Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Στο «φαινόμενο Κονάνου» έχω αντιδράσει σε όλους τους τόνους εδώ και καιρό. Και θα συνεχίζω να αντιδρώ, έστω και μόνος.
Το πρόβλημα δεν είναι φυσικά ο Κονάνος, ο οποίος πέταξε τα ράσα.
Το πρόβλημα είναι αυτοί που εξέθρεψαν το «φαινόμενο Κονάνου».
Και εδώ μιλάμε για μια ολόκληρη κοινωνία, με πρωτοστάτη την Εκκλησία.
Τον Κονάνο τον καλούσαν να ομιλήσει Μητροπόλεις, ενορίες, σύλλογοι, ανοιχτά πανεπιστήμια, με μια κουβέντα ΟΛΟΙ!
Αλλά και πέραν της Ελλάδος «εξήλθεν ο φθόγγος αυτού», διότι – δυστυχώς – και η ομογένεια και Μητροπόλεις του Θρόνου έπεσαν στα …θέλγητρά του.
Ποια ήταν αυτά; Τα ξαναλέω: Θεολογία της ατάκας, φτηνός συναισθηματισμός, εκκλησιαστικός λαϊκισμός, χαριτωμενιές του γλυκού νερού, συνθήματα της πλάκας και ό,τι άλλο παρόμοιο μπορεί να φανταστεί κανείς.
Αναθρεμμένος στις οργανώσεις, ο Κονάνος εξέλιξε τους «χαρούμενους αγωνιστές», τα «χαρούμενα κυκλάμινα», βάζοντας και ολίγον από Παναγία Γάλαξα (ένα ίδρυμα στο οποίο υποτίθεται ότι θα μόναζε (sic) με τη συνοδεία του), ολίγον από διατροφολογία και ολίγη από συμβουλευτική οικογενειών, και να η συνταγή! Χιλιάδες αφιονισμένοι να τον ακολουθούν και να κρέμονται από τα χείλη του. Ακούγοντας ρηχότατα πράγματα, του κιλού – εντελώς! – τον έκαναν ίνδαλμα.
Και η Εκκλησία, στην οποία λείπει, δυστυχώς, ο σοβαρός θεολογικός λόγος, αγκάλιασε τον Κονάνο, για να γεμίζει και τους ναούς, άμα τη εμφανίσει του, συμβάλλοντας καθοριστικά σε μια έκπτωση που δύσκολα μπορεί να ανατραπεί.
Οι πολυπληθείς θαυμαστές του Κονάνου δεν κλονίστηκαν από το γεγονός ότι αρνήθηκε την ιερωσύνη του μετά από είκοσι χρόνια. Είναι λογικό διότι οι περισσότεροι δεν διαθέτουν εκκλησιαστικά κριτήρια.
Κάποιοι «ευσεβείς» ξεσπάθωσαν εναντίον του, λησμονώντας ότι και αυτοί τον εξέθρεψαν τα προηγούμενα χρόνια, είτε με την ανοχή τους είτε με την αδιαφορία τους.
Αλλά το πρωτόφαντο που εισάγει το «φαινόμενο Κονάνου» είναι ότι βρέθηκαν κληρικοί, οι οποίοι στο όνομα του δικαιώματος της επιλογής και μιας περίεργης αντίληψης για «την των πραγμάτων αλήθεια», δικαιολόγησαν την επιλογή του!
Κορυφαίο παράδειγμα, ο κληρικός της Μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας της Κρήτης, Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (γνωστός ως Λίβυος), το alter ego του Κονάνου. Αυτός ξεσπάθωσε γράφοντας επί λέξει (η ορθογραφία δική του):
“Καλή συνέχεια στο μονοπάτι που επέλεξες για να φτάσεις στην κορυφή (Θεό). Τα πάντα είναι δρόμος προς Εκείνον. Εγω σε γνώρισα ως φως και είμαι σίγουρος οτι αυτο θα συνεχίσεις να είσαι. Σε ευχαριστούμε για οτι μας χάρισες και για εκείνα που ακόμη θα μας δώσεις. Σ αγαπήσαμε, σ αγαπάμε και θα σ αγαπάμε!!!!!!”
Άλλαις λέξεσιν ο κληρικός Λίβυος θεωρεί ότι ο Κονάνος αρνούμενος την ιερωσύνη απλώς διάλεξε ένα διαφορετικό μονοπάτι, το οποίο είναι σίγουρος (!) ότι οδηγεί «προς Εκείνον». Κι ακόμα, ο αποσχηματισμένος Κονάνος θα συνεχίσει να είναι φως (!) κατά τον Λίβυο. Αλήθεια, θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να μας εξηγήσει ο π. Λίβυος ποια είναι η δική του αντίληψη περί ιερωσύνης.
Αλλά και η διοικούσα Εκκλησία δεν βρήκε μία λέξη να πει για τον Κονάνο (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων). Άκρα του τάφου σιωπή! Ούτε καν ότι δρομολογείται και τυπικά η καθαίρεσή του (υπήρξε κληρικός της Αρχιεπισκοπής Αθηνών).
Ο λαλίστατος και κατά πάντων μαινόμενος μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ εξέδωσε μια χλιαρή ανακοίνωση για να μας πληροφορήσει ότι «με αφορμή κυκλοφορούσα εις το διαδίκτυον κυρίως, επιστολή προς τον πρώην Κληρικόν Ανδρέαν Κονάνον, αποδιδομένη εις τον Σεβ. Μητροπολίτην Πειραιώς, εδήλωσε ότι ουδέποτε απέστειλε αυτήν ή οιανδήποτε ετέραν επιστολήν προς τον εν θέματι πρώην Κληρικόν». Θα περίμενε κανείς από τον Πειραιώς Σεραφείμ να καταδικάσει κατηγορηματικά και απερίφραστα την απόφαση Κονάνου για παραίτηση από την ιερωσύνη, και μάλιστα μετά διαδικτυακού πατάγου. Να δώσει μια εξήγηση γιατί έδιωξε τον Κονάνο από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό «Πειραϊκή Εκκλησία». Ούτε λέξη! Σιωπή ύποπτη…
Το «φαινόμενο Κονάνου» σίγουρα θα προκαλέσει κι άλλους κραδασμούς στην Εκκλησία, η οποία θα πρέπει πια να αναστοχαστεί στην ανεξέλεγκτη δράση κάποιων κληρικών και να κοιτάξει σοβαρά τη σχέση του κλήρου με τα social media, που παίζουν πλέον καθοριστικό ρόλο στη ζωή της.
Κι ακόμα: Πώς κινούνταν με τέτοια άνεση ο Κονάνος πάση τη κτίσει; Από Ευρώπη μέχρι Αμερική; Είχε πάντοτε την ευλογία και κανονική άδεια του Επισκόπου του;
Είναι κι άλλα πολλά για τον Κονάνο και τους ομοίους του, αλλά προσεχώς…
Σε κανέναν από τους Νηπτικούς Πατέρες, σε κανέναν, το (Άκτιστον) Φως δεν περιγράφεται όπως το περιγράφει ο π. Λίβυος. Σε τί “φως'' ακριβώς αναφέρεται… Ο δε δρόμος, για να φτάσει κανείς στην θέα του Ακτίστου Φωτός…φευ…κακοτράχαλος, όσο κανένας άλλος, σε αυτή την ζωή! Σε ποιό πατερικό κείμενο φτάνει κανείς στο Φως με καλοπέραση, ομιλίες, σελφι και περίγυρο καλάκων; Θα πρέπει κάποιος σοβαρός θεολόγος, όπως εσείς, να τα βάλει τα πράγματα κάτω, και να γράψει (για την Ιστορία) ένα κείμενο που να εκθέτει την νεο-αίρεση αυτή, των παπάδων του διαδικτύου “Άλλο θλίψη και άλλο νήψη'', λέει ο π. Λίβυος, κατεβάζοντας όλη την Πατερική Παράδοση στα μέτρα μας.
Ο π. Χαράλαμπος με το σχόλιο του, στην ανακοίνωση της παραίτησης του Ανδρέα Κονάνου, συναισθάνεται έναν άνθρωπο σε μια στιγμή μεγάλης δοκιμασίας και προσπαθεί να του δώσει ένα χέρι για να κρατηθεί στην νέα του ζωή. Δεν έχει την πρόθεση να επιβραβεύσει την άρνηση της ιερωσύνης αλλά απεναντίας, όντας ο ίδιος ιερέας, να αγκαλιάσει έναν αποσχηματισμένο ιερέα, σε αυτήν την τόσο δύσκολη ώρα, με μια αγάπη αδελφική χωρίς προϋποθέσεις. Όταν του λέει ότι όλα οδηγούν σε Εκείνον και ότι θα συνεχίσει να είναι φώς του δίνει κουράγιο, του δίνει ελπίδα, δεν τον αφήνει μόνο του.
Δηλαδή δεν τον κρίνει,δεν τον νουθετεί, απλά τον εμπιστεύεται, του λέει ότι σέβεται την ελεύθερη βούλησή του, ότι τελικά θα είμαι πάντα εγω για σένα εδώ. Δηλαδή, ακόμα και σε αυτήν την ακραια κατάσταση για έναν ιερωμένος, του λέει απλά ότι δεν παύει να τον αγαπά.
Γιατί αυτή η τόσο γενναία στάση αγάπης να ερμηνεύεται σαν επιδοκιμασία μιας βέβηλης πράξης;
Από πότε ο γιατρός δίνει ζάχαρη στον ασθενή, αντί για φάρμακο; Είναι στενή η πύλη και τεθλιμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν… Δεν είναι αυτοσκοπός η θλίψη. Αυτό που γίνεται εδώ, όμως, είναι να βαπτίζεται ως φως μια πράξη δαιμονική.