ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΤΡΙΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Οι τρεις μητροπολίτες της Κύπρου, Ταμασού Ησαΐας, Κύκκου Νικηφόρος και Λεμεσού Αθανάσιος, διαμαρτύρονται για το γεγονός ότι δημοσιεύματα τους φέρουν ως «ρωσόφιλους», με αφορμή τη στάση τους στο Ουκρανικό. 

Θεωρούν ότι «είναι αναληθή, ανυπόστατα, δυσφημιστικά και ψευδή, παραποιούν και διαστρεβλώνουν την αλήθεια, σε ό,τι αφορά στις θέσεις μας στο υπόψη ζήτημα, και γράφονται για αλλότριο σκοπό, κακόβουλα, με στόχο τη σπίλωση και υπόσκαψη του προσώπου και του ρόλου μας, ως Επισκόπων, με συνέπεια την παραπληροφόρηση και τον σκανδαλισμό των μελών της Εκκλησίας.» 

Διερωτάται, όμως, ο καθείς: Πόση σχέση έχουν οι δημόσιες τοποθετήσεις των ιεραρχών αυτών για το Ουκρανικό, με το Ανακοινωθέν των αποφάσεων της Έκτακτης Συνεδρίας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου (18 Φεβρουαρίου 2019); 

Πόση σχέση έχουν οι δηλώσεις και οι εκκλήσεις του Ταμασού Ησαΐα, κατά τα ονομαστήρια του προϊσταμένου της εν Ουκρανία αυτόνομης παρουσίας του Πατριαρχείου Μόσχας, Μητροπολίτου Ονουφρίου, με τις αποφάσεις της Συνόδου του; Εξουσιοδοτήθηκε από την Σύνοδο της Εκκλησίας της Κύπρου να απευθύνει «έκκληση προς τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Ζελένσκι και το Ουκρανικό Κοινοβούλιο για την μεγάλη τραγωδία και αδικία που υπέστησαν εκατομμύρια Ορθόδοξοι Ουκρανοί, που βρίσκονται στην ποιμαντική φροντίδα του Ονουφρίου»; 

Εξουσιοδοτήθηκε ο Ταμασού Ησαΐας να διατρανώνει στο Κίεβο ότι “από την πλευρά μας, συνεχίζουμε τον αγώνα μας και αρχίζουμε να συλλέγουμε υπογραφές από όλη την Ευρώπη για να προσφύγουμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την αποκατάσταση της δικαιοσύνης”. 

Άραγε, η Εκκλησία της Κύπρου θα προσφύγει «στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την αποκατάσταση της δικαιοσύνης» στην εν Ουκρανία αυτόνομη παρουσία του Πατριαρχείου Μόσχας; 

Ο Κύκκου Νικηφόρος στοιχείται, άραγε, στην απόφαση της Ι. Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου όταν γράφει στον μητροπολίτη Ονούφριο του Πατριαρχείου Μόσχας ότι ”η αυτοκεφαλία, οιασδήποτε τοπικής Εκκλησίας, δέον όπως δίδεται, συμφώνως τοις ιεροίς ημών Κανόσι και της Ορθοδόξου ημών μακραίωνος εκκλησιαστικής παραδόσεως και ουχί διά πράξεων μονομερών και αυθαιρέτων, αι οποίαι είναι απ᾽ αρχής αντικανονικαί και ως τοιαύται χρήζουσι κανονικής θεραπείας”; Η Ι. Σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου, όμως, σημειώνει με έμφαση στο σχετικό ανακοινωθέν: «Ἂν ἡ συμφωνία, ἡ ὁποία ἐπετεύχθη στὴν Ε’ Προσυνοδικὴ Διάσκεψη περὶ ἀνακηρύξεως τοῦ Αὐτοκεφάλου δὲν ἀκυρωνόταν, λόγω τῆς ἀποτυχίας συμφωνίας ἐπὶ τοῦ τρόπου ὑπογραφῆς τοῦ τόμου Αὐτοκεφαλίας, θὰ ὑπῆρχε τὸ σημερινὸ πρόβλημα;». Και η συμφωνία αυτή ακυρώθηκε όχι, πάντως, με υπαιτιότητα του Οικουμενικού Πατριαρχείου. 

Ο Λεμεσού Αθανάσιος, όπως δήλωσε σε συνέντευξή του, δεν υπέγραψε τη δήλωση της Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου, διότι δεν συμφωνεί με ορισμένα σημεία του κειμένου. Είπε, μάλιστα, χαρακτηριστικά: «Θεωρώ προσωπικά, ότι το κείμενο του ανακοινωθέντος είναι απαράδεκτο.
Σέβομαι τις αποφάσεις της Εκκλησίας, εκπληρώνω την υπακοή προς την Εκκλησία, αλλά εκφράζοντας την προσωπική μου γνώμη σε αυτά τα ζητήματα, μπορώ να πω ότι δεν συμφωνώ.»

Κατόπιν αυτών, πως μπορεί να γίνει πιστευτή, από εμάς του κοινούς θνητούς, η δήλωση των τριών μητροπολιτών ότι «εξακολουθούμε να αναγνωρίζομε και να σεβόμαστε τον Θεσμό και τον ιστορικό ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ότι η αγάπη μας, ιδιαίτερα προς το πρόσωπο της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, παραμένει αδιάπτωτη και αδόλωτη.»; 

Στα παραπάνω – άκρως ενδεικτικά – αλλά και σε πολλά άλλα, βλέπουμε μια πλήρη άρνηση των τριών Κυπρίων μητροπολιτών να δουν το Ουκρανικό και από την ματιά του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το οποίο ουσιαστικά μέμφονται για την κατάσταση στην Ουκρανία. 

Άρα;