Το Πατριαρχείο Μόσχας δυναμιτίζει την ενότητα των Ορθοδόξων

Ξαναχτύπησε πάλι ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων. 

Σε συνέντευξή του σε σερβική εφημερίδα καταφέρεται και πάλι εναντίον του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου κατηγορώντας τον για μη κανονικές ενέργειες, προβάλλοντας για άλλη μια φορά ως πρόβλημα και ως απειλή για την ενότητα της Ορθοδοξίας την εκχωρηθείσα Αυτοκεφαλία στην Εκκλησία της Ουκρανίας. Σε μια αποστροφή του λόγου του μάλιστα, αφού εκφράζει την ελπίδα πως δεν θα υπάρξει τελική διάσπαση στην Ορθοδοξία, λέει επί λέξει: «η αποκατάσταση της ενότητας είναι δυνατή μόνο με την απόρριψη της ψευδούς εκκλησιολογίας και την επιστροφή στην αυστηρή τήρηση των κανόνων της εκκλησίας». Αυτή η θέση του Σεβασμιωτάτου κ. Ιλαρίωνα αποτελεί πρόκληση, εκτός και αν δεν είναι γνώστης της ιστορίας της Εκκλησίας της Ρωσίας στην οποία ανήκει. Διότι αν γνώριζε πόσο εκκλησιολογικά έχει συμπεριφερθεί το Πατριαρχείο Μόσχας και πόσο τηρεί τους κανόνες της Εκκλησίας, το λιγότερο δεν θα άνοιγε το στόμα του για να πει αυτά τα λόγια. Αποτελεί όμως όπως φαίνεται, συνήθεια των Μοσχοβιτών να διατηρούν επιλεκτική μνήμη σε ό,τι αφορά στα δρώμενά τους, κάτι το οποίο συμβαίνει και με τους υποστηρικτές τους. 

Παρακολουθώντας κάποιος την πορεία της Εκκλησίας της Ρωσίας με αντικειμενικότητα, θα διαπιστώσει ότι από την πρώτη στιγμή της εμφανίσεώς της έχει πολλές ανακολουθίες και περισσότερες παραφωνίες σε σχέση με την εκκλησιολογία και την τήρηση των ιερών κανόνων.
Aπό την πρώτη στιγμή της δημιουργίας της η Ρωσική Εκκλησία ξεκίνησε με τρόπο προβληματικό. Ενώ η Μόσχα από πλευράς εκκλησιαστικής ανήκε στην Μητρόπολη Κιέβου, το 1448 χωρίστηκε βιαίως από αυτήν, δεν αναγνωρίστηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και για 141 χρόνια αποτελούσε σχισματική Εκκλησία. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιωακείμ Β΄ με την βία και αφού κρατήθηκε για μισό χρόνο αιχμάλωτος της Μόσχας αναγνώρισε τους αυτοαποκαλούμενους Μητροπολίτες της Μόσχας και στις 2 Φεβρουαρίου 1589 δόθηκε η πατριαρχική αξία και έτσι δημιουργήθηκε το Πατριαρχείο της Μόσχας.

Από την πρώτη στιγμή το Πατριαρχείο Μόσχας αναπτύσσοντας την γνωστή θεωρία της «Τρίτης Ρώμης» προσπάθησε και προσπαθεί να επιβληθεί στην Ορθοδοξία σαν «Ρωσικό Βατικανό» με κοσμική και εκκλησιαστική εξουσία προβάλλοντας την αριθμητική υπεροχή της Ρωσικής Εκκλησίας. Για του «λόγου το αληθές» υπενθυμίζουμε ότι τον Φεβρουάριο του 2004 στην 8η Παγκόσμια Σύναξη των Ρώσων με θέμα: «Η Ρωσία και ο Ορθόδοξος κόσμος» ο τότε Πατριάρχης Μόσχας Αλέξιος είχε αναφερθεί σε αυτή την αριθμητική υπεροχή και μεταξύ άλλων τόνισε ότι, μόνο η Ρωσική Εκκλησία μπορεί να πετύχει την ενότητα της Ορθοδοξίας. 

Αξίζει κάποιος να παρακολουθήσει λίγο την πορεία της Εκκλησίας της Ρωσίας μέχρι σήμερα και με ευκολία θα καταλάβει πόσο αλήθεια εγγυάται και πόσο μπορεί να συμβάλει στην ενότητα της Ορθοδοξίας. Πέρα από τον τρόπο που πήρε την Πατριαρχική αξία, είναι πολυπληθείς οι έκνομες, αντιεκκλησιαστικές και αντικανονικές ενέργειές του, σε κάποιες από τις οποίες, στις πιο χαρακτηριστικές θα αναφερθούμε εδώ. 

-Το νεοπαγές Πατριαρχείο της Μόσχας προβαίνει το 1685-1686 σε βίαιη προσάρτηση σε αυτό της Ουκρανικής Εκκλησίας. Βλέπετε το θέμα της Ουκρανίας δεν είναι καινούργιο. Ανέκαθεν η Ρωσική Εκκλησία παρέμβαινε στην Εκκλησία της Ουκρανίας κρατώντας την όμηρο, μέχρι που της εκχωρήθηκε Αυτοκεφαλία από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. 

-Χρησιμοποιώντας και πάλι βία το 1811 αντικαθιστά το Πατριαρχείο της Αποστολικής Εκκλησίας της Γεωργίας με την «Εξαρχία Γεωργίας» η οποία ανήκε πλέον στην Ρωσική Εκκλησία και ο έξαρχος ήταν πάντα Ρώσος. Κι εδώ αποκαταστάθηκε η τάξη και ξεκαθαρίστηκε το εκκλησιαστικό καθεστώς από το Οικουμενικό Πατριαρχείο όταν το 1990 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Δημήτριος εκχώρησε Αυτοκεφαλία στην Εκκλησία της Γεωργίας, με την έκδοση Πατριαρχικού και Συνοδικού Τόμου.
-Ίδρυσε αντικανονικά το 1957 την σχισματική Εκκλησία της Κίνας και αντέδρασε όταν το Οικουμενικό Πατριαρχείο του οποίου κανονικό έδαφος αποτελεί η Κίνα την ενσωμάτωσε στην Μητρόπολη του Χόνγκ-Κόνγκ. 

-Συγκρουσιακό κλίμα δημιούργησε και καλλιέργησε για αρκετά χρόνια, επειδή αξίωνε να υπαχθεί στο Πατριαρχείο Μόσχας η Αυτόνομη από το 1923 Εκκλησία της Εσθονίας και το πέτυχε με την απειλή των σοβιετικών στρατευμάτων, μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και εδώ ήρθε η Μητέρα Εκκλησία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο να αποκαταστήσει την τάξη εκχωρώντας το προνόμιο της Αυτονομίας στην Εκκλησία της Εσθονίας το 1996 και το 1999 εξέλεξε τον Επίσκοπο Ναζιανζού Στέφανο, ως Μητροπολίτη της Αυτόνομης Εκκλησίας της Εσθονίας. 

-Η Εκκλησία της Ρωσίας και πάλι αντικανονικά ενεργώντας στις 27 Φεβρουαρίου 2019 σε εδάφη δικαιοδοσίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου ίδρυσε τέσσερις νέες Μητροπόλεις: Σιγκαπούρης, Κορέας, Ταϊλάνδης και Φιλιππίνων-Βιετνάμ. 

-Το 1970 έδωσε αυτοκέφαλο στην Εκκλησία Metropolita των ΗΠΑ η οποία έχει ως πλήρωμά της Ρώσους της διασποράς, οι οποίοι βεβαίως κατοικούν σε έδαφος του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Μάλιστα με ύπουλο τρόπο προσπάθησε το 1988 κατά τους εορτασμούς των 1000 ετών από τον εκχριστιανισμό του ρωσικού έθνους, να πετύχει την έμμεση αναγνώριση των επικεφαλής της αντικανονικής αυτής εκκλησίας έχοντάς τους προσκαλέσει ο τότε Πατριάρχης Μόσχας Ποιμήν, να συμμετέχουν στους εορτασμούς στους οποίους είχε προσκληθεί να λάβει μέρος, αλλά τελικώς δεν πήγε, και ο τότε Οικουμενικός Πατριάρχης Δημήτριος. 

-Τα τελευταία χρόνια δρα αντικανονικά κτίζοντας ναούς και μοναστήρια και διεκδικώντας προνόμια που δεν του ανήκουν στο έδαφος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. 

– Όπως προαναφέρθηκε η Ρωσική Εκκλησία διεκδικεί το προβάδισμα έναντι των άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών επικαλούμενη πάντα την αριθμητική υπεροχή των πιστών που ανήκουν σε αυτή. Φαίνεται πως αυτή η ποσοτική διαφορά της την έκανε να αισθάνεται άβολα στην 9η θέση που ήταν στα Δίπτυχα και γι’ αυτό με τρόπο πραξικοπηματικό ανέβηκε στην 5η θέση. 

-Το Άγιο Μύρο εις ένδειξη της ενότητας της Ορθόδοξης Εκκλησίας παρασκευάζεται και διανέμεται σε όλες τις Εκκλησίες από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Σε όλες, εκτός από την «εγγυήτρια» της ενότητας των Ορθοδόξων την Εκκλησία της Ρωσίας η οποία το παρασκευάζει μόνη της. 

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και άλλα πολλά ατοπήματα της Εκκλησίας της Ρωσίας. Όμως και αυτά εδώ φτάνουν για να αποκαλύψουν τις πραγματικές προθέσεις του Πατριαρχείου Μόσχας. 

Επομένως δεν μας πείθει ο Μητροπολίτης Ιλαρίων με όσα βγαίνει τελευταία και λέει, προσπαθώντας πάντα να προβάλλει ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης υποσκάπτει την ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Κίνδυνο για την ενότητα της Ορθοδοξίας αποτελεί η στάση της Εκκλησίας της Ρωσίας που ήδη βρίσκεται σε ακοινωνησία με πέντε από τις 15 Ορθόδοξες Εκκλησίες. Έτσι εννοούν εκεί στη Μόσχα της ενότητα των Ορθοδόξων;