Όπως κάθε χρόνο έτσι και εφέτος οι εκκλησίες του Μονάχου παρέλαβαν στις 15 Δεκεμβρίου 2019 ένα μεγάλο κερί αναμμένο από την ιερή κανδήλα που ευρίσκεται στο μέρος όπου έκειτο η Φάτνη του Χριστού, στο Σπήλαιο της Βηθλεέμ. Το Άγιο Φως μεταφέρθηκε αεροπορικώς από το Τέλ Αβίβ στη Βιέννη και ακολούθως με το σιδηρόδρομο στο Μόναχο, όπου και μοιράστηκε και άλλες γερμανικές πόλεις. Την πρωτοβουλία της μεταφοράς του Φωτός της Φάτνης στην Ευρώπη είχε ήδη το 1986 η αυστριακή Ραδιοφωνία και τη διοργάνωσή της στη Γερμανία την έχουν αναλάβει ομάδες προσκόπων των εκκλησιών.
Το φετινό σύνθημα της υποδοχής και διανομής του Αγίου Φωτός ήταν „Θάρρος για Ειρήνη“ και είχε ως κεντρικό θέμα την καταπολέμηση της βίας, του ναζισμού και του ρατσισμού και τη θαρραλέα επιδίωξη της ειρήνης, απανταχού της γης.
Η επίσημη υποδοχή του Αγίου Φωτός στο Μόναχο έλαβε χώρα στον Καθεδρικό Ναό (DOM) του Μονάχου στα πλαίσια ειδικής εκκλησιαστικής εκδήλωσης, με συμμετοχή του ρωμαιοκαθολικού βοηθού Επισκόπου Μονάχου Wolfgang Bischof, ως εκπροσώπου του Καρδιναλίου Μονάχου και προέδρου της Συνόδου των Καθολικών Επισκόπων της Γερμανίας, του Ευαγγελικού Επισκόπου Βαυαρίας και προέδρου της Ευαγγελικής Συνόδου της Γερμανίας Heinrich Bedford-Strohm και του Πρωτοπρεσβυτέρου Αποστόλου Μαλαμούση, Αρχιερατικού Επιτετραμμένου της Ιεράς Μητροπόλεως Γερμανίας για τις δημόσιες σχέσεις με τη Βαυαρική Πολιτεία.
Στην τελετή έγινε αναφορά με πλακάτ σε παγκοσμίως γνωστά θύματα του ρατσισμού, όπως λ.χ. στα μέλη της γερμανικής αντιστασιακής ομάδας „Άσπρο Τριαντάφυλλο“(1943), στον Επίσκοπο Oscar Romero (1980), στον Nelson Mandela (1963-90), καθώς επίσης και σε σύχρονα παραδείγματα για την ειρήνη, όπως της Πακιστανής νομπελίστας Malala Youszafi και της εκ Σουηδίας καταγομένης Greta Thunberg.
Δίπλα από την αγία τράπεζα είχε τοποθετηθεί ένας ξύλινος σταυρός, αποτελούμενος από δύο σανίδες από ένα πλοιάριο που μετέφερε πρόσφυγες από την Αφρική στη Λαμπεντούζα της Ιταλίας και είχε εξωκοίλει στα παράλια της Λαμπεντούζας.
Ιδιαίτερη αίσθηση και ρίγη συγκίνησης προκάλεσε το ιστορικό τραγούδι της γερμανικής αντιστασιακής ομάδας Edelweißpiraten, που τραγούδησε στο ναό η χορωδία νεανίδων και νέων, με τη συνοδεία μουσικών οργάνων.
Οι Edelweißpiraten („Πειρατές με εντελβάις“) ήταν μια ομάδα της γερμανικής νεολαίας που στο διάστημα της χιτλερικής ηγεσίας και ναζιστικής κατοχής (1942-1945), δεν υποτάχθηκε στα κελεύσματα του Χίτλερ και της Γκεστάπο και πρόβαλλε πολύπλευρη αντίσταση, με αποτέλεσμα τις φυλακίσεις, τα βασανιστήρια, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και το θάνατο. Το έμβλημά τους ήταν το λουλούδι Εντελβάις, (edel=ευγενές) και weiß=λευκό), που φυτρώνει στις Άλπεις, και το οποίο έφεραν ως σήμα κεντημένο ή ζωγραφισμένο σε καρφίτσα στα ενδύματά τους.
Είναι άκρως συγκινητικό να ακούει κανείς από τη σημερινή γερμανική νεολαία μέσα σε χώρο λατρείας, στον Καθεδρικό Ναό του Μονάχου, ένα αντιφασιστικό, αντιναζιστικό τραγούδι.
Με την αναφορά τους στην υποδοχή του Αγίου Φωτός ευχήθηκαν οι νέες και νέοι, με παρεμβάσεις τους, επί λέξει τα ακόλουθα:
Σήμερα υποδεχόμαστε και διαμοιραζὀμαστε το Φως της Ειρήνης από τη Βηθλεέμ εδώ στον Καθεδρικό Ναό. Το Φως ανάφτηκε στο Σπήλαιο της γέννησης του Χριστού, με θαρραλέα χέρια μεταφέρθηκε μέσα από τείχη και σύνορα και έφθασε σήμερα σε μας για να σηκωθούμε και να το μεταφέρουμε στον κόσμο.
Το Φως της Φάτνης φωτίζει το σκοτάδι, παίρνει το φόβο, χαρίζει ελπίδα, παρέχει ειρήνη, είναι σημάδι της χάριτος του Θεού. Σηματοδοτεί ένα καινούργιο αύριο. Ο Θεός ο ίδιος έρχεται σε μας, ως ένας από εμάς, ως άνθρωπος σε μας τους ανθρώπους, για κατοικήσει μεταξύ μας και να μας δείξει το πως μπορεί να επιτύχει η ειρήνη, όταν εμείς έχουμε το θάρρος να τη ζήσουμε.
Ακολούθως οι τρεις εκπρόσωποι των Εκκλησιών μετέδωσαν το Φως της Φάτνης στους πιστούς στον κατάμεστο καθεδρικό ναό. Ήταν οπτικά μια θεάρεστη εικόνα το να βλέπει κανείς τα φωτισμένα, από το Φως της Φάτνης, προσωπάκια των παιδιών.
Στο τέλος της εκδήλωσης οι κληρικοί και οι νεάνιδες και νέοι σχημάτισαν μια ανθρώπινη αλυσίδα γύρω από την αγία τράπεζα του ναού, όπου με σταυρωμένα χέρια κρατούσε ο ένας τον άλλο, σε ένδειξη αλληλεγγύης, αδελφοσύνης και κοινής προσπάθειας για την ειρήνη στον κόσμο.
Υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 1500 πιστοί, στη πλειοψηφία τους παιδιά, παρέστησαν στην τελετή και έλαβαν το Άγιο Φως για να το μεταφέρουν στα σπίτια τους, σε εκκλησίες, σε σχολεία, στη Βαυαρική Καγκελαρία και Βαυαρική Βουλή, σε δημόσιες Υπηρεσίες (Νομαρχίες, Δήμους, Αστυνομίες), σε εμπορικά κέντρα, σε νοσοκομεία, νηπιαγωγεία, ιδρύματα ευγηρίας, καταλύματα αστέγων, φυλακές κ.λ.π.
Το Μόναχο φωτίστηκε εκείνο το βράδυ με το Φως της Φάτνης της Βηθλεέμ που κρατούσαν με φαναράκια στα χέρια τους οι πιστοί του Μονάχου και των άλλων πόλεων.
Πρωτοπρεσβύτερος Απόστολος Μαλαμούσης
Φωτογραφίες: Robert Kiderle
Το τραγούδι των “Πειρατών με το Έντελβάις” όπως το παρουσίασε η νεανική χορωδία.
Die Edelweißpiraten
Sie saßen oft am Märchensee beim Lagerfeuer.
Sie wollten leben, wie es ihnen gefiel.
Der neue Kurs im deutschen Land war nicht geheuer.
Sie wollten frei sein, mit Gesang, Gitarrenspiel.
Mit ihrer Kleidung nahmen sie’s nicht so genau.
Ganz offen trugen sie das Edelweiß zu Schau.
Sie hatten Mut, und das war gut.
Sie hatten nichts im Sinn mit braunen Nazihorden.
Sie hielten nichts von dem Geschrei vom “Heil und Sieg”.
Was war denn nur aus ihrem Vaterland geworden?
Man schürte offen den verbrecherischen Krieg.
Da gab’s nur eins zu tun Ѱ befrei’n wir dieses Land.
Da durfte keiner ruh’n Ѱ wir leisten Widerstand.
Sie hatten Mut, und das war gut.
Vielleicht wird morgen schon eine neue Zeit anfangen.
Vielleicht ist morgen schon der Spuk vorbei.
Da gab’s ‘nen Güterzug mit Kriegsgeräten, Waffen.
Und was man sonst noch braucht für einen Völkermord.
Da machten sie sich an den Gleisen kurz zu schaffen.
Der Zug erreichte niemals den Bestimmungsort.
Und Essensmarken vom Parteibüro der Stadt,
waren plötzlich weg und Zwangsarbeiter wurden satt.
Sie hatten Mut, und das war gut.
Sie glaubten fest daran, dass sie den Sieg erringen.
Sie glaubten fest daran, aus Schaden wird man klug.
Sie glaubten fest daran, als sie zum Galgen gingen.
Sie glaubten fest daran, als man sie vorher schlug.
Und diese Angst, die hinter jeder Folter steht,
die ist so groß, dass man den besten Freund verrät.
Versteht man gut, versteht man gut
Sie stehen heute noch auf manchen schwarzen Listen.
Ich möchte fast sagen, heut’ ist’s wieder mal soweit.
Auf unseren Straßen pöbeln Alt- und Neufaschisten.
Der braune Sumpf, der macht sich wieder mal hier breit.
Doch seh´ ich Jung und Alt, und das beruhigt mich sehr,
die vergessen nicht – die zeigen Widerstand und Wehr!
Und das ist gut – denn das macht Mut
Und dann wird morgen schon eine neue Zeit anfangen.
und dann ist morgen schon der Spuk vorbei.
Sie hatten Mut, und das war gut.
