Ὑπό Μητροπολίτου πρ. Χαλκηδόνος Ἀθανασίου
Μέ θλίψιν βαθείαν ἐπληροφορήθην τήν κοίμησιν μιᾶς ἰδιαζούσης μορφῆς, τοῦ Μητροπολίτου Σασίμων κυροῦ Γενναδίου Λυμούρη, ἐπισυμβάσαν ἐν Θεσσαλονίκῃ χθές κατόπιν ἐπωδύνου ἀσθενείας.
Ἕνα – ἕνα σβήνουν τά φωτεινά κεριά τοῦ κλεινοῦ Φαναρίου, τοῦ φάρου τῆς Ὀρθοδοξίας. Εὐτυχῶς παραμένει ἀκοίμητος καί ἀλώβητος ὁ Ἄναξ καί καστροφύλακας τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐντατικοποιούμενος μάλιστα ὡς ἔχων τήν εὐλογίαν τῆς Θείας Προνοίας, παρά τά παραφώνως ἀδόμενα και ἐπιχειρούμενα.
Ὁ ἀείμνηστος Γεννάδιος ἦτο μιά σημαντική προσωπικότης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κυρίως. Μικρός τό δέμας, μεγάλος ὅμως εἰς τήν γνώσιν. Πολλά τά συγγράμματα, αἱ μελέται καί αἱ γλῶσσαι τᾶς ὁποίας ὡμίλει. Ἦτο εἷς γνήσιος ἐπιστήμων, καθηγητής Θεολογίας, σοβαρός, ἐσωστρεφής, ρέκτης, φίλος εἰλικρινής, σεμνός, ὀλιγόλογος καί σοφός, ἀξιοπρεπής καί εἰρηνικός, λίαν γνωστός εἰς τάς Ἐκκλησίας τῆς Δύσεως, καίτοι οὐκ ὀλίγας πικρίας ἐδοκίμασε καί οὗτος.
Ὑπηρέτησεν ἀπό πολλάς καιρίας θέσεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ὡς πιστός ἐργάτης αὐτοῦ καί τοῦ Π.Σ.Ε., τό ὁποῖον τόν ἐξετίμα ἰδιαιτέρως καί κυρίως πολλάκις τόν ἐκόσμησε διά ὑψηλῶν και νευραλγικῶν ἀξιωμάτων.
Τί καί ἄν ὁ ὀργανισμός οὗτος, ὡς καί ἄλλοι σήμερον φυτοζωοῦν, δυστυχῶς, ἀφήνοντας τά ὄνειρα τῶν μεγάλων Οἰκουμενιστῶν μετά τόν Β’ Παγκόσμιον Πόλεμον φροῦδα. Διοτί ἀκριβῶς οὐδείς προδίδει τήν πίστη του καί ἀς μέμφονται τόν οἰκουμενισμόν οἱ μή εἰδότες ψάλλειν ἀλληλούια! Παύσατε τοίνυν φίλοι τάς κορακοκραυγάς ἐπιτέλους.
Πολλαί αἱ διακρίσεις τάς ὁποίας ἔλαβε καί τά συνέδρια εἰς τά ὁποῖα εὐόρκως συμμετέσχε εἰς διάφορα πανεπιστήμια καί ἱδρύματα τῆς Εὐρώπης καί τῆς Ἀμερικῆς ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ Θρόνου καί μή! Ἔφυγε λοιπόν ἕνας ακόμη Γεννάδιος Ἀραμπατζόγλου Μητροπολίτης Ἡλιουπόλεως καί Θείρων, καίτοι ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ, ὁ καί ἐπικαλούμενος “Φορητή Βιβλιοθήκη”, βεβαίως “ἐν ἑτερᾳ μορφῇ”.
Εὔχου ὑπέρ ἡμῶν ἅγιε Ἀδελφέ ἐν εἰρήνῃ.
Ἐπίμετρον
Παίξτε συμπαθῶς ὀργανοπαίχτες τίς πανέμορφες Ζακυνθινές καντάδες, καί χορέψτε καλλίπυγοι καί γοητευτικές κοπελιές ἐν ρυθμῷ γιά νά εὐφρανθεῖ ἡ ψυχή τοῦ Ἀρχιμύστη Γενναδίου πού βρίσκεται τώρα εἰς τά Ἠλύσια πεδία ἐν εἰρήνῃ, ὁ ὁποίος ξόδεψε ἀφειδῶς τόν πλοῦτο τοῦ τσερβέλου του εἰς τήν πανάγια θρησκεία μας καί τήν Ἐπιστήμη τῶν Ἐπιστημῶν χωρίς ἴσως νά γευθεῖ πολύ τίς μουσικές πανδαισίες τῆς πατρίδος του, ἀψηφώντας ποικίλες πίκρες τῆς ζωῆς μας σάν ἕνας ἁγιορείτης μοναχός μέσα εἰς τό κελλί του.
