Ὁμιλία τῆς Α.Θ.Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν εἰς τόν Ἱερόν Μητροπολιτικόν Ναόν Ἁγίου Νικολάου (Πύργος, 3 Σεπτεμβρίου 2023)
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Ἠλείας καὶ Ὠλένης καὶ ἀγαπητὲ ἐν Χριστῷ ἀδελφὲ καὶ συλλειτουργὲ κ. Ἀθανάσιε,
Τιμιώτατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
Εὐλαβέστατοι Πατέρες,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες Ὀφφικιάλιοι τῆς Μ.τ.Χ.Ἐ.,
Ἐξοχώτατοι καὶ Ἐντιμότατοι ἐκπρόσωποι τῶν Ἀρχῶν,
Λαὲ τοῦ Θεοῦ εὐλογημένε!
Μὲ μεγάλην χαρὰν καὶ συγκίνησιν εὑρισκόμεθα εἰς τὴν εὐλογημένην καὶ ἱστορικὴν γῆν τῆς Ἠλείας καὶ εἰς τὴν διοικητικὴν καὶ ἐκκλησιαστικὴν πρωτεύουσαν αὐτῆς, τὸν Πύργον. Μᾶς ἔφερεν ἐδῶ ἡ εὐγενὴς καὶ φιλάδελφος πρόσκλησις τοῦ σεμνοῦ Ποιμενάρχου τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, Ἱερωτάτου Μητροπολίτου κ. Ἀθανασίου τοῦ Β΄, τοῦ ἀπὸ Ὠλένης, καὶ ἤδη, πάνυ ἐπαξίως, Ἠλείας καὶ Ὠλένης. Ἐξ ὅσων γνωρίζομεν, εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἐπι-σκέπτεται ἐπισήμως καὶ εὐλογεῖ τὴν Ἠλείαν. Καὶ κατὰ τοῦτο, ἡ εὐλαβὴς πρόσκλησις τοῦ ἁγίου Ἀδελφοῦ προσλαμβάνει ἰδιαιτέραν ἀξίαν, ἐφ᾽ ᾦ καὶ ἐκφράζομεν πρὸς αὐτὸν θερμὴν εὐχαριστίαν.
Ἡ Ἁγιωτάτη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶναι κυριολεκτικῶς ὀστοῦν ἐκ τῶν όστέων τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός της. Καὶ τὰ θεοσεβῆ τέκνα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἄρα καὶ τῆς Μητροπόλεως Ἠλείας καὶ Ὠλένης, εἶναι, εἶσθε!, μέλη τοῦ αὐτοῦ σώματος, κοινωνοὶ τῆς αὐτῆς ζωῆς, μέτοχοι τῆς ἰδίας ἐλπίδος! Ἤλθομεν, λοιπόν, ἐνταῦθα ὡς οἰκεῖοι τῆς Πίστεως, τέκνα τῶν ἰδίων Πατέρων, συγκοινωνοὶ τῶν αὐτῶν παθημάτων, συγκληρο-νόμοι τῆς ἰδίας ἱστορίας, τῶν ἰδίων παρακαταθηκῶν, τῶν ἰδίων ἀξιῶν καὶ ἰδανικῶν! Σᾶς φέρομεν τὴν εὐχὴν τῶν Ἁγίων τῆς Βασιλευούσης, τοῦ Πόντου, τῆς Θρᾴκης, τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀπ’ ἄκρου εἰς ἄκρον. Τὴν εὐλογίαν μεγάλων Πατριαρχῶν, Ἱεραρχῶν, Διδασκάλων, Μαρτύρων καὶ Ὁσίων! Τὴν ἀρχοντιὰν γενναίων Αὐτοκρατόρων ποὺ συνεδύαζαν τὴν βαθεῖαν χριστιανικὴν εὐσέβειαν μὲ τὴν δικαίαν καὶ καλλίκαρπον διακυβέρνησιν κράτους ἱστορικοῦ. Σᾶς φέρομεν τὴν πολλὴν ἀγάπην μας ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Σᾶς φέρομεν ὕδωρ ζωῆς ἀπὸ τὸ βαθὺ φρέαρ τῆς Ρωμιοσύνης καὶ φῶς ἱλαρὸν ἀπὸ τὸ ἀνέσπερον φῶς τοῦ ταπεινοῦ, ἀλλὰ ἀειλαμποῦς Φαναρίου. Σᾶς φέρομεν ἐμπειρίαν σταυρώσιμον, ἀλλὰ καὶ ἀναστάσιμον! Δακρυώδη βιώματα Μεγάλης Παρασκευῆς, ἀλλὰ καὶ χαροποιὰ λαμπροφόρου Κυριακῆς τοῦ Πάσχα! Βιώματα τοῦ καθημερινοῦ θαύματος, τὸ ὁποῖον βιώνομεν ὡς «ἀποθνήσκοντες, καὶ ἰδοὺ ζῶμεν»! Τοῦ διαχρονικοῦ θαύματος, τὸ ὁποῖον ἐνεργεῖται εἰς ἡμᾶς ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ διὰ τῆς Θεοτόκου ἐν μέσῳ πολλῶν –καὶ τραγικῶν κάποτε- ἀντιξοοτήτων, ὥστε ὁ βλέπων ἡμᾶς ὀρθίους ἐπὶ δεκαεπτὰ καὶ πλέον αἰῶνας εἰς τὰ ἱερὰ σκηνώματα καὶ τὰς ἐπάλξεις τῆς Βασιλευούσης, νὰ ἀναφωνῇ αὐθορμήτως: «Τίς Θεὸς μέγας ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν; Σὺ εἶ ὁ Θεός, ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος»! Οὕτως, ἐλθόντες είς τὸν Πύργον χαίρομεν μεγάλως βλέποντες εἰς τὰ ὄμματα Ποιμενάρχου, κλήρου, ἀρχόντων καὶ λαοῦ ἔκδηλον καὶ ζωηρὰν τὴν εὐλαβῆ ἀγάπην σας πρὸς ἡμᾶς καὶ τὸν βαθὺν σεβασμόν σας πρὸς τὸ μαρτυρικὸν Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον.
Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ,
Μόλις πρὸ διημέρου ἑωρτάσαμεν εἰς τὸ Σεπτὸν ἡμῶν Κέντρον μὲ κάθε ἐπισημότητα, ὡς εἴθισται, τὴν ἑορτὴν τῆς Ἰνδίκτου, ἤτοι τῆς εἰσόδου εἰς τὸ νέον ἐκκλησιαστικὸν ἔτος, τὸ ὁποῖον καὶ σᾶς εὐχόμεθα νὰ εἶναι δημιουργικόν, εἰρηνικόν, ὑγιεινὸν καὶ κατὰ πάντα εὐλογημένον παρὰ Κυρίου! Ἀνεπέμψαμεν δὲ καὶ εὐχὰς ἰδιαιτέρας διὰ τὸν κοινὸν πανανθρώπινον οἶκον μας, δηλαδὴ τὸ πολύπαθον φυσικὸν περιβάλλον, τὸ ὁποῖον συστενάζει καὶ συνωδίνει μαζὶ μὲ τὸν άπομακρυνθέντα τῆς εὐθείας ὁδοῦ τοῦ Θεοῦ σύγχρονον ἄνθρωπον, μὲ τραγικὰς συνεπείας δι᾽ ὅλους μας, ἀκόμη καὶ διὰ τὰς ἐπερχομένας γενεάς! Τὸ φυσικὸν περιβάλλον, τὸ ὁποῖον τόσον βαναύσως ἐπλήγη ἐφέτος ἀπὸ φοβερὰς πυρκαϊάς. Ἡ μεγάλη ἁμαρτία τῆς ἐποχῆς μας εἶναι ἡ ὕβρις! Ἡ ὕβρις μὲ τὴν ἀρχαιοελληνικὴν φιλοσοφικὴν ἔννοιαν τῆς λέξεως, διὰ τὴν ὁποίαν ὁ πολὺς Ἡράκλειτος ὁ Ἐφέσιος ἐπεσή-μαινεν ὅτι: «ὕβριν χρὴ σβεννύειν μᾶλλον ἤ πυρκαϊήν». Δηλαδὴ εἶναι ἐπιτακτικωτέρα ἀνάγκη τὴν ὕβριν νὰ κατασβέσωμεν παρὰ τὴν πυρκαϊάν, διότι προφανῶς ἡ ὕβρις εἶναι πλέον ἐπικίνδυνος καὶ καταστρεπτικὴ ἀπὸ τὴν πυρκαϊάν! Καὶ γνωρίζετε ἀσφαλῶς καὶ σεῖς ἐνταῦθα, ἐκ τῆς πικρᾶς πείρας κυρίως τοῦ ἔτους 2007, ὁποία συμφορὰ εἶναι ἡ φωτιά!
Ἡ ὕβρις λοιπὸν ὡς ἀποτέλεσμα τοῦ πλήρους ἐγωκεντρισμοῦ, τῆς ἀκράτου φιλαυτίας, τῆς ἀδηφάγου πλεονεξίας –τὴν ὁποίαν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὀνομάζει ἀπεριφράστως εἰδωλολατρίαν!- ἀλλὰ καὶ τῆς ἀφελοῦς ἀπολύτου ἐμπιστοσύνης εἰς τὰς ἀνθρωπίνους δυνάμεις καὶ γνώσεις, μὲ παράλληλον παραγκωνισμὸν τοῦ Θεανθρώπου καὶ τοῦ θελήματός Του, ἡ ὕβρις, ἐπαναλαμβάνομεν, καθιστᾶ τὸν ἄνθρωπον κατὰ τρόπον κωμικοτραγικὸν αὐτάρκη καὶ τοῦ δίδει τὴν καταστρεπτικὴν αἴσθησιν ὅτι δὲν ἔχει ἀνάγκην τὸν Θεόν! Γνωρίζει ὁ ἄνθρωπος, σκέπτεται, κρίνει καὶ ἀποφασίζει ἐρήμην τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἀνέλαβεν ἐν ἑαυτῷ ὅλην τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν, διὰ νὰ σώσῃ τὸν ἄνθρωπον!
Ἐδῶ ἀκριβῶς ἔγκειται ἡ τραγῳδία τῶν ἡμερῶν μας! Ἐντεῦθεν πλήρης ἀπολυτοποίησις τοῦ λεγομένου ὀρθοῦ λόγου, ἐντεῦθεν πόλεμοι, ἐντεῦθεν ἀδικίαι καὶ ἐκμεταλλεύσεις ἀνθρώπων, ἐντεῦθεν βία, ἀποδοχὴ καὶ θεσμικὴ κάλυψις ποικίλων καὶ φοβερῶν ἀθεμιτουρ-γιῶν, ἐντεῦθεν βιασμοὶ τοῦ περιβάλλοντος καὶ ἀλόγιστοι στραγγισμοὶ τῶν φυσικῶν πόρων, ἐντεῦθεν θεοποίησις τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς τεχνολογίας, ἐντεῦθεν οἱ ψευδεῖς «παράδεισοι» καὶ ψυχότροποι νόσοι, ἐντεῦθεν θρῆνοι ἐπὶ ὑπαρξιακῶν ἐρειπίων καὶ ἐπὶ τραγικῶς διεψευσμένων ἐλπίδων καὶ ὀνείρων! Χωρὶς τὸν Θεάνθρωπον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ, ὁ ἄνθρωπος εἶναι μόνος καὶ ἀβοήθητος! Τὴν ὕβριν, λοιπόν, καλούμεθα οἱ Χριστιανοὶ νὰ ἀποκρούσωμεν καὶ νὰ ἀποβάλωμεν ριζηδὸν ἀπὸ τὴν ζωήν μας καὶ εἰς τὴν θέσιν της νὰ καλλιεργήσωμεν τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι, κατὰ τὴν Γραφήν, «ἀρχὴ σοφίας». Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ ταυτίζεται μὲ τὸν σεβασμὸν πρὸς τὸν Θεὸν καὶ τὸ ἅγιον θέλημά Του. Φοβοῦμαι τὸν Θεὸν σημαίνει ὅτι ἀγωνίζομαι νὰ ζήσω τὴν ζωὴν τοῦ Υἱοῦ Του, δηλαδὴ τὴν ζωὴν τῆς Ἐκκλησίας! Τὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ἄσκησιν τῆς Ἐκκλησίας, τὸν πνευματικὸν ἀγῶνα τῆς Ἐκκλησίας! Θεοφοβούμενος εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ λέγει μαζὶ μὲ τὸν Ψαλμωδόν: «ἑτοίμη ἡ καρδία μου, ὁ Θεός, ἑτοίμη ἡ καρδία μου» (Ψαλμ. ρζ´, 2)!, προσεύχεται ἐκτενῶς καὶ ἀγαπᾷ νὰ ἐκκλησιάζεται μὲ ἱερὸν ἐνθουσιασμόν, λέγων: «ὡς ἀγαπητὰ τὰ σκηνώματά Σου, Κύριε τῶν Δυνάμεων! Ἐπιποθεῖ καὶ ἐκλείπει ἡ ψυχή μου εἰς τὰς αὐλὰς τοῦ Κυρίου» (Ψαλμ. πγ´, 2)! Θεοφο-βούμενος εἶναι ὁ ἄνθρωπος τῆς ὑπομονῆς εἰς τὰς θλίψεις καὶ τὰς συμφορὰς τοῦ βίου, ὁ ἄνθρωπος τῆς ἐμπράκτου ἀγάπης!
Ἔτσι ἔζησαν ὅλοι οἱ Ἅγιοι! Καὶ ὁ Ἅγιος Νικόλαος, ὁ θαυματουργὸς Ἐπίσκοπος Μύρων τῆς Λυκίας, ὁ ὁποῖος μᾶς φιλοξενεῖ εἰς τὸν περικαλλῆ τοῦτον Μητροπολιτικόν Ναόν, ὁ πολιοῦχος σας Ἅγιος Ἱερομάρτυς Χαραλάμπης ὁ θαυματουργός, τὸν ὁποῖον ἰδιαιτέρως ὅλοι ἐπεκαλέσθημεν κατὰ τὴν περίοδον τῆς βροτολοιγοῦ πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ ὡς ἔχοντα εἰδικὸν χάρισμα κατὰ τῶν λοιμῶν, ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Ἄνθιμος Ἐπίσκοπος Νικομηδείας, ποὺ ἑορτάζει σήμερον, ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Πολύδωρος ὁ ἐν Νέᾳ Ἐφέσῳ ποὺ συνεορτάζει, ἀλλὰ καὶ ὁ νεώτερος Ἅγιος Ἱεράρχης Νεκτάριος Ἐπίσκοπος Πενταπόλεως, ὁ θαυματουργός, τοῦ ὁποίου τὴν ἀνακομιδὴν τῶν ἱερῶν λειψάνων τιμῶμεν, καθὼς καὶ ὁ Ὅσιος Ἰωακεὶμ ὁ Νέος, ὁ Κτίτωρ τῆς Μονῆς Χρυσοπηγῆς τῆς Δίβρης, ὁ μαρτυρικὸς Ἐπίσκοπός σας Ὠλένης Φιλάρετος, Κωνσταντινουπολίτης ὡς γνωστόν, καὶ ἀσφαλῶς ὅλοι οἱ Ἅγιοι, ὅπως προείπομεν, παλαιοὶ καὶ νέοι! Ἔτσι ἐπορεύθηκαν, ἔτσι ἐβίωσαν, ἔτσι ἐπολιτεύθηκαν καὶ τοὺς κατέστησε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα δοχεῖα χάριτος καὶ ἁγιασμοῦ, ἐκ τῶν ὁποίων ἀντλοῦμεν ὅλοι καθημερινῶς καὶ ἐνισχυόμεθα εἰς τὴν Πίστιν, συχνάκις δὲ καὶ γινόμεθα ἀποδέκται ποικίλων θαυμάτων καὶ ἰάσεων παντοδαπῶν.
Χωρὶς τὴν ὕβριν, λοιπόν, ἀλλὰ μὲ τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ, τὴν ταπεινὴν γνῶσιν τῶν μέτρων μας καὶ μὲ τὴν ἀκλόνητον ἐμπιστοσύνην εἰς τὴν πρόνοιαν καὶ τὴν ἀγάπην τοῦ ζῶντος Θεοῦ, καλούμεθα νὰ διαπλεύσωμεν τἠν νέαν Ἰνδικτιῶνα, τὸ νέον ἐκκλησιαστικὸν ἔτος, φιλοτιμούμενοι νὰ θησαυρίζωμεν καθημερινῶς ἀμητὸν καλῶν ἔργων. Ἔργων εὐσεβείας, ἔργων μετανοίας, ἔργων ἀγάπης, φιλαλληλίας καὶ φιλογενείας!
Ἐντὸς τῶν ὁρίων τῆς Θεοσώστου Μητροπόλεως Ἠλείας καὶ Ὠλένης ὑφίστανται ἱστορικαὶ Ἱεραὶ Μοναί, ὅπως ἡ τῆς Σκαφιδιᾶς, ἡ τῆς Χρυσοπηγῆς Δίβρης, ἡ τῆς Παναγίας Κρεμαστῆς, ἡ τοῦ Ἁγίου Νικολάου Φραγκοπηδήματος καὶ ἡ τῆς Παναγίας τῶν Βλαχερνῶν καὶ ἄλλαι. Ἡ τελευταία ὑπογραμμίζει τὸν παλαιὸν πνευματικὸν σύνδεσμον τῆς Ἠλείας μὲ τὴν Βασιλεύουσαν, ὅπου κατὰ τοὺς Βυζαντινοὺς χρόνους τοῦ προγονικοῦ ἡμῶν κλέους ἐδέσποζε πλησίον τοῦ Παλατίου τῶν Βλαχερνῶν ὁ περίπυστος ὁμώνυμος ἱερὸς Ναὸς μὲ τὴν ἱστορικὴν ἐκείνην καὶ θαυματουργὸν Θεομητορικὴν εἰκόνα, εἰς τὴν ὁποίαν ἔβλεπον οἱ πρόγονοί μας τὴν Ὑπέρμαχον Στρατηγὸν τοῦ Γένους καὶ ἐνώπιον τῆς ὁποίας ἐψάλη τὸ πρῶτον ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος, καὶ ὅπου τὸ λαοφιλὲς καὶ ἰαματικὸν ψυχῶν καὶ σωμάτων ἱερὸν Ἁγίασμα. Ὑπάρχει ἀσφαλῶς καὶ σήμερον εἰς τὴν Πόλιν Ναὸς τῆς Παναγίας τῶν Βλαχερνῶν, εἰς τὸ ἴδιον σημεῖον, πολὺ νεώτερος καὶ ταπεινότερος, ἀλλ’ ὄχι μὲ ὀλιγωτέραν χάριν καὶ εὐλογίαν, καὶ τὸ Ἁγίασμα ἐξακολουθεῖ νὰ ρέῃ πλουσίως καὶ νὰ μᾶς παρηγορῇ, νὰ μᾶς δροσίζῃ τὴν ψυχὴν καὶ νὰ θεραπεύῃ τὰς νόσους μας. Τὸ ἀναφέρομεν ὡς ἕνα ἐπὶ πλέον λόγον διὰ νὰ θελήσετε νὰ ἔλθετε εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν, νὰ ψηλαφήσετε τὸ ἀρχέτυπον, νὰ δεχθῆτε ἔνδροσον ραντισμὸν ἁγιασμοῦ καὶ εὐλογίας, νὰ μνησθῆτε εὐκλεῶν ἡμερῶν ἀρχαίων. Σᾶς προσκαλοῦμεν πατρικῶς καὶ σᾶς ἀναμένομεν εἰς τὸ Πατριαρχεῖον μὲ πολλὴν ἀγάπην, νὰ χαρῆτε τὴν Χάριν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, νὰ προσκυνήσετε τὰ ἐκεῖ ἀποκείμενα χαριτόβρυτα ἱερὰ λείψανα πολλῶν Ἁγίων καὶ εἰκόνας θαυματουργάς, μὲ πρώτην τὴν Παναγίαν Παμμακάριστον καὶ τὴν Φανερωμένην τῆς Κυζίκου. Ἡ Πόλις μας, παρὰ τὰς συνθήκας τῶν τελευταίων αἰώνων, εἶναι πάντοτε ἡ Βασιλεύουσα τῆς ψυχῆς μας, ἡ νέα Σιὼν τοῦ Γένους καὶ ἡ ἱερὰ Κιβωτὸς τῆς Ὀρθοδοξίας! Εἶναι ἡ Πόλις τῆς Θεοτόκου, ἡ Πόλις τῶν Ἁγίων, ἡ Πόλις τῶν Συνόδων, ἡ Πόλις τῆς Σοφίας καὶ τῆς Εἰρήνης τοῦ Θεοῦ! Ἠ Πόλις τῶν μεγάλων καὶ περιλάμπρων μνημείων μας, ποὺ ἀποτελοῦν στοιχεῖα τῆς παγκοσμίου πολιτιστικῆς κληρονομίας καὶ καυχήματα τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους ποὺ ἐν σοφίᾳ καὶ πίστει τὰ ἐδημιούργησε. Ἔστω καὶ ἄν αὐτὰ δὲν εὑρίσκονται ἐν τῇ ἱερᾶ χρήσει διὰ τὴν ὁποίαν ἐδημιουργήθησαν! Ἔχετε λοιπὸν νὰ ἰδῆτε πολλά, νὰ ἀφουγκρασθῆτε ἱερὰς φωνὰς ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων, νὰ ἀναβαπτισθῆτε εἰς τὰ ἱερὰ νάματα τῶν ἱερῶν καὶ τῶν ὁσίων τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Γένους! Να αναβαπτισθήτε μεσ’ του Βοσπόρου τ’ αγιονέρια.
Ἀλλὰ ἐμακρύναμεν τὸν λόγον! Ἐπιτρέψατέ μας νὰ συγχαρῶμεν ἤδη θερμῶς τὸν Ἱερώτατον ἅγιον ἀδελφὸν κ. Ἀθανάσιον διὰ τὸ πλούσιον καὶ θεοφιλὲς ἐκκλησιαστικὸν ἔργον, τὸ ὁποῖον ἐπὶ ἥμισυ σχεδὸν αἰῶνος ἀθορύβως, σεμνοπρεπῶς καὶ θεαρέστως ἐπετέλεσε καὶ ἐπιτελεῖ εἰς τὴν γενέτειράν του Ἠλείαν, ἀπὸ τοῦ πρώτου μέχρι καὶ τοῦ ὑψίστου βαθμοῦ τῆς τιμίας Ἱερωσύνης του, ἀξίως ἀκολουθῶν ἐπὶ τὰ ἴχνη τῶν καλῶν προκατόχων του, καὶ νὰ τοῦ εὐχηθῶμεν νὰ λαμπρύνῃ ἐπὶ πολλὰ ἔτη τὴν Ἀρχιερωσύνην του, ὑγιαίνων καὶ ἀπολαύων τῆς ἀγάπης, τοῦ σεβασμοῦ καὶ τῆς τιμῆς κλήρου, ἀρχόντων καὶ λαοῦ τῆς θεοσώστου Ἐπαρχίας του! Σᾶς εὐχαριστοῦμεν δὲ θερμότατα, ἅγιε Ἠλείας, ὄχι μόνον διὰ τὴν εὐγενῆ πρόσκλησιν, τοὺς καλοὺς λόγους τῆς ὡραίας προσφωνήσεώς σας, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν ὅλην δοχὴν καὶ ξενίαν ποὺ ἐπεφυλάξατε πάνυ φιλοφρόνως εἰς ἡμᾶς καὶ τὴν τιμίαν Συνοδείαν μας.
Σεῖς δὲ, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, πάντες οἱ συμπροσευχόμενοι καὶ συμπνευματιζόμενοι σήμερον μαζί μας, χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε! Καὶ ἐν ταὐτῷ, «γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε, πάντα ὑμῶν ἐν ἀγάπῃ γενέσθω» (Α´ Κορ. ις´, 13-14). Ἀμήν!
Φωτό: Νίκος Παπαχρήστου / Οικουμενικό Πατριαρχείο
