ΕΚΤΟΣ ΤΟΠΟΥ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΥ
ὑπὸ
Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου
“Hallo, Hallo Freund”
Πρὸ ἡμερῶν ἡ διαπρεπὴς σκιτσογράφος καὶ ἀγιογράφος Μοναχὴ Ἡσυχία ἡ Καραϊσκάκαινα μοὔστειλε ἕνα σκίτσο τὸ ὁποῖο μέ “τσίγκλισε” πάλι. Παριστᾶ ἕνα ὄρθιο λιοντάρι ποὺ φορεῖ γυαλάκια, κρατεῖ μιὰ μαγκούρα στὸ ἀριστερὸ χέρι, σύμβολο τῆς ἡγουμενίας, καὶ ἔχει ἕνα μικρὸ κρεμάμενο τσαντὶ ἀπὸ τὸν βραχίονα, ἐνῶ γύρω του ὑπάρχουν ἐννέα μεγάλα ρολόγια ποὺ δείχνουν διάφορη ὥρα τὸ καθένα. Τοῦτο θυμίζει πως κάποια συγχρονα ρολόγια ποὺ δείχνουν συγχρόνως ἐνίοτε, τὴν τοπικὴ ὥρα στὶς ΗΠΑ, τὸ Λονδῖνο, τὸ Παρίσι κλπ. Μὲ τὸ δεξὶ δὲ ὑψούμενο χέρι τὸ λιοντάρι εὐλογεῖ. Βέβαια δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ καταλάβει ποῦ ἵσταται. Πάντως προχωρεῖ ἀκάθεκτο μὲ γοργὸ ρυθμό, χωρὶς νὰ λαμβάνει ὑπ’ ὄψιν του τίποτε. Ἡ σύνθεση εἶναι λιτὴ καὶ πολυσήμαντη. Καὶ ὁ τίτλος της περίεργος: “Ἐκτὸς τόπου καὶ χρόνου”. Ὁ δὲ ἡγούμενος ὑπομνηματίζει ἐπιγραμματικῶς: “Ὡς ὁ Νῶε, ἀρμάτωνε πλοῖο στὰ βουνά”. Ἢ ἐξυπονοεῖ διαθεσιμότητα καὶ ἐλευθερίαν ἐκ τῶν δεσμῶν τοῦ ἐπιγείου Ἅδου!
Ἐκτὸς τόπου καὶ χρόνου λοιπόν, ὅπως βρίσκονται καὶ ὄχι ὀλίγοι συχνὰ νεολαῖοι τῆς σήμερον, ποὺ δὲν ἔχουν χαμπάρι τί τοὺς γίνεται κατὰ τὸ δὴ λεγόμενον. Ἄχρονος γὰρ καὶ ἄ-τοπος μόνον ὁ Θεός. Τί ἀπεργάζονται λοιπὸν οὗτοι; Μπλα-μπλα-λογία περὶ ἀνέμων καὶ ὑδάτων, “ὕπνον ἐλαφρὸν καὶ πάσης σατανικῆς φαντασίας ἀπηλλαγμένον” (εὐχὴ Ἀποδείπνου) καὶ ὀμφαλοσκοπίαν εἰς τά “καφὲ τῆς χαρᾶς” –συγγνώμη Κολοκοτρώνη– ἐν γλισχρότητι ἐδεσμάτων λόγῳ τῆς ἐπαράτου κρίσεως, ἔχοντες “ὄνειρα ἀπατηλά” ἀδείας ἐξ ἀνυπάρκτου ἐργασίας καὶ παχέων μισθῶν, διὸ καὶ ψελλίζουν συχνὰ τὸ τοῦ μεγάλου τραγουδοποιοῦ Κώστα Χατζῆ “ρέ δὲν βαριέσαι ἀδερφέ”! διακόπτοντας τὸν καφέ. Ἴσως ὅμως καὶ νἆναι καὶ εὐτυχέστεροι ἀπὸ τοὺς ζῶντας ἐντὸς τοῦ χώρου καὶ τοῦ χρόνου!
Σήμερον γιορτάζουμε καὶ ἐδῶ τὸ Καρναβάλι. Καὶ εὐχαριστοῦμε τοὺς ὀργανωτὰς τῆς ἐκδηλώσεως, τὴν Φιλόπτωχο, τὸν Μορφωτικὸ Σύνδεσμο Μόδα, τὴν exquisit χορεύτρια τῆς κοιλίας Giorgina von Mannstein (κατὰ τὸ Cellina), ἐκ Τσεχίας, ἡ ὁποία κατεγοήτευσε τοὺς πάντας, καὶ ὅλες τὶς κοῦκλες, τὰ μωρά, τὶς χανούμισσες, τὶς χορεύτριες Charleston, τοὺς μάγους, τὶς μασκοφόρες, τὶς πίτσες, τὶς μπύρες Heineken, τοὺς μπελαλῆδες, τὴν συμπαθῆ ὀρχήστρα τοῦ Κώτσου, ποὺ ὀμόρφαιναν τήν “χρωματικὴ αὐτὴ πανδαισία” ἐν τόπῳ καὶ χρόνῳ.
Τί εἶναι ὅμως ὁ Καρνάβαλος γιὰ τὸν ὁποῖον ἔγραψε πρωτόγνωρα ὀ ἀμίμητος Γέροντας Μελίτων; Μία προσπάθεια φυγῆς ἀπὸ τὸν τόπο καὶ τὸν χρόνο, γιὰ νὰ ζήσει κανεὶς ξέγνοιαστα ἐκτὸς ἀπὸ τὸν σημερινὸ κόσμο, ὅπου ἐπικρατεῖ ὁ παθολογικὸς αὐταρχισμός, ἡ κακία, ἡ ζηλοφθονία, ἡ βία, ἡ ἀπανθρωπιὰ καὶ πολυπροσωπία, ἔστω καὶ μερικὲς ὧρες, εἰσερχόμενος σ’ ἔναν ἄλλο ποὺ θὰ θέλαμε – ὅμως δὲν μποροῦμε. Νὰ ζήσουμε ἐντὸς τοῦ ἐπιγείου αὐτοῦ “χωροχρόνου” μέσα σ’ ἕνα κόσμο ἀληθινὸ τῆς ἀγάπης, εἰρήνης καὶ δικαιοσύνης, τὶς ὁποῖες διακηρύσσουν ὄχι μόνον ὁ Χριστιανισμός, ἀλλὰ ὅλες οἱ ἀβρααμικὲς θρησκεῖες καὶ τὰ θρησκεύματα τῆς ἱστορίας, ἔστω ἐνίοτε καὶ μόνον θεωρητικά!
Καλὴ διασκέδαση.
Καλὴ Σαρακοστή.
