π. Παναγιώτης Καποδίστριας
ΕΞΙ ΠΡΟΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΠΡΟΣΟΜΟΙΑ
Βαρθολομαίω
Μια λύπη χρυσή
τα αίματα σφουγγίζει
των Προπατόρων
μυρωδίες της Λαμπρής
κακοθανατισμένες.
Χλοΐζει ο νους
κι ώς τις ρίζες των οστών
μαίνονται μάχες.
Μιλάς σα να σωπαίνεις
γελάς σα να πεθαίνεις.
Εν πρώτοις Μόνος
ορθογράφος της Χαράς
και των Χαρίτων
τ’ αποστηθίζεις όλα
τα θρυλούμενα νερά.
Ανεμοδείχτης
οιωνίζεσαι πουλιά
πάνω απ’ την Πόλη
και δηλοίς τα Έσχατα.
Ξέρεις Χρόνος τι εστί.
Στ’ ακροκέραμα
φωνήεντα συμφωνούν
τα Ονόματα
ευσυγκίνητα πολύ
ενώ εσύ ορθρίζεις.
Ολοξάγρυπνος
λόγω πολλών Ολίγων
Φανάρι ανάβεις
να ‘χει φως η Μαρία
που θηλάζει το Παιδί.
Από τη συλλογή Ο Αρχαίος Αγροφύλαξ (εκδ. Γαβριηλίδης, 2007)
