Μητροπολίτου πρ. Χαλκηδόνος Ἀθανασίου
“Μή φοβοῦ θύγατερ Σιών … ἔρχεται γάρ ὁ Βασιλεύς τῆς δόξης” (Ιω. 12,15)
Γνωστόν τυγχάνει ὅτι “αἱ νέαι ἐποχαί ἐπιβάλλουν καί νέα καθήκοντα” (Βίκτωρ Οὐγκώ)
Οὕτως καί ἡ μεταμοντέρνα καί τραγελαφικῶς ἐκφοβιστική ἐποχή μας, ἡ ἀποδεικνύουσα τήν διορατικήν ἀλήθειαν ἐν πολλοῖς τῆς Ἱ. Ἀποκαλύψεως καί τῶν Ἁγ. Πατέρων, ἡ ἐποχή τῆς οὕτω καλουμένης “νέας τάξεως τοῦ κόσμου”, τήν ὁποίαν δυστυχῶς διαβιοῦμεν, φαίνεται νά ἀλλάσσει πλείστα ὅσα καί θά ἐκριζώσει καί ἄλλα, θεία παραχωρήσει καί ἀνοχή μεταξύ τῶν ὁποίων ὑπάρχουν οὔκ ὀλίγα, παλαιότερον γενικῶς ἀποδεκτά καί μορφοῦντα τό “κατεστημένον”, καίτοι ἐκ φύσεως καλή ἤ κακή, ἔστω καί φαινομενικῶς.
Ἀναμφιβόλως δέ ἡ ἀλλαγή —ὡς καί τοῦ συρμοῦ, καίτοι ἐκ φύσεως καλή ἤ κακή— εἶναι στοιχεῖα σημαντικότατα, συμβάλλοντα τά μέγιστα εἰς τήν πρόοδον πολλῶν τομέων τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου κυρίως δέ τῆς “διά βίου παιδείας καί μαθήσεως” τῆς γενεσιουργοῦ πως καί τῆς “σοφίας” τοῦ ἀνθρώπου δι᾿ ἡς ἐπροίκισεν αὐτόν ὁ πάνσοφος, τουλάχιστον τῶν νέων γενεῶν, ἐνῶ ἡ ἀπραγία, στασιμότης καί ἀδιαφορία ἐπιφέρουν τήν ἀπονέκρωσιν, ἀποχαύνωσιν καί καταστροφήν.
Ὡς ἐκ τοῦτου ὅμως ἡ ἀλλαγή τήν ὁποίαν διακήρυσσε πρό ἐτῶν καί ὁ νεολόγος πολιτικός Ἀνδρέας Παπανδρέου, ἀπαιτεῖ μόχθον, κόπον καί πολλήν ἐργασίαν, ἀπαιτεῖ συνέχειαν καί συνέπειαν, ὡς ἔφη Ἀθηναγόρας ὁ Πάνυ, ἀπαιτεῖ ζωήν, κίνησιν διαρκή, ἀγῶνα κυναιγείριον, ὡς πράττει Βαρθολομαῖος ὁ Νέο-Πάνυ ὑποδειγματικῶς καί αὐτό τοῦτο θυσιαστικῶς καί πρωτογνώρως διό καί κοσμεῖ ἐπί 30 ἔτη τόν Θρόνον.
Σημειωθήτω ἐνταῦθα καί ἡ χαρίεσσα συνομιλία τοῦ Μακαριστοῦ καί ὁξυνόου τῷ πνεύματι Γερομελίτωνος Χαλκηδόνος πρός τό διαπρεπές τέκνον του τόν Ἑλβετίας καί μετέπειτα Ἀδριανουπόλεως Δαμασκηνόν, τουπίκλην Φαραώ, πρωΐαν τινά, ἔχουσα οὕτως:
“Τί κάνετε ὑπνώττετε;” καί ἐκεῖνος ἀπήντησε: “Οὐχί Γέροντα, ἐργάζομαι.” Ὁ δέ Μαθουσάλας προσέθεσε: “ἐργάζεσθε καί μή ἁμαρτάνετε” ἡ δέ καί ἀρχιμαϊμοῦ ἐψέλλισε: “τό ἕν δέν ἀποκλείει τό ἕτερον Γέροντα!”
Καί νῦν κατόπιν τῆς “βαττολογίας” τοίνυν ταύτης στρεφόμεθα πρός τό ἀπασχολοῦν ἡμᾶς θέμα καί δή λίαν συντόμως καθότι τοῦτο τυγχάνει λίαν δυσχερές, εὐρύτατον μετά πλουσιοτάτης βιβλιογραφίας. Βεβαίως ἐδῶ ἁπλῶς πρόκειται περί ἀναφορᾶς τίνος πτυχῆς τοῦ προβλήματος, γνωστῆς ἐξάλλου εἰς τούς ἐπαΐοντας καί μή, ἐντασσομένης εἰς τό ὅλον θέμα τῆς παγκοσμίου ἀλλακτικῆς “νεομανίας” συγκλονίζουσης τήν ὑφήλιον σφοδρῶς. Ἄς εὐχηθῶμεν ὅπως ἡ θεία χάρις, ἡ τά πάντα θεραπεύουσα καί ἀναπληροῦσα», σώσει τήν ἀνθρωπότητα ἐκ τοῦ ἐμφωλεύοντος μεγακινδύνου τοῦ βρωτολοιγοῦ, ἀδυσωπήτου καί σατανικοῦ. Πολλάς γάρ τρικυμίας ἐδοκίμασεν ἡ τάλαινα κτίσις λυτρωθεῖσα τελικῶς. Μήπως λοιπόν δέν θά ὑπερνικήσει καί ταύτην; κατά τό “ἀνακαινισθήσεται ὡς ἀετοῦ ἡ νεότης σου”.
Εἰς τήν νέαν τοίνυν τάξιν τοῦ κόσμου καί οὐχί βεβαίως μόνον, ἀλλά ἴσως καί ἐντονώτερον “ΑΓΙΟΣ” συχνάκις ἐκλαμβάνεται: οὐχί ὁ φιλαλήθης, εὐσυνείδητος, τίμιος, ὑπάκουος, εἰρηνικός, δίκαιος, συνάλληλος, ἀγαπητικός, σοφός, ρηξικέλευθος, δοξομανής διαλογικός, ἠθικός, σεμνός, εὐφυής, φιλόθεος, πιστός, ἐλεήμων, εὐγνώμων, ἀφιλοχρήματος, “ἀκάκως ζηλεύων” (Μπάτσκας), ἀντιμισητικός (Μπακιρζτής), φιλόκαλος, φίλεργος καί ἄλλα πολλά. Τουτέστιν ἀντιστροφικῶς καί δή καταστρεπτικῶς!
Χαίρετε λοιπόν καί ἀγαλλιάσθε ἔχετε γάρ νῦν πεδίον ἐλεύθερον!
Ἀμήν-τικῶς
