ΧΑΡΜΟΣΥΝΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΑΝΟΙΧΤΟΤΗΤΑΣ

Ο π. Απόστολος Μαλαμούσης έγινε 70 ετών 
Σήμερα, 25 Ιουνίου 2017, ο π. Απόστολος Μαλαμούσης έκλεισε τα εβδομήντα του χρόνια. Δύσκολο να πιστέψει κανείς πως ο ακαταπόνητα ενεργητικός αυτός άνθρωπος σηκώνει στους ώμους του επτά δεκαετίες. Όσοι επικεντρώνονται μονομερώς στην εντυπωσιακά πολυδιάστατη και ασυνήθιστα φωτογενή παρουσία και αναγνωρισιμότητά του στο Μόναχο αγνοούν, παραθεωρούν ή υποτιμούν τη σκληρή δουλειά, τις δύσκολες μέρες και νύχτες, το φθόνο των ηθικά και εκκλησιαστικά ολίγων, που ο Πηλιορείτης κληρικός αντιμετωπίζει με τη γενναιοδωρία και την ανωτερότητα ανθρώπου που όντως πιστεύει στην ανάσταση.
Δεν είναι δυνατόν να απαριθμήσει κανείς στη συνάφεια τούτη τους καρπούς της προσφοράς του πρωτοπρεσβύτερου του Οικουμενικού Θρόνου, παλαιότερα αρχιερατικού επιτρόπου Βαυαρίας και σήμερα αρχιερατικού επιτετραμμένου για τις σχέσεις με τη Βαυαρική Πολιτεία. Ακόμη και βιβλίο έχει γραφεί σχετικά γερμανιστί, η βιογραφία του από τον Peter Weismann (Apostolos Malamoussis, München-Verlag 2010). Σημειώνω μόνο πως τα σημερινά αυτονόητα για τους Έλληνες του Μονάχου θα ήταν δίχως αυτόν αδιανόητα. Όσα δεν κατόρθωσαν στρατιές υπαλλήλων του ελληνικού κράτους και λοιπών υπεροπτικών αρμοδίων τα πέτυχε ένας χαρωπός ιερέας με την καλοκαρδία και το όραμά του. Σίγουρα, πολλοί τον συνέδραμαν και τον βοηθούν στο έργο του, με πρώτη τη σύζυγό του Αθανασία. Πρωτίστως όμως οι σπάνιες αρετές του έκαναν δυνατά τα τόσα και καίρια που κατόρθωσε.

Εντελώς πρόχειρα:
1. Η γενναιοδωρία ενός κληρικού που το σπίτι του είναι ανοιχτό για κάθε ενορίτη, ενός ποιμένα που δεν φείδεται χρόνου ούτε για τους υψηλά ιστάμενους, αλλά ούτε και για τους πιο ταπεινούς και βασανισμένους και βοηθάει δίχως δισταγμό. Ιδιαίτερη μνημόνευση αξίζουν οι αμέτρητοι φοιτητές από την Ελλάδα που γεύτηκαν και γεύονται την αγάπη του π. Αποστόλου.
2. Η ανοιχτότητα του ορίζοντά του, η πεισματική προσήλωση στην ιδέα μιας Ορθοδοξίας διαλεγόμενης, μιας Εκκλησίας που δεν φοβάται, παρά επιζητεί το διάλογο με τις άλλες ομολογίες και θρησκείες. Χάρη στον π. Απόστολο η Ορθόδοξη Εκκλησία βρίσκεται στην πρωτοπορία του οικουμενικού και διαθρησκειακού διαλόγου στο Μόναχο και καταθέτει μαρτυρία πίστεως στην καρδιά της ευρωπαϊκής Δύσης. Η κληρονομιά του αντιπαλεύει τη συμπλεγματική και κοντόφθαλμη μιζέρια που τόσο τυραννάει την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό σε άλλα συμφραζόμενα.
3. Η εντυπωσιακή του ταπείνωση. Ο πολυάσχολος ιερωμένος, ο υπερδραστήριος κληρικός, είναι ο πρώτος που απαντάει στα ηλεκτρονικά μηνύματα που του στέλνεις, είναι εκείνος που θα συντρέξει και τους ακροτελεύτιους κρίκους της αλυσίδας, που θα φροντίσει και τη μικρότερη λεπτομέρεια στο καθετί, όχι κοιτάζοντας αφ᾽ υψηλού, μα με ουσιαστική εργασία. Ένας πρεσβύτερος που δεν έπαψε να είναι διάκονος.
4. Η επίγνωση των ορίων του. Ο π. Απόστολος διαθέτει την αρετή της διάκρισης. Γνωρίζει τι μπορεί και τι αδυνατεί να κάνει. Διαθέτει στέρεη πίστη, δεν παριστάνει όμως τον περισπούδαστο θεολόγο, δεν ανακατεύεται σε πράγματα που τον ξεπερνούν, αλλά βρίσκεται σε εγρήγορση και υπερβαίνει τον εαυτό του σε όλους εκείνους τους τομείς που έχει επίγνωση πως κατέχει. Ξέρει να υποχωρεί όπου τούτο ενδείκνυται και να μάχεται όπου αυτό επιβάλλεται, με γνώμονα πάντα το συμφέρον μιας μη συμπλεγματικής Ορθοδοξίας και την έγνοια για το ρίζωμα του Ελληνισμού στην όχι πάντοτε εύκολη Βαυαρία.
5. Η χαρά του. Ίσως η πιο σημαντική αρετή του. Ο λευΐτης από το Μούρεσι του Πηλίου μετέχει από τούδε στη χαρά του Κυρίου του. Το βλέπεις στο πρόσωπό του που, παρά τις αναπόφευκτες καταιγίδες της ζωής, δεν χάνει τη γαλήνη του. Σε παραμυθεί και προσκαλεί να συμμετάσχεις στο χαρμόσυνο γεγονός της πίστης. Ο χριστιανισμός του π. Αποστόλου είναι φωτεινός, απλός και έχει χιούμορ. Δείγμα κι αυτό μιας ταπεινώσεως και ενός αναστάσιμου προσανατολισμού.

Ο π. Απόστολος ευτύχησε:
1. Να αναπνεύσει στα πρώτα του χρόνια τον αέρα του Πηλίου και του πολιτισμού του και να εμπνευστεί από το υπόδειγμα προγόνων προκομμένων.
2. Να λάβει τη χάρη της χειροτονίας εις διάκονο και πρεσβύτερο από τον μακαριστό Μητροπολίτη Ειρηναίο Γαλανάκη (τότε Γερμανίας).
3. Να διακονήσει υπό τη σοφή, γενναιόδωρη, οραματική σκέπη του Μητροπολίτη Αυγουστίνου, του πνευματικού πατέρα των εν Γερμανία Ελλήνων, που ακούραστος στηρίζει, αλλά και εμπνέει με το βλέμμα πάντοτε στραμμένο στο αρχοντικό Οικουμενικό Πατριαρχείο.
4. Να οικοδομήσει μια υπέροχη οικογένεια με την πρεσβυτέρα του, αποκτώντας μαζί της τέσσερεις θυγατέρες και χαιρόμενος εννέα μέχρι στιγμής εγγόνια.
5. Να γευτεί πολλές φορές την αναγνώριση της Εκκλησίας του, ποικίλων οργανισμών, της βαυαρικής πολιτείας, του γερμανικού κράτους.
Σταματώ στα απειροελάχιστα τούτα, ενδεικτικά όμως μιας ζωής μεστής καρπών αγλαών, συνευχόμενος να είναι πολλά τα έτη του, να συνεχίσει να μας κάνει να ασθμαίνουμε παρακολουθώντας τον και να βρει άξιους κληρονόμους που να διευρύνουν περαιτέρω το σπουδαίο έργο του.
Εις πολλά έτη!