Ελένη Όλγα Κυρανάκη
Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, είναι γνωστός στον πνευματικό κόσμο ως ο Άγιος που μας υπέδειξε ότι ο σκοπός της ζωής του ανθρώπου είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος. Γεννήθηκε το 1759, στο Κούρσκ της Ρωσίας, κοντά στη Μόσχα. Η φλόγα της αγάπης για τον Χριστό ήταν τόσο ισχυρή που τον οδήγησε στον μοναχισμό, την ιεροσύνη και την αναζήτηση της ερημίας. Ασκήτεψε στο δάσος του Σαρώφ, για 15 χρόνια. Εκεί έδωσε στις γύρω περιοχές ονομασίες των Αγίων Τόπων ώστε να εμβαθύνει αδιάλειπτα στα θεία γεγονότα. Με την οσιότητά του ημέρεψε τα άγρια ζώα που ζούσαν στο δάσος, μεταξύ των οποίων και μια ρωσική αρκούδα. Αν και οι αρκούδες δεν είναι επιθετικά ζώα, με μόνο το μέγεθός της φοβίζει. Την σχέση του Αγίου με την αρκούδα την διαβάζουμε στην εξιστόρηση συνάντησης που είχε ο άγιος Σεραφείμ με αδελφή από την Μονή του Ντιβέγιεβο και άρχισε να απεικονίζεται συχνά στις αγιογραφήσεις του Αγίου, μόνο ένδεκα χρόνια μετά την κοίμησή του, όπως προφήτεψε. Μετά την άσκηση στην ερημία του δάσους, επέστρεψε στο Μοναστήρι του Σαρώφ, κοντά στον ποταμό Σαρώφ, όπου συνέχισε τους ασκητικούς αγώνες μέσα στο Κοινόβιο. Το Μοναστήρι, με εννέα Εκκλησίες και πολλούς μοναχούς, το έκλεισαν οι Μπολσεβίκοι το 1927. Πολλοί μοναχοί εκτελέστηκαν και οι χώροι του χρησιμοποιήθηκαν για την παραγωγή ρουκετών. Επαναλειτούργησε το 2006.
Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, προέτρεπε τον κόσμο λέγοντας: «Χαρά μου απόκτησε πνεύμα ειρήνης και τότε χιλιάδες ψυχές θα σωθούν κοντά σου». Το «Χριστός Ανέστη Χαρά μου», ήταν ο αγαπημένος χαιρετισμός του Αγίου. Η ψυχή του προσέφερε στον κόσμο το άρωμα του Μύρου της Αγάπης του Τριαδικού Θεού. Υπηρέτησε ως Στάρετς τις αδελφές της Μονής της Αγίας Τριάδος του Ντιβέγιεβο. Κοιμήθηκε στις 2 Ιανουαρίου του 1833, προσευχόμενος και γονατιστός στο κελί του.
Στην προσπάθειά μας να εντοπίσουμε την περιοχή, διαβάζουμε στο διαδίκτυο ότι το Σαρώφ βρίσκεται στην περιφέρεια Νίζνι Νόβγκοροντ της Ρωσίας και έχει αλλάξει όνομα. Είναι μια πόλη κλειστή καθώς είναι ρωσικό κέντρο πυρηνικής έρευνας.
Δεν είναι δεδομένο ότι οι τόποι που σήμερα αγιάζονται δεν θα υποστούν ποτέ την φθορά του θανάτου. Όμως ένας τόπος σήμερα άγιος πάντοτε άγιος, εφόσον, όχι μόνο η μνήμη αλλά και η τήρηση των εντολών, κυριαρχεί στην συνέχεια των γενεών, παρόλες τις δοκιμασίες μέσα στον κόσμο.
Οι προσευχές μας σε όσους χάνουν τη ζωή τους από τις αμυντικές συρράξεις, και όλους όσους δοκιμάζονται σήμερα, αναγκαζόμενοι σε εχθροπραξίες με αδελφούς, ομόδοξους και όχι μόνο.
