Ομιλία Σεβ. Μητροπολίτου Σουηδίας κ. Κλεόπα
στην εορτή του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως στην Εκκλησιαστική Ριζάρειο Σχολή
Χαλάνδρι Αθηνών, 9 Νοεμβρίου 2023
Ελλογιμώτατε Πρόεδρε κ. Τάκη Τσακίρη &
Σεβαστά Μέλη του Πολυμελούς Συμβουλίου του Ριζαρείου Ιδρύματος,
Αξιότιμε Σχολάρχα της Εκκλησιαστικής Ριζαρείου Σχολής κ. Νικόλαε Γιαννή,
Αγαπητοί Ιεροσπουδαστές και Σπουδαστές,
Η χάρις του Αγίου Πνεύματος και η μνήμη του φιλοστόργου Διευθυντού γενομένου της Εκκλησιαστικής Ριζαρείου Σχολής, του εν Αγίοις Πατρός ημών Νεκταρίου, Μητροπολίτου Πενταπόλεως της Λιβύης, μάς συνήγαγε για να εορτάσουμε, να συμπανηγυρίσουμε και να μιμηθούμε τον βίο και την πολιτεία του.
Ο ομιλών, ποτέ δε διενοήθη ότι, τριάντα εννέα έτη από της αποφοιτήσεώς του από την Ριζάρειο Σχολή, θα αξιωνόταν να ενδυθεί την χάρη της Αρχιερωσύνης, να διαποιμαίνει τους χριστιανούς στις Χώρες της Σκανδιναυΐας, αλλά πολύ περισσότερο να απευθύνει τον πανηγυρικό της ημέρας για τον τέως Διευθυντή της σχολής και εν Αγίοις καταταγέντα Μητροπολίτη Πενταπόλεως Νεκτάριο, τουπίκλην Κεφαλά.
Θα ήθελα, αγαπητοί μου σπουδαστές και ιεροσπουδαστές, να σας υπενθυμίσω, όπως ασφαλώς θα γνωρίζετε, ότι αξιωθήκατε να βρίσκεστε στα θρανία ενός ξεχωριστού εκπαιδευτικού ιδρύματος, η φήμη του οποίου από την σύγχρονη ιστορική πραγματικότητα, ξεπέρασε τα στενά όρια του κλεινού άστεως, ακόμη και της μητρός Πατρίδος.
Αυτό κατορθώθηκε με την συστηματική, φιλόπονη και φιλότιμη εργασία καθηγητών και ιεροσπουδαστών και με την πατρική φροντίδα και στοργή του Αγίου Νεκταρίου ως Διευθυντού αυτής και στα επόμενα χρόνια. Το έργο της Σχολής δεν ήταν μόνο εκπαιδευτικό, αλλά συγχρόνως εθνικό, ιεραποστολικό και φιλανθρωπικό.
Σήμερα, με την προτροπή και ευλογία της Α. Θ. Παναγιότητος, του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, και την κανονική άδεια του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου, βρίσκομαι σε χώρους γνωστούς και οικείους.
Ενθυμούμαι ημερών αρχαίων, όπου με άλλους συσπουδαστές, ανατραφήκαμε τα νάματα, που μάς προσέφεραν οι πανάξιοι και φλογεροί διδάσκαλοί μας, κληρικοί και λαϊκοί. Τα βήματα του Αγίου Νεκταρίου ως Διευθυντού, θα τολμούσα να είπω ζωντανά και διαχρονικά, εδώ όπου ευαγγελιζόταν την Ορθόδοξη πίστη, ενσάρκωνε και προέτρεπε για το Ορθόδοξο βίωμα και ενέπνεε και εξακολουθεί να εμπνέει όσους επικαλούνται τις πρεσβείες του ή μελετούν τα συγγράμματά του.
Ο βασικός λόγος που βρίσκομαι εφέτος ανάμεσά σας, είναι ότι ο Άγιος Νεκτάριος, ο προστάτης Άγιος της ιερατικής μου διακονίας, με αξίωσε να φέρω εις πέρας ένα ακόμη δίτομο έργο, το οποίο έρχεται να συμπληρώσει αυτό που ενδεικτικά είχε ξεκινήσει και σήμερα τιτλοφορείται ως: «Ανέκδοτες Επιστολές Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως», δηλαδή μια συλλογή 2.289 ανεκδότων επιστολών και πολλών άλλων εγγράφων, τα οποία, για πρώτη φορά, βλέπουν το φως της δημοσιότητος.
Θεωρώ, αγαπητοί μου μαθητές, ότι αυτό είναι ένα πόνημα, το οποίο ιδιαίτερα εσείς, που βρίσκεστε εδώ, που βάδισαν οι πόδες του Αγίου Νεκταρίου και που μαρτυρούν, απ’ άκρου εις άκρον, την αγωνία, τις προσευχές, τον ζήλο και την διάθεσή του για προσφορά και καταρτισμό των νέων και κυρίως των υποψηφίων κληρικών, πρέπει να το μελετήσετε και να διαπιστώσετε το φωτεινό πνεύμα του αγίου, αφού οι παρεμβάσεις του προς την Πολιτεία, οι επιστολές του προς κληρικούς, μοναχούς, εκπαιδευτικούς και ακαδημαϊκούς, πρεσβείες, ιδρύματα, επιχειρήσεις, αλλά και οι εισηγήσεις του προς το Διοικητικό και το Πολυμελές Συμβούλιο της σχολής, φανερώνουν το ενδιαφέρον του και επιβεβαιώνουν την αγιότητά του, αφού μεριμνούσε για την παραμικρή λεπτομέρεια, σχετικά με την εύρυθμη λειτουργία της σχολής και την άνεση της ζωής των σπουδαστών και εν τέλει έβρισκε στο πρόσωπό του τελεία εφαρμογή το Γραφικό λόγιο ότι δεν έδιδε: «ὕπνον τοῖς ὀφθαλμοῖς καί τοῖς βλεφάροις νυσταγμόν καί ἀνάπαυσιν τοῖς κροτάφοις» (Ψαλμός 131).
Εξαιρετικής, όμως, σημασίας και αξιομνημόνευτο είναι το συγγραφικό έργο του Αγίου Νεκταρίου, το οποίο επιμαρτυρεί τον Θείο φωτισμό, την επιστημονική του κατάρτιση, αλλά και την αγωνία του, να μορφώσει τους υποψήφιους κληρικούς της εποχής του και να πραγματευτεί βαθειάς θεολογικής υφής θέματα, σε τέτοιο βαθμό ώστε να διαφαίνεται το ευρύ πνεύμα και η ταυτόχρονη γνώση πολλών ετέρων επιστημών.
Παράλληλα προς την ποιμαντική, εκπαιδευτική, συγγραφική και αντιαιρετική του δράση, ο άγιος δεν εγκατέλειψε την αφιέρωση στον Θεό και γι’ αυτό φρόντισε να γίνει ο νέος θεμελιωτής και ο εκ βάθρων ανακαινιστής της Ιεράς Μονής Ζωοδόχου Πηγής-Αγίας Τριάδος Αιγίνης.
Ο φιλομόναχος Ιεράρχης ενδιαφέρθηκε,να επανδρώσει το μοναστήρι του με ψυχές που διψούσαν για τον Χριστό και θυσίαζαν κάθε τερπνό του κόσμου τούτου, ανταλλάσσοντας τα επίγεια με τα επουράνια, τα πρόσκαιρα με τα αιώνια, τα φθαρτά με τα άφθαρτα.
Στην μοναχική τους αυτή πορεία, οι μοναχές είχαν ασφαλή ποδηγέτη και καθοδηγητή εις Χριστόν, του οποίου οι πατρικές νουθεσίες και παραινέσεις, αποτελούσαν απόσταγμα προσευχής και αγιοπνευματικής εμπειρίας.
Η πολυετής ενασχόλησή μου με τον Άγιο Νεκτάριο, θεωρώ ότι θα ήταν εκ του περισσού να αναφέρω ενώπιόν σας βιογραφικά στοιχεία, που είναι σε όλους σας γνωστά, όμως θα προτιμούσα να αφήσουμε τον άγιο, να αγγίξει τις καρδιές μας και σήμερα που βρισκόμαστε στο ιερό αυτό καθίδρυμα, να τον αισθανθούμε ότι βαδίζει ανάμεσά μας και μάς καλεί να ακολουθήσουμε τα βήματά του.
Κλείνοντας, θα θεωρούσα μεγάλη παράλειψη να μην ευχαριστήσω από καρδίας τον πολυσέβαστο δάσκαλο των παιδικών μου χρόνων στο φροντιστήριο Αγγλικής γλώσσης «Όμηρος», τον και Πρόεδρο του Πολυμελούς Συμβουλίου, τον κ. Παναγιώτη Τσακίρη, αλλά και όλα τα μέλη του Πολυμελούς Συμβουλίου της Σχολής για την εμπιστοσύνη τους, ώστε να οδηγηθούμε στο σημερινό συγγραφικό αποτέλεσμα.
Η αγάπη τους, καθώς και του μακαριστού πρώην Προέδρου Αγγέλου Κίτσου, με αξίωσε να συνεχίσω τις σπουδές μου στην Αμερική και να ασχοληθώ συστηματικά με τον Άγιο του 20ου αιώνος. Τους ευχαριστώ και τους ευγνωμονώ εσαεί.
Ταπεινώς παρακαλώ τον Άγιο Νεκτάριο, να μην σταματήσει να μεριμνά για την πρόοδο της Ριζαρείου, για την ενδυνάμωση της αποστολής των Καθηγητών, των εργαζομένων στην σχολή και των Μελών του Πολυμελούς Συμβουλίου και κυρίως για τον φωτισμό και την προκοπή των σπουδαστών. Αμήν.
