Τη Δευτέρα, 24 Φεβρουαρίου, ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ.κ. Μακάριος τέλεσε τον Αγιασμό για την έναρξη της νέας χρονιάς δραστηριοτήτων των Ομάδων Νεολαίας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας στη Νέα Νότιο Ουαλία (NSW GO Youth Fellowships). Η τελετή πραγματοποιήθηκε, σε ατμόσφαιρα πνευματικής χαράς και ενθουσιασμού, στην αίθουσα εκδηλώσεων της Ενορίας Αναστάσεως του Χριστού, στο προάστιο Kogarah του Σύδνεϋ, παρουσία, μεταξύ άλλων, των Θεοφιλεστάτων Επισκόπων Μιλητουπόλεως κ. Ιακώβου και Μαγνησίας κ. Χριστοδούλου, Αρχιγραμματέως της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου και Ιερατικώς Προϊσταμένου της Ενορίας.
Μετά το πέρας του Αγιασμού, ο Σεβασμιώτατος απευθύνθηκε με πατρικούς λόγους πνευματικής οικοδομής προς τους 300 παρισταμένους νέους και νέες που είχαν κατακλύσει την αίθουσα. Εστιάζοντας καταρχάς στις πολλαπλές προκλήσεις και ευκαιρίες που τους χαρίζει η νιότη, ως ιδιαίτερο και ξεχωριστό στάδιο της ζωής κάθε ανθρώπου, τους συμβούλεψε να μην παρασυρθούν από κοσμικές μέριμνες και περισπασμούς, αλλά να διασφαλίσουν ότι οι καρδιές τους θα παραμείνουν προσδεμένες στον Χριστό. «Σε Εκείνον βρίσκουμε αληθινό νόημα και σκοπό», υπογράμμισε, «και μέσω της Εκκλησίας Του λαμβάνουμε την πνευματική τροφή και καθοδήγηση, για να βαδίσουμε στο μονοπάτι της αρετής».
Στη συνέχεια, ο Αρχιεπίσκοπος τόνισε ότι «στην καρδιά της Ορθοδόξου πίστεώς μας βρίσκεται η βαθιά και ακλόνητη σύνδεσή μας με τις ρίζες μας». «Δεν είμαστε απλώς άτομα που περιπλανιούνται στη ζωή», επεσήμανε, «αλλά είμαστε κληρονόμοι μιας σπουδαίας και ιερής κληρονομιάς, διαμορφωμένης από τους αγώνες και τις επιτυχίες εκείνων που έζησαν πριν από εμάς». «Στις φλέβες μας», συνέχισε, «ρέει το αίμα ηρώων και αγίων. Οι πρόγονοί μας υπέμειναν κακουχίες και έκαναν θυσίες για να αξιωθούμε να λάβουμε την αληθινή πίστη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οφείλουμε πάντοτε να θυμόμαστε ποιοι είμαστε και από πού προερχόμαστε. Είναι ευθύνη μας να τιμήσουμε την κληρονομιά που έχουμε λάβει, ζώντας με αφοσίωση και συνέπεια ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί και κρατώντας τη φλόγα της πίστεως αναμμένη στις καρδιές μας».
Συνοψίζοντας, ο Σεβασμιώτατος διέκρινε ως απαραίτητα στοιχεία της εν Χριστώ ζωής την αδελφοσύνη και τη συντροφικότητα, καθώς, όπως διεμήνυσε, «ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν πορευόμαστε απομονωμένοι». «Καλούμαστε να βαδίζουμε μαζί», προσέθεσε, «να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον και να ενισχύουμε ο ένας τον άλλον, με αγάπη». Κατέκλεισε δε με την επισήμανση ότι «οι φιλίες που δημιουργείτε μέσα στις νεανικές αδελφότητες, οι δεσμοί τους οποίους σφυρηλατείτε και οι εμπειρίες που μοιράζεστε, δεν είναι απλώς κοινωνικές διασυνδέσεις – είναι ιερές, γιατί σας βοηθούν να παραμείνετε σταθεροί κοντά στον Χριστό».
