθρώπινοι, ἄμεσοι ἤ ἔμμεσοι, ἐπαγγελματικοί, μικράς ἤ μεγάλης διαρκείας, ὁπότε καί μαρτυρικοί, μή ἔχοντες δυστυχῶς κυρηναῖον τινά “ἵνα ἄρῃ αὐτούς” (Ματθ. κζ’, 32). Τέλος ποικίλουν καί τά αἴτια αὐτῶν: προσωπικά, κοινωνικά, οἰκονομικά, πολιτικά, μαριχουανικά, ἐθνοφυλετικά, θεολογικά, ἐπιστημονικά, ἀναφερόμενα εἰς τήν τιμιότητα, παρρησίαν, ἐργομανίαν κ.ἄ.

Εἷς λοιπόν λίαν ἐπώδυνος εἶναι ὁ τοῦ καπνοῦ καί τσιγάρου. Ποῖος δέ θά ἠδύνατο νά φαντασθεί νά σχεδιάσει ἕνα σταυρόν ἐκ δύο τσιγάρων ‒ὅπως κάπως με τά βάϊα, βεβαίως ἡ σύνθεσις εἶναι ἀποϊερωτική καἴτοι εὐφυεστάτη, προβάλλουσα εἰς τούς εἰσπνέοντας ἐκ τῶν καπνιζόντων ἀπολαυστικῶς τοῦτο μέ τό αἴσιον τέλος (!)‒ ἀνημμένων καἴτοι ἀμφότεροι ὁ ξύλινος καί ὁ ἐκ τοῦ τσιγάρου ἔχουν κοινόν τέλος: τόν θάνατον εἰς ποικίλας χρονικάς βαθμίδας. 

Εἰς τήν Γερμανίαν ἐτησίως ἀποθνήσκουν ἐκ τοῦ ἰσχυροῦ ἐξαρτησιογόνου αὐτοῦ 120.000 ἄνθρωποι, τοῦ κράτους ὑπνώττοντος. Ὁ καπνιστής ἐρωτώμενος ἐάν καπνίζει, ἀπαντᾶ μυθολογικῶς: Δέν τό ἤγγιξα, μόνον μετά τήν μπίραν, ὅπερ ἀσήμαντον, δέν τό ἐκάπνησα ὅλον μέχρι τέλους, συμβάλλων εἰς τήν ἀκαθαρσίαν τοῦ περιβάλλοντος αὐτοαπατούμενος! 

Ἐκτός τούτου δέν ἐρωτᾶται τό ἐάν, ἀλλά ὁ ἀριθμός τῶν σιγαρέττων, τουθ’ ὅπερ εὐκόλως ἐξάγεται ἐκ τῆς ἀναλύσεως τῶν ἀερίων (Μονοξειδίου τοῦ ἄνθρακος) τοῦ αἵματος. 

Καί οἱ καπνισταί ἀρχικῶς ὑποφέρουν ἐκ δυσπνοίας. Λέγεται εἰς αὐτούς ὅτι θά ζήσουν δέκα ἔτη λιγότερον ἐάν δέν σταματήσουν τεσσαρακονταετείς. Οἱ ἐχθροί οἱ καραδοκοῦντες εἶναι τρεῖς: καρδιακή κρίσις, δύσπνοια, ἐμφύσημα πνευμονικόν. Ἡ μείωσις αὐτοῦ δέν ἐπιδρᾶ δραστικῶς, εἰς δέ τό γήρας μηκύνεται ἡ διάρκεια τῆς ζωῆς. 

Βεβαίως εἰς τόν ἀριθμόν προηγεῖται ὁ κορονοϊός ὁ καί μεταδοτικός. Πάντως ἕκαστος ἀποφασίζει παρ΄ ὅλους τούς περιορισμούς: ἀπαγόρευσις τοῦ καπνίσματος, κίνδυνοι ἐπί τῶν κυτίων, ἐνισχύσεις πρός παῦσιν αὐτοῦ. Τό σπουδαιότερον ὅμως ἀποτρεπτικόν εἶναι αἱ τιμαί τῶν κυτίων, καἴτοι οὐχί ἀπολύτως, διότι ὁ καπνίζων καί ὁ πότης δέν φοβεῖται τάς τιμάς κυρίως ἔστω καί βαθμιαίως αὐξανομένας. Καί ὡς ἐκ τούτου ὁ ἀριθμός τῶν καπνιζόντων μειοῦται καί δή ἐκ τών Ἀκαδημαϊκῶν, ἐνῶ λόγῳ τῶν κρατικῶν φόρων αὐξάνει ὁ αριθμός τῶν κατωτέρων ἐργαζομένων, διό καί οἱ πτωχότεροι ἀπόθνήσκουν, μή ἔχοντες καί ψυχολογικήν τινά μέριμναν. Ἐκτός τούτου ἡ νικοτίνη δέν τυγχάνει βλαβερά περισσότερον ἀπό τόν κανονικόν καφέν (Hering). Πάντως εἷς ἕνα σιγαρέττον ὑπάρχουν 50.000 δηλητηριωδῶν περίπου οὐσιῶν. Δόξα τῷ Θεῷ. 

Διό καί ἦτο ἴσως εὐλογία ὅτι πρό 15 ἐτῶν ἐνεφανίσθησαν τά Ε-σιγαρέττα, τά ὁποῖα θερμαίνουν τήν νικοτίνην και ἐξατμίζουν τούς ἀτμούς της, ὁπότε ἡ ζημία τῶν εἶναι μικροτέρα, τοὔθ΄ ὅπερ ὅμως καί πάλιν συζητεῖται ἐκ λόγων κυρίως οἰκονομικοῦ κέρδους. 

Ἀξιοσημείωτον, ὅτι ἡ Μ. Βρεταννία κυρίως καταπολεμεῖ τό κάπνισμα. Ἐπειδή δέ τοῦτο τυγχάνει λίαν δυσχερές ὡς ἐξαρτησιογόνον, κινεῖται πρός μείωσιν τῆς ζημίας ἐκ τούτου λέγουσα, ὅτι τό Ε-σιγαρέττον εἶναι ὀλιγότερον ἐπιζήμιον κατά μελέτας σχετικάς μετά τοῦ ἐμπλάστρου, νικοτίνης καί μαστίχας. Ἄλλωστε χρειαζόμεθα καί διά τά Ε-σιγαρέττα πολύν χρόνον δοκιμῆς εἰσέτι. 

Εἰς τήν Βιρτζίνιαν τῶν Η.Π.Α. ὁ ταμπάκος θεωρεῖται ὡς τό χρυσοῦν ᾠόν. Τό 1900 εἶχον φυτευθεῖ 75.000 ἐκτάρια. Σήμερον ἡ κυβέρνησης προσπαθεῖ νά τό ἀποτρέψει χρηματοδοτοῦσα τούς γεωργούς. Αἱ Η.Π.Α. εἶναι πέμπτη εἰς τήν σειράν φυτείας. Ὀπισθεν τῆς Κίνας, τῶν Ἰνδιῶν, τῆς Βραζιλίας καί τοῦ Zimbabwe. 

Τεράστιαι ὅμως εἶναι αἱ φυτεῖαι εἰς τήν Τανζανίαν καί τό Μαλάουι. Εἰς τό τελευταῖον, 70% τῶν ἀποδοχῶν προέρχονται ἐξ αὐτῶν καί 13 ἑκατομμύρια κατοίκων ἀσχολοῦνται μέ τάς φυτείας. Καί ὅμως τό κράτος εἶναι πτωχόν! 

Συνέπειαι τῶν φυτειῶν εἶναι ἡ ἀποψίλωσις τῶν δασῶν, ἡ ἀποδυνάμωσις τοῦ χώματος, διότι ὁ ταμπάκος ἀπορροφᾶ πολλάς ἐξ αὐτοῦ οὐσίας, ἡ καταστροφή τῆς ὑγείας τῶν καλλιεργητῶν, διότι καί τά ἐνδύματά των λαμβάνουν νικοτίνην κατά την συγκομιδήν περίπου 50 σιγαρέττων, καθ’ ὅτι εἰσέρχεται αὖθις εἰς τό δέρμα ἄνευ προφυλακτικῆς ἐνδυμασίας. Προσβάλλει δέ κυρίως τά παιδία, ἐκ τῶν ὁποίων 78.000 ἐργάζονται εἰς τούς ἀγρούς χάριν μικράς τινός μισθοδοσίας, ὅπως καί εἰς ἄλλους τομείς ἐκμεταλλεύσεως (παιδική ἐργασία).1 

Παρ’ ὅλα ταῦτα, τό πρόβλημα συνεχίζεται, δυστυχῶς, θεωρούμενον καί ὠς “ἀξεσουάρ” ἀναφαίρετον τῆς ἀριστοκρατίας, νεότητος καί τῆς μοδός! Ἄς παύσομεν, λοιπόν, νά αὐτοσταυρωνόμεθα! 

 * * * 

1. C. Wissmann, Drei potenzielle Mörder, Public Forum, ἀριθμ. 4 (2021) 12-15; Faire Lieferketten, Public Forum, ἀριθμ. 3 (2021): 27