ὑπὸ
Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου
Ὅπως γνωρίζομεν, ἓν ἕτερον σημαντικὸν θέμα τῆς ἐποχῆς μας εἶναι ἡ ζωοφιλία, μὲ διαφόρους πτυχὰς τῆς ὁποίας κατὰ καιροὺς ἠσχολήθη ὁ γράφων1. Αὕτη δὲ σήμερον εὐρέως διαδεδομένη, ἐμφανίζεται ὑπὸ ποικίλας μορφάς, αἴτια, τραγελαφικὰς ἔν τισιν ἐκτροπάς, ποικίλλει χρονικῶς καὶ διαφέρει ὡς πρὸς τὰς προτιμήσεις τῶν ζωόφιλων. Οὕτω βλέπομεν καθημερινῶς εἰς διαφόρους περιοχάς, τὰ ζῶα ἰδιαιτέρως αἱ γαλαὶ καὶ οἱ κύνες νὰ ἐνοχλοῦν ἀνθρώπους κατὰ τὴν κυκλοφορίαν εἰς τοὺς δρόμους καὶ τὰ πάρκα, νὰ καταστρέφουν τοὺς κήπους μὲ τὰς ἀκαθαρσίας καὶ ζωοτροφάς των, τὰς παθολογικὰς καὶ ἐπιμόνους ἐν τούτοις ἐκδηλώσεις πρὸς αὐτὰ ὁρισμένων. Ἀσφαλῶς δὲ αὐταὶ εἶναι τεκμήριον ἐλλείψεως τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν ἄνθρωπον, τῆς ἐπαράτου μοναξιᾶς, καί πως “ὑποκατάστατον” αὐτῶν.
Ἡ ἀγάπη δὲ πρὸς τὸ εἶδος τῶν ζώων διαφέρει κατὰ τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν, τοὺς ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῆς οἰκίας χώρους, τὴν οἰκονομικὴν καὶ ὑγιεινὴν κατάστασιν τῶν φιλοξενούντων, τὰ διατροφικὰ γοῦστα τῶν ζώων κ.ἄ. Οὕτως, ἄλλοι συμπαθοῦν τὰς γαλάς, ἄλλοι τοὺς κύνας, τὰ ἄλογα, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ τὰς χελώνας, τὰς ἀράχνας ταραντούλας, τὰ χάμστερ, τοὺς ὄφεις, τοὺς πιθήκους, τὰ ἄγρια ζῶα (λέοντας, τίγρεις), τὰ πουλιὰ καὶ λοιπά, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός.
Ἐδῶ δὲν πρόκειται νὰ ἀσχοληθῶμεν μὲ αὐτά, ἀλλὰ μόνον μὲ μίαν “ἀνθρωπίνην” πτυχὴν τοῦ θέματος, ἰδιαζόντως ἐνδιαφέρουσαν: Τὸ θέμα τῆς προσφορᾶς ἀγάπης ὑπὸ τῶν ζώων πρὸς τοὺς ἀνθρώπους! τὴν ὁποίαν δὲν ἠμποροῦν ἢ δὲν θέλουν νὰ παράσχουν οἱ ἄνθρωποι πρὸς τοὺς συνανθρώπους των, ἐκδηλοῦντας συχνάκις τὸ μῖσος ἀντ’ αὐτῆς καὶ τὴν κακίαν, ἐξ οὗ καὶ τὸ ὑπὸ ζώου λεγόμενον πρὸς ἄνθρωπον: “Δὲν εἶμαι ἄνθρωπος διὰ νὰ σοῦ κάνω κακόν”!
Πρὸς τοῦτο δὲ ἐπιτραπήτω ἡ ἀναφορὰ μικρᾶς ὑποδειγματικῆς ἱστορίας2:
Εἰς μίαν Αὐλὴν οὐχὶ τῶν “θαυμάτων” τοῦ Ἰ. Καμπανέλλη ἢ μᾶλλον ναί!, τὴν Αὐλὴν τῆς Χάριτος “Gut Harmony”, φροντίζουν ἄνθρωποι μὲ εἰδικὰ προβλήματα, γηραιὰ ἄλογα, χοίρους καὶ αἶγας. Καὶ τοῦτο ὠφελεῖ ἀμφοτέρους! Μία κοπέλα ἡ Denise, θωπεύει ἕνα ἄγριο ἄλογο μὲ τὸ ἕνα χέρι, ἐνῶ μὲ τὸ ἄλλο μαδάει τοῦφες μαλλιῶν τοῦ δέρματος διότι δὲν ἠμπορεῖ μόνο του, ἀφοῦ εἶναι “ξεδοντιασμένο”. Ὁμολογεῖ δὲ ὅτι ἀφ’ ὅτου ἀσχολεῖται μὲ γηραιὰ ὠφέλιμα καὶ οἰκόσιτα ζῶα, ἤλλαξε ἡ ζωή της.
Αὕτη ἦτο ἕνα χαμίνι τῆς φτωχογειτονιᾶς. Εἰς κάθε λέξιν της ἐδημιούργει μίαν προσβολήν. Δυσκόλως δύναταί τις νὰ πιστέψει τὴν εἰκοσάχρονην. Καὶ ὅμως, τώρα εὐγενῶς καὶ ἀνοικτῶς συμπεριφέρεται πρὸς τοὺς ἀνθρώπους. Εἶχε παρελθὸν δραματικόν, πλῆρες ἐκμεταλλεύσεων, βίας, τραυματικῶν ἐμπειριῶν καὶ ἄλλων, πράγματα τὰ ὁποία συνετέλεσαν εἰς τὸ νὰ χάσει τὴν ἐμπιστοσύνην της πρὸς τοὺς ἀνθρώπους. Ἠσθένησε καὶ ἐπληγώθη μόνη της, ἐπισκεφθεῖσα καὶ ψυχιατρεῖον.
Μετὰ ἐσυνέχισε τὴν ἐργασίαν της εἰς τὴν Αὐλήν, ἐπὶ τῇ βάσει δικαστικῶν ἀποφάσεων λόγῳ παρανομιῶν της, ἀσχολουμένη πέντε πρωϊνὰ τῆς ἐβδομάδος ἐκεῖ, καθαρίζουσα τοὺς σταύλους, φροντίζουσα τὰ ἄλογα, τὰς αἶγας, τοὺς χοίρους, τοὺς λαγωούς, τὰς γαλάς, δίδοντας εἰς αὐτὰ τροφήν, νερὸν καὶ πολλὰς θωπείας, διότι τοῦτο μετέβαλε τὴν νέαν γυναῖκα τοῦ δρόμου εἰς λάμπουσαν καὶ μὲ μελλοντικὰ σχέδια, ἐπιθυμοῦσα καὶ μίαν ἐκπαίδευσιν ὡς φροντιστρίας ζώων.
Εἰς τοῦτο συνέβαλε καὶ ἡ διεθύντρια τῆς Αὐλῆς Kanzlerski, ἔχουσα παρόμοια προβλήματα καὶ ἰδέας διὰ τὸ καλὸν ποὺ κάνει ἡ βοήθεια πρὸς ἔχοντας προβλήματα γενικῶς. Τὸ 2016 ἡ διευθύντρια ἵδρυσε τὸν σύνδεσμο Gut Harmony, τὸ ὄνειρό της, ὅπου ὁ ἔχων ψυχικὰ ἢ ἄλλα προβλήματα καθὼς καὶ οἱ ἄνεργοι, ἠμπορεῖ νὰ ἐργάζεται.
Ἐφ’ ὅσον ὅμως ὅλα τὰ ζῶα τῆς αὐλῆς Gnade εἶναι γηραιὰ, ἐδῶ ἀνήκει καὶ ὁ ἀποχωρισμὸς ἐξ ἀυτῶν μεθ’ ὅλων τῶν πρὸς τοῦτο λεπτομεριῶν, ὡς τῆς “ἀποκοιμήσεώς” των λόγῳ ἰσχυρῶν πόνων αὐτῶν.
Ἓν πρόβλημα τῆς Αὐλῆς ἦτο τὸ ὅτι δὲν καθίστατο δυνατὸν νὰ φιλοξενηθοῦν πολλὰ ζῶα ἰδίως ἄγρια, ἕνεκα τοῦ χώρου, λόγων οἰκονομικῶν κ.ἄ., ἢ τοὐλάχιστον μέχρι προσωρινῆς ἀποθεραπείας των. Ἐθεάθησαν γέροντες γηροκομείου, τὸ ὁποῖον ἐπισκέπτονται ἅπαξ τοῦ μηνός, προσφέροντες τεῦτλα εἰς τὰς αἶγας τὰς ὁποίας καὶ ἐθώπευαν, ἐκεῖναι δὲ προσεκολλῶντο εἰς τὰς χεῖρας των.
Ἡ Denise λέγει, “τὰ ζῶα δὲν μοῦ λέγουν ψεύματα, δὲν μὲ πληγώνουν ὡς οἱ ἄνθρωποι, μοῦ δίδουν ἀγάπην, τὴν ὁποίαν δὲν ἠμποροῦν οἱ ἄνθρωποι”, ἔχουν ἀνάγκην τῆς βοηθείας μας, οὕτως ὁ κύων σκουπίζει τὰ δάκρυά της ὅταν εἶναι θλιμμένη, χωρὶς νὰ ἐρωτήσει ἢ νὰ κρίνει.
Διατί δὲν διδασκόμεθα λοιπὸν τοὐλάχιστον ἀπὸ αὐτά;
Ἂς μιμηθῶμεν τὸν Μέγαν Καλὸν Ποιμέναν τοῦ Φαναρίου μὲ τὰ ἀρνία Του.
______________________________________________________
1- Ἀ. Παπᾶ, Χαλκηδόνος, Περὶ ζωοσαδισμοῦ, Ρινήματα θεολογικά, τεχνοκριτικά, ἱστορικὰ καὶ ἄλλα τινὰ ἀπὸ τὸ Βόσπορο Δ΄, Θεσσαλονίκη 2013, 353-355. Τοῦ Αὐτοῦ, Περὶ τὴν διατροφικὴν ζωοφιλίαν, Ἔργ. μνημ. Δ΄ 267-269. Τοῦ Αὐτοῦ, Περὶ τὴν ἐξόδιον τῶν κατοικιδίων ζώων, Ἔργ. μνημ. ΣΤ΄ 2018, 343-245.
2- M. Schneider, “Tiere geben dir Liebe, wie Menschen es nicht können, Publik Forum ἀρ. 14 (2019) 22-23.
Ευφυέστατο…!